maandag 30 september 2013

OOGSNOEP - SEPTEMBER PHOTOCHALLENGE






















September Photochallenge


In order of appearance:

lensflares + iets nieuws (ik heb wat in te halen, dus twee in 1) (en hoera voor dat nieuws: het is niet zomaar een handtas, maar een fototas!! dus vanaf nu kan de camera echt overal met me mee.)
weerspiegeling
scherptediepte
iets groens + voedsel
diertje (met de nadruk op 'tje' -dit inieminislakje kwam vantussen de vers geplukte appels gekropen.)
warme kleuren
zelfgemaakt

**bonus: alle foto's zijn "in huis", vermits Aaron de hele week ziek was vorige week. Dus dat vink ik ook af.











vrijdag 27 september 2013

LIEFSTE AARON WEEK 48-49

Lieve schat,


Sinds vorige week kruip je lustig rond.
We dachten dat je dat ging overslaan, omdat je al zo snel was als paracommando, maar nee, het kan nog sneller.
En natuurlijk kan je vanop je knieën nog veel beter de living ontdekken.
Ook trek je je op aan de zetel en de salontafel.
Niks is nog veilig dus.

Sinds vrijdag ben je ook weer ziek.
Allé, zeg, even slecht weer en het begint weer.
Zucht.
Je was ook echt ellendig ziek lieve schat.
Zo zielig.  Schreeuwen, huilen, en we konden je niet helpen, lieve schat.
Hart in duizend stukjes.

Deze morgen werd je terug al babbelend wakker in plaats van al schreeuwend.
En was je weer je vrolijke zelve.
Wel nog met megasnottebellen.  Joepie, bellen blazen en dan opeten.  
Dus hopelijk gaat het goed vandaag, met de babysit
en ben je morgen weer genezen.

Je bent nog steeds into het in-en uitladen van dozen en manden allerhande.
En ondertussen kan echt alles als doos dienen.
We vinden dus overal sporen van jou.
Blokjes in de handgreepholte van de stofzuiger.
Een onderbroek van mij in mijn handtas (??!!) -ja er stond een wasmand beneden op weg naar de wasmachine in de kelder.
Stukjes rijstkoek in mijn klasseurs in de kast.
Je doet me glimlachen, lieverd, zelfs als je er niet bent.





LIEFSTE AARON WEEK 44-45-46-47

Waaw, er is zoveel gebeurd de voorbije weken, je bent niet bij te houden.

Je kon ineens van sluip naar kruiphouding en dan gaan zitten.
En toen kroop je achteruit.
Je hebt ook een bepaalde gekke breakdance move te pakken, waarbij je been naar achter zwaait en je bekken gedraaid is.  Hoe je zo kan blijven liggen zonder naar achter te vallen is mij een raadsel.  Knap hoor.

Soms zitten we naar je te kijken als naar een voorstelling van hedendaagse dans...
Zo mooi rondsluipen, kruipen en dan op depoep gaan zitten en dan huppekee weer weg.

Je babbelt veel.  
Allerlei nieuwe klanken.  Brrrrrrrrrr, nenenene en mamamama. Je zegt  "mama", maar nog niet tegen mij.  

Je begint eindelijk echt dingen na te doen (als je goesting hebt -that is).
Kusjes.  Smak smak.  Daarbij kijk je ook steevast naar het plafond (?!). 
We hebben wel een cool plafond natuurlijk.  Met gaatjes.
Drummen op tafel.
Als papa één keer slaat, jij ook.
Dan twee keer, dan drie keer.
Ook dada (dat deed je sporadisch al, maar erg wisselvallig, nu uitvoerig)
Klappen in de handjes (idem als hierboven.  Niks op commando)

Je gaat op je knieën rechtop zitten om ergens hoger bij te geraken.
Probeert ook te gaan staan.
In de zetel lukt dat al aardig.

Je geeft dingen aan ons.
Daarna moeten we ze wel meteen teruggeven.
Of je bedenkt je al nog voor je ze echt afgeeft.

We probeerden nog eens om je van een bekertje te doen drinken.
Dat was al even geleden.
En hopla, je deed het gewoon.  Zonder boe of ba. Zelf vasthouden en al.
En je was er zelf heel fier over, luidop lachen met je twinkeloogjes!
Heb je dat gezien, mama?


