LIEFSTE ANNABEL MAAND 11-12 ***FEESTEDITIE

Dag m'n kleine meid,


1 jaar, wat een mijlpaal!


Wat ben ik blij dat we zo ver zijn.
Begrijp me niet verkeerd, je was een hele brave, blije baby (overdag dan toch), maar ik ben echt blij met alles wat je zelf leert doen en elke stap die je zet.

Baby's zijn schattig, maar dreumessen zijn nog 10 keer schattiger en een plezier om bezig te zien.

Je kruipt rond in sneltempo.

Je begint eindelijk heel goed te eten.

(Dat is nodig, want je weegt nog geen 7kg)

Er is niet echt iets dat je niet lust.

Laatst zaten we in de zon in de tuinstoel, ik voerde jou schijfjes appel en jij voerde er aan mij.

Je kan ook supergoed lady-en-de-vagebondgewijs spaghettisliertjes naar binnen slurpen.

En je wordt hyperenthousiast als je de beker water in je vizier krijgt, hebt vaak grote dorst en kan best al goed drinken van een bekertje.

Je dronk natuurlijk nooit van een fles...

Tot recent, je wilde Aaron zijn flesje melk afpakken, dus nam ik een flesje en gaf het jou en je dronk er zowaar van!

We moeten je trouwens nog steeds tegenhouden om niet alles wat je tegenkomt op te eten. Schors, bladeren, de plasticine van Aaron (die daar dus alleen mee mag spelen tijdens je dutjes), papier,...

Je knabbelt zo graag, zou het liefst de hele dag met een krakot rondkruipen.  Je hebt twee tandjes.

Het is echt zaaaalig als je luidop lacht. Inclusief fonkeloogjes.

Je doet dat steeds vaker tegenwoordig.

Je hebt kietels op je buikje.

Je broer kreeg voor zijn verjaardag een 'trein met een knopje' en jij vindt hem ook heel leuk.

Pakt hem steevast als ie aan het rijden is en dat vindt Aaron NIET leuk.

Je zei voor het eerst 'papa' ook echt tegen papa en je deed 'dada'.

Je zegt veel 'woorden' met een a: mama, papa, tata.

Je probeert duploblokjes op mekaar te zetten (dat lukt nog niet).

Je laadt ook graag de blokjes in en uit Aaron zijn potje.  Of je stopt ze overal in.

's Ochtends in mijn schoenen vind ik steevast een cadeautje van jou :-).

Schoenen, nog zo'n liefde. (dat begint al vroeg)

Je gaat graag in bad. Eigenlijk deden we dat tot nu toe niet, ik nam je met mij mee in de douche.  Maar wat vind je het plezierig om te spetteren en rond te spartelen in het bad.  Mijn kleine waterratje, joepie!

Je zit en ligt nooit stil, je proberen verversen en aankleden is echt een uitdaging, zelfs voor de mensen in de crèche.  Zij zeggen over jou dat je ondernemend bent, en daar kan ik me wat bij voorstellen, ja. 

Je trekt je op en probeert te gaan staan.

Nee correctie, je trekt je op aan de zetel en wil erin kruipen.  De ambitie om te gaan staan is er eigenlijk eerst niet, je wil ineens hoger klimmen...

Al gauw trek je je op aan de salontafel en zet daarrond wat pasjes.

Op je verjaardag zelf stap je voor het eerst langs de zetel, terwijl je je daaraan vasthoudt.

herfstballonnen voor ons herfstmeisje

Je verjaardagsfeestje was heel gezellig, al besefte je natuurlijk nog niet wat er aan de hand was.
Je was toch in je nopjes, Aaron hielp met het uitblazen van je kaarsje en je vond de plattekaastaart erg lekker.

Je imiteert heel veel. Klanken en gebaren. We dansen en ik draai met mijn handen, en jij doet het ook.

Als Thomas de trein voorbij rijdt, probeer je ook op zijn knopje te duwen.

Je steekt je tong uit als je dingen probeert die je nog niet kan.

