Voor E.
Na een lange verre reis, waarvan we via prachtige foto's mochten meegenieten.
De prachtige verhalen zullen ongetwijfeld volgen...
vrijdag 31 mei 2013
WELKOM THUIS
Voor E.
Na een lange verre reis, waarvan we via prachtige foto's mochten meegenieten.
De prachtige verhalen zullen ongetwijfeld volgen...
PAPIER HIER | GIVE-AWAY
Aha. De titel zegt het al: tijd voor een give-away.
En omdat mijn doos 'pakskemaken' helemaal uitpuilt, doen we er nog wat gerecycleerd inpakpapier en lintjes en mini-wasspeldjes bij.
Met papier. Zelfgemaakte 'stationery', zoals dat dan heet.
Enkele kaartjes, gemaakt met masking tape.
Natuurlijk voorzien van bijhorende enveloppen, gevouwen van bladzijden uit een kledingcataloog.
Enkele gift tags, gemaakt van kartonverpakking en masking tape.
Deze gaan samen in een opgeleukt doosje. Ideaal om kaartjes of foto's in te bewaren.
En omdat mijn doos 'pakskemaken' helemaal uitpuilt, doen we er nog wat gerecycleerd inpakpapier en lintjes en mini-wasspeldjes bij.
Wat moet je doen om dit te winnen?
Gewoon volger zijn of worden (via Google of bloglovin' - maakt niet uit)
en een reactie achterlaten onder dit bericht.
Bijvoorbeeld met een idee wat ik moet schrijven op dit vaderdagkaartje voor opi.
en een reactie achterlaten onder dit bericht.
Bijvoorbeeld met een idee wat ik moet schrijven op dit vaderdagkaartje voor opi.
Want kaartjes maken is één ding, er nog iets leuks opschrijven een ander.
De winnaar wordt bekend gemaakt op 9 juni.
woensdag 29 mei 2013
LIEFSTE AARON WEEK 32
Je hebt een super weekje achter de rug! (Overdag dan toch).
*Desondanks ben ik weer ziek. De vermoeidheid begint te wegen.
Je slaapt al beter, liefje, maar wordt toch nog 2 keer wakker per nacht, dus dat is niet van die aard om te recupereren van de voorbije 3 maanden.
"This too shall pass" is al een tijdje mijn motto.
Ik wil hier niet zeuren in je brief, maar ik ben ook niet voor 'Schone schijn'.
Voor alle andere mama's die moe zijn en gek worden van de vraag "slaapt hij al door?".
Eerlijk, al toen hij 5 weken was, kreeg ik die vraag!
Nee, baby's slapen niet door. En als ik rondvraag, bij vrienden, kan dat wel even duren. Of tijdelijk wel en dan weer niet. En hé, da's normaal. Maar het lijkt maatschappelijk niet meer aanvaard. Want ja, mama moet gaan werken, en eten koken en liefst ook nog cupcakes bakken... Dat laatste is er niet bij, hoor. Net als andere creatieve projecten die gewoon even moeten wachten. En ook het sociaal leven staat even op een lager pitje.
Want in het weekend probeer ik met jou te spelen en dan samen met jou te dutten.
Is dat erg? Nee. Dat komt wel weer. Ik vertel gewoon eerlijk wat er aan de hand is. En iedereen begrijpt dat.
Hoewel het mij soms lijkt dat andere mama's veel meer gedaan krijgen en hier allemaal geen last van hadden/hebben, als je erover begint, blijkt iedereen wel eens (of vaak) op z'n tandvlees te zitten.
Dus bij deze een hart onder de riem en dikke pluim voor alle mama's (ook voor degene die wel kunnen slapen en bakken en op stap gaan hé).
Je was altijd al vrolijk, maar deze week in het kwadraat.
Al van 's ochtends flapperen de armpjes van enthousiasme.
Je hebt een redelijk ritme ondertussen qua eten en drinken en dutjes.
Je speelt heel mooi, ook op je buikje en je zit. Je zit!
Ok, je zit al een tijdje, maar nu voor echt. Stevig.
's Avonds zit je met ons mee aan tafel.