Je bent gewoon zoooooo leuk nu.
En ik mag dat zeggen, want ik ben je mama.
Echt geweldigformidalbelfantatistisch, deze periode.

Ik lees dat ook bij andere mama's en dan denk ik dat 't weer een truc is van de natuur.
Omdat 't natuurlijk begint te kriebelen...
Een broertje of zusje zou het grootste cadeau zijn dat we jou kunnen geven
als ik zie hoe blij je wordt van andere kindjes.
Eén tip: als je dat graag wil, slaap dan 's nachts ook geweldigformidalbelfantatistisch.


dinsdag 24 september 2013

BRUGGETJE


Foto van greisch.com













Dit schattige bruggetje over de Wamme te On, nabij Marche-en-Famenne, verleent schapen de toegang naar een groter graasgebied.
Leuk bruggetje, denk je, en je loopt verder.
Maar kijk nog maar eens.  Dit bruggetje is in al zijn eenvoud simpelweg geniaal.


Het ontwerp toont aan dat een beperkt budget geen rem hoeft te zijn voor een geslaagd project. 
Bij de zoektocht naar eenvoud werd al snel gekozen voor Corten-staal.  Dit is een staalsoort, waarvan het oppervlak bewust oxideert (roest), en waarbij deze oxidatielaag het materiaal beschermt tegen verder roesten.  
Dit staal kan daarom zowel structureel als voor gevelafwerking gebruikt worden.  En hier dus voor allebei tegelijk. 

Afbeelding van mcb







































Een Corten-staalplaat van 8 mm dikte werd in zaagtandvorm versneden. Zonder verlies van materiaal werden zo twee identieke delen bekomen die de twee laterale liggers vormen. 
De onderkant van de uitgezaagde platen werd in een hoek geplooid en dient zo als steunvlak voor de houten planken die eenvoudig werden vastgebout.   De planken zorgen voor de horizontale stabiliteit van de liggers. Een stalen hoekprofiel dat bovenaan de tanden werd gelast, fungeert als handgreep.

De brug kreeg een speciale prijs van de jury in de staalbouwwedstrijd van 2012.
Dat lijkt me zeer terecht.  Ingenieus - een mooi voorbeeld van echt ingenieurswerk.

maandag 16 september 2013

9 EYES

9 eyes is een speciaal fotografieproject, dat ik tegenkwam bij Fotografille.
Canadese kunstenaar en filmmaker John Rafman gaat via Google Street View op zoek naar aparte en interessante foto’s, gemaakt door de 9 camera’s van de Google Street View auto’s. Deze foto’s plaatst hij op zijn website 9-eyes.

Ik had er nooit bij stilgestaan dat deze camera's wel eens mooie beelden konden maken.
Fotografie 'by accident' eigenlijk.  Door op het juiste moment op de juiste plaats te zijn.
Het levert inderdaad enkele prachtige en ook onwezenlijke beelden op.



























Dit waren enkele die mij meteen opvielen, maar ga zeker eens kijken en ontdek er nog veel meer.
Mooie natuurbeelden, grappige momenten, en ook wel minder grappige.

woensdag 11 september 2013

WASHI WASKNIJPERS

Er is nog niks geschilderd in ons huis, zo ver zijn we nog (lang) niet.
Maar ondertussen maak ik het toch al graag gezellig.
En laat masking tape daar nu wel echt handig voor zijn.

Om rechtstreeks dingen mee op de muur te plakken, of om een kader van te maken, of om wasknijpers te versieren.  Ik kocht houten wasknijpers bij de drogist, plakte er wat leuke tape over en mijn ventje lijmde ze tegen de muur.  En nu hebben we eenvoudige fotohangers, waarbij we de foto's ook makkelijk kunnen wisselen.




