LIEFSTE ANNABEL WEEK 4-5-6

Liefste Annabel,

Toen ze bij Aaron zeiden: "Geniet ervan", dacht ik: "What the ****?  Zijn jullie dat vergeten soms hoe dat was?".  Maar nu kan ik er mij iets bij voorstellen en probeer ik het af en toe.  Genieten.

Je bent echt een natuurtalent drinkertje.   Je drinkt met volle teugen; zelfs de kraamhulp in de keuken hoort het en verschiet ervan!  Je papa zei op dag 2: "Als er iets is wat ik je gewenst had, dan was het dat wel."  Ik had er zelf niet op durven hopen.  Wat een verschil met je broer.  Het maakt de kraamtijd zoveel relaxter.

Evengoed blijft het vermoeiend natuurlijk, veel slaap gun je me niet.  En je groeispurtjes zijn om "u" tegen te zeggen.  Je doet er ook meer dan gezegd wordt, precies.  Je hebt ook wat in te halen natuurlijk.  Maar na 3 weken, weeg je zowaar 3kg en 20g!!!  Woow!  Dan is me dat allemaal zeer de moeite waard.

Je maakt nog steeds veel geluidjes.  Wanneer je in je slaap begint geluidjes te maken en ik wrijf even over je buikje, dan verschijnt er een lachje op je gezicht en word je weer stil.  Wenen doe je niet zo vaak.  Enkel als je honger hebt.  Dan ben je heel ongeduldig en gaat het volume snel de hoogte in.
Mét pruillip.

Je kan erg goed "zoeken": als je honger hebt, heb je al verbazingwekkend veel kracht.  Je kan je nekje ophouden en boenk, boenk, opzij, naar onder, wriemel je jezelf een weg richting tepel.

Iedereen vraagt of je op je broer lijkt en sommigen vinden heel erg en anderen dan weer niet.
Eerst een beetje, na twee weken weinig, en nu wel weer.
In de kribbe omschreven ze het goed:  "Het zijn zeker geen kopieën, maar je ziet toch dat ze broer en zus zijn."

Je broer heeft het wat moeilijk soms dat hij mama nu moet delen, maar is wel heel lief voor jou. Hij brengt je dekentje, als dat ergens in de zetel ligt of deelt een blokje aan je uit.  Hij helpt ook de maxicosi te dragen als we samen naar de auto lopen.

Je broer bracht helaas ook ziektekiemen mee van de kribbe.  Hij was de hele week thuis met een ontsteking van de longblaasjes en ook jij werd ziek, gelukkig niet te erg.  Het bleef een verkoudheid.
Maar door je verstopte neus kon je wel zeer moeilijk slapen en drinken.
Toen we je weer wogen, was je afgevallen!  En je was zo goed bezig...
Ik had er alle vertrouwen in dat je dat wel zou inhalen, en ja, hoor, zodra de neus weer ok is, begin je te drinken, te drinken, te drinken.  Enkele dagen later is er de 6-weken groeispurt ook nog eens.  En als we naar de vroedvrouw gaan op controle bleek je weer heel goed bijgekomen te zijn.  Oef!

Je lacht.  Je eerste voorzichtige lachje was voor papa.  En voor mijn borsten ook.
In week 6 lachte je zeeeeer uitgebreid.  Je lacht met mond wijd open en met heel je gezicht.  Zo leuk!
Daar gaan we hopelijk nog meer van genieten de komende weken.