En je slaapt ook beter. Eindelijk. Wat een opluchting.

LIEFSTE AARON MAAND 35-36 ***FEESTEDITIE

"Ik ben drie-jarig hé, mama".
Wat een mooie taalfout.

Ja, jongen, drie jaar ben je al!
Dat groeit en dat bloeit en we zitten erbij en kijken ernaar.
Hoewel, veel zitten mogen we niet van jou, hoor.
Je houdt ons wel bezig.
"Mama, kom iets kijken?"
"Mama, kom je mee een spoor bouwen?"
Je vraagt het heel vriendelijk, maar komt dan wel dwingend aan mijn hand trekken.
Ook als je dingen wil, vraag je dat altijd heel lief:
"Mag ik...?"
Je weet het goed dat dat beter werkt dan "ik wil...", hoewel, ik ook vaak moet lachen, maar toch nee antwoord.

Het nieuwe schooljaar gaat je met gemak af.  

Je nieuwe klasje met maar 15 kindjes en je nieuwe juffen bevallen je wel.  

Rara, wat doe je het liefst op school?

Als ik vraag op maandag: "Wat heb je gedaan op school?"

"Ik heb geturned, mama."

En ik vraag dinsdag/woensdag/donderdag: "Wat heb je gedaan op school?"

"Ik heb niet geturned, mama."

Op vrijdag:

"Ik heb geturned, mama."

Er wordt veel gedanst in de turnles, dat zal er wel voor iets tussenzitten.

En je zingt ook nog steeds graag, nieuwe liedjes die je leert op school, of liedjes met eigen tekst, waardoor we te weten komen wat je bezighoudt op dat moment.

Je maakt een nieuwe sprong, op verschillende gebieden.

Half september tekende je je eerste "koppoter".

Zomaar out of the blue.

Ookal zomaar zelf out of the blue deed je kaka op het potje  (oef, eindelijk).

Je leert emoties uit te drukken.

En je kijkt heel hard uit naar je verjaardag.
De eerste keer dat je het echt beseft.
Dus wil ik er een super feest van maken.

Super, niet in de zin van perfectie-voor-op-pinterest.
Super, in de zin van: om een mooie warme herinnering er aan over te houden.

Geen themafeestje, gewoon allemaal dingen die je leuk vindt: treinen, windmolens, donuts, ballonnen en een speeltuin.
De dag ervoor is het pedagogische studiedag, dus bakken we de treincake samen.
Een appelcake en "bruine cake" met banaan (je favoriet, als het maar chocola is, misschien omdat je dat nooit krijgt van ons).
We steken ook sterretjes uit een meloen. Dat kan je helemaal zelf.
Sterretjes kunnen nooit ontbreken bij een feestje van jou, onze "heldere, verlichte".
Ik doe ook sterrenconfetti in doorschijnende ballonnen.
En bak nog een frangipanetaart ook met treinsporen en de windmolen, om de kaarsjes op te zetten.

Je bent superblij dat familie en een heleboel vriendjes (van mama en papa ook -mama is ook jarig) komen meevieren.
Het zomert prachtig na en iedereen is blij, de kindjes spelen en de volwassen genieten van hun spelende kroost en de zon en een babbel.
Je hebt het zo druk met spelen, dat cadeautjes openen je niet interesseert.
(We doen daar nog drie dagen over.  Zo overdreven veel waren het er ook niet, maar als je iets opendoet, wil je ermee spelen en ben je niet meer te verleiden met een ander pakje.)

Dan gaat de kroon op en is het tijd voor "le moment suprème".
Zooooo blij als je je kaarsjes mag uitblazen en iedereen voor je zingt.
Je geniet.
En wij genieten van jou te zien genieten.
Nog dagen na.

LIEFSTE AARON MAAND 33-34 ***ZOMEREDITIE

Met het einde van het schooljaar komt ook een einde aan je test-kapoenfase en ben je weer je leutige zelve.  Je gaat terug naar de crèche en hebt er precies deugd van.  Super goedgezind.

