maandag 24 oktober 2016

AVONDZOEN




zonnige bosherfstwandeling (en even helemaal genieten van het moment, dus zonder fototoestel, sorry daarvoor) // lieve verjaardagswensen en dan vooral die per post //  aaron die naar mijn feestje wil komen en wil dat er een springkasteel zou zijn op "mijn feestje" (onbegrijpelijk voor een kind van 4 jaar dat er geen verjaardagsfeestje is voor mama :-) -maar onverwacht was het 's avonds toch een beetje feest) // samen sterrecakejes bakken om uit te delen op school (fiere jongen) // de kleur van savooikool die net in het kokend water landt (niet op foto te vatten eigenlijk) en de prachtige kleuren van warmoes // annabel die echt elke dag beter praat. "slaapwel. kusje geve mama". // ZONdagje uit met vriendinnen, zonnige terrasjes en een boeiende tentoonstelling - batterijtjes opgeladen!




Serie Avondzoen
't Is goed in 't eigen hert te kijken
nog even voor het slapengaan...
Deze week ben ik dankbaar voor...

vrijdag 14 oktober 2016

LIEFSTE AARON **** VIER **** FEESTEDITIE



Allez en route, zo riep het leven, 
ik keek in haar ogen en ik greep ze

Vier (VIER!!!)  jaar geleden kwam jij zachtjes ons leven binnen.
Zalige bevalling, je weende niet
En ja, je kéék, al heel vroeg,
lachte naar me in je eerste week,
reageerde op mijn stem
- en je greep me.

Je maakte van mij een mama.
Ik leer - mee met jou - met vallen en opstaan.
Het mama zijn is een hot item tegenwoordig.
(getuige the gentlemom, mama baas, lilith,...
een roze of een grijze wolk?
nou...
de laatste jaren waren alleszins bewolkt - nu en dan.
(niet enkel door het moederschap, er waren andere factoren)
Ik zorg heel graag.
Voor jou, voor anderen.
Maar zelfzorg is ook belangrijk.
Ik schrijf het hier voor later, lieverd,
neem het maar van mij aan.
En nee, ik heb niet goed voor mezelf gezorgd,
langzaam maar zeker komt er beterschap in.
(net als bij lilith toont de blog dat een beetje)
Ik heb het heel hard nodig om creatief te zijn.
Maar weet je wat?
Dat begint al eens te lukken.
Zo'n 4-jarige in huis,
dat vind ik zooooo veel gemakkelijker.

Je wordt zo wijs.
Ik ben veel minder met je bezig,
maar dat is niet erg;
integendeel, het is zelfs beter.
Je wordt er zelf nog creatiever van.
Bouwt knikkerbanen waar ik zelf nooit op zou komen.
(enkel met de bochtblokjes, een klein doolhof wordt het dan)
(die knikkerbaan is een verjaardagscadeau: "morgen als ik 4 jaar word, dan wil ik een knikkerbaan. -stilte - en als ik 5 jaar ben: knikkers" // die knikkers heb je toch ook maar al gekregen // alles is 'morgen': volgende maand, volgende week, gisteren)
Observeert alles, probeert dan vanalles uit.
Open-minded en out-of-the-box.
Dat is zo zalig, dat je nog niet voorgeprogrammeerd bent.
Maar je probeert erachter te komen,
hoe dat complexe programma van de wereld in mekaar zit.
Je stelt veel vragen bij wat je ziet en hoort.
"Mama, hoe gaat de zon onder, 's avonds, in de zee?"
"Mama, welke letter is dat?" bij elke letter van elke nummerplaat
"Mama, wat wil dat skeersbord zeggen?" (verkeersbord)
"Mama, kindjes krijgen geen baby's hé?  Maar als ik later groot ben,
zo groot tot aan het plafond, dan word ik ook papa."
"Mama, jij moet goed eten, dan word je even groot als papa
en dan mag jij ook met de trein gaan werken"




't Is al lang verleden tijd da'k ik als kind docht da'k kost toveren
Zo lang dat ik het vergeten was,
maar nu herinner je me eraan.
Je vindt een stok, het blijkt een toverstok:
"hocus focus pats, ik wou dat jullie benen allemaal weg waren!"

Toepasselijker zou zijn:
"hocus hocus pats, ik wou dat het feest was!"
Want wat houden vierjarigen van verjaardagsfeestjes!
Je mocht al naar een paar vriendjes hun feestje gaan
en voor het eerst mocht jij ook vriendjes uitnodigingen op jouw feestje.
(wat was dat moeilijk kiezen zeg, al de kindjes van jouw klas zijn jouw vriendjes.)

Het weer zat niet zo mee, maar dat deerde niet,
er werd gespeeld (ook in de regen), gesmuld, gezongen en kaarsjes uitgeblazen,
genoten -door iedereen, maar vooral door jou
en gedanst -zowaar op een plopkaart waar muziek uitkwam bij het opendoen.