Als je geen zin hebt om te knutselen, kan je ook deze leuke exemplaren kopen. 't Is maar een tip.

dinsdag 10 september 2013

OOGSNOEP
















In order of appearance:

***Ik had precies moeite om te kiezen, dus werd het een hele serie...***

1. Het viaduct boven het Engels Plein wordt volledig vernieuwd.  Een beetje een surrealistisch zicht, als je eronder doorloopt.
2-3.  Het interieur van De Hoorn, prachtig project & prachtig gebouw.
4-5.  Op het dak van De Hoorn
6.  Zicht op het tijdelijke parkje in de Sluisstraat, opgebouwd uit recyclagematerialen
7-8-9.  Lege loods wordt "Het eiland", feestzaal en studentenhuisvesting.  (Waar o waar waren die prachtige industriële zalen in Leuven toen wij trouwden? Nergens.  Dat gaat marcheren!)
10.  De balk van Beel, veelbelovend duurzaam project.  Ik ben helemaal voor duurzaam, dat weet u, en het kan alleen maar aangemoedigd worden, maar ik zie voorlopig vooral veel blabla en glossy magazines.

De ontwikkelingen van de vaartkom zorgen ervoor dat Leuven eindelijk ietsje minder bestoft is.
En dat er op wandelafstand van ons huis ook wat te beleven wat.
OPEK staat niet op de foto's, maar is eigenlijk nu de grootste katalysator.
Nog even geduld oefenen voor het vernieuwde Engels Plein en de fietslift naar Wilsele-Dorp (hiep hoi!) en dan wonen wij in een hippe buurt zowaar.








maandag 9 september 2013

TERUG NAAR DE KRIBBE

Ik had een to do lijstje gemaakt voor de vakantie; eigenlijk grotendeels een to-sew lijstje.
Maar hé, het was vakantie voor iets.
Dus liet ik dat lijstje mooi hangen.
Tot de laatste zondag.

Want ik zat al maanden met een recycle-idee voor een zakje voor Aaron in de crèche en zo na de vakantie opnieuw naar de kribbe, dat was hét moment om met een nieuw zakje te gaan.
Bovendien hadden we al een tijdje nieuwe lakens.  Die ik nu toch eens wou opleggen.
Maar tegenwoordig zit er aan de lakens blijkbaar niet meer zo'n flap om ze vast te steken.  En mijn ventje moet absoluut zo'n flap.  Gelukkig zaten de lakens in een mooi zakje van dezelfde stof.  Ik knipte de bovenkant ervan af en naaide een flap aan de lakens.

Niet zonder eerst de opbouw van het zakje te bestuderen.
Dan recupereerde ik de bovenkant met het stroplint en knipte een stuk uit een oude jeans en een stuk ribfluweel, om dat samen te verwerken tot een nieuw zakje.
Dat stikken met de oude jeans ging niet van een leien dakje, ik heb dan maar bepaalde delen met de hand genaaid.  Dat gaat ook.  Ik ben toch blij met het resultaat.


Het was ook al tijd voor nieuw schriftje.  Het eerste is al vol!

En als ik dan toch bezig was: ineens nog twee harembroekjes uit een oude T-shirt van de papa.
Deze keer gebruikte ik haar patroon, geïnspireerd door haar prachtige broekpak (zo wil ik er zelf wel één!).





vrijdag 6 september 2013

LIEFSTE AARON WEEK 42-43 OP REIS



Liefste Aaron,

3/8/2013
We zijn op reis, lieve schat.  Je eerste reis.
We zijn in Freiburg-im-Breisgau.  Eigenlijk was je hier vorig jaar ook al, maar toen zat je nog in mama's buik.  Nu kan je alles met eigen ogen zien, en overal aan voelen.
Je bent flink geweest gisteren in de auto en onderweg.
Behalve in de file, maar dat vinden wij ook niet leuk.
En ondanks de hoge temperaturen. Tot 37°!
"Fortes Chaleurs! Hydratez-vous" stond er te lezen op de borden boven de autostrade.  Gelukkig hebben we airco in de auto.  En valt de temperatuur in het appartement als we aankomen ook goed mee.
Gaan slapen in een nieuwe kamer was moeilijk.  Het lukte pas als mama en papa ook naast je in bed kwamen liggen.  Wat niet erg was, hoor. We waren doodmoe.

Deze morgen hebben we al fijn op het balkon gespeeld, zijn we naar de bakker gewandeld, heb je gesmuld van de biobagette met zelfgemaakte confituur van het huis (de verhuurders hebben een grote moestuin).
En van een stuk watermeloen.
Wat is er nu zomerser dan watermeloen?
Je bent een liefhebber, dat is duidelijk.

