zaterdag 31 januari 2015

LIEFSTE ANNABEL WEEK 4-5-6

Liefste Annabel,

Toen ze bij Aaron zeiden: "Geniet ervan", dacht ik: "What the ****?  Zijn jullie dat vergeten soms hoe dat was?".  Maar nu kan ik er mij iets bij voorstellen en probeer ik het af en toe.  Genieten.

Je bent echt een natuurtalent drinkertje.   Je drinkt met volle teugen; zelfs de kraamhulp in de keuken hoort het en verschiet ervan!  Je papa zei op dag 2: "Als er iets is wat ik je gewenst had, dan was het dat wel."  Ik had er zelf niet op durven hopen.  Wat een verschil met je broer.  Het maakt de kraamtijd zoveel relaxter.

Evengoed blijft het vermoeiend natuurlijk, veel slaap gun je me niet.  En je groeispurtjes zijn om "u" tegen te zeggen.  Je doet er ook meer dan gezegd wordt, precies.  Je hebt ook wat in te halen natuurlijk.  Maar na 3 weken, weeg je zowaar 3kg en 20g!!!  Woow!  Dan is me dat allemaal zeer de moeite waard.

Je maakt nog steeds veel geluidjes.  Wanneer je in je slaap begint geluidjes te maken en ik wrijf even over je buikje, dan verschijnt er een lachje op je gezicht en word je weer stil.  Wenen doe je niet zo vaak.  Enkel als je honger hebt.  Dan ben je heel ongeduldig en gaat het volume snel de hoogte in.
Mét pruillip.

Je kan erg goed "zoeken": als je honger hebt, heb je al verbazingwekkend veel kracht.  Je kan je nekje ophouden en boenk, boenk, opzij, naar onder, wriemel je jezelf een weg richting tepel.

Iedereen vraagt of je op je broer lijkt en sommigen vinden heel erg en anderen dan weer niet.
Eerst een beetje, na twee weken weinig, en nu wel weer.
In de kribbe omschreven ze het goed:  "Het zijn zeker geen kopieën, maar je ziet toch dat ze broer en zus zijn."

Je broer heeft het wat moeilijk soms dat hij mama nu moet delen, maar is wel heel lief voor jou. Hij brengt je dekentje, als dat ergens in de zetel ligt of deelt een blokje aan je uit.  Hij helpt ook de maxicosi te dragen als we samen naar de auto lopen.

Je broer bracht helaas ook ziektekiemen mee van de kribbe.  Hij was de hele week thuis met een ontsteking van de longblaasjes en ook jij werd ziek, gelukkig niet te erg.  Het bleef een verkoudheid.
Maar door je verstopte neus kon je wel zeer moeilijk slapen en drinken.
Toen we je weer wogen, was je afgevallen!  En je was zo goed bezig...
Ik had er alle vertrouwen in dat je dat wel zou inhalen, en ja, hoor, zodra de neus weer ok is, begin je te drinken, te drinken, te drinken.  Enkele dagen later is er de 6-weken groeispurt ook nog eens.  En als we naar de vroedvrouw gaan op controle bleek je weer heel goed bijgekomen te zijn.  Oef!

Je lacht.  Je eerste voorzichtige lachje was voor papa.  En voor mijn borsten ook.
In week 6 lachte je zeeeeer uitgebreid.  Je lacht met mond wijd open en met heel je gezicht.  Zo leuk!
Daar gaan we hopelijk nog meer van genieten de komende weken.




donderdag 29 januari 2015

LIEFSTE AARON MAAND 25-26 PS

Lieve schat,


Zo'n lange brief en nu is mama toch nog wat vergeten.
We kunnen ook niet àlles onthouden en bijhouden voor later, maar dit moet er toch nog bij.

Af en toe haal je je speelmat uit elkaar en maakt dan een lang pad in de keuken.
Soms enkel met de rondjes, soms enkel de vierkantjes, soms allebei.
Oh, de creativiteit die in je kleine bolleke zit, we love it!




dinsdag 27 januari 2015

MET ZINGEN IS DE LIEFDE BEGONNEN

Overmorgen is het weer gedichtendag en zelfs de start van een heuse poëzieweek.
In teken van ... de liefde.
Hoe kan het ook anders?
Liefde en poezie zijn twee handen op een buik.

