Posts tonen met het label tHUISGEMAAKT. Alle posts tonen
Posts tonen met het label tHUISGEMAAKT. Alle posts tonen

dinsdag 13 april 2021

ROZE DAG

Vorige week had ik het moeilijk. (Wie niet eigenlijk, bij Lockdown 3 -die alweer niet zo mag heten?)  Ik vond mijn draai niet, vond het echt een stomme vakantie en ik was het zo beu om altijd zo moet te zijn.  

Toen zag ik een poëzie-uitdaging passeren op Instagram van Evelien Borgonjon. En ik dacht, allez hop, ik probeer het eens, het is eens wat anders.  De uitdaging vertrok van een bestaand gedicht:


Gele dingendag

Het is vandaag heel officieel

de dag van gele dingen.

Het startsignaal was

gisteren op het jeugdjournaal

Met schuiftrompetten, vlindernetten,

zonnebloem en bijgezoem.

Trompetvissen, natuurlijk narcissen,

veel jonge eendjes, een kanariepiet.

De volle maan, een gele appel,

een banaan en brood met omelet.

Ik wil vanavond friet

met mayonaise en kroket.


Diet Groothuis


En de uitdaging was:

1. kies een kleur

2. verzamel op papier pakweg 20 dingen die je waarneemt in die kleur

3. stop net als Diet minimaal 15 van die dingen in je gedicht

4. Eindig in de laatste strofe met een wens/ een plan/ een verlangen







zondag 14 mei 2017

NIEUW JASJE + CADEAUTJE

Eindelijk!
Een nieuw jasje voor deze blog.

Ik mag echt wel EINDELIJK zeggen, want het eerste schetsje voor het nieuwe logo tekende ik op 28 januari 2015.
Ahum.
Ach ja, u kent dat wel: iets met gebrek aan tijd en energie, en ook iets met "de tijd vliegt".
Ik leer geduld te hebben (met vallen en opstaan).




Nu is mijn stekje hier eindelijk zoals ik het wou.
(nu ja, bijna, maar aan perfectie doen we niet.)
Ik ben blij en hoop dat jullie er ook blij van worden.
Omdat dit een heuglijke dag is, en er altijd een goede reden is om te vieren, geef ik graag een ONtROEREND papierliefde-setje weg.
Gewoon hieronder even reageren, en wie weet komen tHUISGEMAAKTE inkleurkaartjes voor jong & oud (die je ook hier kan downloaden) met bijhorende zelfgevouwen enveloppen, confetti en een gepersonaliseerd inspiratie-notitieboekje jouw richting uit!





Mocht je ook in blogger aan de slag willen, deel ik hier wat links die mij hebben geholpen:

Creating your own Blogger template from scratch, sort of

Howtoblogdesign

How to add a contact form on a blogger blog

Nog een fijne (zon)dag verder!



zondag 26 februari 2017

(NEXT SEMESTER I'LL BE) 35



Vriendin 1 werd vorige maand 35 en vriendin 2 is komende maand aan de beurt.
Knal middenin vonden we een datum om nog eens samen te gaan eten.
En knal op de verjaardag van vriendin 3; al is het bij haar 34 (snotneus).

Nog eens allemaal samen gaan eten zonder aanhangsels is een cadeau op zich,
en wat koop je nog in deze tijden, gezien we al alles hebben?
Toch wilde ik graag een leuk cadeautje geven.
Tijd om nog eens iets te maken.
Ik ging aan de slag met notitieboekjes en stift en stickers.
Avonden in de zetel schrijven en plakken, als een soort mindfulness-training.
Ik schrijf graag- dat is letterlijk te nemen.
Zo werd het een boekje om de grappige dingen die je kinderen zeggen in neer te schrijven.





Ze waren er erg blij mee en ik kreeg meteen wat leuke quotes te horen:

Vriendin 1: "dat is niet eerlijk hé, Lauren krijg twéé bedjes (wiegje en park) én twéé flesjes" - kijkt naar mama's borsten. Oudste dochter na de geboorte van haar zusje.

Vriendin 2: na wat gekibbel verliest mama haar geduld: "We doen het zo! Punt!"  "Ik ben geen punt" snift de dochter.

Vriendin 3: "Krijg ik nu koffietanden?"  Zoon, nadat hij zijn melktanden verliest.






