KRONIEK VAN EEN AANGEKONDIGDE MISLUKKING?

Aaron en broeken kopen, het blijft lastig.
Lange smalle benen.
Reden genoeg om ze zelf te naaien!
Alleen is er een gebrek aan tijd en ervaring (want broeken zijn toch niet zo simpel).

Toen het Cisse patroon uitkwam, kocht ik het meteen.
Werk van eigen bodem om te beginnen.
Met een XS versie!
Plus het leek doenbaar.
En bovendien vond ik het een heel leuk model, toch wel het belangrijkste.
De mogelijkheden met zakken vind ik super, maar liet ik wijselijk achterwege.
Hou het simpel.  Je moet niet te veel ineens willen.  (ik moet mijzelf echt intomen).

Ik ging aan de slag met deze prachtige sweaterstof van Paapii, die ik ook al gebruikte voor een cadeautje.
Sweaterstof, dat leest u goed (wat was dat over hou het simpel?), gezien de zoon alleen 'zachte' broeken wil dragen.
Echt waar, anders is het scène.  "da's hard! wil ik NIET aandoen!!"
Geen jeansbroeken ten huize Ontroerend Goed.

De laatste dag van mijn zwangerschapsverlof begon ik er eindelijk aan.
En dat ging supervlot eigenlijk, tot stap 16: "knoopsgaten maken".
Dat had ik nog nooit gedaan.
Mijn simpel oud machien heeft daar geen functie voor.
De dag was bijna om, ik had niet de moed er nog aan te beginnen.
De broek bleef liggen.

Tot in de grote vakantie.
Er was eens 1 dag verlof, zonder kindjes.
Ik las de gebruiksaanwijzing van mijn machien en probeerde er één.  Ging voor geen meter.
Dan vond ik dit filmpje op youtube.
En dat ging wél!!
Ikke keiblij dat dat zo goed gelukt was, en nu was de broek echt bijna af!

Wist ik veel dat de voorlaatste stap: "beleg tailleband vastzetten" nog vééééél moeilijker zou zijn.
Dat lukte voor geen meter.  Tornen.  Opnieuw.  Driegen, hielp niet.  Tornen.  OPNIEUW.
Dag om.
Beetje schrik dat de stof nog een tornbeurt niet meer zou overleven.
Broek onafgewerkt de schuif in.

Toen besloot ik om het met de hand te naaien.  In de auto onderweg naar de grootouders (lange rit).   Dat lukte aardig.
Bleek wel dat ik ergens iets fout heb gedaan, want de knoopsgatenelastiek zat van midden voor naar midden achter.  Hoe kon dat nou?
FOERT!

Aaron paste de broek en wilde ze niet meer uit doen.
Maar mama moet de zoom nog omnaaien, liefje!!
Die onvoorwaardelijke liefde van kinderen, dat is toch schoon hé.
Zit daar een knoop in het midden van voor tegen zijn buikje, maar niet erg, mama heeft een broek voor mij gemaakt, dus ik vind ze super.

Omdat ik de zoom ook niet nog wilde verknoeien, deed ik die ook met de hand.
Een blinde zoom.  Dat staat eigenlijk wel goed, dat zou ik nog doen.

Aaron en Cisse zijn wel dikke vriendjes.
Dus er gaan er nog volgen.
Maar misschien niet in sweater.
Als iemand een tip heeft voor ZACHTE stof die wat makkelijker naait, shoot!