VERBINDING

Foto van Micaella Pedros 

Deze schattige krukjes werden gemaakt door designer Micaella Pedros.  Ze verzamelde plastic flesjes en smolt ze tot een verbindingsmateriaal voor houten meubilair.  Het hout dat ze gebruikt gaat van takken tot houten zaagresten. Het is een experimenteel project, genaamd 'Joining bottles', dat op zoek gaat naar de mogelijkheden van upcyclen met afvalmaterialen.  

Om een voldoende sterke verbinding te bekomen, maakt ze op die plaats groeven in het hout.  Dan snijdt ze de plastiek op maat, doet deze rond het hout en gebruikt een warmtepistool om de PET plastiek te smelten.  Die krimpt en zo ontstaat een strakke verbinding.

Op haar website staat een heel leuk filmpje van hoe ze te werk gaat.

Foto's van Micaella Pedros 

Hout en plastic flessen zijn volgens de ontwerpster overvloedig aanwezig in steden en daarbuiten.  
"Ze liggen daar, als zwerfvuil, te wachten om door mensen terug opgepikt te worden.
'Joining bottles' wil bijdragen tot een nieuw geloof, dat wij, als individuen en als gemeenschap, van alles kunnen maken met wat gewoon beschikbaar is."

Foto van Micaella Pedros 

Afval wordt grondstof in combinatie met de (zelf)maak-industrie.
Daar word ik weeral vrolijk van, en zeker omdat ze er echt aantrekkelijke, mooie objecten mee maakt.  
De combinatie van hout en kleurtjes werkt altijd.

Waarom kan ik zo blij worden hiervan?
Ik las laatst enkele heel interessante artikels hierover.
Hoe schoonheid kan bijdragen tot geluk. En hoe dit geenszins oppervlakkig is.
We missen die connectie -de verbinding - met dingen tegenwoordig.
Omdat ze gemaakt worden door machines, of aan de andere kant van de wereld (in omstandigheden waar we liever niet aan denken).  Daardoor verliezen ze hun waarde, ook hun emotionele waarde.
En net die waarde kan ons gelukkig maken.
Dat maakt ook dat alles zo wegwerp-baar en vervangbaar is.

Deze objecten, die handgemaakt zijn, vertellen een verhaal.
De verbindingen die ze letterlijk maakt, zijn ook figuurlijk.
Is het niet dat waar we allemaal naar op zoek zijn?
Verbinding.
Connectie.
De authentieke menselijke, niet die via wifi. *
En zeggen dat het zo simpel kan zijn: gewoon de straat op en wat creativiteit en warmte toevoegen...

Foto van Micaella Pedros 

*noot: gek genoeg denk ik dat ze heel soms in blogland ook te vinden is.  Ook al is dat dan wel via wifi.
Misschien daarom dat we bloggen?

ZONNEBLOEM

bron afbeelding: smartflower.com

Valt je mond ook open van verbazing bij het zien van deze foto?
Bij mij was dat het geval deze morgen.  Zie ik dat goed?

Een bloem, gemaakt uit zonnepanelen.
Die net als een zonnebloem meedraait met de zon en daarom steeds een optimaal rendement heeft.
Als een echte bloem gaat ze ook dicht bij zonsondergang en weer open bij zonsopgang.
Bij het sluiten worden de panelen gereinigd, waardoor het rendement hoog en stabiel blijft.
Met de bloem willen de makers ook een oplossing zorgen voor de problemen van overbelasting van het net: er wordt net zoveel elektriciteit geproduceerd als je nodig hebt als gezin.  Zodra je die hoeveelheid bereikt hebt, gaat de bloem dicht.
Smartflower is echt wel de juiste naam hiervoor.
Er wordt gegooid met termen als smartgrids en smartbuildings, maar echt veel "slimme" oplossingen heb ik nog niet gezien.   Dit is een creatieve oplossing: zowel technisch als esthetisch.

bron afbeelding: smartflower.com

Want ja, ik vind ze mooi.  Als architect en schoonheidsliefhebber zijn die zonnepanelen, we moeten eerlijk zijn, nogal een doorn in het oog.  Maar deze is een meerwaarde voor elk project.
(en nee, ik word niet gesponsord om dit te schrijven, ik ben gewoon fan.)