Dansen. Wat hou je van dansen.
                                                                  "Mama, zet je jouw liedje nog eens op?  Dancedancedance"
En van muziek tout court.
En routèèèèèèèèèè!!!
Brul je luid mee, terwijl je danst en springt op de zetel.
Je bent een fan van den Tourist (le MC)
Je zus doet lustig mee.

We gaan verder
en route
omhoog en ook wel eens naar beneden,
tot da 'k horizon kan zien
op een boeiende slingerpad,
dat dit leven is...
Ik hoop dat we nog lang samen mogen wandelen,
ontdekken,
dansen, springen, zingen.

Gelukkige verjaardag!










woensdag 12 oktober 2016

LIEFSTE ANNABEL ZOMEREDITIE

Mijn lieve meisje,

Wat heb jij deze zomer groeischeuten gekregen!!
Letterlijk (met de nodige groeipijnen 's nachts?)
en verbazingwekkend, maar echt centimeters op enkele dagen...

Figuurlijk.
Je bent enorm in een test-fase.
Als we nee zeggen, is het voor jou net een reden om het nog 10 keer te doen:

blaadjes van onze ene kamerplant trekken en oprollen en in je oor steken
(je zag papa oorstoppen indoen)
opritsteentjes in je mond steken
(dat houdt maar niet op, alles willen proeven)
op de tafel kruipen terwijl we nog aan het eten zijn en dus alle servies en glazen er nog op staan
(wat zeggen ze dan? scherven brengen geluk?)

Je bent roekeloos
wil het woord "gevaarlijk" niet begrijpen
nochtans gebruik ik het niet overdreven veel
maar zomaar de straat oplopen
is ECHT te gevaarlijk, meid

Uitleggen waarom iets niet mag, lijkt niet te werken bij jou.
Je houdt je hoofdje schuin van "ik hoor je wel, maar ik wil het niet horen".
Als je je zin niet krijgt, kan je heel hard protesteren en op de vloer gaan liggen
(dat heeft je broer nooit gedaan),
maar het gaat ook (gelukkig) snel weer over, met wat geduld en veel humor.
Want wat lach je graag!
Je bent een supervrolijke meid, je enthousiasme is echt eeuwig.
Speelt reuzegraag verstoppertje en lacht hartelijk als we je dan 'vinden'.
Kan uitbundig staan zwaaien "Daai"  "Daaaaaaai!!!"
Loopt 's ochtends rond met een big smile: "GOEIEMORGE !!!"

Ja, dat zeg je echt, "goeiemorge"
Je kan je al behoorlijk verstaanbaar maken.
Je zegt nu "Aaron", met een franse r
Dat moet zowat je meest gebruikte woord zijn, denk ik.
(als je 's ochtends wakker wordt, roep je niet mama of papa, maar "Aaron")
Daarna komen "aandoen" en "uit doen" en "ope doen",
vooral met schoenen allerhande, maar ook met kleren en zwembandjes.
En "koekje", "pakke", "buite", "kijke", "drinke", "evalle", "oei", "mooooi", "ooh, waaaw!"

Je imiteert veel.
Aaron toont na het eten altijd zijn handjes en vraagt: "ben ik proper?"
Jij doet dit nu ook (te pas en te onpas): "pope?"
Je gaat af en toe op het potje. "pipi doe".
(en gaat steevast mee als je broer pipi gaat doen "Aaron pipi doe".



Je hebt geen watervrees (zoals je broer).
Geen voorzichtig voelen, met je teentjes,
Nee, je loopt gewoon plat de zee in,
struikelt en gaat kopje onder,
maar je speelt gewoon verder.
Rollebolt door het zand en de modder.
Speelt zalig samen met je broer.




Je stapt niet.  Je loopt.
Kan niet wachten om het leven te ontdekken.
Gulzig.
Zoals met nootjes of rozijnen of bessen of kerstomaatjes of knuffels...  "Noh.  Noh." (nog)
Kan niet wachten om alles te kunnen wat je broer kan.
Je bent erg ondernemend, wacht niet op hulp, maar probeert alles gewoon zelf.
Je kan geen twee minuten stilzitten.
Vallen (veel rode knietjes), opstaan en weer doorgaan.
Je wil vooruit in het leven.

Zegt een dokter (die je voor het eerst ziet):
"Wat een geweldig kind.
Wereldontdekker.
Daar gaat ge wel nog wat mee meemaken".

Ik denk dat ie gelijk heeft.
Laat maar komen.
Wij zijn er voor jou.
Om jou te laten ontdekken,
soms een beetje in te tomen
en om jouw rustplek te zijn.