En je blijft super goedgezind de hele zomer lang.
Wat een plezier is het toch om jou in huis te hebben.

"Mama, ik wil op de wolken staan.  Da's wel héél hoog, hè?"

Een paar dagen later vliegt er een vliegtuig over. "En nog één en nog één!!!!"

Ik zeg: "Ja, 't is vakantie, er zijn veel vliegtuigen.  Daar zitten allemaal mensen in die op vakantie gaan."

"Ik wil ook op vakantie. Ook eens op een vliegtuig stappen.  Dan kan ik wel boven de wolken."

(Een mens zou al spijt krijgen dat hij doorgaans niet doet aan vliegen o.w.v. milieuredenen).


"Mama, wat komt er uit Thomas?"
"Stoom"
"Nee! Wolken."

"Ik heb een witte vlinder gezien.  Daar, bij de wolken."

Je haalt een foto uit onze draaimolen en zegt: "zusje Annabel".

"Nee, dat ben jij."  Dat geloof je niet.
Het is moeilijk voor jou om in te beelden dat je ook een baby bent geweest.
En het helpt ook niet dat je zus twee druppels water is.
Ik stuurde eens een foto door naar je papa met de vraag: Aaron of Annabel?
Hij moest naar de datum van de foto gaan kijken om het antwoord te weten.

Papa is bezig met de regenput en voorbereidingen om het terras aan te leggen en heeft ergens een stukje aangevuld met gele zand.  Jij ziet dat: "Oh ik wil ook op het strand!"

Even later loop je in je blootje naar buiten, legt je doekje als was het een strandlaken op het zand en gaat erop zitten!

Hoe zeggen ze dat,  een kinderhand is gauw gevuld?

Alhoewel, je hebt ook ineens door dat dingen te koop zijn.

Op een babyborrel kreeg je een mega-grote ballon mee.  Na een paar dagen is die natuurlijk plat.

"Mama en papa een nieuwe kopen."

"Maar mama en papa weten niet waar ze dat moeten kopen." (Papa zoekt een flauw excuus)

"Aan de mensen vragen."  (En het pakt niet)

Ook héél vaak gehoord:

"Een trein met een knopje kopen."

"Nu niet hé".  Voeg je er al zelf aan toe.
Nee, nu niet.  Je mag dat vragen voor je verjaardag.
Bij elke kartonnen doos die bij ons thuis wordt geleverd (mama webwinkelt), hoop je dat er een trein in zit.
Misschien was dat wel wat ambitieus van ons, om in juli al te zeggen dat je dat mag vragen voor je verjaardag in oktober.  Maar hé, je moet toch leren dat je niet alles zomaar kan hebben.

Want je wordt ook bezitterig.  Alles is van jou:  "mij".
Delen is soms moeilijk.

Je hebt een doosje rozijntjes en ik vraag of ik er eentje mag.

"Nee, mij."

Papa: "Geef mama maar ééntje, dan maak je haar blij."

"Maar mama is blij."
Tja...

Je bent vertrokken met je loopfiets en ineens een echte snelheidsduivel!
Papa leert je dat je bij hellingen je voetjes gewoon omhoog kan doen en dat je dan vanzelf bolt.
Dat vind je geweldig leuk.  Een beetje té leuk, want zelfs bij hele steile hellingen, laat je je gewoon gaan, zonder te remmen.  Dat moest papa ook nog even leren, hé, remmen, met de voetjes.
Aan zee zien we een koppel met een kindje van ongeveer dezelfde leeftijd als jij, ook met een loopfiets.  Ze wandelen gewoon zij aan zij, de papa draagt allerlei strandgerief, het zoontje loop-fietst er rustig naast.
We kijken er met grote ogen naar.  Want zo gaat dat dus niet bij ons.
Mama draagt zusje in de draagdoek en de strandtas, want papa moet zijn handen vrij houden om achter je aan te crossen en op te vangen, indien nodig.  "Remmen!!!  Niet te snel!!! Kijken waar je rijdt!!".
Papa heeft een nieuwe personal trainer.
En mama loopt dus heel ver achter, want kan niet volgen met dat gezeul.
Ach, het geeft allemaal niets, we hebben een prachtige vakantie aan zee.
Mooi weer, de zeelucht, de zon, het zand tussen de tenen, zeer blije kindjes.
Je leeft je uit, rollebolt in het zand, loopt van een duin, springt, en gaat zelfs met mij in de zee!
Niet de heilige schrik van vorig jaar.
Ook je angst voor de wind wordt overwonnen, je speelt er zelfs mee, loopt mee en tegen de wind.
We zien hele groooooooote boten, en fascinerende vliegers.
We zien ook olifanten onderweg naar het strand, van het circus dat er zijn tenten heeft opgeslagen.
En windmolens, oh, jongen, wat ben jij een fan van windmolens, oude én nieuwe.