Vandaag weten we ook wie de Heman De Coninckprijs wint en wiens gedicht je dus gratis op poster kan halen in de boekhandel donderdag.
Ondertussen deel ik graag een gedicht van Herman De Coninck zelf.
De foto is van lang geleden, toen onze liefde nog vrij vers was.
'Lang geleden' klinkt misschien wat overdreven, van iemand van 32, maar toch... 13 jaar samen binnenkort, dat kan al tellen.


maandag 26 januari 2015

BALLON

Wanneer er weinig zelfmaaktijd is, is er gelukkig altijd nog flockfolie voor een snelklaarentochblijmethetresultaat projectje.
Aaron is nog steeds zot van ballonnen.  Dus leukte ik een simpel T-shirt op met een ballon.
"BALLOM!!!"




woensdag 21 januari 2015

LIEFSTE AARON MAAND 25-26

Liefste Aaron,


Wat ben je weer veranderd de voorbije weken.
En tegelijk blijf je steeds jezelf,  die supervrolijke sping-in-'t-veld, die iedereen charmeert.

Je speelt enorm graag met je blokken.  Vooral de duplo blokken.
Vooral hoge torens maken: 'ikke grooooote toren maakt' (gemaakt).
Maar je varieert ook, soms maak je wat ik dan maar noem 'tapijten': dan zet je allemaal vierkante blokjes naast elkaar op de bodemplaat.  Een rij gele en daarnaast alle kleurtjes door elkaar bijvoorbeeld.  Grappig is dat.  
Of je nieuwste hobby: horizontale torens maken, om ter langst op de grond.  Van de speelmat tot onder de zetel.




Puzzelen vind je ook heel leuk.  En sinds een tijdje heb je ook interesse voor boekjes.  Eerst keek je er niet naar om en ik vond dat erg jammer.  Maar nu lezen we voor het slapengaan steevast een boekje of twee-drie.  "Nog een boekje leeeeze?"

Verder blijven springen en dansen en klimmen en salto's maken met papa en "oprollen" (koprollen op ons bed) je favoriete bezigheden.

De kleuren, dat gaat nog wat stroef.  Je probeert ze te benoemen, maar meestal is het mis.
Alleen oranje.  Dat ken je goed.  Ik denk dat het je lievelingskleur is.  Want een keertje zei je "aronje".  


Je bent ook grote broer geworden ondertussen.
Toen je zusje geboren werd, ben je een nachtje bij Norah gaan logeren.  En dat beviel je wel, jij flinke jongen.  En toen je terug thuiskwam, vond ik je zó grooooooot.  Je was precies gegroeid overnacht.
Je was heel lief voor zusje, maar ook stil en droevig en moest toch even slikken dat mama daar stond met een baby'tje.  Je was moe en moest wenen.  Mijn hart brak een beetje, lieve schat.

Je had moeite in het begin om mama's aandacht te delen, maar je toonde dat op een goede manier.  
En voor zusje zelf ben je heel lief.  Je brengt haar dekentje, of geeft haar blokjes.
Maar je vind wel dat ze in haar wiegje moet slapen.  Haha.
In de crèche babbelde je blijkbaar heel fier over "Annabel", terwijl wij je haar naam nog nooit hadden horen zeggen.


Sinds zusje er is, rek je ook je slaapritueel.
Ondertussen is dat melkje drinken en "ij kijken" (op de ipad filmpjes kijken). Pocoyo, moeti (musti), of nijntje.
Dan tandjes poetsen, pijama aan, nog koprollen op bed.  Dat ben je zomaar ineens beginnen doen, na je tweede verjaardag en je kan dat al erg goed.  Papa leerde je om eerst je armpjes omhoog te strekken.  Dan zeg je: "Omhoog, omlaag. Oprollen."
Dan nog boekje lezen.
En dan moet jij zelf het licht uitdoen.  Dan nog een dikke knuffel en bedje in.


Ondertussen hebben we een fijne kerstvakantie samen gehad en ben je al wel gewoon aan de nieuwe situatie.  Vorige week toen ik je ging halen in de creche wou en zou je meteen over het hekje kruipen, voor iets wat ik eerst niet verstond, met je tuut in je mond.  Ik hielp je erover en je herhaalde het: "naar susje kijke".
Oh, hoe lief?!
Omdat ze eindelijk eens sliep, had ik haar even in de auto gelaten (die stond geparkeerd vlak voor de deur).  Maar jij dus in de war.  Je liep in de gang: "susje nu?" (Waar is zusje nu?) "zusje nog thuis?" " nee, liefje zusje is nog in de auto".   Jij meteen de deur open, terwijl we je jas nog moesten aandoen en rugzak meenemen.
Schattig hoor.

Als we buiten komen, gaat de conversatie zo verder: 

"Donker he.  Licht aandoen?"  
Smile, "ja liefje, 't is al donker, de zon is gaan slapen, maar die kunnen we niet aandoen hé."
Dan zie je een auto aan de overkant. " auto niet onze auto he".  

