Een grote meid eigenlijk, al zal je altijd ons kleine meisje blijven.
Vrij letterlijk, want je bent zo'n 75 cm en weegt 8 kg.
Er zijn baby's van 6 maanden in de crèche met een grotere maat dan jij.
Dat in combinatie met je babycoupe (nog geen kapsel), maakt dat mensen, en ja, zelfs wij, je onderschatten.
Voor even maar, want je bent een vinnige mie.
Een echt peuter: Deugeniet. Supervrolijk. Ondernemend. Sociaal.
Vol enthousiasme de wereld aan het verkennen.
Een echt peuter: Deugeniet. Supervrolijk. Ondernemend. Sociaal.
Vol enthousiasme de wereld aan het verkennen.
Al lopend.
Letterlijk al lopend, stappen gaat niet snel genoeg voor jou.
Je kan stappen sinds nieuwjaar, dus op 14 maand.
Maar je wil mee met je grote broer (wiens benen toch wel dubbel zo lang zijn), dus werd het algauw lopen. Daardoor struikel je wel vaak.
Je klimt ook heel graag, net als je grote broer, maar bent ietsje onvoorzichter dan hij.
Vorige week liep je bijgevolg rond met 2 symmetrische blauwe builen op je voorhoofd.
(Gelukkig werd de fotograaf in de crèche net een week uitgesteld).
Als je ergens tegenloopt (ook vrij frequent) zeg je 'boe' (boem), wrijft eens over je hoofd of..., komt een kusje vragen en doet dan gewoon weer verder, waar je mee bezig was.
Nog altijd zo zot van schoenen (zou dat genetisch zijn?).
Veters eruit halen, ze zelf proberen aan en uitdoen,...
Aan zee mag je regenlaarsjes lenen van je nichtje. Ze zijn te groot, maar dat deert je niet. Je wil ze NIET meer uit (en als je iets wil, dan hebben we het geweten, hoor). Dus zelfs 's avonds in je pijama loop je rond met de botjes.
Op zondagmiddag is het zalig weer en iedereen speelt in het warme zand. Op blote voeten. Dan wil je toch ineens je botjes uit. Omi doet ze uit, zet je in het zand, en er verschijnt een onbeschrijflijke lach op je gezicht. Heerlijk vind je het! Je dabbert maar rond, in en uit de gegraven putten, je valt regelmatig, met brede lach, waardoor je gezicht en mond vol zand hangen, maar het deert je niet, je dartelt vrolijk verder. Echt zalig om je bezig te zien.
Op zondagmiddag is het zalig weer en iedereen speelt in het warme zand. Op blote voeten. Dan wil je toch ineens je botjes uit. Omi doet ze uit, zet je in het zand, en er verschijnt een onbeschrijflijke lach op je gezicht. Heerlijk vind je het! Je dabbert maar rond, in en uit de gegraven putten, je valt regelmatig, met brede lach, waardoor je gezicht en mond vol zand hangen, maar het deert je niet, je dartelt vrolijk verder. Echt zalig om je bezig te zien.
Je loopt ook steeds weg, naar het gezinnetje naast ons. Je bent erg sociaal.
Maar het valt me op dat het vooral naar andere papa's is.
Sta me toe dat ik daar soms eens een wenkbrauw bij frons.
Onderweg naar school komen we een papa tegen en je draait je om en loopt met hem mee.
In de crèche vraag je naar verluid iedere papa die zijn kindje komt halen, om jou op te pakken. Blijkbaar kunnen ze niet weerstaan en doen ze dat ook allemaal :-).
Maar het valt me op dat het vooral naar andere papa's is.
Sta me toe dat ik daar soms eens een wenkbrauw bij frons.
Onderweg naar school komen we een papa tegen en je draait je om en loopt met hem mee.
In de crèche vraag je naar verluid iedere papa die zijn kindje komt halen, om jou op te pakken. Blijkbaar kunnen ze niet weerstaan en doen ze dat ook allemaal :-).
Een cm-oppas noemde je laatst een "peuzeltrien". Dat lijkt me er boenk op, qua beschrijving.
'Koekie' zeg je, zo' duizend keer per dag. En dat mag dan alles zijn, rozijnen, nootjes, fruitpapjes, yoghurt, komkommer, natuurlijk ook wel graag koekjes,...
Ook nog steeds alles wat je vindt -helaas: zand, aarde, een blad dat je van een plant af trekt,...
