(NEXT SEMESTER I'LL BE) 35

Vriendin 1 werd vorige maand 35 en vriendin 2 is komende maand aan de beurt.
Knal middenin vonden we een datum om nog eens samen te gaan eten.
En knal op de verjaardag van vriendin 3; al is het bij haar 34 (snotneus).

Nog eens allemaal samen gaan eten zonder aanhangsels is een cadeau op zich,
en wat koop je nog in deze tijden, gezien we al alles hebben?
Toch wilde ik graag een leuk cadeautje geven.
Tijd om nog eens iets te maken.
Ik ging aan de slag met notitieboekjes en stift en stickers.
Avonden in de zetel schrijven en plakken, als een soort mindfulness-training.
Ik schrijf graag- dat is letterlijk te nemen.
Zo werd het een boekje om de grappige dingen die je kinderen zeggen in neer te schrijven.

Ze waren er erg blij mee en ik kreeg meteen wat leuke quotes te horen:

Vriendin 1: "dat is niet eerlijk hé, Lauren krijg twéé bedjes (wiegje en park) én twéé flesjes" - kijkt naar mama's borsten. Oudste dochter na de geboorte van haar zusje.

Vriendin 2: na wat gekibbel verliest mama haar geduld: "We doen het zo! Punt!"  "Ik ben geen punt" snift de dochter.

Vriendin 3: "Krijg ik nu koffietanden?"  Zoon, nadat hij zijn melktanden verliest.

Met een vierjarige in huis, wordt er hier ook regelmatig wat in mijn citatenboekje geschreven:

"De buschauffeur zwaait terug! Hij heeft ook gezien dat ik Aaron de kerstman ben."
"Ik vind als kerstman verkleden het leukste".
Aaron heeft niks met verkleden, het is de eerste keer dat ik hem kon overtuigen om zich een beetje te verkleden voor carnaval en het enige dat hij zag zitten, was een kerstmuts opzetten.  Maar kijk, hij genoot er toch van onderweg naar school.

"Schattie!!!"
Annabel roept haar papa. (drie keer raden wie ze nadoet).

"Plakband please.  Goed gegliensterd."
Aaron kreeg een kuntselwerkje mee naar huis, prutste er de "glienstertjes" (oh, opgroeien in Vlaams-Brabant) van af, en plakte deze op papier, om dan de papieren overal in huis op te hangen.

"Ik ga mij mooi maken"
Aaron trekt met de kleurpotloden naar de badkamer en zit voor de spiegel op zijn gezicht te tekenen.


Jullie nog gekke gezegdes gehoord de laatste tijd?

VERBINDING

Foto van Micaella Pedros 

Deze schattige krukjes werden gemaakt door designer Micaella Pedros.  Ze verzamelde plastic flesjes en smolt ze tot een verbindingsmateriaal voor houten meubilair.  Het hout dat ze gebruikt gaat van takken tot houten zaagresten. Het is een experimenteel project, genaamd 'Joining bottles', dat op zoek gaat naar de mogelijkheden van upcyclen met afvalmaterialen.  

Om een voldoende sterke verbinding te bekomen, maakt ze op die plaats groeven in het hout.  Dan snijdt ze de plastiek op maat, doet deze rond het hout en gebruikt een warmtepistool om de PET plastiek te smelten.  Die krimpt en zo ontstaat een strakke verbinding.

Op haar website staat een heel leuk filmpje van hoe ze te werk gaat.

Foto's van Micaella Pedros 

Hout en plastic flessen zijn volgens de ontwerpster overvloedig aanwezig in steden en daarbuiten.  
"Ze liggen daar, als zwerfvuil, te wachten om door mensen terug opgepikt te worden.
'Joining bottles' wil bijdragen tot een nieuw geloof, dat wij, als individuen en als gemeenschap, van alles kunnen maken met wat gewoon beschikbaar is."

Foto van Micaella Pedros 

Afval wordt grondstof in combinatie met de (zelf)maak-industrie.
Daar word ik weeral vrolijk van, en zeker omdat ze er echt aantrekkelijke, mooie objecten mee maakt.  
De combinatie van hout en kleurtjes werkt altijd.

Waarom kan ik zo blij worden hiervan?
Ik las laatst enkele heel interessante artikels hierover.
Hoe schoonheid kan bijdragen tot geluk. En hoe dit geenszins oppervlakkig is.
We missen die connectie -de verbinding - met dingen tegenwoordig.
Omdat ze gemaakt worden door machines, of aan de andere kant van de wereld (in omstandigheden waar we liever niet aan denken).  Daardoor verliezen ze hun waarde, ook hun emotionele waarde.
En net die waarde kan ons gelukkig maken.
Dat maakt ook dat alles zo wegwerp-baar en vervangbaar is.

Deze objecten, die handgemaakt zijn, vertellen een verhaal.
De verbindingen die ze letterlijk maakt, zijn ook figuurlijk.
Is het niet dat waar we allemaal naar op zoek zijn?
Verbinding.
Connectie.
De authentieke menselijke, niet die via wifi. *
En zeggen dat het zo simpel kan zijn: gewoon de straat op en wat creativiteit en warmte toevoegen...

Foto van Micaella Pedros 

*noot: gek genoeg denk ik dat ze heel soms in blogland ook te vinden is.  Ook al is dat dan wel via wifi.
Misschien daarom dat we bloggen?