I am your parent
You are my child.
I am your quiet place
You are my wild

Maryann K Cusimano





zondag 9 oktober 2016

LIEFSTE AARON ZOMEREDITIE

Zodra ze op school zeggen dat het bijna vakantie is,
denk jij dat we naar de zee gaan.
Vakantie is voor jou op reis gaan naar zee.
Maar sorry lieverd, mama en papa moeten eerst nog werken...

We maken samen een aftelkalender: een tekening van het strand en de zee
en elke dag mag je een stickertje met foto's van de zee-vakantie van vorig jaar plakken.
Intussen organiseren de juffen zomeropvang op school, en je amuseert je er te pletter!!!
Je vertrouwde omgeving intussen, met je vriendjes,
maar dan alleen maar vrij spelen, kiezen tussen activiteiten, en veel buiten spelen.
Je komt vuil en doodmoe thuis, en vooral héél gelukkig!

En dan is het eindelijk zover,
op reis naar zeeland.
In de voormiddag gaan we meestal een stadje verkennen.
In de late namiddag gaan we naar strand of het zwembad.
Het is zalig zomerweer.
Je wil meteen de zee in.
De watervrees van vorige jaren is helemaal verdwenen.
Nog een lichte terughoudendheid, maar die is snel over.
Fantastisch vind ik het.
Je wordt ineens een waterrat
ook in het zwembad
wil in het diepe bad gaan zwemmen met mama,
wil van de waterglijbaan met papa,
wil "vanzelf" leren zwemmen.



"Dit is het langste dat ik ooit op vakantie ben geweest, hé?"
Ja lieverd (je hebt nog gelijk ook).
"Dit was de beste vakantie ooit."

Je zegt tegenwoordig wel vaker zo'n dingen,
bijvoorbeeld na het bouwen van (alweer) een treinspoor:
"het beste spoor gebouwd van mijn leven"

Als we thuis gaan fietsen, langs de school, die ondertussen echt dicht is
- voor de vakantie -
maar eigenlijk ook voorgoed, want ze verhuizen naar een nieuwe school -
dan sta je aan de poort nostalgisch te mijmeren.
Dat de opvang er zo leuk was
en de vakantie zo leuk was.



Je vakantie is dan nog maar net voorbij de helft!
Maar die van ons is wel gedaan, dus je gaat nog bij omi & opi logeren,
en twee weken "op kamp", in een andere school waar je niemand kent.
Ik maak me daar vreselijk zorgen over,
wat we je nu toch aandoen, en dat twee weken voor je naar je nieuwe school verhuist,
wat ook weer zo aanpassen gaat zijn...
Letterlijk misselijk ben ik de dag voor je moet gaan. (moeders toch)
En dat blijkt nergens voor nodig.
Je gaat ontzettend flink binnen 's ochtends
en je hebt zoveel plezier dat je wil dat ik éérst zus ga halen in de crèche en dan pas jou, zodat je langer kan blijven.

Er blijkt een kindje van je klas in je groep te zitten,
maar daar kom ik pas na twee dagen achter als ik de moeder tegenkom.
Zij bleek wel op de hoogte te zijn van je aanwezigheid.
Maar wij komen nooit veel te weten van jou.
wat je gedaan hebt op kamp,
wat er dan wel zo leuk was in de opvang,
hoe het was op school...

"niet vertellen"
antwoord je vaak

we vragen ons af wat er in je hoofd omgaat soms,
wat je doet en wie je vriendjes zijn,
we zijn zo nieuwsgierig,
maar je hebt je eigen leven -nu al.
Je wordt al zo groot
en tegelijk ben je nog zo klein soms...
(en je gebruikt dit ook wel naar gelang het je uitkomt).
Soms is het huilen, wil je enkel mama en je tutje.
(oh, je tutje, ik weet niet hoe we dat gaan afpakken binnenkort...).
Maar meestal sta je er, een jongen uit één stuk,
beetje voorzichtig in het begin, maar dan er volledig voor gaan.
Een jongen die kan fietsen "met trappers",
(had ik dat al gezegd?  ging vanzelf hoor, dat fietsen),
kan lopen, springen, (break)dansen, zingen,
grapjes maken,
alles kan/wil benoemen,
alles altijd gezien heeft,
op elke vraag een antwoord wil,
de wereld wil bevatten.
Die op alles wat wij vragen, ook een antwoord klaar heeft.

Laatst in het kleedhokje van het zwembad,
je wil absoluut niet naar huis

"lullie moeten je terug uitkleden"
"oh, waarom?"
"jullie moeten terug gaan zwemmen"
"oh, zonder jullie?"
"jaaaaaaa"
"ga jij dan naar vake en moeke rijden, zelf?  Weet je de weg?"
"neeeeee"
"ah, mama ook niet, maar papa gelukkig wel"
"en jouw telefoon ook hé?!"