FAIR WEAR FRIDAY STARRING DE DOCHTER MET DE COOLSTE BABYLEGGING OOIT

Tijd voor een kindereditie van fair wear friday.

Voor kinderen vind ik het eigenlijk veel gemakkelijker om fair en eco te kopen.
Sowieso krijg ik een hoop kleertjes in bruikleen van mijn zus, koop ik veel tweedehands, en als er dan toch iets nieuws gekocht moet worden, zijn daar leuke merken als Mundo Melocoton, Mini Rodini, l' Asticot,... en een hoop leuke webwinkeltjes.

Uitzondering hierop en grote zonde van mijnentwege:  het ondergoed.
We hadden voor Aaron een geboortelijst bij Doekjes en Broekjes en daar stonden dus ook wat verantwoorde body's op.  Maar we merkten dat de geleende body's van het neefje veel handiger waren.  Lekker stretchy en laat dat nu echt wel nodig zijn als ge smalle lange kinders hebt, maar wel met een dik gat wegens wasbare luiers.  Die body's waren van de HEMA.
Algauw had Aaron zijn neefje in de lengte ingehaald, dus werden die body's gekocht i.p.v. geleend.
HEMA, dat scoort een D-label bij Rankabrand.  Da's echt wel slecht.
Ik koop wel deze in bio-katoen, maar dan nog is het niet ok.

Ondertussen is er ook wel Mambotango.  Die body's zijn vergelijkbaar qua pasvorm en stretch.

Mambotango vinden we natuurlijk niet op Rankabrand, maar bij de faq op hun website vind ik hetvolgende:

Onze ontwerpen en de patronen worden in België gemaakt. De productie gebeurt in Turkije door een gecertificeerde leverancier. Het Europees erkend label garandeert een kindvriendelijk verfproces.

Ze proberen ook betaalbaar te zijn.  Dat zijn ze ook, maar prijs is wel bijna maal 3...
Al ben ik zeker bereid om meer te betalen voor iets dat goed gemaakt is.
Toch jammer van HEMA, want ik vind het een leuke winkel.  Ik weet dus wie ik ga aanschrijven op Fashion Revolution Day.

Outfit Annabel:

Bodyke: HEMA dus, met geflockte elleboogsterren, dat zag u hier verschijnen

T-shirt: in bruikleen

legging:   handgemaakt en gerecyKleerd uit de mouwen van een tweedehands trui.

Zonder overdrijven, vind ik dit de geweldigste babylegging ooit.
Hij is nog wat groot en te lang, maar niet getreurd, de binnenkant blijkt ook supermooi, dus we kunnen dat zonder problemen oprollen.

Ziet nu hoe schattig?!

Ik ben niet de maker van dit prachtexemplaar (de legging dan hé), alle eer gaat naar Juffrouw Sanseveria.  We kregen hem cadeau omdat de ookal onnavolgbare Antilopen-poster wat met vertraging tot bij ons is geraakt.  Samen nog met een stuk dinostof in organic cotton  (hopelijk volgt hier binnen afzienbare tijd een T-shirtpost van).

Merci juffrouw!  Dat had u niet moeten doen, maar we zijn er toch werkelijk superblij mee.

FAIR WEAR FRIDAY STARRING HET ZWANGERSCHAPSROKJE DAT PAS WERD AFGEMAAKT ALS DE BABY ER AL 3 MAAND WAS

Kan de titel nog langer?

We beginnen deze fair wear friday post met het verhaal van het rokje:

Ik had nog een heel oude linnen broek liggen in de kast, die ik niet wegdeed, omdat ze nog dienst kon doen als zwangerschapsbroek.  Toen eind april ergens het buikje toch al begon te groeien, haalde ik ze uit de kast.  Om 's avonds te constateren dat ze was gescheurd.  De stof was ook echt ontzettend dun geworden.  Dus kwam meteen het idee om de boordband te reKycleren en een rokje te naaien.

Ik had sweaterstof gekocht voor Aaron, maar vond die nu ideaal hierbij passen.
Wegens gebrek aan energie en tijd (ik ga het hier maar niet nog herhalen, deze zwangerschap was echt vermoeiend), bleef het liggen.