"Gij zijt een pateeke, gij."         (papa)

"Nee, ik ben een speelvogel."   (dat is wat papa anders altijd zegt)

Een pateeke, een speelvogel, een springkonijn, een snelheidsduivel op de fiets, een lachertje, 
een droom van een kind met het hoofd in de wolken.

OOGSNOEP

Labyrinth.
They did it again.  Het duo Gijs Van Vaerenbergh.
U zag hun werk hier al vaker verschijnen.
En dat is niet omdat ze in mijn jaar zaten aan de univ.
Dat is omdat ik het fantastisch vind wat ze doen.
Op de grens tussen kunst en architectuur.
Op sublieme wijze.

Oorspronkelijk te zien tot 30 september.
Maar met de dag van de Architectuur was het er ook nog bij.  Dus haast u!
Hoewel ik mij niet kan inbeelden dat ze dat terug gaan afbreken??

KLEIN SPOOK

Morgen is het Allerheiligen.
Vroeger gingen we met mijn ouders naar het kerkhof en daarna hutspot eten bij mijn grootouders.
Dat werd gevierd, als je dat zo mag noemen.

Nu doen we dat niet meer.
Ergens is dat jammer.
Waarom gaat Allerheiligen een beetje teloor?
Omdat het een triestig feest is?
Dat mag blijkbaar niet meer.  Alles moet altijd goed en blij en mooi zijn.
Maar dat is het leven niet altijd.
(dat is hier de laatste tijd nogal te merken, helaas.)

Of omdat het niet te goed te "marketen" is?
Nee, dan lenen we liever Halloween van over de oceaan.
Want daar kunnen we lekker veel merchandising rond verkopen.
Dat Halloweengedoe, ik moet er niet van weten.

Dus toen de kribbe een mailtje stuurde dat ze vrijdag Halloween gingen vieren, en dat onze kleine spruit verkleed mocht komen, dacht ik: ach wel nee.
Maar ergens zo steiekem heeft het mijn creatieve brein getriggerd.
Zo komt het dat ik woensdagnacht na een voeding allerlei ideeën krijg, bedenk dat ik geen tijd meer heb om iets te naaien, maar dat een wit topje van mij misschien wel kan dienen als kleedje voor haar en met wat flockfolie krijg je dan:

een schattig klein spook!

ZONNEBLOEM

bron afbeelding: smartflower.com

Valt je mond ook open van verbazing bij het zien van deze foto?
Bij mij was dat het geval deze morgen.  Zie ik dat goed?

Een bloem, gemaakt uit zonnepanelen.
Die net als een zonnebloem meedraait met de zon en daarom steeds een optimaal rendement heeft.
Als een echte bloem gaat ze ook dicht bij zonsondergang en weer open bij zonsopgang.
Bij het sluiten worden de panelen gereinigd, waardoor het rendement hoog en stabiel blijft.
Met de bloem willen de makers ook een oplossing zorgen voor de problemen van overbelasting van het net: er wordt net zoveel elektriciteit geproduceerd als je nodig hebt als gezin.  Zodra je die hoeveelheid bereikt hebt, gaat de bloem dicht.
Smartflower is echt wel de juiste naam hiervoor.
Er wordt gegooid met termen als smartgrids en smartbuildings, maar echt veel "slimme" oplossingen heb ik nog niet gezien.   Dit is een creatieve oplossing: zowel technisch als esthetisch.

bron afbeelding: smartflower.com

Want ja, ik vind ze mooi.  Als architect en schoonheidsliefhebber zijn die zonnepanelen, we moeten eerlijk zijn, nogal een doorn in het oog.  Maar deze is een meerwaarde voor elk project.
(en nee, ik word niet gesponsord om dit te schrijven, ik ben gewoon fan.)