Je hebt wel al gegeten in de creche, maar je hoort er graag bij, dus geven we je wat.
Een stukje penne, dat kon je niet kauwen.
Een stukje zalm(filet), dat zo zacht was dat je niet hoefde te kauwen. Je probeerde niet eens, nee, je smeerde het helemaal uit over de tafel en rolde er ieniemienie worstjes van.
Een gestoofd worteltje, hetzelfde.
Een paar rijstkorrels, daar ben je ook even zoet mee, zeer geconcentreerd rollen tussen duim en wijsvinger.
Wat is dat toch?
Geef je speelgoed of een boekje en je steekt het in je mond.
(Verhaaltjes voorlezen is er niet bij, hoor, het verhaaltje is uit nog voor de eerste zin.)
Als er papier, een tijdschrift of een zakdoekje ook maar een beetje in de buurt ligt, dan heb je 't meteen beet en is het binnen de kortste keren helemaal platge'zabberd'.
Maar geef je eten...
Dat moet je me toch eens uitleggen.
Uitleggen, dat kan je ondertussen ook erg goed.
Soms zachtjes, bijna fluisterend.
Soms luid en met veel sérieux (zelfs een beetje boos?).
Dan moet ik lachen en lach jij ook (toch niet boos).
Oh, je lacht zo mooi. En vaak.
Als we je omrollen. Als je zelf omrolt.
Als we neuze-neuze doen.
Als we je in de lucht houden (of papa: gooien).
Als ik dans. Als papa luchtdrumt.
Als je wakker wordt na een goede dut.
Als je ons terugziet.
Als papa met je knuffels gooit.
Als...
Als...
Blijf lachen, liefje, want het leven is mooi en er is zoveel waar je om kan (glim)lachen. (Marilyn Monroe)
En als je lacht, ben je veel mooier. (Je overgrootmoeder)
Lach, en de wereld lacht terug.
Bij ons werkt het alvast, en dat is super, want lachen is gezond*!
En als je lacht, ben je veel mooier. (Je overgrootmoeder)
Lach, en de wereld lacht terug.
Bij ons werkt het alvast, en dat is super, want lachen is gezond*!
*Desondanks ben ik weer ziek. De vermoeidheid begint te wegen.
Je slaapt al beter, liefje, maar wordt toch nog 2 keer wakker per nacht, dus dat is niet van die aard om te recupereren van de voorbije 3 maanden.
"This too shall pass" is al een tijdje mijn motto.
Ik wil hier niet zeuren in je brief, maar ik ben ook niet voor 'Schone schijn'.
Voor alle andere mama's die moe zijn en gek worden van de vraag "slaapt hij al door?".
Eerlijk, al toen hij 5 weken was, kreeg ik die vraag!
Nee, baby's slapen niet door. En als ik rondvraag, bij vrienden, kan dat wel even duren. Of tijdelijk wel en dan weer niet. En hé, da's normaal. Maar het lijkt maatschappelijk niet meer aanvaard. Want ja, mama moet gaan werken, en eten koken en liefst ook nog cupcakes bakken... Dat laatste is er niet bij, hoor. Net als andere creatieve projecten die gewoon even moeten wachten. En ook het sociaal leven staat even op een lager pitje.
Want in het weekend probeer ik met jou te spelen en dan samen met jou te dutten.
Is dat erg? Nee. Dat komt wel weer. Ik vertel gewoon eerlijk wat er aan de hand is. En iedereen begrijpt dat.
Hoewel het mij soms lijkt dat andere mama's veel meer gedaan krijgen en hier allemaal geen last van hadden/hebben, als je erover begint, blijkt iedereen wel eens (of vaak) op z'n tandvlees te zitten.
Dus bij deze een hart onder de riem en dikke pluim voor alle mama's (ook voor degene die wel kunnen slapen en bakken en op stap gaan hé).
dinsdag 28 mei 2013
OOGSNOEP
"Frame"
In order of appearance:
Abdij in Koksijde (of daar ergens in de buurt)
Berlijn
Beeldenpark in Dordrecht
Sancta Maria Instituut in Leuven
woensdag 22 mei 2013
LIEFSTE AARON WEEK 31
Je hebt je eerste tandje!
