OOGSNOEP

Details van ons vakantiehuisje in Cadzand-dorp, een echt Hollands huisJE uit 1900

JONGENS, MEISJES, AAN DE KANT, DAAR KOMT...

EEN KARTONNEN OLIFANT!!!

Foto van Nituniyo via designboom

Is ie niet (oli)fantatisch?

Voor het jaarlijkse Fallas Festival in Valencia, maakte studio Nituniyo  ("nietjijnietik") deze leuke olifant in kartonnen rollen.  Ze kozen voor een dier, omdat het de kinderen uitnodigt om hun werk aan te raken en ermee te spelen.  In tegenstelling tot veel kunstwerken die afgezet zijn met hekwerk, is het bij hun werk net wel de bedoeling om er dicht bij te komen.

Foto van Nituniyo via designboom

Mensen mochten hun wensen op gekleurd papier schrijven en in de kartonnen rollen steken.
Met al die kleurtjes werd de sculptuur steeds vrolijker.

Foto van Nituniyo via designboom

Foto van Nituniyo via designboom

Op het einde van het festival werd de sculptuur in brand gestoken.
Dat is de traditie blijkbaar, maar toch wel een ietsje minder milieuvriendelijke afloop voor dit goedbedoelde ontwerp.

LIEFSTE ANNABEL MAAND 6-7-8

Wat gaat de tijd nog sneller meid, sinds jij er bent!

Maar goed dat we stoppen bij twee kinderen.

Je moet erg lachen als we je vingers in de mond steken, of neuze neuze doen, of je buikje 'opeten'.

Onderstebovenhangen en toerendoenmetpapa zijn ook winners.

En je steekt je tong uit!  Ook geleerd van papa.

Je grijpt intussen heel goed, en wil werkelijk ALLES wat in je vizier komt vastpakken.
Je lacht heel hard naar je broer als die weer eens als een gek aan het springen is.
Op een avond was je broer een beetje hyper en schudde als een gek met zijn hoofd.  Daar moest jij heel hard om lachen en toen moest ie ook erg lachen en deed nog gekker natuurlijk.  Dat belooft... Jullie worden partners in crime.
Je bent zot van je broer.  Telkens hij eens aandacht voor je heeft, begin je te stralen.
Je lacht ook heel hard naar andere kindjes.  Nichtje Amelyn is een favoriet, je krijgt ook 1000 kusjes van haar.

Op 5 maanden zou je graag al mee eten met ons.
Wat kijk ik er naar uit dat je echt kan zitten en mee aan tafel kan.

's Avonds in de zetel kijk je ons het eten uit de mond.

We geven je al eens een stukje appel. Je lekt eraan, trekt een zuur gezicht, maar probeert dan toch opnieuw eraan te zuigen.  In de zetel tegen de leuning kan je wel al zitten.

Omdat je zo naar ons eten kijkt en mijn eten bijna uit mijn bord gritst, geven we je op 5,5 maand je eerste hapjes.  Met wisselend succes.

Eindelijk is daar de eerste zonneschijn en je eerste keer liggen in het gras.

Op 6 maanden speel je echt.
Pakken, knijpen en zabberen en je reikt heel enthousiast als we met een ander speelgoedje komen aandraven.
Je rolt nu ook van rug naar buik.

Je kan goed knuffelen. In de kribbe noemen ze je een koalatje omdat je je zo goer vastgrijpt.

Dat vind ik een mooie, dat past inderdaad bij jou.

Je beweegt je voetjes de hele tijd over mekaar (net als je vader in bed soms, de zenuwpees, of ik krijg er althans zenuwen van).

Eten in de crèche wisselt en ook melk drinken wisselt.  Soms drink je goed, maar meestal is het minimum minimorum om de dag door te komen en dan als mama je komt halen wil je maar een ding: de borst.