Ze komt ook in allerlei kleurtjes, dat helpt altijd om mij over de streep te trekken.
Ik zou er zo één in mijn tuin willen planten.
(na het opvragen van de afmetingen, blijkt dat niet mogelijk, want ons stadstuintje is 15 cm te smal.  Bummer.)

bron afbeelding: smartflower.com

bron afbeelding: smartflower.com

NIEUWE VRIEND

Na de flockfolie, heb ik een nieuwe liefde: de textielpen.
Dat gaat zo mogelijk nog sneller.
Bij tijdsgebrek en toch onweerstaanbare zin om een zelfgemaakt cadeautje te maken, is de textielpen uw vriend!  Toch alleszins de mijne.

Sinds ik samen met Aaron veel teken, merkte ik ook dat ik graag teken.
Dat resulteerde al eens in een boekje en het smaakte naar meer.
Dus hier een resem getekende geschenkjes.

Voor de nieuwe kribbe, slabbetjes met ballonnen, nog gemaakt een kwartier voor vertrek naar hun instuif.

Body'ke voor een zwangere vriendin.

Body'ke voor metekindje Jeff en eenzelfde als laat geboortegeschenk.

Nog zo'n bootje op een t-shirt voor Aaron.
Iedereen content, en vooral ikzelf dat ik nog eens iets min of meer thuis-gemaakt heb!

WOLK

Hoe moeilijk kan het zijn om een antislip badmat te vinden?

Eerlijk, ik heb uren gespendeerd op webshops en ben bij een niet-nader-genoemde-galerij-met-4-letters geweest en toch nog niet mijn goesting met de juiste afmetingen gevonden.
Héhé.

Voor de badkamer is er nog steeds geen oplossing.
Voor onder Aaron zijn potje in de living wel:
Van miserie trok ik naar een niet-nader-genoemde-zelfbouwketen en kocht er een simpele witte mat (zo was er maar 1, zelfs dat is nog niet evident blijkbaar).
Thuisgekomen knipte ik er een wolk uit.
Ik zag ooit dat je dat eenvoudigweg kan doen bij de dames van A Beautiful Mess en het is echt zo simpel als ze laten uitschijnen.

Heel tevreden ben ik met het resultaat!
En zie, ons (b)engeltje is ook blij.

LIEFSTE ANNABEL MAAND 9-10 *** ZOMEREDITIE

Begin juli ben je 8 maanden en kan je eindelijk (na heel lang bijna) alleen zitten.

Je vind het fijn, zit graag op de speelmat omringd door speelgoed.

Wij vinden het ook fijn.  Het gebeurt al eens dat mama en papa gewoon in de zetel zitten.  Even.  Rustig te kijken hoe jij en je broer aan het spelen zijn.

Je wordt een grote meid. Het baby gaat er af. Je bent heel nieuwsgieirg en kikt gretig rond.

Je laat van je horen. Babbelt veel en LUID!!!

Oefent verschillende klanken, boewaaa, boewaa, tata of trillen met je lippen, brrrrrrr

Je wordt mobiel, rondjes draaien op je poep, eerste pogingen tot kruipen:  beentjes schuiven onder poep, maar dan rol je om.

Maar niet getreurd, je kan al zittend ook diep voorover buigen en heel ver reiken, en zo kan je aan heel veel aan.

Je wil ook werkelijk ALLES vastpakken en uiteraard, het logisch vervolg, ALLES in je mondje steken.  Het liefst van al pak je je broer zijn speelgoed: treinen, sporen, duploblokken, de vrachtwagen.  Vele malen interessanter dan je babyspeelgoed blijkbaar.