Of nee, correctie: je bent je eerste tandje aan het krijgen!
En het is precies een moeilijke bevalling.
Na een paar goede nachten, kwam er weer een hele moeilijke. Waarin je constant wakker werd en krijste. Liefje, toch. "Wat nu weer?", dacht ik.
's Ochtends wilde je bijten, en oh ja, ik voelde een scherp puntje in je mond!
En de volgende ochtend een scherp streepje!
We zijn nu drie dagen verder en het is nog altijd een streepje.
En dat streepje doet duidelijk pijn. We mogen er niet aan voelen of naar proberen kijken, nieuwsgierig als we zijn. En het houdt je wakker.
De natuur zit werkelijk wondermooi en onvoorstelbaar in mekaar.
Maar daar hebben ze, naar mijn bescheiden mening, toch een foutje gemaakt.
Dat je zo moet afzien om je tandjes te krijgen.
Moet dat echt, op zo jonge leeftijd al leren dat het leven ook soms pijn doet?
Ik hoop toch dat je dan nu vooral leert dat er dan ook altijd mensen zijn die bij je blijven om je te troosten en een helpende hand uitsteken (om in te bijten).
Of nee, correctie: je bent je eerste tandje aan het krijgen!
En het is precies een moeilijke bevalling.
Na een paar goede nachten, kwam er weer een hele moeilijke. Waarin je constant wakker werd en krijste. Liefje, toch. "Wat nu weer?", dacht ik.
's Ochtends wilde je bijten, en oh ja, ik voelde een scherp puntje in je mond!
En de volgende ochtend een scherp streepje!
We zijn nu drie dagen verder en het is nog altijd een streepje.
En dat streepje doet duidelijk pijn. We mogen er niet aan voelen of naar proberen kijken, nieuwsgierig als we zijn. En het houdt je wakker.
De natuur zit werkelijk wondermooi en onvoorstelbaar in mekaar.
Maar daar hebben ze, naar mijn bescheiden mening, toch een foutje gemaakt.
Dat je zo moet afzien om je tandjes te krijgen.
Moet dat echt, op zo jonge leeftijd al leren dat het leven ook soms pijn doet?
Ik hoop toch dat je dan nu vooral leert dat er dan ook altijd mensen zijn die bij je blijven om je te troosten en een helpende hand uitsteken (om in te bijten).
dinsdag 21 mei 2013
MAKEY MAKEY
Er zijn honderden leuke TED-talks te vinden op het internet.
Maar deze wilde ik toch graag met jullie delen.
De man is zooooo enthousiast, en terecht.
"The way the world works, can be changed,
and it can be changed by me in these small ways.
And my relationship to objects
especially human-made objects, which someone else said they work like this,
well, I can say they work in a different way".
Mijn ventje is een trouwe fan van de TED-filmpjes en met deze moest hij hartelijk lachen.
Maar ik vond deze eerste zinnen ook heel typerend voor hem.
Hij past zich niet graag aan aan dingen, die vaak volgens hem slecht gemaakt zijn.
Nee, nee, hij past de dingen aan.
Het is inderdaad jammer dat we bij veel dingen de connectie kwijt zijn met hoe iets gemaakt is, en hoe het werkt. Je merkt dat heel veel mensen daar toch terug nood aan hebben, getuige al jullie blogs en pinterest vol handgemaakte schoonheid.
Maar naast papier en stof, kan je dus ook aan de slag met andere dingen, zoals hier: elektronica.
We denken eraan om alvast zo'n set te bestellen voor als Aaron groter is...
Maar deze wilde ik toch graag met jullie delen.
De man is zooooo enthousiast, en terecht.
"The way the world works, can be changed,
and it can be changed by me in these small ways.
And my relationship to objects
especially human-made objects, which someone else said they work like this,
well, I can say they work in a different way".
Mijn ventje is een trouwe fan van de TED-filmpjes en met deze moest hij hartelijk lachen.
Maar ik vond deze eerste zinnen ook heel typerend voor hem.
