En eigenlijk zijn het de confettis, dat vind ik lekkerder dan de bonen. Meer gelijk smarties.
Ik heb ook AARdbeiencONfituur met rabarber gemaakt.
Die blijkt vele malen populairder dan de bonen.
Maar waar ik het dus over wilde hebben: de verpakking van de suikerbonen.
Die wilde ik zoveel mogelijk van gerecycleerde materialen. Dus vroeg ik om kleine glazen potjes bij te houden. Een taak die vooral mijn moeke (oma) zeer ter harte nam. Ze at zeer veel kleine potjes confituur, zodat ik mooie potjes had. Dat was nu niet helemaal de bedoeling, maar bon. 't Waren inderdaad schoon pottekes.
Op de potjes kwam een sticker met zijn naam en rond het dekseltje kwam een rond lapje stof uit een oud hemd. Daar stempelden we zijn ster op, de stempel heb ik gemaakt van een gom die bij de salami zat. Wat steken ze soms toch dingen bij producten, zonder enig verband?!
Voor de afwisseling maakten we ook nog bootjes uit krantenpapier, met deze handige tool.
En omdat Aaron wat op zich liet wachten en omdat er nog hemd over was, vond de papa dat ik een naamslinger moest naaien. Dan heb ik dat maar gedaan. Een oud t-shirt van mij kon dienen voor de letters en een washandje voor de sterren. Mijn eerste naaisel -na onze tijdelijke verduisteringsgordijnen. Hmmm, 'k moet nog veel leren, maar van buiten ziet 't er leuk uit.
Alles in de kleurtjes van zijn kinderkamer. Die laten we later nog wel zien, als ze af is.