Eind augustus kreeg ik een schop onder mijn kont van de buurvrouw, en begon ik te knippen.
Eerst tekende ik een patroon over van een ander zwangerschapsrokje, om dan te constateren dat de stof daarvan héé ééél stretchy was, en dat dat bij deze sweaterstof niet goed ging komen.  Ik zou er nooit in passen.
Dan maar Allemaal Rokjes van Mme Zsazsa erbij gehaald.  Dat patroon getekend in maat 40, geknipt om dat te constateren dat dat veel te groot ging zijn.
Nog wat verkleind.
En toen, toen bleef dat alles weer liggen.
Op de kast, lelijk in de weg.

Tot februari.  Jawel, Annabel was toen al 3 maanden.  Toen stak ik het ding op twee uur in mekaar.  Tsssss.
Schromelijk te laat, maar anderzijds, mijn gewone kleren passen nog niet terug en dit rokje wel, dus ik kan er toch nog efkes geniet van hebben.

De outfit van vandaag:
(pffff outfitfoto's blijven nemen van mezelf vind ik niet gemakkelijk)

- Rokje:
zelfgemaakt
boordstof gerecyKleerd van een oude broek
sweaterstof van Textielfabrique
lintje van Hexagoon

Qua timing scoort dit rokje niet schitterend, maar qua fair en ecogehalte gelukkig wel!


- Borstvoedingstopje: H&M conscious collectie

Ook een duimpje voor deze!


- Legging: H&M

Dat krijg je als je toch nog eens in de H&M komt voor bovenvermeld topje en eigenlijk ook een legging wilt, maar die zijn er dan niet in de conscious collectie.
H&M scoort klasse C op rankabrand, hetgeen wil zeggen dat ze op de goede weg zijn, maar nog veel beter kunnen.  De Conscious Collectie zou je ook een stap in de goede richting kunnen noemen.
En elk initiatief verdient het om toegejuicht te worden.
Anderzijds is het een beetje schizofreen om je bewust te zijn van het probleem en dan slechts een deel van je kleren fair maken en de rest nog steeds niet.  Je zou het ook een marketingtruc kunnen noemen om bewuste consumenten als u en ik toch nog in hun winkel te krijgen.
En zie, het is hun nog gelukt ook.


- Gilet:  Talking French

Deze is ongeveer 8 jaar oud, en dus nog van voor de tijd dat ik bewust consumeerde.
Rankabrand kent Talking French niet en op hun website spreken ze met geen woord over duurzaamheid of ethiek.  Dus concludeer is dat dat merk niet ok is.
Maar goed, ik heb ze nu toch, dus ga ik ze dragen tot ze op de draad versleten is.


- Schoenen:  Hush Puppies

Aiai, ze scoren een E-label op rankabrand omdat ze geen niet transparant zijn en geen informatie geven.  Noot aan mezelf: nooit meer kopen! (ondanks de lekker zachte bonte voering van binnen)


Conclusie: we waren goed begonnen, maar de totale outfit is niet bepaald ok.
Ik toon hem omdat ik eerlijk wil zijn.
Ik doe mijn best, maar ik zit nog met een hele hoop kleren in mijn kast die niet fair zijn en ja, ik zondig zelfs nog soms en koop dan een legging of schoenen die niet ok zijn.
Maar goed dat ik zelden tijd heb om te winkelen.


Uit de rest van de stof knipte ik trouwens een broekje voor Aaron.
Maar wat gebeurt er als je dat pas maanden later effectief ineenzet?



Juist ja, dan is het voor Annabel.

OOGSNOEP

Deze foto's zijn voor een keer niet genomen met mijn reflexcamera, maar wel met mijn Fairphone.
Gelukkig deed de zon zijn werk.

De krokussen staan in bloei in de Kruidtuin in Leuven.
"Gelieve de grasperken niet te betreden".
Hmm, juist ja.  Beetje lastig met een peuter.  Maar uiteindelijk had hij het wel begrepen.
Deze morgen zei hij tegen de papa: "Bloemetjes niet kapot maken, hé?!"

READING BETWEEN THE LINES

Om het vorige bouwverlof goed in te zetten, gingen we met ons bureau op uitstap.
Ik heb het wel degelijk over het bouwverlof in juli, al doen de foto's anders vermoeden.
Naar Borgloon, de zogenaamde pit-route met kunst in openlucht, georganiseerd door Z33.
Vooral om "Reading between the lines" van ontwerpersduo Gijs Van Vaerenbergh te bezoeken.