"Nee liefje, dat heb je goed gezien,dat is niet onze auto.  Daar staat onze auto."

Dat praten, dat evolueert ook enorm en dat is zo geweldig, lieve schat.
Je probeert te vervoegen 
"slaapzakje uitgedaan"
"oei. afgezet"  ( je kan het niet laten om aan de ipad te komen en dan stopt je tekenfilmpje.)

Je corrigeert jezelf heel snel:
"Nog es bal opzitten."
"Wil je nog eens op de bal zitten?"
"Nog op bal zitten."
De circusartiest uithangen op mama's zitbal, vind je het einde.


Nog wat uitspraken:

"Koket kekene?"  (rakket tekenen?)
"Papa koket opzette?"
Sinds je stickertjes kreeg voor je verjaardag van raketjes en planeten en maantjes, ben je helemaal weg van rakketten.  Ik moest steeds maar rakketten tekenen en toen zette op jouw papa op youtube een filmpje op van een echte rakket die gelanceerd wordt, en je reactie was:
"Amaai, seg" ( klinkt echt als eddy wally, die je nochtans nog nooit hebt gehoord).


"Miek maken" (muziek - je hebt een mondharmonica gekregen, waar je op speelt)

"Niet mooi!!" (Mama kocht eens snel snel twee ribfloeren broekjes bij jbc, van miserie, omdat je zo snel groeit, maar je was niet akkoord en ze gingen terug naar de winkel.)

"Niet luchtballonnen meer, he."  
"nee, t is donker nu vliegen die niet meer."  
's Avonds nadat je bij omi en opi in Sint-Niklaas luchtballons had zien vliegen.  Repeat x 50.

"Flie-tui"
Vliegtuigen blijven ook de max.  Overal spot je ze.

"Niet erg."  
Je hebt schrik van allerlei geluiden (papa die douchet, de mixer, de rolluiken van de buren,...).
En dan zei ik steeds: "Dat is dat, dat is niet erg".  En nu zeg je zelf al als je iets hoort, waar je bang voor bent: "is niet erg".

"Nijntje ballonnen opblaas".
Nog steeds zot van ballonnen en filmpjes waarin Nijntje ballonnen opblaast.
"Ballon geteek".
Eerst moest ik oneindig vaak ballonnen tekenen, en nu teken je ze zelf.  En je doet dat in dezelfde 3 stappen als ik: eerst een lust, dan een teuteke en dan een koordje.  Je tekeningen lijken ook vaak echt op ballonnen, zowaar.

"Oei, kast is papot".
Nadat je zo hard op ons bed was aan het springen, dat de vloer daverde en de kast bijgevolg ook.
Maar er was niks kapot, hoor.

"Kerstmis".
Dat kon je heel mooi zeggen, en ook:
"Ik wil ook een kerstboom".
Dus we tekenden een grote kerstboom, je versierde hem met stickers en we plakten hem op het raam.
Bij omi mocht je een echte kerstboom helpen versieren.



"Neeuwman maakt"
Toen we kerst vierden bij moeke en vake, viel er sneeuw.  Je eerste sneeuwpret! 
Twee dagen later was de sneeuw al weg.
"Neeuw weg.  Andere kant?"  
Je loopt van het schuifraam achteraan naar de voordeur.  "Neeuw ook weg."

Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dat is hier al een hele lange brief geworden.
Blijf jij maar zo doorgaan, lieverd.  We vinden het super!



maandag 19 januari 2015

VORM-EN KLEURLEER

Nadat ik Aaron zijn speelgoedkast eens opgeruimd had, herontdekte hij zijn houten blokjes.
Hij verbaasde ons met zijn originele en kleurrijke composities, steeds wisselend, nooit af, een soort perpetuum mobile...
Later haalde hij er nog zijn duplobloemen en zijn brommerpuzzel van de wereldwinkel bij.
Niet zomaar wat bouwen, de jongen heeft oog voor esthethiek.
(Echt waar, ik zit er voor niks tussen!  Geen blokje aangeraakt.)
De papa zei: "zo'n vak moesten ze hebben bij de archi's".  Nou, zo'n vak hebben we gehad, hoor.  Vorm -en kleurleer.  Nog net niet met houten blokjes, maar het had gekund.

Ik waarschuw u voor een overdaad aan foto's.