Twee weken later schuif je achteruit als je op je buikje ligt.  Het is een begin, hé, meid.  Maar jij vind het niet leuk.  Je wordt ook veel heviger, laat van je horen, eist je aandacht op.  En dat mag, hoor!

Onze brave baby is niet meer.
(En dat vind ik dus niet erg, hé. Onthoud maar: brave meisjes komen in de hemel, stoute overal.  Goede raad van een moeder die veel te braaf is.)

Je trekt een gek snuitje en begint als gek te snuiven, als je iets wil wat je nog niet kan.

Omi noemt je 'een dulle griet'.    Ze geniet dat je eigenzinniger wordt en als je luidop lacht.

Wij allemaal.  

Je wil zo graag op ontdekking, dat voeden moeilijk wordt.

Eerste keer in het plonsbadje is een plezier!  Eerste keer zwemmen vond je ook fijn.

We gaan op reis naar Cadzand.

Als we je op een handdoek zetten op het strand, wriemel je je een weg tot je in het zand zit.

Je laat het zand tussen je vingers glijden.

Wat mooi om te zien.

Dan proef je ervan.  Natuurlijk.  Ach wat, je komt er wel achter dat dat niet zo lekker is.

Als we met z'n allen een ijsje eten, vind jet het NIET grappig dat jij er geen krijgt.  Papa geeft uiteindelijk als zijn bol op is zijn hoorntje aan jou en je smikkelt het in geen tijd naar binnen.

Na onze reis ga je naar een nieuwe kribbe.
Ze zijn verhuisd naar een gloednieuw stekje, een groot en licht speelparadijs voor jou.  

Je gezichtje is weer veranderd.
Je krijgt hetzelfde haar als je broer en je moeke.  Blond met mooie golfjes er in.  En je hebt prachtige blauwe ogen.  Met een randje.

Eten gaat steeds beter.  Boontjes uit het vuistje vind je de max.

Maar ook fruitpap.

Op een terrasje wil je per se de citroen uit mijn glas proeven.
Ik laat je, en verheug me op wat er komt.  Je gezicht is onbeschrijfelijk en je krijgt er rillingen van.
Maar je wil wél nog.

Je kan ondertussen vlot rondjes draaien op je buik, maar als je probeert te sluipen, ga je nog steeds achteruit, een grote frustratie.
Je speelt al even graag op het grote bed als je broer.  Rolt in geen tijd van de ene kant naar de andere.

Half augutstus probeer je te kruipen.  Je gaat in startpositie zitten, maar daar stopt het.

Als ik je wil stimuleren, door een speeltje verder te leggen 'kom maar, meid, kom maar tot hier, je kunt het'.  Dan komt je broertje meedoen: ja, zusje, je kunt het.  En dan legt hij het speelgoedje wat dichter :-).

Op bezoek bij vrienden kruip je ineens.  Wat gaf de doorslag?  Hun kruipende zoontje?  Of hun grote superzachte mat?

Je kruipt eerst maar heel kort, om speeltjes te pakken en gaat dan weer zitten.

Maar eind augustus valt ineens je frank dat je ook verder kan kruipen.  Hoppa, je bent vertrokken.  Op verkennig!

Probeert de keukenkast open te doen.

Je probeert je ook op te trekken in je bedje.  Dezelfde avond.

Het lukt maar tot je knietjes, maar als ik je vast heb, kan je wel staan als je je vasthoudt aan de bedrand en daar ben je zelf heel fier over en blij!

Ook in de zetel beneden kan je staan als je op de leuning leunt.

Wat gaat het weer snel ineens meid.
De zomer is alweer voorbij.  Maar het was wel een hele mooie, je eerste zomer.

