ER WAS EENS...

...  een zachte lieve aapjestweeling met z'n oogjes altijd toe.

De ene heette Petit Pirate.
De andere heette Petite Princesse.
Ze waren beide vanonder de naaimachine gerold in een schattig klein huizeke in Wilsele-Dorp.
Ze sliepen samen in de zetel, speelden samen en lagen samen in het gras in de zon.

Petit Princesse werd met liefde omarmd en opgesabbeld door de dochter des huizes.

Maar Petit Pirate was bestemd om een heel leutig venteke aan de andere kant van de wereld blij te maken.
Dus namen ze op een dag innig afscheid van elkaar.
Petit Pirate klom in een doos, om per post te worden verstuurd naar zijn speelmakker.

Daar aangekomen werd hij hartelijk verwelkomd!
En het was er altijd warm en zonnig, dat maakte het gemis van Petite Princesse een beetje goed.
Ooit, ooit, hopen ze elkaar terug te zien.
Wat zou dat fijn zijn.
Petit Pirate, Petite Princesse, Jeff & Annabel samen op de speelmat.
En Kaat & Aaron als twee springkonijnen (want dat zijn ze) errond!

Ooit.



Stof: paapii hippu grey tricot bij Liesellove
         gerecycleerde streepjesboxer
Lintjes: Veritas 

FAIR WEAR FRIDAY STARRING HET ZWANGERSCHAPSROKJE DAT PAS WERD AFGEMAAKT ALS DE BABY ER AL 3 MAAND WAS

Kan de titel nog langer?

We beginnen deze fair wear friday post met het verhaal van het rokje:

Ik had nog een heel oude linnen broek liggen in de kast, die ik niet wegdeed, omdat ze nog dienst kon doen als zwangerschapsbroek.  Toen eind april ergens het buikje toch al begon te groeien, haalde ik ze uit de kast.  Om 's avonds te constateren dat ze was gescheurd.  De stof was ook echt ontzettend dun geworden.  Dus kwam meteen het idee om de boordband te reKycleren en een rokje te naaien.

Ik had sweaterstof gekocht voor Aaron, maar vond die nu ideaal hierbij passen.
Wegens gebrek aan energie en tijd (ik ga het hier maar niet nog herhalen, deze zwangerschap was echt vermoeiend), bleef het liggen.

Eind augustus kreeg ik een schop onder mijn kont van de buurvrouw, en begon ik te knippen.
Eerst tekende ik een patroon over van een ander zwangerschapsrokje, om dan te constateren dat de stof daarvan héé ééél stretchy was, en dat dat bij deze sweaterstof niet goed ging komen.  Ik zou er nooit in passen.
Dan maar Allemaal Rokjes van Mme Zsazsa erbij gehaald.  Dat patroon getekend in maat 40, geknipt om dat te constateren dat dat veel te groot ging zijn.
Nog wat verkleind.
En toen, toen bleef dat alles weer liggen.
Op de kast, lelijk in de weg.

Tot februari.  Jawel, Annabel was toen al 3 maanden.  Toen stak ik het ding op twee uur in mekaar.  Tsssss.
Schromelijk te laat, maar anderzijds, mijn gewone kleren passen nog niet terug en dit rokje wel, dus ik kan er toch nog efkes geniet van hebben.

De outfit van vandaag:
(pffff outfitfoto's blijven nemen van mezelf vind ik niet gemakkelijk)

- Rokje:
zelfgemaakt
boordstof gerecyKleerd van een oude broek
sweaterstof van Textielfabrique
lintje van Hexagoon

Qua timing scoort dit rokje niet schitterend, maar qua fair en ecogehalte gelukkig wel!


- Borstvoedingstopje: H&M conscious collectie

Ook een duimpje voor deze!


