LIEFSTE AARON

Allerliefste knuffelbeer van me,


Je bent nu 13,5 maanden oud en je hebt weer enkele mijlpalen bereikt.

De grootste mijlpaal:  Je stapt!
En je besefte het zelf, wat een grote stap dat was.
Je oogjes blonken.

Met je verjaardag kreeg je een blokkenkar en dat was net op tijd.  Papa zette ze ineen, je trok je eraan op en weg was je.  Toen ook al blinkende oogjes en zo fier als een gieter.
Dat gezichtje is met geen woorden te beschrijven.
De kar ging wel sneller vooruit dan jij, dus moesten we een beetje rem spelen.

Maar niet voor lang, een week later ging het helemaal alleen.
Toen moesten we voor pechverhelping spelen, want het rechterachterwiel viel er steeds af!

En toen kon je ineens alleen staan.  Je oefende in de zetel en in ons bed.
Twee weken geleden zette je eigenlijk al eens één stapje, maar daarna ging je weer terug in kruipmodus.
Vorige donderdagavond was het opnieuw zover: enkele stapjes!
De evolutie is zo mooi om zien.
Maar je betrouwt onze vloer voor geen haar.
Zondagavond legden we een stuk tetra om de vloer te beschermen voor de levering van onze nieuwe wasmachine.  Je kroop er heen, ging erop staan en stapte daarop heen en weer.
In de kribbe heb je echt de klik gemaakt en naar verluid "kilometers" afgelegd.


Met allerheiligen ging je een weekendje logeren bij je omi & opi.
Ook een mijlpaal toch, zo voor het eerst elders gaan slapen, zonder mama en papa.
Je amuseerde je daar en …
We kregen een ander kind terug.
Een wijzer.
Eentje dat wijst naar wat hij wil hebben.  Handig.
En eentje dat slaapt 's nachts.
Waw!


Ik maakte ook gebruik van je weekendje weg om te stoppen met borstvoeding.
Een mijlpaal met een dubbel gevoel.
Een beetje met spijt in het hart, lieve schat.
Het kàn, borstvoeding & werken en ik wil het alleen maar aanmoedigen.
Maar eerlijk: het is niet evident.
Voltijds werken betekent in mijn geval toch te weinig hormonen voor een voldoende productie.   Dus veel inzet, extra kolven, in grote stress-periodes zelfs medicatie…  En nooit eens een nachtje slaap.
Eén of twee nachtvoedingen vind ik niet zo erg, maar met je vele ziek zijn en tandjes,… raakte ik echt uitgeput, er was nooit eens een nachtje respijt.
Stiekem had ik graag door gedaan tot je er zelf genoeg van had.
Anderzijds had ik een jaar geleden nooit durven dromen dat ik het zo lang zou volhouden.
Je bent gelukkig oud genoeg nu om gewoon volle melk te drinken.  En dat drink je ook graag.
Je slaapt meestal door en bent ondertussen 4 weken niet meer ziek geweest!!!
Dat is voor ons en ook voor jou veel leuker na enkele moeilijkere maanden.

Wel was je ineens verknocht aan je tuutje en je doekje.  Waar je ze vroeger enkel had om te gaan slapen, kon je ze nu ineens niet zonder.  Wat me even pijn deed, want waar was mijn immer vrolijk lachende en brabbelende jongen naartoe?  Beetje stil met die tuut in je mond.
Maar ondertussen gaat dat al weer beter.   Je kan meestal zonder, tenzij je moe bent, en dus horen we je weer volop babbelen. Paaa-pa.   Dada.
Echte woordjes zijn er nog niet.
Wel kan je heel duidelijk 'Ja!'  antwoorden, als we iets vragen.


Je bent een echte knuffelbeer geworden.  Soms ben je aan het spelen en dan kom je ineens je hoofdje tegen mijn schoot vlijen.  Op het bed of in de zetel gooi je je in de kussens en geniet je met volle teugen en brede lach van het gerollebol.  En wij genieten mee.