't Is goed in 't eigen hert te kijken
nog even voor het slapengaan...
Dit
gedicht van Alice Nahon ken ik van buiten,
omdat mijn moeke (grootmoeder) dit altijd opzegde
voor het slapengaan als we daar logeerden.
En het is goed om 's avonds even stil te staan
en dankbaar te zijn.
Dus af en toe ga ik dat hier doen.
Stukjes van het leven
zoals het kwam
de voorbije dagen.
Nazomer, oh fijne nazomer // onze op maat gemaakte tuintafel die eindelijk gearriveerd is en voor de eerste keer echt buiten eten op ons eigen terras // bananen-ananas-smoothie drinken met een rietje // vers voer van het Voedselteam, waar ik inspiratie en goesting van krijg om lekker te koken // blijven hangen aan de schoolpoort // na school spontaan uitgenodigd worden om te gaan spelen-babbelen bij een klasgenootje // mijn ventje die mijn (ietwat moeilijk uitvoerbare) ontwerp werkelijkheid maakt // Annabel die nu boven altijd uit het raam zwaait "daaa dada papa", omdat ze ervan uitgaat dat ie sowieso daar op het dak zit :-) // Aaron die koorts heeft en nog bij mij op de zetel wil blijven liggen, met zijn hoofd op mijn schoot en dan vraagt: "mama, hoe gaat de zon onder, 's avonds, in de zee?"