FAIR WEAR FRIDAY

Het is week van de Fair Trade.
Tijd om jullie (en mezelf) eraan te herinneren dat er voor veel dingen alternatieven zijn, die beter zijn voor de mensen die ze maken en ook beter voor jezelf.
Dat laatste wordt naar mijn mening veel te weinig in de verf gezet om eerlijke (en/of ecologische) producten te verkopen.
Chocolade van de wereldwinkel is echt de lekkerste.
Biokatoen is altijd superzacht.  Zo fijn om te dragen!

Neem nu mijn zwarte longsleeve van Mandala, gekocht bij Today Is a Good Day.
Zo lekker zacht en warm, echt een favoriet in de winter.
Past bij alles, vandaag samen met:
- een rok van Vero Moda.  Rankabrand score D, dus niet ok.  Ze zijn wel goed bezig op vlak van arbeidsomstandigheden, maar niet qua milieu en duurzaamheid.  Boe!  Ik kocht de rok 10 jaar geleden, jawel, en toen was ik nog geen bewuste consument.
- een cardigan van JBC.  Hoera voor deze Belgische keten, dat ze zich aangesloten hebben bij de Fair Wear Foundation!  Ik kocht er een cardigan voor Annabel en wilde hem dolgraag zelf.  Maar bij de dames hadden ze geen mooie.  Bij de meisjes daarentegen: keiveel keuze in kleurtjes en textuurtjes.  Dus deed ik het weer: ik kocht een van bij de meisjes en ben er heel blij mee.
- nylonkousen van DoréDoré.  Eerlijk: ik heb bij de aankoop van deze kousen totaal niet stilgestaan bij de eerlijkheid ervan.  Omdat ik nog nooit nylonkousen ben tegengekomen in een eco-webshop, en je dat nu ook niet echt tweedehands koopt, dacht ik dat het sowieso niet in orde was.  Maar kijk, ze worden in Italië gemaakt met aandacht voor duurzaamheid en kwaliteit.  Best ok, dus.
- schoenen van Camper.  Met hakjes, dus ik draag ze zelden, maar ze mochten nog eens uit de kast.  Ik dacht altijd dat Camper een goed merk was.  Op planetshoes.com en hippeschoentjes.be worden ze gezien als 'duurzaam'. Maar Rankabrand geeft ze een E score.  Blijkbaar zijn ze erg ontransparant.  Wat moet ik daarvan denken?  Een merk dat gestart is op een verschil te maken, maar dat bij zijn groei tot wereldwijde keten een beetje de weg is kwijt geraakt?

En wat hebben de kindjes aan vandaag?

Aaron: broek en longsleeve tweedehands, respectievelijk van Young Dolphins in Leuven en Tweetjes in Wilsele-Putkapel. Schoenen van El Naturalista van HippeSchoentjes.be.

Annabel: kousenbroek en jurkje tweedehands via 2dehands.be. Bodyke in bruikleen.  Jasje handgemaakt door (groot)tante Onliemie (is het niet prachtig??). Slofjes van Bobux bij DeKleineZebra.com.

Die kindjes, die zijn goe bezig he.

Mama is nog voor verbetering vatbaar soms.

Maar ze doet haar best.

Doen nog hun best om een eerlijke kleerkast bijeen te sprokkelen:

• Maandag Daandag - http://maandagdaandag.blogspot.be

• A Girl named Elvis -  http://agirlnamedelvis.blogspot.be

•  Mme Zsazsa - http://madamezsazsa.blogspot.be

• Geertruurzaam - http://geertruurzaam.be

•  Gerhilde maakt - https://gerhildemaakt.wordpress.com

• Le Petit Requin - http://lepetitrequin.com

•  Huisje Tuintje Dingetje aka Juffrouw Koekie - http://huisjetuintjedingetje.blogspot.be