Je sluipt goed rond ondertussen, gaat overal op ontdekking.
Je kan al zittend ronddraaien en je zo verplaatsen.  Van zitten naar buiklig, dat lukt nog niet.
Tenzij op het bed, dan durf je dat wel.

Elke morgen zien we je zitten in je hoge stoel en verbazen we ons dat je er weer iets minder 'baby' uitziet.  Het gaat weer snel vooruit de laatste tijd.  Dat is echt fantastisch om je zo -voor onze neus- te zien groeien, letterlijk en figuurlijk.

Na je dutje hebben we met z'n allen gedouched.  Dat vind je maar niks, maar we blijven proberen.  Tegen het einde van de week vind je 't misschien wel leuk.
Dan zijn we boodschappen gaan doen, lekker slaatje gegeten en dan was het alweer tijd voor je dut.  Je sliep bijna 3 uur (!) en mama en papa genoten van de rust!

Dan trekken we per tram richting Altstad om wat te kuieren met de buggy. Je vindt het prima. In een rustig straatje zetten we je op de grond met je voetjes in een 'bachel'.  Oh, wat leuk!  Als je papa je eruit neemt, buig je steeds maar voorover om met je handje de stroming te voelen.
Even later zien we voor het stadhuis een meisje dat reuze zeepbellen maakt.  Ondertussen speelt een jongeman rustige muziek op zijn gitaar en zingt. De temperatuur is perfect en het gevoel ook.
Ah, vakantie.
Algauw is het bedtijd voor jou en hebben wij reuzehonger, dus keren we terug.  Wat een fijne eerste dag.

De tram is een winner.  Iedereen die opstapt wordt getrakteerd op een brede lach van jou.  De mensen lachen spontaan terug. Vrouwen van mideldelbare leeftijd gaan tegenover je zitten en proberen alles om je nog een lachje te ontfutselen.  Dat doe je graag en je lacht zelfs luidop.  Wat zou het leuk zijn om een verborgen camera in je buggy te verstoppen. Vanuit jouw perspectief moet de wereld echt een blije plaats zijn!





















4/8/2013
De nachten zijn veel minder blij, lieve schat.  Je hebt ontzettend veel pijn van je bovenste twee tandjes die doorkomen.  Deze keer kan zelfs de borst geen troost meer brengen, want je bijt erin. En sorry, maar dat kan mama echt niet hebben.
Zodanig dat we je zelfs poedermelk geven om je honger te stillen.
Pas 's nachts, in dromerige toestand, drink je wel heel goed door.
Eten overdag interesseert je ook matig (tenzij watermeloen). Dat herkennen we ondertussen, want dat is altijd bij je tandjes.  Daarna betert het wel weer.
En toch vinden we het vervelend, dat je zo weinig eet.   Zo zijn ouders nu eenmaal zeker. 

Deze middag heeft het even geonweerd in de bergen, maar nu is het weer helemaal opgeklaard.  Dus na je middagdutje gaan we zwemmen in het freibad van St. Georgen.  Wat een mooi zwembad, Aaron!  En niet te druk.  Net als Lorettobad vorig jaar omgeven door grasheuvels en bomen die schaduw bieden.
Er is zoveel te zien, andere spelende kindjes, dat je er stil van wordt.
Na wat acclimatiseren gaan we samen het water in, jij in je swimtrainer.  Even slaak je een gilletje als je het koude (nu ja, niet zo koud) water voelt, maar algauw neemt plezier van het drijven over.
Zo genieten.
















5/8/2013
De voormiddag en middag zijn weer voorbehouden voor spel & korte wandelingetjes in Vauban & boodschappen.  En na je (te korte) middagdut rijden we naar de zoo Mundenhof.
Daar aangekomen beseffen we dat het eigenlijk wat te warm is.
Gelukkig zijn er veel bomen en schaduw.  Voor ons dan toch.  Voor de dieren minder en ze blijven in hun stal of liggen lui te wezen.  Wat jammer, maar dat was het deel Europa, als we in Afrika aankomen, zijn de beestjes in hun nopjes en krijgen we buffels, aapjes een potente struisvogel en een animose troep geitjes te zien. Van hun schouwspel geniet je zichtbaar.
We rusten even op een bankje en je eet flink een banaan.  Je maakt er ook van zeer dichtbij kennis met een groen kevertje (een stinkwants lezen we later).  Ik vind het zo schattig dat je hem probeert te pakken en probeer mijn fototoestel nog te nemen.  Maar dan huppekee, heb je hem beet en steek je hem direct in je mond!  Mama gillen: "haal dat eruit!"   Te laat, 't is al binnen.  Wat gek, normaal bestudeer je alles uitgebreid voor het je mond ingaat.  Hier had je blijkbaar door dat ie ging wegvliegen als niet razendsnel was.
"Ach ja", zegt je papa, "met de groeiende wereldbevolking kan hij er maar beter aan gewoon worden om insecten te eten."  Tja.