Hij past zich niet graag aan aan dingen, die vaak volgens hem slecht gemaakt zijn.
Nee, nee, hij past de dingen aan.
Het is inderdaad jammer dat we bij veel dingen de connectie kwijt zijn met hoe iets gemaakt is, en hoe het werkt. Je merkt dat heel veel mensen daar toch terug nood aan hebben, getuige al jullie blogs en pinterest vol handgemaakte schoonheid.
Maar naast papier en stof, kan je dus ook aan de slag met andere dingen, zoals hier: elektronica.
We denken eraan om alvast zo'n set te bestellen voor als Aaron groter is...
vrijdag 17 mei 2013
GROTE VERHUIS
Voor al dezen die verhuizen naar Bloglovin': je kan mij vanaf nu ook daar volgen.
Veel plezier daar (op dat nog verslavender oord der creatief verderf).
woensdag 15 mei 2013
MT
Masking tape heeft grafisch designer Koji Iyama aangesteld om overal in Japan installaties te maken om de mogelijkheden van masking tape te promoten.
Dat kan niet anders dan kleurrijke, wonderlijke installaties opleveren natuurlijk.
Hieronder de installatie in Sendai.
Dat kan niet anders dan kleurrijke, wonderlijke installaties opleveren natuurlijk.
Hieronder de installatie in Sendai.
 |
| Foto's van iyamadesign inc. |
Een filmpje van "the making of" kan je hier bekijken.
Maar goed dat het niet hier in de buurt is, of ik kocht mij arm...
dinsdag 14 mei 2013
donderdag 9 mei 2013
OOGSNOEP
Buitentrap STUK te Leuven
Buitentrap gebouw naast STUK, Schapenstraat te Leuven
Binnentrap STUK te Leuven
dinsdag 7 mei 2013
LIEFSTE AARON WEEK 29
Liefste Aaron,
Je wordt steeds meer een ventje.
Je wordt ook steeds actiever.
Je hebt nog steeds een fascinatie voor handen.
En je eigen handjes staan niet stil.
Altijd hebben ze wel iets beet.
Je grijpt stevig dingen vast, met twee handen zelfs.
Of je laat behoedzaam stoffen, etiketjes en kleine details van dingen door je vingers rollen.
Of je probeert een rijstkorreltje te pakken tussen duim en wijsvinger. Of een stukje aardbei.
Terwijl je aan de borst ligt, zit je ook steevast aan mijn kleren te wriemelen, aan de knoopjes of aan lintjes te trekken.
Non-stop voelen en ontdekken.
En zelfs als je niks vasthebt, blijven die handjes bewegen.
Gisteren hebben we een filmpje gemaakt, terwijl ik je fruitpap gaf.
Je at braaf van de lepel en ondertussen zweefden je handen in de lucht, draaien rond terwijl je vinger voor vinger beweegt.
Ze aaien de lucht.
Een speciaal soort dans.
Wat fijn
dat wij je toeschouwers mogen zijn.
PS: Vannacht sliep je voor het eerst sinds lang 7 uur aan één stuk. Laten we hopen dat het een trend is. Net als het feit dat je nu al een volledige week niet ziek bent.
PPS: Volgens de dokter van kind&gezin heeft je dans een naam: "fidgeting" en is het normaal bij baby's. Maar ik vind het toch heel speciaal.
Je wordt steeds meer een ventje.
Je wordt ook steeds actiever.
Je hebt nog steeds een fascinatie voor handen.
En je eigen handjes staan niet stil.
Altijd hebben ze wel iets beet.
Je grijpt stevig dingen vast, met twee handen zelfs.
Of je laat behoedzaam stoffen, etiketjes en kleine details van dingen door je vingers rollen.
Of je probeert een rijstkorreltje te pakken tussen duim en wijsvinger. Of een stukje aardbei.
Terwijl je aan de borst ligt, zit je ook steevast aan mijn kleren te wriemelen, aan de knoopjes of aan lintjes te trekken.
Non-stop voelen en ontdekken.
En zelfs als je niks vasthebt, blijven die handjes bewegen.