Eindelijk, want ik wilde ze al lang zien, dat schreef ik hier al, maar het kwam er maar niet van.
Framework is ondertussen al lang weer afgebroken, maar het kerkje gelukkig niet.
Hoewel ook bedoeld als tijdelijk.
Ik kan me niet voorstellen dat ze het ooit afbreken.
Er komen verdorie bussen Chinezen naartoe.
En het is werkelijk waar prachtig.  Veel mooier nog in het echt, dan op de foto's.
Omdat het steeds verandert.
Van ver zie je enkel wat lijnen en pixels.

Je kijkt erdoor en ziet: de echte kerktoren van het dorpje erachter.

Hoe dichterbij, hoe massiever het wordt.

Dat is voor mij architectuur: je kan dat niet vatten in mooie beeldjes op blogs of in tijdschriften.
En dat geldt zeker en vast voor Vlaamse architectuur.  Geen spektakel en grootse, speciale vormen, maar ruimte, die je moet beleven.

Ga beleven!

Ook de rest van de route is de moeite, en gewoon al het landschap.  Het lijkt zo on-Vlaams.
Ik zou zelf nog eens terug moeten gaan, want we hebben niet eens de hele Z33 route kunnen doen.
Schuldige daarvoor: restaurant Zoethout, waar we een hele namiddag verwend werden met het ene oogstrelende lekkers na het andere.  Een feest voor àlle zintuigen.  Een aanrader!

STADSLAMPENKAP

Foto Patrick Mevel via Urdesignmag.com

Ziet dit er nu niet geweldig gezellig uit?

De stad als je living.  Je zou er zo een boekje bij willen lezen.

Deze lichtinstallatie siert de straten van Québec en werd bedacht door Lightemotion. 
Zij wilden de warmte en het levendige gemeenschapsgevoel van de buurt Cartier Avenue vertalen in hun installatie. Dus kozen ze voor lampenkappen waarop enkele werken uit het Musée National des beaux-arts du Québec tentoongesteld worden.

De tentoonstelling is tijdelijk, maar de installatie leent zich ertoe om ook andere beelden tentoon te stellen of concertposters of...., dus zal allicht het straatbeeld blijven sieren.


Zie, zoiets helpt in mijn ogen om de (donkere) winter wat draaglijker te maken.

Gelukkig worden de dagen al langer en is het nog maar even volhouden voor de lente er weer is.

Foto Patrick Mevel via Urdesignmag.com

Foto Patrick Mevel via Urdesignmag.com

LIEFSTE ANNABEL MAAND 4

Liefste Annabel,


De heerlijke weken duren voort.  (Met uitzondering van de griep dan voor je broer en mij).

Van de 12 weken groeispurt merk ik niets.
Misschien omdat ik je sowieso veel bij mij draag.
Misschien omdat je gewoon een brave baby bent.

Je bent enorm gefascineerd door je linkerhand.  Kijkt ook graag naar die van mij en grijpt ze vast.

Je kijkt ook graag rond, we namen de bus naar kind en gezin en ik dacht dat je zou slapen in de draagdoek, maar nee, hoor.  Je gaf je ogen de kost.

Daardoor was je moe bij de dokter en al aan het huilen nog voor je prikjes.  O, jee.  Slechte timing.

Aan het begin van de maand begon je voorzichtig te grijpen en nu pak je alles vast wat in je buurt komt.

Je wil graag zitten.  Buigt steeds voorover, probeert jezelf recht te trekken als je bij mij in de armen ligt of in de wipper. Je kan intussen hevig wippen daarin en je heft ook je poep op als je op het verzorgingskussen ligt.  

En je rolt van buik naar zij naar rug.

Je bent een sterke meid, hoor.  Klein, maar dapper!

We babbelen nog veel en je lacht ook luidop ondertussen.

Je kan me soms ook zo lief en vragend aankijken: "mag ik een beetje drinken, mama?"

Eerst dacht ik dat ik me dat inbeeldde, maar je vraagt dat echt.  Als ik wacht dan, dan ga je wenen.

Volgende maand breekt een hele nieuwe periode aan.  Mama gaat terug werken en jij naar de kribbe.

Loslaten, stap 1.  Van vele...

