BIB

Permanent gezever, en geen klein beetje.
Dus dan mag je mooie kleertjes naaien, of in bruikleen krijgen, of (tweedehands) kopen. Je ziet ze niet.
Altijd die eeuwige slab.

Dus mooie slabben, die heb je nodig!
Maar slabben beperken ook je bewegingsvrijheid een beetje, vind ik.
Dus toen ik deze "kwijlsjaal" zag bij Zilverblauw, was ik meteen verkocht.
Haar versies in de webwinkel waren uitverkocht, maar Anki was zo vriendelijk het patroon te delen.
En ondertussen zijn we vertrokken met het naaien, dus maken we er zelf!

De eerste geef ik cadeau aan mijn petekindje - nog zo'n onverbeterlijke zeveraar.
We maken er gauw een simpel, mooi pakje van:

LIEFSTE AARON WEEK 23

Je krijgt (meer) haar.
Het is nog altijd niet duidelijk wat 't gaat worden.
Maar ik denk dat 't blond is.
Ik hoop zo dat je de weerbarstige blonde lokken krijgt van je papa.

Voor de rest ben je een hele mooie mix van ons twee.
Je gezicht lijkt enorm op papa.
Maar in profiel toch ook op mij.
En je ogen, dat zijn die van mij.
Je lange benen zijn van papa, lange smalle voeten dan weer meer zoals die van mij.
Maar die tenen, die zijn zeker van je papa!
Je kleine teen steekt wat uit en blijft altijd hangen als ik je sokken aan doe.

En als ik je sokken uit doe,
dan pak je je voetjes vast!
Weer iets nieuws.
En natuurlijk is er nu niets leuker dan dat.
Op het verzorgingskussen.
Succes met verpamperen, mama!

INGEKLEURDE TAFEL

Herinner je dat nog: vroeger als je aan het kleuren was, en je blad lag op een getextureerde ondergrond, dan kwam de textuur er (ongewild) door?
Ik had dat wel eens voor.

Ik weet niet of dat ook de inspiratie was van de Japanse Studio Nendo.
Zij bekleedden voor de Saint-Etienne Design Biennale een serie houten tafels met papier.
Dat papier kleurden ze in, waardoor de houtstructuur lichtjes doorkomt in het papier.

Met een prachtig zacht resultaat:

Ook de vorm van de tafels, vind ik eenvoudigweg subliem.
Met de pastelkleuren komt ze nog beter uit.

ONZE STER EN DE MAAN

We kochten onlangs een nieuw slaapzakje voor Aaron in de HEMA voor in de kribbe, en toen bleek dat er nog twee andere kindjes met dezelfde waren (en er zijn maar 14 kindjes).
Hoog tijd om nog eens te flocken dus, en ons ventje zijn slaapzak te personaliseren.
Met zijn ster en een maantje.
Kan hij toch niet anders dan goed slapen.

En nu we toch bezig zijn, lag hier nog een projectje te wachten.
Twee witte bodykes (ook van de HEMA, want hun bodykes zijn werkelijk de beste) werden versierd met een cupcake voor twee toekomstige kersjes op de taart.
Eentje daarvan kan elk moment ter wereld komen.

LIEFSTE AARON WEEK 22

Je bent heel goed bijgekomen liefje!

Toch een zekere opluchting, hoewel ik ervan overtuigd was dat je het goed deed.
En met wat tips van Barbara zou de borstvoeding ook terug in orde moeten komen.
Maar we kopen wel een doos poedermelk als reserve. Zodat ik niet hoef te stressen dat je niet genoeg eten zou hebben. Want stress en kolven gaan niet samen.
En inderdaad: maandag lukt het kolven alweer.

Ondertussen ben je ziek geworden en blijft papa voor jou zorgen.
Je drinkt maar 30 ml, dus kom ik over de middag naar huis eten. En jou eten geven.
Aan de borst drink je wel.  Je kikkert er zichtbaar van op.

Dinsdag word ik mee ziek en gezien de sneeuwstorm (ja, echt waar Aaron. Het sneeuwt weer! In maart!), blijven we allemaal thuis.

Woensdag ben je genezen.
En je voelt nog zwaarder! En een pak steviger.
En je slaapt weer goed.
We brengen je naar de creche.
Zondagavond was de poedermelk al ingepakt, maar nu is ze niet meer nodig, want door je ziek zijn, hebben we weer reserve!

Zie, alles komt goed deze week.
Je hoest nog wel een beetje. Ik ook.

De sneeuw is al bijna weer gesmolten. Nu komen de maartse buien nog en dan, dan komt de lente echt!

Dikke zoen,
Mama x

TRAMPOLINEBRUG

"Every architect carries the utopean gene" volgens de architect Rem Koolhaas.

Dat lijkt mij heel erg waar.  Als we het even naïef stellen: als architect hoop je letterlijk aan een betere wereld te bouwen.  Door de omgeving en gebouwen waarin we wonen en leven boeiender en ruimtelijker te maken, mogelijkheden scheppen voor samen-leven, be-leven, van huis tot stad, van individu tot maatschappij.

En soms mag een architect ook eens dromen.
Dat moet Atelier Zündel Cristea toch gedacht hebben toen ze "Saut de Seine" ontworpen.
Dromen van een blije, vrolijke, plezierige stad.
Het lentegevoel uitgedrukt in architectuur:  een trampoline-brug.


"Dedicated to the joyful release from gravity as one bounces above the river."

Om de stad op een andere manier te beleven.
En letterlijk vanuit allerlei andere hoeken te bekijken, hoog springend,  ondersteboven rollend,...
Lucht.
Water.
Vrijheid.
Blijheid.

THIS STOOL ROCKS

Wij hebben hier zo'n typisch zweeds krukje van de gekende zweedse keten.
Al vaak tegengekomen op het internet: de dip-dye versie.
En dan denk ik: dat moet ik eens doen.

Maar er zijn nog leukere alternatieven:
This stool rocks is een zeer eenvoudig te monteren krukje, dat duidelijk gebaseerd is op bovenstaande klassieker, maar dan een schommelversie.  Het bestaat uit 3 platte muliplex-stukken en is dus makkelijk te transporteren, te monteren en weer te demonteren.

Ze bestaat in 3 versies (steeds harder schommelend), wordt lokaal geproduceerd (in Londen wel) en de designers zijn zelfs zo vriendelijk hun design als download beschikbaar te stellen, zodat je hem zelf kan maken!

Ze komen ook in dip-dye versie of kunnen gepersonaliseerd worden:

In al zijn eenvoud is dit krukje toch een prachtig staaltje design, dat in geen enkel interieur zou misstaan.


En dan kwam ik nog een leuke interactieve kruk tegen voor kinderen.
Asterisk van Christina Sicoli is ook gemaakt uit verschillende stukken multiplex die eenvoudig te monteren zijn en is tevens opgevat als puzzel voor kinderen.  Elke verschillende vorm correspondeert met een kleur en zo wordt het kinderspel om deze stoel te construeren. Fun & functioneel!