Ze komt ook in allerlei kleurtjes, dat helpt altijd om mij over de streep te trekken.
Ik zou er zo één in mijn tuin willen planten.
(na het opvragen van de afmetingen, blijkt dat niet mogelijk, want ons stadstuintje is 15 cm te smal.  Bummer.)

bron afbeelding: smartflower.com

bron afbeelding: smartflower.com

LOVED BEFORE

Re-used organiseert op 24 & 25 januari weer het TRASH DELUXE festival in OPEK.
Ik ben er vorig jaar niet geraakt, en dat is werkelijk zonde.  Wie deze blog al even volgt, weet dat ik erg fan ben van alles wat superuse, recyKleren en ecodesign is.
We zullen zien dit jaar, met twee kleine kindjes niet zo evident...

Er zijn workshops, een repair cafe, een upcycling wedstrijd voor sociale ateliers en een expo.
Er is ook een trash deluxe upcycling markt met echt fantastische dingen als interieurobjecten van Fabrique Magique, lampen van kassetjes van het Ministerie van Unieke Zaken, fietsbandvazen van Cleome,...  Teveel omop te noemen, ga eens kijken op de website.

En dan is er nog de "LOVED BEFORE POP-UP STORE", een tweedehands kledingmarkt, maar dan met een vééééél mooiere naam.  Ik trok mijn kledingkast open en ja, er hangen wel wat miskopen/niet meer passende kleertjes die te mooi zijn om zomaar in de kledingcontainer te gooien, dus schreef ik me in.

Ik kreeg van de organisatie leuke labeltjes in mijn mailbox om aan de kleren te bevestigen.  En ik dacht: als we dan toch bezig zijn, dan maak ik er meteen iets moois van.  Niets leukers dan mensen te doen glimlachen...  

Dus ik printte ze op een vrolijk papiertje, schreef ook hartjeslabeltjes met de boodschap
"LOVED BEFORE / Looking for new love" of "LOVED BEFORE / Will you be my new love?"
en bevestigde ze met gerecycleerde kledinglintjes aan de kleding.  
Het deksel van een schoendoos kreeg ook een boodschap voor een mogelijk nieuwe liefde...

Gerecykleerde lintjes?  Lezen jullie dat goed?
Ja, ik hou echt vanalles bij.  Papier, inpakpapier, kaartjes,...  Alles wat ik mooi vind en denk nog te kunnen gebruiken.  Re-used in het klein, zeg maar.
Zoals mijn wensboekjes voor secret santa.
Mooie labeltjes en lintjes van kleding dus ook.  Echt waar.  En nu komen ze van pas!
(Mijn ventje wordt er soms wat gek van, maar zolang alles netjes georganiseerd zit in dozen, is hij content.  Noot aan mezelf:  De doos "pakskemaken" moet wel dringend eens onder handen genomen worden, want ze kan niet meer toe.)

Voor wie OPEK niet kent, dat is het Openbaar Entrepot voor de Kunsten.  In afwachting van een definitieve locatie zitten enkele kunstenverenigingen uit Leuven hier samen in het Openbaar Entrepot, knal aan de kop van de vaartkom in Leuven (stiekem hoop ik dat de organisaties gewoon hier blijven) .  De verbouwing van dit entrepot (onroerend erfgoed) is ook een knap staaltje van re-use, alleen al daarvoor zou je moeten komen.
Allen daarheen dus!

COLORSOFREUSING

Als een fan van kleur en ecodesign doet een website als colorsofreusing mijn hartje even sneller slaan.

Kijk eens naar dit geweldige tapijt "PIXEL", gemaakt van staaltjes tapijt.

Of de leuke lampen met de nog leukere naam "coupé collé".

De ontwerper/maker (zo leuk als ontwerper en maker één zijn) wil met zijn site inspireren, zodat jullie (ja, jullie), zelf aan de slag zouden gaan, spelen met patronen en kleuren, composities maken van oude stukjes tot een nieuw geheel.

Het zet mij alweer aan het denken.  Alleen: op kantoor hebben wij geen stalen van tapijt.
Wel hopen verschillende bakstenen.  En leitjes.  En stukjes lino.  Wat doe je daarmee?

KNAPPE KNOOPJES

Op een dag betrapte kunstenaar Elze van den Akker zichzelf, starend voor een supermarktschap op de gedachte dat elke verpakking ontworpen is door iemand die daar serieus over heeft nagedacht. Toch verdwijnt een verpakking meestal roemloos en na eenmalig gebruik in de afvalbak.

Verbaasd over die rare gang van zaken, geïnspireerd door de schoonheid van verpakkingen en bezorgd om de groeiende afvalberg besloot Elze verpakkingsmateriaal als basismateriaal en inspiratiebron voor haar ontwerpen te nemen en richtte in de zomer van 2010 Pou-Belle Design op.


