LIEFSTE AARON WEEK 21

Dit weekend was je weer extra vrolijk.

Je kan ook al wat op jezelf spelen nu.
(Wat een wereld van verschil voor ons.)

Zondagavond blijf je vrolijk en maar vertellen.
Terwijl je eigenlijk al zou moeten slapen.
Maar wat kunnen we beginnen tegen een breedlachende zoon.
Die ook nog eens ba ba ba zegt de hele tijd.
Je papa denkt dat je 'papa' zegt.
Hij zegt dan voor 'pa pa'.
En jij fluistert dan bijna "ba ba".
Hij was helemaal ontroerd.
Grappig.  't Is nog veel te vroeg om bewust te praten, maar je geluidjes zijn zooo schattig.
En we horen natuurlijk wat we willen horen.

Je bent weer enorm vooruit gegaan.  Speeltjes pakken, met twee handen, rollen, beentjes optillen, brabbelen,...

En er is geen twijfel mogelijk dat je bent bijgekomen deze week.  In de creche zijn ze er ook van overtuigd.  Ik voel het als ik je oppak.  Maar ondertussen gaat het kolven zeer moeilijk, loopt daardoor de productie wat terug, is de diepvriesvoorraad weer bijna op en blijf je om de twee uur wakker worden, elke nacht...
Ik vrees dat we geen andere keuze gaan hebben dan je poedermelk bij te geven volgende week.
En daar heb ik toch al een traan om gelaten.
We zullen hulp vragen als we je gaan wegen.

En ondertussen is de lente in het land.  Nemen we je even buiten op de arm in je T-shirt.  Voel je het zonnetje op je huid?  Snuif je de lucht?
Heerlijk, liefje.
Ik kan niet wachten om met jou buiten te kunnen spelen.
We gaan een fijne tijd tegemoet!

LIEFSTE AARON WEEK 20

Nu hebben we, denk ik, hoop ik, echt het hoogtepunt van je groeispurtje gehad vorig weekend.
Ofwel was je toch al aan het broeden op tandjes.  Dat zou ook kunnen, want je wangetjes zagen rood, je hoofdje was wat warm en je had voor het eerst uitslag op je billetjes.

En je doet het alweer: ineens veel meer drinken in de crèche.   Ik ben weer op achtervolgen aangewezen om te kolven.  Maar dat komt wel weer goed.

Hoewel.  We hadden een afspraak bij Kind & Gezin en daar blijkt dat je gewicht voor de tweede keer op rij maar weinig is gestegen.
Je lengte daarintegen gaat stijl omhoog!  
Je bent een lange smalle.  (rara, van wie heb je dat ---papa).
Ook de groei van je hoofdomtrek gaat goed, dus geen reden tot paniek.  Maar de verpleegster stelt toch voorzichtig voor om met groentenpap te beginnen.
De dokter vind ook dat er best wordt ingegrepen.
Ok, maar moet dat met groentepap?
Ik had me zo voorgenomen om 6 maanden exclusief borstvoeding te geven, maar dan denk je, ja, we zullen dat maar proberen.  Maar 's avonds lees ik dit en denk, nee, verdorie.  Eerst maar eens een lactactiedeskundige raadplegen.
Dus ik bel Barbara weer.  Die geduldig luistert en dan voorstelt om je zo veel mogelijk aan te leggen als je bij mij bent.  Om te proberen na elke voeding nog te kolven.  Alle kleine beetjes die verzameld zijn, dan 's avonds met de fles bijgeven.  Zodat je maximaal alle melk drinkt die ik heb.  En zodat de productie ook weer gestimuleerd wordt.  En in de creche vragen we om je zeker 3 keer een flesje te geven.  Want meestal drink je er goed, maar soms sla je een fles over.
Borstvoeding en werken.  Het is me toch een gevecht.  Maar we geven nog niet op.
Binnen 10 dagen hebben we een afspraak bij haar om je opnieuw te wegen.  En dan zien we weer verder.

Ondertussen ben je ineens echt geïnteresseerd in je speelgoed.  Je "atomium" (dixit omi) is een topper.  En je draakje met belletjes en spiegeltje en knisper-uitsteeksel aan.

Ze liggen gewoon naast je en als we even niet kijken, hoppekee, heb je ze ineens vast.
En je mept ermee.  Zo hard dat we schrik hebben dat je je gaat pijn doen.
Maar dat gebeurt niet; enkel dolle pret!

LIEFSTE AARON WEEK 19

Je schaterlacht!
Zo schattig.
En je hebt kietels nu. 
Hi, daar maak ik gretig misbruik van om je nog meer te doen lachen op het verzorgingskussen.
Want die kietels werken alleen in je blootje.

