woensdag 28 november 2012

SUIKERBONEN

Tradities zijn er om in ere te houden, dus worden er suikerbonen uitgedeeld na de babybewonderbezoekjes. Als we dat niet vergeten tenminste.
En eigenlijk zijn het de confettis, dat vind ik lekkerder dan de bonen. Meer gelijk smarties.
Ik heb ook AARdbeiencONfituur met rabarber gemaakt.
Die blijkt vele malen populairder dan de bonen.

Maar waar ik het dus over wilde hebben: de verpakking van de suikerbonen.
Die wilde ik zoveel mogelijk van gerecycleerde materialen.  Dus vroeg ik om kleine glazen potjes bij te houden.  Een taak die vooral mijn moeke (oma) zeer ter harte nam.  Ze at zeer veel kleine potjes confituur, zodat ik mooie potjes had.  Dat was nu niet helemaal de bedoeling, maar bon.  't Waren inderdaad schoon pottekes.



Op de potjes kwam een sticker met zijn naam en rond het dekseltje kwam een rond lapje stof uit een oud hemd.  Daar stempelden we zijn ster op, de stempel heb ik gemaakt van een gom die bij de salami zat.  Wat steken ze soms toch dingen bij producten, zonder enig verband?!
Voor de afwisseling maakten we ook nog bootjes uit krantenpapier, met deze handige tool.



En omdat Aaron wat op zich liet wachten en omdat er nog hemd over was, vond de papa dat ik een naamslinger moest naaien.  Dan heb ik dat maar gedaan.  Een oud t-shirt van mij kon dienen voor de letters en een washandje voor de sterren.  Mijn eerste naaisel -na onze tijdelijke verduisteringsgordijnen.  Hmmm, 'k moet nog veel leren, maar van buiten ziet 't er leuk uit.



Alles in de kleurtjes van zijn kinderkamer.  Die laten we later nog wel zien, als ze af is.

woensdag 21 november 2012

ENVELOPPEN À LA CARTE

Een tijd geleden was ik met mijn schone-mama de kamer die van Aaron zal worden, maar toen nog vol verhuisdozen en rommel stond, aan het opruimen. En de laatste dozen aan het uitpakken.
Eén doos zat vol tijdschriften. Tja, ik hou graag bij wat ik mooi vind en daar horen ook tijdschriften bij.
(Ik heb het nu niet over architectuurtijdschriften, dat zijn nog andere dozen).

Ik zag de geweldige schone-mama (net zoals mijn eigen moeder zou doen) denken, moet je die echt allemaal bijhouden?   En ik dacht, ja, kom, 't is een klein huisje en na een jaar zijn ze nog niet uitgepakt...  je kijkt er nooit in.  Streng zijn.  Weg ermee! 
Een aantal heb ik toch nog gehouden - onverbeterlijk hè.
En uit de andere heb ik de mooie prentjes gescheurd.

Kon nog van pas komen om enveloppen te plooien met de mal die ik eens kocht.
Ik probeerde er een paar. Ze zagen er zo leuk uit!  En de man was er ook danig weg van.
Dus zou ik voor de geboortekaartjes alle enveloppen zelf vouwen. 120 stuks!
Dat is een rustgevende bezigheid gebleken.  En het is gelukt.
Ik heb ze gefotografeerd vooraleer ze te verzenden, omdat ik ze zo mooi vond.
Ziehier een kleine selectie.






 
Ok, dat was eerder een ruime selectie, ik vond het moeilijk kiezen.

BOMMEL

Oftewel Pompom in het Duits.  MYK maakt met meer dan 1000 handgemaakte pompoms prachtige tapijten, poefs, kussens en stoelen.  Echt magnifiek.
Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb...  dan zou ik er zelf aan beginnen.
Elke dag 1 pompom, dan euh, is er over 4 jaar een poef ??!!!







Dat ziet er zo zacht uit, je zou gewoon al de foto's willen aaien.
En zeer graag in zo'n stoel zitten tijdens de lange avondsessies borstvoeding.