PS: Ik zag trouwens in het jaaroverzicht van Nowelja dat ik niet de enige ben wiens zoon zich hiermee bezig houdt en die zich niet kan inhouden om hier foto's van te nemen :-).

vrijdag 16 januari 2015

LOVED BEFORE

Re-used organiseert op 24 & 25 januari weer het TRASH DELUXE festival in OPEK.
Ik ben er vorig jaar niet geraakt, en dat is werkelijk zonde.  Wie deze blog al even volgt, weet dat ik erg fan ben van alles wat superuse, recyKleren en ecodesign is.
We zullen zien dit jaar, met twee kleine kindjes niet zo evident...

Er zijn workshops, een repair cafe, een upcycling wedstrijd voor sociale ateliers en een expo.
Er is ook een trash deluxe upcycling markt met echt fantastische dingen als interieurobjecten van Fabrique Magique, lampen van kassetjes van het Ministerie van Unieke Zaken, fietsbandvazen van Cleome,...  Teveel omop te noemen, ga eens kijken op de website.

En dan is er nog de "LOVED BEFORE POP-UP STORE", een tweedehands kledingmarkt, maar dan met een vééééél mooiere naam.  Ik trok mijn kledingkast open en ja, er hangen wel wat miskopen/niet meer passende kleertjes die te mooi zijn om zomaar in de kledingcontainer te gooien, dus schreef ik me in.



Ik kreeg van de organisatie leuke labeltjes in mijn mailbox om aan de kleren te bevestigen.  En ik dacht: als we dan toch bezig zijn, dan maak ik er meteen iets moois van.  Niets leukers dan mensen te doen glimlachen...  

Dus ik printte ze op een vrolijk papiertje, schreef ook hartjeslabeltjes met de boodschap
"LOVED BEFORE / Looking for new love" of "LOVED BEFORE / Will you be my new love?"
en bevestigde ze met gerecycleerde kledinglintjes aan de kleding.  
Het deksel van een schoendoos kreeg ook een boodschap voor een mogelijk nieuwe liefde...



Gerecykleerde lintjes?  Lezen jullie dat goed?
Ja, ik hou echt vanalles bij.  Papier, inpakpapier, kaartjes,...  Alles wat ik mooi vind en denk nog te kunnen gebruiken.  Re-used in het klein, zeg maar.
Zoals mijn wensboekjes voor secret santa.
Mooie labeltjes en lintjes van kleding dus ook.  Echt waar.  En nu komen ze van pas!
(Mijn ventje wordt er soms wat gek van, maar zolang alles netjes georganiseerd zit in dozen, is hij content.  Noot aan mezelf:  De doos "pakskemaken" moet wel dringend eens onder handen genomen worden, want ze kan niet meer toe.)

















Voor wie OPEK niet kent, dat is het Openbaar Entrepot voor de Kunsten.  In afwachting van een definitieve locatie zitten enkele kunstenverenigingen uit Leuven hier samen in het Openbaar Entrepot, knal aan de kop van de vaartkom in Leuven (stiekem hoop ik dat de organisaties gewoon hier blijven) .  De verbouwing van dit entrepot (onroerend erfgoed) is ook een knap staaltje van re-use, alleen al daarvoor zou je moeten komen.
Allen daarheen dus!

dinsdag 13 januari 2015

SECRET SANTA

Vorig jaar deed ik voor het eerst mee met Secret Santa en vond het erg leuk om te doen.
Dus toen ik in mijn bloglovin de titel opnieuw zag verschijnen, begon het alweer te kriebelen...
Alleen... Zou dat wel lukken nu, zo met een pasgeborene...?

Ik las Tess haar post en kwam me dat even goed uit:  een aangepast concept dit jaar: geen cadeautjes, wel wensen.
'Want we hebben al genoeg, maar het hart kan altijd warmer'.
O ja, en van papier en kaartjes, daar word ik wel warm van.

Ik nam mijn doos verzameld papier (uitgescheurd uit tijdschriften, van kaartjes, ...) erbij, alsook wat staaltjes 'groeipapier'  (een te laat idee voor de geboortekaartjes) en een print van de prachtige zilverblauw kerstposter.   Daarmee ging ik aan de slag en maakte een 'boekje' van wensen, in zeshoekvorm, want zeshoeken zijn tof en precies ook 'in' en gaan dat in 2015 nog blijven denk ik.
Ze bieden ook zoveel mogelijkheden (zelfs in de architectuur; het bureau waar ik werk is bezig met het ontwerp van modulaire scholen met zeshoekige klassen, maar ik dwaal af).

Zeshoekjes dus, met grote en kleine alledaagse wensen, en met een paar gepersonaliseerde wensen, die ik kon formuleren nadat ik op ontdekking ging bij mijn 3 'slachtoffers', wiens blog ik alle 3 nog niet kende.  Ook dat is zo leuk aan Secret Santa.