- Legging: H&M

Dat krijg je als je toch nog eens in de H&M komt voor bovenvermeld topje en eigenlijk ook een legging wilt, maar die zijn er dan niet in de conscious collectie.
H&M scoort klasse C op rankabrand, hetgeen wil zeggen dat ze op de goede weg zijn, maar nog veel beter kunnen.  De Conscious Collectie zou je ook een stap in de goede richting kunnen noemen.
En elk initiatief verdient het om toegejuicht te worden.
Anderzijds is het een beetje schizofreen om je bewust te zijn van het probleem en dan slechts een deel van je kleren fair maken en de rest nog steeds niet.  Je zou het ook een marketingtruc kunnen noemen om bewuste consumenten als u en ik toch nog in hun winkel te krijgen.
En zie, het is hun nog gelukt ook.


- Gilet:  Talking French

Deze is ongeveer 8 jaar oud, en dus nog van voor de tijd dat ik bewust consumeerde.
Rankabrand kent Talking French niet en op hun website spreken ze met geen woord over duurzaamheid of ethiek.  Dus concludeer is dat dat merk niet ok is.
Maar goed, ik heb ze nu toch, dus ga ik ze dragen tot ze op de draad versleten is.


- Schoenen:  Hush Puppies

Aiai, ze scoren een E-label op rankabrand omdat ze geen niet transparant zijn en geen informatie geven.  Noot aan mezelf: nooit meer kopen! (ondanks de lekker zachte bonte voering van binnen)


Conclusie: we waren goed begonnen, maar de totale outfit is niet bepaald ok.
Ik toon hem omdat ik eerlijk wil zijn.
Ik doe mijn best, maar ik zit nog met een hele hoop kleren in mijn kast die niet fair zijn en ja, ik zondig zelfs nog soms en koop dan een legging of schoenen die niet ok zijn.
Maar goed dat ik zelden tijd heb om te winkelen.


Uit de rest van de stof knipte ik trouwens een broekje voor Aaron.
Maar wat gebeurt er als je dat pas maanden later effectief ineenzet?



Juist ja, dan is het voor Annabel.

K(N)USSEN

Dan werd het tijd voor les 3 van Sew Natural: een kussen.

Maar ik zou ik niet zijn, als ik er toch wel weer niet wat anders mee wou doen.
Ik wilde een kussen met paspel.  Ik zie die overal verschijnen en vind dat zo schoon.
Met paspel dus.  Maar geen rits (zoals Oon haar prachtige tutorial), daar durf ik me nog niet aan te wagen.
Met haar handleiding erbij voor de paspel, werd dat dus een fluitje van een cent.  Merci polkadotjes!

Stof: kleurige stof en paspel uit de Sew-be-doo collectie van Veritas
        jeans is een oude jeans van mijn ventje.

PRIK PRIK

Ik schreef hier dus iets over bij het begin beginnen.
En voegde de daad bij het woord.

Op Sew Natural vind je een prachtige online cursus.
Numero Uno: een speldenkussen.
Handig, want dat had ik nog niet!

Alleen… gehoorzaamde ik weer niet.  Geen katoen, maar tricot.
Ah ja, voor mijn beginnersprobeersels wilde ik recykleren en gebruikte een T-shirt, of beter gezegd 2.
En omdat twee vierkantjes tegen mekaar stikken mij toch wel héél simpel was, maakte ik van één kant een vierkant uit 2 driehoeken.  Een beetje geometrie op z'n tijd staat wel.
Langs de andere kant maakte ik met de boord van het T-shirt een bandje om het kussentje rond mijn arm te doen.

Ik gehoorzaamde een tweede keer niet: de bedoeling was om nog eens door te stikken na het vullen, maar dat vond ik zo zonde, dus maakte ik de naad 'onzichtbaar' dicht volgens deze handleiding, die ik vond bij emma en mona.

Zie nu.  Ik ben er echt kei-blij mee!
Met een simpel speldenkussen.
Tja?  Wie het kleine niet eert…

En ik ben dubbel blij: het kussentje raakte niet geblogd tijdens de recykleer-14-daagse van boomie, maar ik zette de foto last-minute wel nog in de flickrpool.  En toen verscheen het in Boomies overzicht!  Een hele eer vond ik dat, en weer een opstekertje om door te gaan.  Merci daarvoor!