Terwijl je aan de borst ligt, zit je overal aan te friemelen: mijn kleren, mijn bh, lintjes, of mijn borst krijgt een massage.  Je hebt oog voor detail, prutst graag aan de kleinste etiketjes en knoopjes.

Nog voor je zeven maanden bent komt je eerste tandje erdoor. En tandje twee volgt snel.

Hoewel nog wat te vroeg, geven we je korstjes brood en stokbrood, want je doet niet liever dan daarop kouwen.  Je proeft ook van onze venkelthee.  Zou dolgraag mee koekjes eten, maar dat mag nog niet, hoor!  Wel krakotjes, dat vind je geweldig, je raspt die met die twee tandjes van jou.

Je houdt ervan als papa gitaar speelt.  Waar Aaron daarvan moest huilen als baby (teveel), geniet jij echt van de muziek.

Je pakt je bodyke vast bij het verpamperen en vindt het supergrappig als ik eraan trek.

Als we je een boekje geven, dan bekijk je dat heel serieus.  Je lijkt wel een intellectueel.  Maar daarna steek je het in je mond om op te bijten.

's Avonds ga je nog steeds laat slapen.  Ik denk dat je het heel goed weet, dat broer om acht uur gaat slapen en dat je daarna onze onverdeelde aandacht hebt.
Slapen 's nachts is een moeilijke.

Echt heel moeilijk.
In de vorige brief verkondigde ik dat je eindelijk terug sliep, maar dat was van korte duur.
Ik weet echt niet wat dat is, lieve meid.
Je slaapt 2 uur en dan begint het: om het half uur, of zelfs om het kwartier krijsend weer wakker worden.
Je lijkt boos te zijn dat je wakker wordt.
Het lijkt toch vooral te zijn in periodes van ontwikkelingssprongen.
Overdag ben je braaf, maar misschien krijg je het 's nachts in je eentje niet verwerkt?
Veel nood aan mama dan?  Borst & melk inhalen op de werkdagen?  Gewoon niet kunnen slapen?
Soms kan zelfs de borst niet troosten en zit er niks anders op dan je te laten huilen...
Ik vind dat hartverscheurend moeilijk, maar daarna slaap je soms wél goed...
Tegen de ochtend slaap je wel, en moeten we je wakker maken.  Vreselijk.
Ik blijf maar denken dat het een fase is.
This too shall pass.

En hoe moeilijk de nacht ook was, 's ochtends op het verzorgingskussen lach je me weer uitgebreid toe.  Door de vermoeidheid voel ik me soms boos worden, maar na zo'n lach smelt dat weer weg als sneeuw voor de zon...
Je lacht nog steeds met je hele gezicht, mijn lieve, kleine meisje met de meest blauwe ogen.
En dat is prachtig.

ER WAS EENS...

...  een zachte lieve aapjestweeling met z'n oogjes altijd toe.

De ene heette Petit Pirate.
De andere heette Petite Princesse.
Ze waren beide vanonder de naaimachine gerold in een schattig klein huizeke in Wilsele-Dorp.
Ze sliepen samen in de zetel, speelden samen en lagen samen in het gras in de zon.

Petit Princesse werd met liefde omarmd en opgesabbeld door de dochter des huizes.

Maar Petit Pirate was bestemd om een heel leutig venteke aan de andere kant van de wereld blij te maken.
Dus namen ze op een dag innig afscheid van elkaar.
Petit Pirate klom in een doos, om per post te worden verstuurd naar zijn speelmakker.

Daar aangekomen werd hij hartelijk verwelkomd!
En het was er altijd warm en zonnig, dat maakte het gemis van Petite Princesse een beetje goed.
Ooit, ooit, hopen ze elkaar terug te zien.
Wat zou dat fijn zijn.
Petit Pirate, Petite Princesse, Jeff & Annabel samen op de speelmat.
En Kaat & Aaron als twee springkonijnen (want dat zijn ze) errond!

Ooit.