We zien nog een ooievaar, uhu uilen, prachtige wild west paarden en kamelen.  Maar jij bent ondertussen lekker ingedommeld.

Als we thuiskomen mag je op terras nog spetteren in een tubtrug, die voor de gelegenheid dient als bad. 
Het slapengaan is nog steeds een hele scène, maar al ietsepietsie beter.
























6/8/2013
Je hebt wat beter geslapen, je tandvlees is minder gezwollen er staan twee witte streepjes te zien bovenaan.
Na je vormiddagdut nemen we de tram naar Rieselfeld, een andere ecowijk. Nog eerder opgericht dan Vauban.  Ze is wat rechtlijniger, minder organisch en minder gezellig.
Anderzijds wel levendig met horeca en winkels langs de hoofdweg.
Architecturaal minder interessant, tenzij een aantal openbare gebouwen, en dan vooral de betonnen kerk.
We gaan er binnen en terwijl mama maar blijft rondkijken en foto's nemen, test jij de galm uit.
Na de middag gaan we opnieuw zwemmen en deze keer gaat papa zelfs mee in het water.
Waar gaan we dat schrijven? Speciaal voor jou.






















7/8/2013
Vannacht heeft het ferm gewaaid en gebliksemd in de verte.   Voor een keertje kan je niet op balkon spelen, want het is nog nat.  Maar niet voor lang.
Vandaag nemen we de Shauinslandbaan, de langste kabelbaan van Duitsland, om een kleine wandeling te maken in het zwarte woud.  Omdat ze maar open is tot 18u verrekken we na je ochtenddutje en wagen het er maar op om je ritme even te verstoren.  We nemen 2 trams en een bus.  Dat vind je alweer reuzeleuk en je brengt de madchen en ook wel eens een heer weer fijn aan het lachen.

Aangekomen bij de kabelbaan blijkt er een technisch probleem te zijn en fahrt ze voorlopig niet omhoog.  Dan maar een vroege picknick houden.  Ondertussen komen er nog bussen toe en vormt zich al een ferme rij.  Na een half uur kunnen we dan toch vertrekken.  We delen een cabine met een Israëlisch koppel dat voor het eerst met hun 4 kinderen in het buitenland reist.
Het moet gezegd: het zicht is indrukwekkend met momenten.  Maar jij wordt wel moe ondertussen.
Boven aangekomen mag je op mijn rug in de draagdoek en zodra we wandelen, zit jij in dromenland.
Aan de uitkijktoren wordt je weer wakker, net op tijd voor de beklimming en duizelingwekkende uitzichten.
Terug beneden is het weer tijd voor je banaan en om een beetje te staan.  Want dat wil je steeds vaker.  Staan.
Op de terugvocht met de kabelbaan is het veel rustiger en hebben we de cabine voor ons alleen.  Je plakt met je handjes en gezicht tegen het raam.  Lachen naar de toppen van de reusachtige bomen.

















8/8/2013
Je papa is jarig vandaag.
En het ziet ernaar uit dat het een grijze dag wordt vandaag.
Zo moet er ook altijd één zijn zeker tijdens een vakantie?

Het is ook alweer onze laatste dag hier.
We trekken opnieuw de stad in, beetje winkelen, beetje wandelen, een braadworst eten op de markt.  Na onze culinaire veggie hoogstandjes, moet dat toch ook eens kunnen.  Je lust het ook wel, een stukje braadworst.