Met een vierjarige in huis, wordt er hier ook regelmatig wat in mijn citatenboekje geschreven:

"De buschauffeur zwaait terug! Hij heeft ook gezien dat ik Aaron de kerstman ben."
"Ik vind als kerstman verkleden het leukste".
Aaron heeft niks met verkleden, het is de eerste keer dat ik hem kon overtuigen om zich een beetje te verkleden voor carnaval en het enige dat hij zag zitten, was een kerstmuts opzetten.  Maar kijk, hij genoot er toch van onderweg naar school.

"Schattie!!!"
Annabel roept haar papa. (drie keer raden wie ze nadoet).

"Plakband please.  Goed gegliensterd."
Aaron kreeg een kuntselwerkje mee naar huis, prutste er de "glienstertjes" (oh, opgroeien in Vlaams-Brabant) van af, en plakte deze op papier, om dan de papieren overal in huis op te hangen.

"Ik ga mij mooi maken"
Aaron trekt met de kleurpotloden naar de badkamer en zit voor de spiegel op zijn gezicht te tekenen.


Jullie nog gekke gezegdes gehoord de laatste tijd?

zondag 4 december 2016

MAAK EENS EEN SCHILDERIJ MET JE KLEUTER EN PEUTER






Er zijn zo van die rozige ideaalbeelden die je hebt, die niet blijken te kloppen met de realiteit.
Samen knutselen met de kindjes is er zo één van.
Daar keek ik erg naar uit.
Maar Aaron tekende en knutselde helemaal niet graag.
Deed het nooit langer dan 10 minuten.
Sinds dit schooljaar is dat veranderd.
En Annabel, die vind dat wel erg leuk.
Joepie!
Maar als we schilderen of stempelen, welja, dan verandert alles meestal gewoon in één grote brei.
Ik laat hen doen, wil hun eigen creativiteit en expressie laten botvieren.
Maar vraag me intussen af hoe die kleuterjuffen dat doen.
Dat ze thuiskomen met schilderwerkjes en tekeningen die werkelijk ergens op lijken.

Dus toen ik het idee opvatte om samen een schilderij te maken, dacht ik: ik moet ze hun gang laten gaan, binnen afgelijnde contouren.  Letterlijk.

Een stappenplan:

STAP 1
Koop een canvas of een plaat mdf, die je een grondlaag geeft in gesso.
Of, zoals in mijn geval: hergebruik een oud schilderij dat je ooit als student schilderde voor je ventje, maar waar je nooit echt tevreden over was, alleen wist hij al dat je ermee bezig was en wilde hij het toch hebben.  Een doorn in mijn oog hier in huis en ik mocht het niet wegdoen, maar nu heb ik dat toch maar mooi opgelost.

STAP 2
Kies een leuke kleur voor de grondlaag en schilder die zelf.

STAP 3
Bedenk wat je wil gaan schilderen en schilder maar 1 vorm/onderwerp per keer.
Ik plakte de vorm van een wolk af en bedekte al de rest van het schilderij met papier.
Laat de kinderen hun knutselschort aandoen en zet alleen witte verf op tafel.
Zorg wel een back-up plan en voorzie schilderpapier naast je schilderij, want dat gaat dan zo:
"Mama, ik wil een regenwolk schilderen, een donkerblauwe."
"Liefje, maar mama wil een witte wolk, de rest van het schilderij is donker (kon ie niet zien natuurlijk), dus de wolk moet in het wit."
"Maar mama, ik wil een regenwolk."
... (herhaal een paar keer)
"Weet je wat, je schildert eerst hier een witte wolk, en daarna mag je nog een donkerblauwe wolk schilderen op papier."



STAP 4
Laat drogen en vertel vooral niet wat het volgende deel gaat worden, nog voor je dit hebt voorbereid.
"Morgen mogen jullie dan de regen schilderen.
Uit de wolk gaan schuine straaltjes regenen,..."
"Maar ik wil niet schuin, ik wil dat rechtdoor naar beneden.
Als het regent, gaat dat toch recht naar beneden."
Terwijl hij dat denkbeeldig aftekent op het schilderij.
"Ja, liefje, maar niet altijd hé, als het waait, dan regent het wel schuin."
"Maar mama, ik ga eens voelen buiten."
- doet de voordeur open en steekt zijn hand uit -
"Het waait niet mama, de regen gaat naar beneden."
"Maar Aaron, het regent ook niet!
"Mama wil het graag schuin, omdat dat grafisch mooi is."
Papa moeit zich: "En mama is architect, dus mama weet wat mooi is."
"Ik weet ook wat mooi is."
Juist ja.
Gelukkig had ie er geen enkel probleem mee dat het sterretjes, blaadjes en plusjes zou regenen,
(respectievelijk het logo van Aaron, Annabel en onze trouw).