RECYKLEEDJE VOOR MISS K

Nog 8 nichtjes slapen en dan komen…


Nee, niet Sint & Piet, da's nog een dag langer wachten.
Wel Miss K, zijnde ons nichtje en M., ofte mijn schoonzus & meter van Aaron.
From down under!  Twee weken later komt de schoonbroer hun vervoegen.

Vier jaar geleden vertrokken ze richting zonnigere oorden en we zagen ze nog even terug 2,5 jaar geleden.  Nichtje was toen 8 maanden oud, en nu is ze 3 jaar!
En zij hebben Aaron nog nooit in levende lijve ontmoet.
Spannend zeg.


Twee maand geleden maakte ik voor haar verjaardag een kleedje.
Een simpele "pillowcase dress".  Inspiratie genoeg daarvoor op pinterest.
Ik gebruikte daarvoor geen kussensloop, maar wel een leuk T-shirt dat ik vond in de tweedehandswinkel.
Met een bandje uit gevlochten T-shirt lint, dat vond ik zo mooi bij haar.

Toch niet heel evident, de eerste keer naaien voor een meisje, zonder te kunnen passen.
Ze is lang en smal (zoals Aaron), dus ik keek toch even naar een kleedpatroontje in de knippie in haar maat.   Dat kwam qua lengte en breedte redelijk overeenkwam met hetgeen ik aan het tekenen was en dus maakte ik het nog wat langer.
Toch leek het mij breed en kort toen het klaar was - maar dat blijkt gewoon zo te zijn bij kleinemeisjeskleren.

Ik flockte er een Nijntje op, want ze is werkelijk dol op konijnen, en dan vooral haar lievelingsknuffel Kijn.

Pakje verturen en spannend wachten of ze het leuk zou vinden en of het zou passen…
Het is nog te groot, maar hé, de zomer in Sidney moet nog beginnen en het model zit wel goed.  OEF!

GERECYKLEERDE HAREMBROEK

Ons ventje had nog nieuwe broeken nodig en vermits mijn ventje ons ventje zijn harembroeken de tofste broeken vindt die hij heeft,  maakte ik er zo nog één.
Een winterversie, gemaakt uit een dikke ribfluweel grote rok uit de tweedehandswinkel.
Opnieuw volgens haar patroon, min of meer, want ik had geen rechthoek om van te vertrekken.

Het resultaat vind mijn ventje eerder een broek voor zwarte piet…
Wel ja, dat is dan juist gepast qua timing.
Over timing gesproken... ook net op tijd klaar voor de "recykleren 3.0" editie van Boomie blogt.

RECYKLEED

Bij het zomerklaar maken van mijn kleerkast (drie maanden geleden en dus drie maanden te vroeg), kwam ik een kleedje tegen dat ik eigenlijk nooit aandoe, wegens te kort en te ingewikkeld.
Maar dat ik ook niet kan wegdoen, wegens zo'n mooi stofje.

Ik kocht het ooit op een stockverkoop van Ann Demeulemeester.  We zijn jaren geleden zo eens naar een paar van die ontwerpers-stockverkopen geweest en dat was eigenlijk nogal een teleurstelling: vooral maatjes voor bonenstaken en ook nog behoorlijk duur.
Maar kijk, bij Ann Demeulemeester was er een kleedje dat paste en het kostte 15 euro.
Een koopje dus, maar bij nader inzien een miskoop.

Ik ben ondertussen de gebruiksaanwijzing kwijt (dit is geen grapje), en weet zelfs niet meer hoe ik het aan moet doen.

's Nachts - zoals dat gaat bij mij - kreeg ik ineens een idee om er een borstvoedingskleed van te maken. Samen met wat roze boordstof die ik nog had liggen.
Een beetje ambitieus voor mijn beperkte naaiervaring, maar ik zag het al helemaal voor mij, dus ik moest het proberen.  Het duurde even voor ik de tijd vond, maar het is gelukt! Net op tijd voor het mooie weer.

Ik keek wat dingen af van een zwangerschapsrokje en een leuk topje om de stof te knippen.
En ik kocht prachtig roos naaigaren bij Georgette.