Ook nog steeds alles wat je vindt -helaas: zand, aarde, een blad dat je van een plant af trekt,...
Je roept luid enthousisast 'tita' als we gaan eten, en strekt je armpjes uit om in je stoel gezet te worden.
Je weet goed wat je wil en maakt dat dat luid duidelijk.
Eerst met wijzen. Als dat niet lukt, ga je gewoon in je stoel gaan recht staan en kruipt op de tafel, om het zelf te nemen. Zo wist ik een keer echt niet wat je bedoelde, en het bleken de geroosterde zonnebloempitten te zijn. Je at het hele potje op!
Je eet eigenlijk heel veel, maar het is er niet aan te zien. Je verbruikt alles ook meteen weer, je kan echt niet stilzitten. Net als je broer eigenlijk, maar erger. Hij kijkt nog graag tv, en zit dan wel in de zetel. Jou boeit het voor het scherm geen meter.
Vind je wel heel boeiend:
- op je bankje kruipen, of de zetel, gaan staan (mag niet) met een keifier gezicht van "ik durf dat", terug gaan zitten en dan keischattig op je poep tot het randje schuiven en ervan af wippen.
- torens bouwen met houten blokjes en de megablocks en zelfs met de duplo. Dat ging eerst nog moeilijk, maar je was vastberaden om ze op mekaar te krijgen.
- van de glijbaan gaan
- schommelen
- verstoppertje spelen (laatst ook in de crèche, toen ik je kwam halen, ging je luid giechelend je verstoppen voor mij, kleine deugniet).
- zingen en dansen
- aan je jasje aan de kapstok trekken. Naar buiten! Stappen!!!
- de trap op klimmen en dan op het bordes trappelen van plezier
- treinsporen in mekaar leggen, jawel, en je bent al even dol op treinen als je broer
- samen spelen met je broer. Oh, wat vind je dat fijn, en oh, wat vinden wij dat ook fijn om te zien
- b(r)abbelen en alles imiteren. Je zegt al wel wat woordjes ondertussen: mama, papa, aajo (aaron), ja, NEE, hallo, njamnjam, kaka (als Aaron op het potje zit), koekie (alles wat je uit het vuistje kan eten), mai (gelukkig wist vera van de kribbe me te vertellen dat dat israelisch is voor water en dat je dat geleerd had van een kindje daar), pakke (mij oppaken, of ik wil dat pakken), bal, ... In de supermarkt gaf ik je eens een paprika in je hand in de kar en zei een paar keer "paprika" en toen zei je een hele week "pa pi ta" tegen zowat alles. Op weekend aan zee zei iemand venkelpuree, en jij zei daarna "venkepujee". Iedereen plat.
- van de glijbaan gaan
- schommelen
- verstoppertje spelen (laatst ook in de crèche, toen ik je kwam halen, ging je luid giechelend je verstoppen voor mij, kleine deugniet).
- zingen en dansen
- aan je jasje aan de kapstok trekken. Naar buiten! Stappen!!!
- de trap op klimmen en dan op het bordes trappelen van plezier
- treinsporen in mekaar leggen, jawel, en je bent al even dol op treinen als je broer
- samen spelen met je broer. Oh, wat vind je dat fijn, en oh, wat vinden wij dat ook fijn om te zien
- b(r)abbelen en alles imiteren. Je zegt al wel wat woordjes ondertussen: mama, papa, aajo (aaron), ja, NEE, hallo, njamnjam, kaka (als Aaron op het potje zit), koekie (alles wat je uit het vuistje kan eten), mai (gelukkig wist vera van de kribbe me te vertellen dat dat israelisch is voor water en dat je dat geleerd had van een kindje daar), pakke (mij oppaken, of ik wil dat pakken), bal, ... In de supermarkt gaf ik je eens een paprika in je hand in de kar en zei een paar keer "paprika" en toen zei je een hele week "pa pi ta" tegen zowat alles. Op weekend aan zee zei iemand venkelpuree, en jij zei daarna "venkepujee". Iedereen plat.
De nachten werden weer een tijd moeilijk, maar nu heb je hebt ongeveer al je tandjes en eindelijk, eindelijk (zou ik het durven schrijven?) slaap je. Tot 6u 's ochtends. Dan worden we begroet met een vrolijke "HALLO!"
Hallo, meisje, voor jouw glimlach, wil mama wel om 6u opstaan.
