Hoog tijd voor een zomereditie van je brief.
Zoals altijd was het een mooie zomer, die veel te snel voorbij was.
Op mijn verlanglijstje stond:
- met Aaron met de trein weg -check
- met Aaron naar zee! -check
- met Aaron naar de dierentuin! -check
- met Aaron naar het provinciaal domein in Kessel-Lo -check check check
(nog bijgekomen, door Leuke wereld: - met Aaron naar Marie's Garden. Nazomertje nog? *)
Spelen met water, dat vind je wel leuk, hoor!
Heel leuk zelfs,
maar IN het water, ho, maar!
Geen douche, steeds wat drempelvrees alvorens in bad te gaan (dat doen we altijd samen), je speelt ROND het ploeterbadje in plaats van erin...
We zijn ook al een hele tijd niet meer gaan zwemmen (foei van ons, moeten we toch eens werk van maken).
En dan was daar eindelijk: de ZEE!!
Niet dat je nog nooit aan zee bent geweest, hoor. Maar laten we zeggen dat je steeds in slaap viel in de buggy of draagdoek nog voor we aan het strand waren. De zeelucht, zeker?
De zee vind je heel mooi: "mooie zee", maar enkel van ver.
Voetjes erin: Nee, nee, huilen, huilen, huilen!!!
Zelfs als papa je pakte en je dus niet eens in contact was met de zee: huilen, huilen, huilen!!!
Je mama vind dat stiekem wel erg jammer, zelf houdt ze van water en de zee, en had wel zin in eindelijk nog eens wat waterpret, maar nee, hoor.
Zandpret met de "sepjes" is er des te meer, gelukkig.
Bij omi en opi ontdekte je de duplo.
Dus wist mama meteen wat haar te doen stond: tweedehands een voorraadje inslaan.
En een speelmat kopen, willen we de vloer niet ruïneren. Nu zijn we daar normaal niet zo mee bezig, maar gelijk gij kunt tekeer gaan soms met die blokjes... En mega-hoge torens bouwen, die niet erg stabiel zijn, en die dan omgooien.
Je hebt ineens een enorme fascinatie voor paraplu's en parasols. Het eerste wat opi 's morgens moet doen is de parasol opendoen. "Papalu open".
Aan tafel steel je vaak de show. Hoewel eten nog altijd met ups and downs gaat.
Gaat er goed in: "patti" (spaghetti) en "pakkepoeke" (pannenkoeken).
"Nog pakkepoeke".
Laatst maakte papa je een boke met zelf geschraapte chocolade hagelslag. Je viste één voor één de stukjes chocola van je boterham en toen alle chocola op was, riep je: "nog boke!".
Je papa kreeg de slappe lach.
Je kan best gulzig zijn, het woordje "nog" horen we vaak. Al is dat nog het vaakst met kietels en knuffels!
Daar heb je groot gelijk in, hoor, dat je daar geen genoeg van kan krijgen.
Je woordenschat gaat er fenomenaal op vooruit. "Vliegtuig", "ijs", "hier", "daar", "klaar" (met een Gentse r, vanwaar heb je die???), "patje" (patatje), "dante" (dansen), "pakje" (melkje), "papot" (kapot), "poesje" (een poes natuurlijk, maar ook het luipaard in planckendael) en alles is mooi: "mooie hond", "mooie auto", "mooie bokken" (blokken).
Ook zeg je vaak "szo" (zo), een beetje slissend zoals het konijn uit Uki.
En heb je het woord "andere" ontdekt: "andere beker", "ander drinken", "andere bokjes" (sokjes),... Zucht.
Als we je nazeggen om te achterhalen wat je bedoelt, dan zeg je heel schattig: "ah, ja."
De zomer is voorbijgevlogen, maar jij, jij laat je nog niet vangen door de tijd.
's Ochtends loop je steevast bij het buitenkomen rechts, op zoek naar de poes van de buurvrouw, of om de trapjes op te lopen bij een andere buurvrouw,... Als ik je 's avonds van de kribbe kom halen, ren je ook weg, links of rechts, soms helemaal naar het park, want je bent verdorie snel en mama-met-groeiende-buik kan niet meer zo goed volgen. Ik laat je maar lopen, lieverd. (laat die andere moeders maar wat meewarend kijken.) Anders is het een gevecht en een huilend kind in de auto.
En eigenlijk, wie heeft er gelijk? De opgejaagde mama die op tijd op het werk wil zijn of de vrolijke peuter die nog even volop van het buitenzijn geniet?
Het is een plezier, liefje, (en een levensles) om samen met jou de wereld en de taal te mogen ontdekken.
*ook check ondertussen
