vrijdag 10 februari 2012

LDN

Blitsbezoek aan Londen maandag, dat nog verkort werd door anderhalf uur vertraging van de Eurostar, ondermeer omdat we na de tunnel van trein zijn moeten verwisselen. "Due to bad weather conditions".
Nochtans was de temperatuur daar boven het nulpunt; dus bijlange niet zo erg als bij ons.
Helaas was het wel grijs, wat voor de foto's niet echt bevorderend was.

De Thames, London bridge enz. heb ik dus niet gezien.
Wat zijn we wel tegengekomen:

- Levend wild -no kidding- aan de Canada Water Library, jammer genoeg nog omgeven door werfhekken.


- Veel "Tube" en ook wel eens de binnenkant van een dubbeldekkerbus, constant begeleid door Hyacinth-achtige boodschappen als "mind the gap between the train and the platform."


- Het Olympic Park, of mja, 't was eerder maar een 'sneak preview', onder begeleiding van een sappig vertellende gids, dat wel.
De gebouwen die ik graag wilde zien, zoals het zwembad van Zaha Hadid of de Velodroom van Hopkins Architects, lagen helaas zeer in de verte.  Die zullen we dus ook maar gewoon op TV moeten bewonderen.
Dat rode loop-ding trouwens is een kunstwerk met uitkijkplatform, waarvan ze hopen dat het de 'London Eye of the East' zal worden.  Dan gaat dat er toch nog veel beter moeten uitzien als 't af is.


- Progress, de overzichtstentoonstelling over OMA (Office for Metropolitan Architecture) @BarbicanCentre, waarvoor we dus eigenlijk de grote oversteek hadden gemaakt.  Die was zeer de moeite, dus daar vertel ik nog eens over.
The Barbican zelf was een aangename verassing.  Hieronder eindelijk wat kleur op de foto.
Volgens e-architect werd dit gebouw ooit verkozen tot lelijkste gebouw van Londen. "Maar kijk naar de mooie landschapsarchitectuur en intelligente densiteit - kinderen spelen basket onder een woonblok - weg van de vervuilde straten.  Het is een oase in de stad, autovrij en vol planten en water.  Het gebouw kan wat bruut zijn, maar wordt verzacht door honderden bloembakken."  En palmbomen!
Gelijk hebben ze, het was een verademing en volgens mij de eerste keer dat ik zo'n geslaagd modernistisch (brutalistisch) project van deze schaal heb gezien.


De collega's nemen nog wat sushi mee voor de terugtocht en dan zijn we weer home-sweet-home.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten