LIEFSTE AARON MAAND 20

Aiaiai, lieve schat,

Mama heeft je brieven weer verwaarloosd.

Ik was thans al begonnen met schrijven een paar maand geleden, over je eerste woordjes.

Maar ondertussen is dat al wat achterhaald, want met momenten ben je een echte spraakwaterval en je maakt zelfs korte zinnetjes.

Je echte eerste woordje kunnen we ons eigenlijk niet meer herinneren.

Ik vermoed dat het ja was.  Of dada. Of papa.  Daarna kwam mama.

Of nee, we moeten eerlijk zijn:  voor mama en papa was er al 'bumba'.

Pijnlijk, hoor, we hebben niet eens tv.

Maar wel de iPad natuurlijk, en bij momenten kijk je wel héél graag.

Dat zei je dan ook al snel 'bumba kijken'.

Maar o wee, als je dan bumba opzet.  Dan is het meestal niet goed.

Dan is het Ki (uki) of Kaatje of  bij (maya de bij).

Bum-baa-taa (boempatat) zei je ook al snel, maar dat lijkt dus op bumba.

En eteuh (eten), of eerder "EEEEEETEEEUH!!"

En oei.
Dat zeg je best wel vaak. (Misschien heb je dat wel van mij geleerd.  Oeps.)

Bijvoorbeeld: we spelen op het grote bed, oooh, dat vind je echt het einde.  Rondhossen en springen en je laten vallen op het grote bed.  Maar dan zie je ineens dat mama haar kastdeur weer niet helemaal heeft dichtgedaan. 'Oei'. Dan klim je uit bed, gaat ze dicht doen en dan klim je er weer in en speelt weer verder.

Ja, de dingen moeten wel netjes op hun plaats en opgeruimd zijn voor jou.

Opeuh (open), als je naar buiten wil (en dat gebeurt vaak) en we dus de deur open moeten doen, of doosjes die open moeten, of het laken dat omhoog moet (als je naast mijn bed staat en wil dat mama opstaat),...

Ook en nog kwamen ook algauw.  Eigenlijk alle woordjes waarmee je gedaan kon krijgen wat je wou :-).

Je begon ook ineens "kaka" te zeggen als je effectief kaka of pipi moest doen.  Dat was in de periode dat een vriendinnetje in de kribbe op het potje leerde gaan.  Nu is dat wel weer voorbij.

Dan was daar paajd (paard), bajl (bal), poe (poes), titti (tuut en/of je knuffeldoekje), aapje (je knuffelaapje).

Ondertussen ook ju ju paajdje, boom, auto, tein (trein), koe, tietan (tristan), kaki (???), beja (???), pakke (pakken), af (je kan niet zelf af je hobbelpaard, zeer vreemd, want klimmen is echt een van je specialiteiten, de trap en glijbanen hebben geen geheimen meer voor jou).

Sinds kort zeg je ook kake kinke, wat wil zeggen: water drinken en ook wel: met water spelen.
Geef je een kom en wat bekertjes en water en je bent uren zoet.  Of de gieter, wat vind je die leuk.  Onze planten varen er wel bij, want mama durft die al eens te vergeten.

Helaas zijn er ook best veel zinnen die je zegt, die ik echt niet versta.  Daar voel ik me soms echt slecht door en je kan er ook wel eens boos van worden.  Mama doet haar best, hoor, en papa ook.  Blijven proberen, lieverd.

Je ziet ook heel graag bloemen, maar daar heb je -gek genoeg- nog geen woord voor.

Alleen 'oooh'.

Vorig weekend ging je logeren bij omi en opi.  We spraken eerst af bij je overgrootmoeder en van daaruit zouden zij je meenemen.  Toen het bijna bedtijd was en dus tijd om te vertrekken, wilde ik je al wat voorbereiden.  "Ga je seffes mee met omi en opi en daar slapen?", vroeg ik.  Je klom uit de zetel, wandelde naar opi en stak je armpjes uit om je te pakken.
Welja, wat fijn is dat voor ons dat je je daar ook zo thuis voelt (ookal zie je ze niet zo vaak) en je er gewoon graag gaat logeren.

Fijn ook dat mama en papa wat konden rusten.
Mama is veel moe de laatste tijd en ook misselijk.  En je voelt het aan, dat er dingen veranderen, want je hangt veel meer aan mij dan anders.
Er gaan ook dingen veranderen liefje, want je krijgt een broertje of zusje.
Dus onze aandacht zal gedeeld moeten worden.
Maar onze liefde niet, hoor.  Vergeet dat maar nooit.
De liefde thuis zal alleen maar groter worden.
Nog een kindje om van te houden.
Ook voor jou.


Een dikke zoen, kleine kapoen
van je mama.