Stof: paapii hippu grey tricot bij Liesellove
         gerecycleerde streepjesboxer
Lintjes: Veritas 

VOOR JEFF

JEFF.
Op 28 september 2014 werd hij geboren.
Mijn nieuwe metekindje aan de andere kant van de wereld.

Ik wist al snel wat ik wou maken als geboortegeschenk.
Maar ik wist niet of het een jongen of een meisje zou zijn, en hoewel het eigenlijk niet veel zou mogen uitmaken, vond ik het toch moeilijk om stof te kiezen.
Na de geboorte was de keuze meteen gepiept.

En toen, toen werd mijn dochter geboren en duurde het tot hij zes maanden oud was, eer hij zijn geboortegeschenk kreeg.
Dat naaien, ik doe het graag en ik zou het zo graag leren, maar moeders, ik snap niet wanneer jullie dat doen.  Ik vind er alleszins maar 2 dagen per jaar of zo de tijd voor.

En toen, toen gingen er nog eens zoveel maanden over, eer ik de tijd vond om het hier te delen.
Dat bloggen, ik doe het ook zo graag en toch vind ik daar ook steeds minder de tijd voor.
Maar voor zij die blijven volgen: merci, en ik blijf bezig hoor!

Het werd een pakketje met een prachtige sweaterstof van Paapii die ik zag verschijnen bij Georgette (en in een mum van tijd uitverkocht was, maar de aapjes vond ik nog in grijs tricot bij Liesellove).

Een dekentje, want zelfs in Australië kan dat al eens van pas komen.
Een wolkknuffel met muziekdoosje, zodat hij toch ook de Belgische lucht leert kennen.
Een makkelijk kruipbroekje, waarvoor ik het patroon overtekende van een leuk broekje van Aaron.
Ineens in maat 86, gezien mijn traagheid, zodat het zeker niet te klein zou zijn.
En een knuffeltje uit een restje, maar daarover later meer.

Stof:   paapii triangle sweater bij Georgette
          paapii hippu grey tricot & muntgroene boordstof bij Liesellove

VOOR DE JUFFEN

Dat einde van het schooljaar was ineens heel snel daar.
Zijn juffen (Aaron had er 2) hadden echt een enorm engagement en zoveel liefde voor 'hun kindjes'.
En daarmee hebben ze ervoor gezorgd dat de overgang naar school vrij vlot ging.
Na enkele weken voelde hij zich er echt thuis.  Want hij begon ook daar kapoen te worden.
Natuurlijk zijn we de juffen daar erg dankbaar voor.

Ik wilde graag iets leuks geven, wat ze kunnen gebruiken in hun klas, omdat hun hart en ziel daar ligt.  Maar de budgetten in het lager onderwijs laten geen foliekes toe, dus wilde ik zo een folieke geven.   Toen dacht ik aan stempels.
Maar dat was wel op het laatste nippertje!!
Ik tekende 's avonds op de iPad de stempels die ik wou.

Ballonnen voor de juffen, omdat Aaron (en welke kleuter niet?) er nog steeds zo zot op is.
En een fiets voor meester Brecht, de turnmeester, omdat we die toch niet mogen vergeten.
De volgende dag ging ik op zoek naar iemand die ze kon maken en vond Made by Marijn. Zij wilde de stempels nog dezelfde dag voor mij maken!
Wat een service.
Ze stuurde mij 's avonds volgende foto door:

Foto door Made by Marijn

Mijn hart deed een sprongetje van contentement.
Een paar dagen later zaten ze in de bus, nog mooi op tijd voor de laatste schooldag!
Ze waren prachtig verpakt, dus dat hoefde ik ook al niet meer te doen.
Langs de achterzijde plakte ik er nog een fotosticker van Aaron op een zelfge-hand-stempeld kaartje.

Naar verluid waren de juffen en meester er blij mee.
En ik kreeg een heleboel ideeën voor stempels voor mezelf :-).
Ik denk dat Marijn me nog terugziet.