Ze maakt prachtige verlichting, maar ik ben vooral verliefd op haar knoopjes!
Zo simpel, zo schoon, zo origineel, herbruik, kleurrijk, géén één helemaal hetzelfde.  Alle ingrediënten om van te houden.

Ze zijn hier te koop, dus ik hoop ze binnenkort te zien verschijnen op jullie naaisels :-).

FAMILIE JULES

OVAM organiseert jaarlijks een wedstrijd Ecodesign voor studenten.
Met de OVAM Ecodesign Award voor studenten wil de OVAM de studenten belonen die milieuknelpunten bewust in hun ontwerp aanpakken. Op deze manier hopen we deze jonge ontwerpers te inspireren om ook later in hun professionele loopbaan, oog te hebben voor ecodesign.

De awards worden uitgereikt op 23 oktober.

Ik vind het een heel goed initiatief om de designers van de toekomst alvast kennis te laten maken met recyclage.  En het levert heel wat leuke ontwerpen op.
Zoals deze familie Jules, ontworpen door Pieter Van den Poel, Nele Verbeke en Charlotte De Ruytter.

Tapijtoverschotten afkomstig van productie, maar ook van oude catalogussen worden geklemd tussen twee multiplex zijpanelen.  Door het klemmen van de tapijten ontstaat een zacht zitvlak.  De zijpanelen worden in verschillende afmetingen gemaakt en zo ontstaat een familie: Jules, Julien en Juliette zijn speels en strak tegelijk.  Ze zijn robuust en kunnen dus lang mee.  Op het einde van hun levenscyclus zijn de verschillende materialen gemakkelijk terug te scheiden om dan opnieuw gerecycleerd te kunnen worden.

Ik licht er nu eentje uit, de dames van I Love Eco schreven al over dit geweldige "Tirelock", en er zijn er nog leuke te vinden, neem eens een kijkje!

De winnaar van vorig jaar, Sep Verboom, brengt zijn ontwerp zelfs op de markt nu via zijn website fantasized.eu.

foto's via fantasized.eu

Seppe ging 5 maanden op de Filippijnen wonen en zag er met eigen ogen de enorme afvalproblematiek.  Zo werd hij uitgedaagd om een ontwerp te maken met het lokale afval.
Een kleurrijke lampenkap werd geboren, gemaakt uit ventilatoren uit "junkshops" en afval van de weefindustrie. Ze worden met de hand gemaakt door de lokale bevolking.

En zo zie je telkens weer dat recyclage en creativiteit zo'n boeiende objecten kunnen opleveren!

HIJS DE ZEILEN

Een vlieger in de vorm van een zeilschip?
Handgemaakt en fairtrade?
Uit lokale materialen (bamboe & nylon)?

Yes.  Yes.  Yes.

foto's Haptic Lab

ENVELOPE BOOK

Via het geweldige superuse.org kwam ik weer een leuk recycle-ideetje tegen.
Het is zo eenvoudig als de naam doet vermoeden: notaboekjes uit gerecycleerde enveloppen.

foto's van envelopebook.com

Als je trouwens zelf een bedrijf hebt of kent dat veel enveloppen wegdoet, kan je hen altijd contacteren.  Een gouden tip wordt zelfs beloond met een A6 Pocketboek.

HET EI VAN COLUMBUS

Ik ben verliefd op deze lamp van Valentina Caretta.

De vorm van de lampcollectie met de naam "het ei van Columbus" is geïnspireerd door de plooitjes van lampen uit lang vervlogen dagen.  
Het materiaal van de lamp daarentegen is redelijk ruw: ze is gemaakt van geperst kartonvezel, die meestal in de verpakkingsindustrie wordt gebruikt.  Het materiaal wordt zo uit zijn context gehaald en verrijkt met esthetische en decoratieve waarde.  Zo wordt het object licht, robuust en duurzaam in alle betekenissen van het woord.

Ik vraag me af of ze genoeg licht zou geven voor boven onze eettafel.  Daarvoor zijn we nog op zoek naar een lamp.  Misschien is het een optie om meerdere te hangen...  Ze zijn namelijk ook uiterst betaalbaar.

De naam refereert trouwens naar het verhaal van de ontdekkingsreiziger Columbus, die degene die hem uitlachten, uitdaagde om een ei op zijn tip te laten staan.  Toen ze het opgaven, deed hij het ei staan door het op de tafel te kloppen om zijn tip af te platten.  Zo demonstreerde hij dat een briljant idee heel eenvoudig kan lijken - achteraf.