STAP 5
Voorbereiding van deel 2 dus.
Bedenk dat je het schilderij graag klaar hebt voor het wolkfeestje van de dochter, en dat de zoon inderdaad ook wel oog heeft voor schoonheid, dus respecteer in deze maar zijn artistieke keuze.
Bescherm het eerder geschilderde deel volledig met papier.
Maak stempels uit aardappelen.  Dat gaat supergemakkelijk.  Je kan snijden wat je wilt.
Vrij of met de hulp van koekjesvormpjes.
Knutselschortjes weer aan, haal diep adem en hoppa, stempelen maar.
Zorg wel weer voor back-up papier, want gegarandeerd wil zoonlief weer andere kleuren mengen.

STAP 6
Laat drogen.
Pak het uit.
Geniet.

STAP 7
Zoek een plaatsje om je werk te laten schitteren.
Dit staat nog op mijn to-do lijst eigenlijk.





donderdag 11 februari 2016

CADEAU VOOR EEN JONGE JARIGE POPPENMAMA

Ons vrolijke nichtje met haar prachtige naam mocht vorig weekend al 2 kaarsjes uitblazen!
Ze is ook het petekindje van mijn man, dus dat verdiende een speciaal cadeau.


Op het verlanglijstje met kerst stond een "poppenbedje van I**A".
Ze zorgt zo mooi voor haar poppen en Nijntje, rijdt ze rond, legt ze te slapen, dus zo'n bedje vonden we een ideaal cadeau.
Maar het kon wel mooier, dachten we, en we smeedden plannen om er zelf één te maken.
Samen maakten we een ontwerp en tekenden het uit op de computer.


Mijn man ging aan de slag met zijn machinerie en ik met de mijne.

de pop die hier het bedje mag testen kreeg Annabel van groottante Onliemie




Echt teamwork hier ten huize Ontroerend Goed.
Dat teamwork levert op: we waren zot content met het resultaat.




En was de jarige blij?
Ja, hoor!  Ze wilde er zélf in gaan liggen.
Ze is trouwens een dankbaar kind om cadeaus aan te geven: ze kreeg een sweater, pandasloefkes, en een badjas en deed die allemaal tegelijk aan en wilde ze niet meer uitdoen!!!  Zweten dat ze deed!




Bedje:    berkenmultiplex met watergedragen vernis
Matras:  bambistofje uit de Nature 1 collectie van Bambiblauw
              babyrib van Vermiljoen
              Vulling: enkele lagen van een oud donsdeken.



maandag 1 februari 2016

VLUGGERTJE

Onlangs kwam er van down under een laat maar leuk kerstcadeautje toe:
een DIY pakket voor ketting met geometrische houten kralen en verfjes.
Project level: EASY.



Daar had ik gisteravond nu eens nood aan zie.
Een easy peasy, zeer mindfull projectje.
Omdat ik van hout hou, wilde ik de kralen niet helemaal schilderen, maar ging ik voor veelkleurige vlakjes.

Een paar uurtjes, een puddingske en een theetje later was ik een ketting rijker.
En was mijn geest ontspannen om te gaan slapen.






woensdag 20 januari 2016

KRONIEK VAN EEN AANGEKONDIGDE MISLUKKING?

Aaron en broeken kopen, het blijft lastig.
Lange smalle benen.
Reden genoeg om ze zelf te naaien!
Alleen is er een gebrek aan tijd en ervaring (want broeken zijn toch niet zo simpel).

Toen het Cisse patroon uitkwam, kocht ik het meteen.
Werk van eigen bodem om te beginnen.
Met een XS versie!
Plus het leek doenbaar.
En bovendien vond ik het een heel leuk model, toch wel het belangrijkste.
De mogelijkheden met zakken vind ik super, maar liet ik wijselijk achterwege.
Hou het simpel.  Je moet niet te veel ineens willen.  (ik moet mijzelf echt intomen).