Je houdt van handen.  
Je eigen handjes zijn je favoriete speelgoed.  
Mijn vingers grijp je ook graag vast, en zoals alles, steek je ze dan in je mond. 
Laatst deed je papa een heel vingerballet en je zat gefascineerd te kijken.

Elke week vervroeg je je slaapuur een beetje, nu is dat 21 u en dat is prima.  Kan ik nog even tot rust komen (of ja, eerlijker: opruimen en je flessen en kolf steriliseren en je luiers wassen en ....) en dan op tijd in bed.

De nachten zijn nog steeds wisselend.
Nog altijd groeispurtje?  Kan je niet slapen?  Of zouden het al tandjes zijn???

OUDNOW!

OUD NOW! is een meubellijn van zelfproducerend ontwerper Theo Herfkens.
Hij combineert oude meubels met nieuw gemaakte elementen tot een verrassend nieuw, fris en kleurrijk geheel.
Elk meubel is zo een uniek stuk.

Je kan op zijn website een meubel bestellen, maar ook één aanvragen met een kast uit zijn atelier, of een zelf aangebrachte kast.

Oude meubels krijgen zo een nieuw leven en ook de vervaardiging van de nieuwe stukken gebeurt op milieuvriendelijke manier.
Ik ben fan!

via Superuse.org

LIEFSTE AARON WEEK 18

De tuut is alweer vergeten.
Het groeispurtje nog niet helemaal.
De ene nacht slaap je goed (dat wil zeggen: drinken om 1u en 4u), de andere word je om de twee uur wakker.

Zaterdag had je weer een infectietje vast.  Héél erg overgegeven 's ochtends.  En dan maar liggen wroeten.  Je wist jezelf geen houding te geven.  Je weende ook heel anders, je had duidelijk pijn.
Dan heb je véééééééééél geslapen.  En daarna was het alweer over.

We gingen op bezoek bij vrienden die een baby'tje verwachten, samen met een ander koppel met een dochtertje van een jaar.  Zij maar rondhossen.  En jij maar lachen naar haar.  Je wenkbrauwen omhoog.
Je keek ook gefascineerd naar de vlammen van de houtkachel.  En je genoot duidelijk van de warmte.

Zondag gaan we dan weer op bezoek bij een ander toekomstig speelkameraadje.
Voorlopig is het nog moeilijk om de andere kindjes wijs te maken dat ze je zachtjes moeten aaien.
Maar jij blijft lachen.

LIEFSTE AARON WEEK 17

Tot nu toe ging je tuutloos door het leven, zoon.  
Maar je begint op je duim te zuigen af en toe.

Regelmatig gaat je ganse vuistje in je mond om te sabbelen, dat vinden we allemaal prima.

Maar duimzuigen, dat lijkt ons geen goed plan.  
Dat is nog veel moeilijker om ooit af te leren dan een tuut.  Dus hebben we er nu toch één.  En als je aan het zuigen bent, lukt het om hem als vervanger te geven.  Dan tutter je erop los.

Maar daarbuiten niet.  Dan spuw je hem direct weer uit.

Vind ik goed, hoor.  Je hoeft niet ganse dagen met een tuut in je mond te zitten.  
Ik moet sowieso nog wennen aan het zicht.

Verder heeft je papa een nieuwe bijnaam voor je: Groeispurtman.
Jaja, het is weer zover.  Vermoeiend.  Maar we weten ondertussen dat dat ook weer over gaat.

Je bent letterlijk weer gegroeid.  Zo ineens.  Enorm in de lengte.  Je pyjamaatjes zijn te kort allemaal.  

Je bent ook veel actiever geworden.  Je moest je eens zien gaan in de wipper!
En zelfs de maxicosi doe je schommelen. Dan duw je met je beide hieltjes, zoals je een paard aanspoort om te rijden. Ju! En sneller en harder! En terwijl maar lachen met wijd open mond.
Wat een plezier. 

HI

Leuke post krijgen is toch een feest.
Ik won een give-away bij Hutsepot Illustraties.
En vandaag ben ik het pakje gaan ophalen bij de kruidenier.
In een grote enveloppe zat een geweldig pakje in supermooi papier:

En daarin zat:

opnieuw een mooi ingepakt pakje!
Met een prachtig kaartje en een origineel visitekaartje:

Sofie heeft een héél goed logo: simpel, herkenbaar en geel.  Er zat een raamsticker bij met een variante van haar logo.  Ik moest hem gewoon meteen op de voordeur plakken!

En dan kwam uiteindelijk de illustratie, die ik had gewonnen, te voorschijn.
In afwachting van een kader, zette ik ze op het schap in de keuken.

Merci Sofie!
Van zoveel schoonheid word ik oprecht blij.