Gisteren hebben we een filmpje gemaakt, terwijl ik je fruitpap gaf.
Je at braaf van de lepel en ondertussen zweefden je handen in de lucht, draaien rond terwijl je vinger voor vinger beweegt.
Ze aaien de lucht.
Een speciaal soort dans.
Wat fijn
dat wij je toeschouwers mogen zijn.
PS: Vannacht sliep je voor het eerst sinds lang 7 uur aan één stuk. Laten we hopen dat het een trend is. Net als het feit dat je nu al een volledige week niet ziek bent.
PPS: Volgens de dokter van kind&gezin heeft je dans een naam: "fidgeting" en is het normaal bij baby's. Maar ik vind het toch heel speciaal.
maandag 6 mei 2013
donderdag 2 mei 2013
SAROUEL
Je ziet ze overal opduiken op pinterest en blogs: babyharembroekjes gemaakt uit oude T-shirts.
Het leek me een gemakkelijk recyckleerprojectje en dat was het ook.
Ik tekende rond een broekje van Aaron, liet het kruis wat zakken en maakte de pijpjes onderaan smaller. Et voilà. C'est ça.
Zo volgen er zeker nog!
Het leek me een gemakkelijk recyckleerprojectje en dat was het ook.
Ik tekende rond een broekje van Aaron, liet het kruis wat zakken en maakte de pijpjes onderaan smaller. Et voilà. C'est ça.
woensdag 1 mei 2013
KURKROOS
Ik bedenk me net dat het sinds deze earthkeepers geleden is, dat ik nog schoenen kocht.
Hoe flink van mij.
(Ze zijn mijn trouwe vriendjes en toch zijn ze nog in zeer goede staat, hetgeen zelden gebeurt met sneakers, meestal zijn ze na een paar maand rijp voor de vuilbak, bij de echtgenoot zelfs nog sneller. 't Blijkt dus kwaliteit te zijn, maar dat terzijde.)
Nu ja, 't is niet alleen flink niet-geshopt, ik ben gewoon erg kieskeurig in schoenen.
Als ik ernaar op zoek ga, vind ik zelden mijn 'goesting'.
Ik moet erop vallen.
Toen ik deze schoenen tegenkwam (via i love eco), was ik meteen verliefd!
Dus heb ik ze meteen besteld. En heel hard gehoopt dat ze zouden passen.
Dat doen ze en ze zitten verdorie goed! Elegant en toch ook geschikt voor langere stadswandelingen.
Een nieuw stel trouwe stapvriendjes erbij.
De schoenen zijn gemaakt uit kurk en worden grotendeels in Portugal gemaakt. Dat deed me meteen denken aan een fijne vakantie in Portugal jàren geleden, waar we inderdaad menig kurkboom zijn tegengekomen.
Mooie dingen met een verhaal, daar word ik toch zo blij van.
Hoe flink van mij.
(Ze zijn mijn trouwe vriendjes en toch zijn ze nog in zeer goede staat, hetgeen zelden gebeurt met sneakers, meestal zijn ze na een paar maand rijp voor de vuilbak, bij de echtgenoot zelfs nog sneller. 't Blijkt dus kwaliteit te zijn, maar dat terzijde.)
Nu ja, 't is niet alleen flink niet-geshopt, ik ben gewoon erg kieskeurig in schoenen.
Als ik ernaar op zoek ga, vind ik zelden mijn 'goesting'.
Ik moet erop vallen.
Toen ik deze schoenen tegenkwam (via i love eco), was ik meteen verliefd!
Dus heb ik ze meteen besteld. En heel hard gehoopt dat ze zouden passen.
Dat doen ze en ze zitten verdorie goed! Elegant en toch ook geschikt voor langere stadswandelingen.
Een nieuw stel trouwe stapvriendjes erbij.
De schoenen zijn gemaakt uit kurk en worden grotendeels in Portugal gemaakt. Dat deed me meteen denken aan een fijne vakantie in Portugal jàren geleden, waar we inderdaad menig kurkboom zijn tegengekomen.
Mooie dingen met een verhaal, daar word ik toch zo blij van.
Abonneren op:
Posts (Atom)