Ik ging aan de slag met deze prachtige sweaterstof van Paapii, die ik ook al gebruikte voor een cadeautje.
Sweaterstof, dat leest u goed (wat was dat over hou het simpel?), gezien de zoon alleen 'zachte' broeken wil dragen.
Echt waar, anders is het scène.  "da's hard! wil ik NIET aandoen!!"
Geen jeansbroeken ten huize Ontroerend Goed.

De laatste dag van mijn zwangerschapsverlof begon ik er eindelijk aan.
En dat ging supervlot eigenlijk, tot stap 16: "knoopsgaten maken".
Dat had ik nog nooit gedaan.
Mijn simpel oud machien heeft daar geen functie voor.
De dag was bijna om, ik had niet de moed er nog aan te beginnen.
De broek bleef liggen.

Tot in de grote vakantie.
Er was eens 1 dag verlof, zonder kindjes.
Ik las de gebruiksaanwijzing van mijn machien en probeerde er één.  Ging voor geen meter.
Dan vond ik dit filmpje op youtube.
En dat ging wél!!
Ikke keiblij dat dat zo goed gelukt was, en nu was de broek echt bijna af!

Wist ik veel dat de voorlaatste stap: "beleg tailleband vastzetten" nog vééééél moeilijker zou zijn.
Dat lukte voor geen meter.  Tornen.  Opnieuw.  Driegen, hielp niet.  Tornen.  OPNIEUW.
Dag om.
Beetje schrik dat de stof nog een tornbeurt niet meer zou overleven.
Broek onafgewerkt de schuif in.

Toen besloot ik om het met de hand te naaien.  In de auto onderweg naar de grootouders (lange rit).   Dat lukte aardig.
Bleek wel dat ik ergens iets fout heb gedaan, want de knoopsgatenelastiek zat van midden voor naar midden achter.  Hoe kon dat nou?
FOERT!

Aaron paste de broek en wilde ze niet meer uit doen.
Maar mama moet de zoom nog omnaaien, liefje!!
Die onvoorwaardelijke liefde van kinderen, dat is toch schoon hé.
Zit daar een knoop in het midden van voor tegen zijn buikje, maar niet erg, mama heeft een broek voor mij gemaakt, dus ik vind ze super.

Omdat ik de zoom ook niet nog wilde verknoeien, deed ik die ook met de hand.
Een blinde zoom.  Dat staat eigenlijk wel goed, dat zou ik nog doen.







































Aaron en Cisse zijn wel dikke vriendjes.
Dus er gaan er nog volgen.
Maar misschien niet in sweater.
Als iemand een tip heeft voor ZACHTE stof die wat makkelijker naait, shoot!

zaterdag 31 oktober 2015

KLEIN SPOOK

Morgen is het Allerheiligen.
Vroeger gingen we met mijn ouders naar het kerkhof en daarna hutspot eten bij mijn grootouders.
Dat werd gevierd, als je dat zo mag noemen.

Nu doen we dat niet meer.
Ergens is dat jammer.
Waarom gaat Allerheiligen een beetje teloor?
Omdat het een triestig feest is?
Dat mag blijkbaar niet meer.  Alles moet altijd goed en blij en mooi zijn.
Maar dat is het leven niet altijd.
(dat is hier de laatste tijd nogal te merken, helaas.)

Of omdat het niet te goed te "marketen" is?
Nee, dan lenen we liever Halloween van over de oceaan.
Want daar kunnen we lekker veel merchandising rond verkopen.
Dat Halloweengedoe, ik moet er niet van weten.

Dus toen de kribbe een mailtje stuurde dat ze vrijdag Halloween gingen vieren, en dat onze kleine spruit verkleed mocht komen, dacht ik: ach wel nee.
Maar ergens zo steiekem heeft het mijn creatieve brein getriggerd.
Zo komt het dat ik woensdagnacht na een voeding allerlei ideeën krijg, bedenk dat ik geen tijd meer heb om iets te naaien, maar dat een wit topje van mij misschien wel kan dienen als kleedje voor haar en met wat flockfolie krijg je dan:






een schattig klein spook!


maandag 26 oktober 2015

NIEUWE VRIEND


Na de flockfolie, heb ik een nieuwe liefde: de textielpen.
Dat gaat zo mogelijk nog sneller.
Bij tijdsgebrek en toch onweerstaanbare zin om een zelfgemaakt cadeautje te maken, is de textielpen uw vriend!  Toch alleszins de mijne.