Laat dat prachtig zomerweekend maar komen!

PS: Je kan nog steeds meedoen met mijn give-away.

SAROUEL

Je ziet ze overal opduiken op pinterest en blogs: babyharembroekjes gemaakt uit oude T-shirts.
Het leek me een gemakkelijk recyckleerprojectje en dat was het ook.
Ik tekende rond een broekje van Aaron, liet het kruis wat zakken en maakte de pijpjes onderaan smaller.  Et voilà.  C'est ça.

Zo volgen er zeker nog!

RECYKLEREN

Wie zijn best doet, zal het leren.

Ik ging dus naar het Crea-naaiatelier van de Bolle Buik.
Gepakt en gezakt, met mijn bompa zijn oude naaimachine, een ouderwetse stofschaar van mijn mémé -opnieuw geslepen en dus vlijmscherp - en een oud T-shirt van mij.

Om mij aan mijn eerste naaiproject te wagen ( een naamslinger en een stel tijdelijke, zeer scheef gestikte verduisteringsgordijnen buiten beschouwing gelaten.)

Ik dacht: "ik recykleer", omdat dat eco is natuurlijk ( - logisch en - nomisch), maar ook omdat dat wat makkelijker is: als ik de onderdelen goed positioneerde, kon ik wat zomen recupereren.  Dan waren die alvast netjes gestikt.

Ik gebruikte een patroontje van de droomfabriek om een longsleeve voor Aaron te maken.
Nu ja, longsleeve, 't zijn driekwart mouwen geworden, want het T-shirt was te klein voor lange mouwen.
Maar ideaal voor de aankomende lente.
(Hoewel je dat buiten dus niet zou zeggen, brrrrrrrrrrr).

Dit zat al lang in mijn hoofd en met de hulp van Barbara is het deze voormiddag dan gelukt!

Dus Barbara, ik moet je alweer bedanken.  Na de geweldige begeleiding van mijn zwangerschap, bevalling en de borstvoeding, nu ook de geduldige hulp bij de eerste naaicreatie.  Merci! En 't was supergezellig gisterenvoormiddag met de mama's en Bollebuikbaby's.

SUIKERBONEN

Tradities zijn er om in ere te houden, dus worden er suikerbonen uitgedeeld na de babybewonderbezoekjes. Als we dat niet vergeten tenminste.
En eigenlijk zijn het de confettis, dat vind ik lekkerder dan de bonen. Meer gelijk smarties.
Ik heb ook AARdbeiencONfituur met rabarber gemaakt.
Die blijkt vele malen populairder dan de bonen.

Maar waar ik het dus over wilde hebben: de verpakking van de suikerbonen.
Die wilde ik zoveel mogelijk van gerecycleerde materialen.  Dus vroeg ik om kleine glazen potjes bij te houden.  Een taak die vooral mijn moeke (oma) zeer ter harte nam.  Ze at zeer veel kleine potjes confituur, zodat ik mooie potjes had.  Dat was nu niet helemaal de bedoeling, maar bon.  't Waren inderdaad schoon pottekes.

Op de potjes kwam een sticker met zijn naam en rond het dekseltje kwam een rond lapje stof uit een oud hemd.  Daar stempelden we zijn ster op, de stempel heb ik gemaakt van een gom die bij de salami zat.  Wat steken ze soms toch dingen bij producten, zonder enig verband?!
Voor de afwisseling maakten we ook nog bootjes uit krantenpapier, met deze handige tool.

En omdat Aaron wat op zich liet wachten en omdat er nog hemd over was, vond de papa dat ik een naamslinger moest naaien.  Dan heb ik dat maar gedaan.  Een oud t-shirt van mij kon dienen voor de letters en een washandje voor de sterren.  Mijn eerste naaisel -na onze tijdelijke verduisteringsgordijnen.  Hmmm, 'k moet nog veel leren, maar van buiten ziet 't er leuk uit.

Alles in de kleurtjes van zijn kinderkamer.  Die laten we later nog wel zien, als ze af is.