En wat kreeg ik?
Een keischattig envelopje van Kim van de blog kruimels, gevuld met kaartjes, een kraanvogel voor een portie geluk en een 'fortuneteller' om te helpen kiezen.  Heel leuk!



En een heel mooie origami ster van Alet van de blog toilylu.










Bedankt dames voor al dat moois, jullie zorgden voor een brede lach op mijn gezicht.
Nu staan ze nog tussen de kerstkaartjes, maar daarna zoek ik een leuk plekje ervoor!

Nummer 3 is dus (nog) niet toegekomen.  Ik hoop voor de maker dat er niks verloren is gegaan in de post, want dat zou zonde zijn...

Alleszins vond ik het weer heel leuk om mee te doen, dus ook een dikke merci aan Tess om dit allemaal te organiseren.






maandag 5 januari 2015

LIEFSTE ANNABEL WEEK 1-2-3



Liefste Annabel,


Je bent zo klein, maar dapper.  Meteen drink je heel goed aan de borst. Grote slokken en je valt niet in slaap.
Je komt goed bij, dus je mag gewoon thuis bij ons blijven. (Ik vond dat evident, stond er niet bij stil, maar we kregen die vraag wel van anderen en ja, 2,5 kg blijkt wel de grens voor couveuse.)
Wel moeten we je temperatuur goed in 't oog houden.  Het valt op dat deze daalt als je in je wiegje slaapt en meteen weer omhoog gaat als je bij mij bent.  Tussen de borsten is couveusetemperatuur, aldus de vroedvrouw.  Dan hou ik je maar vaak bij mij.
De kraamhulp stelt ook voor om twee bodykes aan te doen, en dat helpt ook.
En op die manier verzuip je iets minder in je kleertjes.  Omi kon het niet laten om voor jou toch nog hele kleine kleertjes (maat 46) te gaan kopen. "Dat kleine dutske, daar moet ik toch iets voor doen".

Je bent een kreunertje.  Echt, Walter Grootaers is er niks tegen.  De hele tijd maak je kreunende geluidjes. Vaak ook in je slaap.  Behalve dan als je slaapt op papa's of mama's buik.  Dan ben je echt ver weg en helemaal stil.

Je kan zo schattige tootjes trekken.  Je oefent alvast een lach met je ogen toe, een grote grijns als je een borst aangeboden krijgt of na een voeding, content dat je buikje vol is.

Als je oogjes open gaan, kijk je verwonderd en maakt je mondje een Oh.
Oh, Annabel, ik hoop dat je altijd zo met verwondering naar de wereld mag blijven kijken.
En oh, Annabel, wat ben je mooi.
Je naam betekent schoonheid en genade.
Lieverd, je mama probeert in het leven de schoonheid te zien.  Te vinden.  Te creëren.
In een zonovergoten herfstdag zoals de dag dat je geboren bent, het ruisen van de zee, architectuur, in de mensen rondom ons,...
Ik hoop dat jij dat ook mag kunnen.
En dat je 'genadig' mag zijn - vergeef me even het ouderwetse woord.  Voor anderen, maar ook voor jezelf.
Het hoeft allemaal niet perfect te zijn en mensen maken soms fouten.  Daar kan je alleen maar uit leren.
Schoonheid zit in imperfectie.









donderdag 1 januari 2015

HAPPY 2015



Overal zie ik 'de mooiste beelden / hoogtepunten van 2014' verschijnen en ik realiseer me dat ik niet aan zo'n overzicht wil beginnen.  Er zijn veel mooie foto's van Aaron, die me elke dag wel heeft blij gemaakt en verrast en verwonderd, maar verder was het niet meteen een memorabel jaar.  Geen (fotografische) hoogtepunten.  Getuige daarvan ook de leegte op deze blog.  Ook geen grote dieptepunten of erge gebeurtenissen, dat ook niet, maar gewoon vermoeiend:  veel werk, twijfel, misselijkheid en vermoeidheid van de zwangerschap die veel zwaarder was dan de eerste, stress en daardoor om eerlijk te zijn schuldgevoel naar mijn ongeboren kindje (die uiteindelijk lichtgewicht bleek )...
Maar het jaar eindigde met de vlotte geboorte van een prachtige en gezonde dochter (die goed drinkt en bijkomt, dus dat gewicht haalt ze wel in), dus mogen we onszelf gelukkig prijzen.
En gaan we voor een mooi 2015.
Gelukkig nieuwjaar!