Sinds ik samen met Aaron veel teken, merkte ik ook dat ik graag teken.
Dat resulteerde al eens in een boekje en het smaakte naar meer.
Dus hier een resem getekende geschenkjes.



Voor de nieuwe kribbe, slabbetjes met ballonnen, nog gemaakt een kwartier voor vertrek naar hun instuif.





Body'ke voor een zwangere vriendin.




Body'ke voor metekindje Jeff en eenzelfde als laat geboortegeschenk.



Nog zo'n bootje op een t-shirt voor Aaron.
Iedereen content, en vooral ikzelf dat ik nog eens iets min of meer thuis-gemaakt heb!

donderdag 22 oktober 2015

WOLK

Hoe moeilijk kan het zijn om een antislip badmat te vinden?

Eerlijk, ik heb uren gespendeerd op webshops en ben bij een niet-nader-genoemde-galerij-met-4-letters geweest en toch nog niet mijn goesting met de juiste afmetingen gevonden.
Héhé.

Voor de badkamer is er nog steeds geen oplossing.
Voor onder Aaron zijn potje in de living wel:
Van miserie trok ik naar een niet-nader-genoemde-zelfbouwketen en kocht er een simpele witte mat (zo was er maar 1, zelfs dat is nog niet evident blijkbaar).
Thuisgekomen knipte ik er een wolk uit.
Ik zag ooit dat je dat eenvoudigweg kan doen bij de dames van A Beautiful Mess en het is echt zo simpel als ze laten uitschijnen.





Heel tevreden ben ik met het resultaat!
En zie, ons (b)engeltje is ook blij.




woensdag 9 september 2015

IK GA OP REIS EN IK NEEM MEE

... een speelgoedmat/opbergzak.


Mijn ouders haalden een tijd geleden de duplo van mijn grootmoeders zolder af voor de kleinkindjes.
In mijn herinnering was daar een grote speelgoedmat/opbergzak bij in jeans met rood.
Mijn mama: "Oh, ja, waar is die?"  
Hij was er niet meer bij.  Maar dat was wel een gerief! Beaamde ze.
Zelf maken dus.



Dat is dus zeer handig om mee te nemen op reis:
Men legge het tapijt open.
Men neme wat speelgoed en gooie het erop.
Men stroppe de zak dicht en legge hem in de koffer.
Aangekomen op de bestemming doet men de zak open en hopla: dochter van 9 maanden zit blij tussen een zee van speeltjes en zoon van bijna 3 jaar begint meteen rond te rijden met het rollend materieel dat werd ingepakt.
De mama is ook blij, want het vakantiehuisje is prachtig en superzen wit met zandkleuren, maar met de kleurrijke mat komt het hélemaal tot leven!





Opmerking/tip: ik maakte de cirkel groter, nl. 1,20 m i.p.v. 1m en nam verhoudingsgewijs dan meer vierkante lapjes dan in de handleiding.  Maar het stroppen gaat niet zo goed.  Moest ik het opnieuw doen, dan zou ik de lapjes veel korter maken.


O, ja, het touw van het deken is nog het meest interessante speelgoed van al!


Stof:  Bergen: tweedehands bij Oon, oorspronkelijk Ikea
          Fleece: dekentje dat mijn mama nog had liggen


zondag 16 augustus 2015

ER WAS EENS...


...  een zachte lieve aapjestweeling met z'n oogjes altijd toe.



De ene heette Petit Pirate.
De andere heette Petite Princesse.
Ze waren beide vanonder de naaimachine gerold in een schattig klein huizeke in Wilsele-Dorp.
Ze sliepen samen in de zetel, speelden samen en lagen samen in het gras in de zon.



Petit Princesse werd met liefde omarmd en opgesabbeld door de dochter des huizes.



Maar Petit Pirate was bestemd om een heel leutig venteke aan de andere kant van de wereld blij te maken.
Dus namen ze op een dag innig afscheid van elkaar.
Petit Pirate klom in een doos, om per post te worden verstuurd naar zijn speelmakker.