Je gaat dat goed doen.

Je drinkt nog niet van de fles, en dat baart me lichtjes zorgen.  Maar ook dat zal wel goed komen, zeker?

Ik heb spijt dat deze heerlijke tijd voorbij is.  

Maar ik ben ook dankbaar.

Dat ik deze extra maand heb kunnen nemen.

Dat jij zo content bent, meid, goed in je vel, en dat het daarom zo'n fijne tijd was.

LIEFSTE ANNABEL WEEK 7-8-9-10-11-12

Liefste Annabel,

De weken 6 t.e.m. 9 gaan we maar gauw terug vergeten.  Ze waren verwarrend en moeilijk.

Op 6 weken is er een groeispurt en ontwikkelingsprongetje, maar dat leek maar niet over te gaan.

De makkelijke slaper en goeie drinker was weg...

Ik moest je helemaal opnieuw leren kennen en dat duurde even.

Na de kerstvakantie gaat het beter.  Ietsje minder huilen en je valt weer makkelijker in slaap.

Zo slaap je nu soms in de auto, wat daarvoor nooit het geval was en autoritten dus vaak zeer lastig waren.   

Zo viel je eens in slaap in je wippertje, terwijl Aaron en ik aan het puzzelen waren.

En als je wakker bent, ben je ook veel vrolijker.  En je voert echte conversaties.  Als ik iets tegen je zeg, dan lach je heel mooi en zegt 'heu' en dan zeg ik weer iets en dan antwoord je weer 'heu'

Heerlijke weken volgen, waarbij we in de voormiddag nog fijn samen in het grote bed liggen.

In de namiddag doe je een lange dut in de draagdoek terwijl ik boodschappen doe / wat huishouden / blog / fotoalbums en kalenders maak /....

We gaan dan Aaron weer in de kribbe halen en wandelen daar in de buurt of op zijn vraag aan de vaart om 'bootjes kijken'.

's Avonds zit je in de wipper mee aan tafel, of je slaapt al terug in de draagdoek.

En nadat Aaron in bed ligt, installeren we ons samen in de zetel voor een lange sessie drinken-snoezen-babbelen-drinken enz... Tot je finaal in slaap valt en we naar boven verhuizen.

's Nachts wordt je 2 a 3 keer wakker, denk ik, ik weet het niet juist.  Lang leve de cosleeper! (Meestal lig je gewoon mee in bed, maar het lukt steeds vaker om je ook echt in de cosleeper te leggen, dan heb ik toch wat meer bewegingsvrijheid).

Je broertje heeft wel wat moeite met die cosleeper.  Logisch ook.  Dat jij bij mama mag slapen en hij niet...  Maar dan proberen we uit te leggen dat hij ook bij mama sliep toen hij zo klein was.  Echt begrijpen doet hij dat nog niet.

Jij kijkt vaak naar je broer.  Voorlopig kijkt hij nog niet vaak terug... Dat komt wel, hoor.

Na kerst kreeg je ook ineens wimpers.  Oef. Ik vond het zo raar dat je die niet had.  Maar nu zijn ze er, mooie lange, zoals je broer en je mama.

Volgens omi heb je ook helemaal mijn handen.

En je hebt een mooi stemmetje, vind ik.

Als je wakker wordt, rek je je eerst helemaal uit.  Een paar keer.  Zo schattig, je vuistjes in de lucht en een tootje trekken.  Zalig is dat.

Je hebt maar één onhebbelijkheid: je doet bij voorkeur kaka in een verse pamper en liefst nog nadat je proper gewassen bent.  In de douche.  Het badje gebruiken we niet meer, wij gaan samen in de douche.  Je broer heeft nog altijd schrik van de douche, dus bij jou beginnen we er meteen aan.  Jij vind dat best leuk, denk ik.

Bon, we hadden het over je onhebbelijkheid.  Die kaka, dat is vaak dan ook in één keer alles.  Helemaal tot op je rug.  En dan ook alles vuil: bodyke, kleertjes, tetradoek die in de wipper ligt om te voorkomen dat die vuil wordt, maar die verschuift door je gefriemel (geen zittend gat, net zoals je broer) en bijgevolg niet helpt, dus de wipperhoes ook... Hèhè.

Maar goed, als het dat maar is.  Mama zal wel wassen.