•  El en co - http://el-en-co.blogspot.be

• Miss Mash - http://www.missmash.be

• No Butterfly - http://nobutterfly.blogspot.be

• Roromacaro -  aka Mlle Assorti - http://mlleassorti.blogspot.be

• Juffrouw Sanseveria - http://juffrouwsanseveria.blogspot.be

• Ma vie en vert  - http://mavieenvert.be

• Villa Lisa - http://www.villalies.blogspot.be

VOOR MEME

"Ek ben een echte boerinne"
zei je eens en ik proestte het uit.
Je was verontwaardigd dat ik daarmee moest lachen.
"Mémé, als je iets niet bent, dan is het wel een boerin."
"Abakkedoe", zei je en je legde uit dat je van boerenkomaf was.
Dat mag best zijn, maar het strookt echt niet met mijn beeld van jou.
Je was een echte dame.
Altijd de haren opgestoken en stijlvol gekleed in rok en nylonkousen.
Vaak in het zwart, liefst met witte bollekes.
Die nylonkousen gingen zelfs op het strand niet uit, dat herinner ik me dat ik dat bij pootje baden heel gek vond.

Als kind keek ik altijd erg uit naar het kerstfeest in Waregem.
Marijke en ik waren de enige meisjes en we werden extra verwend met knuffels en complimentjes.
We mochten lang opblijven, er leek maar geen einde te komen aan de cadeautjes van tantes en nonkels, we aten lekker, jij kookte voor de hele bende, en er was altijd veel leute.

In de vakanties logeerden we vaak een week bij jou.
Dan gingen we de eendjes voeren in Casier z'n hof.
Het was de zoete inval, er kwam altijd wel iemand op bezoek.
De rest van de dag waren we aan het tekenen, of boekjes met het Waregems dialect aan het maken, of we zaten mee met jou in de veranda te naaien.
Poppenkleertjes en haarlinten.  En jij maar retouchen stikken voor Brooklyn. Of een rok, of gordijnen of een kleedje voor ons.
Altijd was je aan het naaien.  
Overal in huis kwam je speldjes tegen.

Ik ben ook beginnen naaien, mémé.  Met jouw stofschaar, die mama opnieuw heeft laten slijpen.
En weet je wat, er is nog veel blijven hangen, van wat je ons geleerd hebt toen.
Zo ben ik ervan overtuigd dat je in ieder van ons voortleeft.
Naast de naaimicrobe, erfde ik je lange smalle vingers en, net als papa, de gemakkelijke tranen, zowel bij vreugde als verdriet.
Als er vandaag tranen zijn, dan is dat misschien een beetje verdriet omwille van het afscheid, maar vooral vreugde om de mooie herinneringen.

IK GA OP REIS EN IK NEEM MEE

... een speelgoedmat/opbergzak.

Mijn ouders haalden een tijd geleden de duplo van mijn grootmoeders zolder af voor de kleinkindjes.

In mijn herinnering was daar een grote speelgoedmat/opbergzak bij in jeans met rood.

Mijn mama: "Oh, ja, waar is die?"  

Hij was er niet meer bij.  Maar dat was wel een gerief! Beaamde ze.

Zelf maken dus.

Ik vond er zelfs een handleiding voor bij Emma&Mona.

Dat is dus zeer handig om mee te nemen op reis:
Men legge het tapijt open.
Men neme wat speelgoed en gooie het erop.
Men stroppe de zak dicht en legge hem in de koffer.
Aangekomen op de bestemming doet men de zak open en hopla: dochter van 9 maanden zit blij tussen een zee van speeltjes en zoon van bijna 3 jaar begint meteen rond te rijden met het rollend materieel dat werd ingepakt.
De mama is ook blij, want het vakantiehuisje is prachtig en superzen wit met zandkleuren, maar met de kleurrijke mat komt het hélemaal tot leven!

Opmerking/tip: ik maakte de cirkel groter, nl. 1,20 m i.p.v. 1m en nam verhoudingsgewijs dan meer vierkante lapjes dan in de handleiding.  Maar het stroppen gaat niet zo goed.  Moest ik het opnieuw doen, dan zou ik de lapjes veel korter maken.

O, ja, het touw van het deken is nog het meest interessante speelgoed van al!

Stof:  Bergen: tweedehands bij Oon, oorspronkelijk Ikea
          Fleece: dekentje dat mijn mama nog had liggen

OOGSNOEP

Nog details van ons vakantiehuisje in Cadzand-dorp.