Daar aangekomen werd hij hartelijk verwelkomd!
En het was er altijd warm en zonnig, dat maakte het gemis van Petite Princesse een beetje goed.
Ooit, ooit, hopen ze elkaar terug te zien.
Wat zou dat fijn zijn.
Petit Pirate, Petite Princesse, Jeff & Annabel samen op de speelmat.
En Kaat & Aaron als twee springkonijnen (want dat zijn ze) errond!



Ooit.



Stof: paapii hippu grey tricot bij Liesellove
         gerecycleerde streepjesboxer
Lintjes: Veritas 

donderdag 13 augustus 2015

VOOR JEFF



JEFF.
Op 28 september 2014 werd hij geboren.
Mijn nieuwe metekindje aan de andere kant van de wereld.

Ik wist al snel wat ik wou maken als geboortegeschenk.
Maar ik wist niet of het een jongen of een meisje zou zijn, en hoewel het eigenlijk niet veel zou mogen uitmaken, vond ik het toch moeilijk om stof te kiezen.
Na de geboorte was de keuze meteen gepiept.

En toen, toen werd mijn dochter geboren en duurde het tot hij zes maanden oud was, eer hij zijn geboortegeschenk kreeg.
Dat naaien, ik doe het graag en ik zou het zo graag leren, maar moeders, ik snap niet wanneer jullie dat doen.  Ik vind er alleszins maar 2 dagen per jaar of zo de tijd voor.

En toen, toen gingen er nog eens zoveel maanden over, eer ik de tijd vond om het hier te delen.
Dat bloggen, ik doe het ook zo graag en toch vind ik daar ook steeds minder de tijd voor.
Maar voor zij die blijven volgen: merci, en ik blijf bezig hoor!




Het werd een pakketje met een prachtige sweaterstof van Paapii die ik zag verschijnen bij Georgette (en in een mum van tijd uitverkocht was, maar de aapjes vond ik nog in grijs tricot bij Liesellove).

Een dekentje, want zelfs in Australië kan dat al eens van pas komen.
Een wolkknuffel met muziekdoosje, zodat hij toch ook de Belgische lucht leert kennen.
Een makkelijk kruipbroekje, waarvoor ik het patroon overtekende van een leuk broekje van Aaron.
Ineens in maat 86, gezien mijn traagheid, zodat het zeker niet te klein zou zijn.
En een knuffeltje uit een restje, maar daarover later meer.





Stof:   paapii triangle sweater bij Georgette
          paapii hippu grey tricot & muntgroene boordstof bij Liesellove


dinsdag 11 augustus 2015

VOOR DE JUFFEN

Dat einde van het schooljaar was ineens heel snel daar.
Zijn juffen (Aaron had er 2) hadden echt een enorm engagement en zoveel liefde voor 'hun kindjes'.
En daarmee hebben ze ervoor gezorgd dat de overgang naar school vrij vlot ging.
Na enkele weken voelde hij zich er echt thuis.  Want hij begon ook daar kapoen te worden.
Natuurlijk zijn we de juffen daar erg dankbaar voor.

Ik wilde graag iets leuks geven, wat ze kunnen gebruiken in hun klas, omdat hun hart en ziel daar ligt.  Maar de budgetten in het lager onderwijs laten geen foliekes toe, dus wilde ik zo een folieke geven.   Toen dacht ik aan stempels.
Maar dat was wel op het laatste nippertje!!
Ik tekende 's avonds op de iPad de stempels die ik wou.




















Ballonnen voor de juffen, omdat Aaron (en welke kleuter niet?) er nog steeds zo zot op is.
En een fiets voor meester Brecht, de turnmeester, omdat we die toch niet mogen vergeten.
De volgende dag ging ik op zoek naar iemand die ze kon maken en vond Made by Marijn. Zij wilde de stempels nog dezelfde dag voor mij maken!
Wat een service.
Ze stuurde mij 's avonds volgende foto door:

Foto door Made by Marijn

























Mijn hart deed een sprongetje van contentement.
Een paar dagen later zaten ze in de bus, nog mooi op tijd voor de laatste schooldag!
Ze waren prachtig verpakt, dus dat hoefde ik ook al niet meer te doen.
Langs de achterzijde plakte ik er nog een fotosticker van Aaron op een zelfge-hand-stempeld kaartje.



Naar verluid waren de juffen en meester er blij mee.
En ik kreeg een heleboel ideeën voor stempels voor mezelf :-).
Ik denk dat Marijn me nog terugziet.