Vorig jaar merkte je papa al op dat Duistsland (Freiburg althans) wat feministischer is, of beter: dat er meer gelijkwaardigheid heerst.
En dit jaar viel op dat er zo veel vrouwelijke straatnamen zijn.  Echt veel.
En dat valt vooral op omdat er in Vlaanderen eigenlijk bitter weinig zijn.
Daar heb ik ooit over geleerd, in een keuzevak over gender en architectuur.
De openbare ruimte is van oudsher voorbehouden voor mannen, de plaats van de vrouw was in huis.   En dat zit dus nog letterlijk ingebakken in onze ruimte.  Qua straatnamen, standbeelden, openbare toiletten,...
Alsof er niet genoeg belangrijke historische vrouwen zijn om straten naar te vernoemen.
In Freiburg kan het duidelijk wel.  
Wij logeren in de Lise Meinerstrasse en vinden in het appartement een dichtbundel van haar.  Ze bleek -naast dichteres - kernfysicus te zijn.

's Avonds gaan we ook voor het eerst met jou op restaurant.  In een wijnbar met een mooi en gezellig interieur en een nog mooier bord met verfijnde smaken.  Het was ontzettend lekker.  Je hebt veel brood gesmuld en je voorbeeldig gedragen, behalve dan dat je sinds 17u vandaag het af en toe nodig vindt om heel hoog te gillen. Dat doet pijn aan onze oren (en je vader heeft tinitus).  Maar we weten niet hoe we dat kunnen afleren.  Hopelijk ben je het morgen weer vergeten.
(Noot: nee, hoor, helaas.  Iemand tips hoe daar mee om te gaan?)
















9/8/2013
Deze morgen wandelen we nog eens met z'n allen naar de bakker.  Zij was zo vriendelijk en ging speciaal van achter een 'mooiere croissant' halen voor ons.  We maakten nog een praatje met de buurvrouw en dat was het dan.  Je eerste vakantie in het buitenland.
Tijd om afscheid te nemen.  Dada!
(Zwaaien doe je nog altijd niet. )

woensdag 4 september 2013

EEN ROTSJE MEER OF MINDER

Ene dokter Zhang in Peking verbouwde even zijn penthouse tot bergvilla en moet het nu weer afbreken van de Chinese autoriteiten.




Het kan uiteraard niet door de beugel dat er gebouwd wordt zonder vergunning, stabilteitsingenieur en zonder overleg met de mede-eigenaars.  Meneer Zhang heeft duidelijk wat last van grootheidswaanzin.  En hij keek niet op een rotsje meer of minder.

Maar eerlijk: wat zouden (groot)steden veel aangenamer zijn als de gebouwen wat meer leken op zijn penthouse dan op de rest van die appartementsblok.

Foto's via dailymail.co.uk

dinsdag 3 september 2013

LIEFSTE AARON WEEK 40-41


Haha, vakantie!

De kribbe is drie weken dicht, en wij zijn thuis, dus kunnen wij fijn met je spelen nu.

Tegenwoordig het einde: alle blokken uit de doos halen en dan de blokken er weer terug in.
Repeat.

En natuurlijk spetteren in uw baddeke.
Met deze tropische temperaturen zetten we uw baddeke op de grond en kan je er naar hartelust in spelen.
Er stond nog een emmer langs en huppekee: ook je badeendjes gaan allen in de emmer.
En dan moet mama de emmer weer uitgieten in het badje.
Zit je verwachtingsvol te kijken, hoe de eendjes weer terug in het water plonsen.
En dan gooi je ze weer één voor één in de emmer. 
Repeat.


Je hebt nieuwe woorden uitgekozen waar je hartelijk om moet lachen:

Boe
Auw!*
Zotteke

Dat ben je wel, hoor, een zotteke.

Een zotteke dat al negen maanden hier is.  
Negen maanden, 
even lang als je lekker warm in mijn buik genesteld was.
En nu, je groeit en bloeit en gaat op verkenning, de wijde wereld in.

Ga liefje, de wereld is er voor jou
en met jou een stukje mooier
En weet dat dat nestje hier altijd blijft bestaan,
thuis, waar je altijd heen kan gaan.




















*Dat lijkt wat sadistisch, maar ik heb het getest door het te roepen als er geen pijn in het spel is, en je vindt het dus gewoon een leuke uitroep.  Tja.