FAIR WEAR FRIDAY

De vorige keer dat het hier zo stil was, was ik zwanger van Aaron.
En u las het misschien al, ook nu is dat de reden.  Goed nieuws dus!
Alleen valt deze zwangerschap me nogal zwaar, energiepeil nul, dus bloggen zit er niet echt in.

Maar "Fair Wear Friday", een geweldig initiatief van deze toffe madammen,  laat me natuurlijk niet onberoerd.  Het is iets waar ik ook al langer mee bezig ben.  En waar ik dus aan wil meedoen.

In 2012 schreef ik dat dit mijn voornemen was:

Ondertussen is het mijn motto geworden.  Eigenlijk een automatisme.
Natuurlijk wijk ik er nog wel eens vanaf, ik ben ook geen heilige.
Maar toch: ik ben bijvoorbeeld al sinds september op zoek naar een kast voor onze living, want ik word gek van de rommel.  Maar ze moet lager zijn dan 78 cm (onder het raam), en wel geriefelijk en ook wel mooi natuurlijk.  En zwevend op pootjes, want we hebben al zo'n klein huis, de vloer moet blijven doorlopen.   Blijkt dat heel wat vintage aan deze voorwaarden voldoet, maar dat is dan weer wat pijnlijk voor de portemonnee.
Een maand geleden reden we van miserie toch maar naar ikea voor een bepaalde kast.
Om met lege handen terug naar huis te keren.  We konden het niet.
Als iemand zo'n kast weet, let me know!

Maar ik dwaal af, dat ging hier over kleren.  Schone kleren.
Voor onze Aaron lukt dat makkelijk.  Tweedehands en af ten toe iets nieuw eco.
Voor mezelf is het soms moeilijker.
Zeker nu.  De gewone kleerkast past niet meer, en staat ook gewoon niet meer.
Maar buikje is ook nog niet rond genoeg om te "showen".

Om u weer een lang verhaal te besparen: ik kocht na lang twijfelen toch een kleedje vorige week.
Nieuw en niet eco.  Ai.
Maar wel:

- flatterend!
- multifunctioneel: het is nl. een zwangerschaps én borstvoedingskleed.   En ook daarna ben ik overtuigd dat ik het nog veel zal dragen, zie punt 1.
- fair

't Is te zeggen: om dat laatste na te gaan, heb ik wel wat zoekwerk moeten verrichten.
Uiteindelijk vond ik op een blog dit:

"Baukjen and Isabella Oliver are two brands which are owned and managed by a husband and wife team who believe strongly in family values. This belief extends not only to the way we treat our teams in our Head Office and the Warehouse/Distribution Centre in the UK, but to the skilled workers at the factories that we choose to produce our product in. (...)"

't Is dat ze het zelf zeggen, natuurlijk, maar goed, ik ga ze even geloven.
Ze schrijven ook nog dit:

"We also run a scheme to reduce our carbon footprint so our samples and unwanted garments do not go to landfill, but instead are recycled to raise funds for Cancer Research."

Hmm, geen ecologische stoffen, maar ze denken er toch een beetje over na. 't Is een begin.


Genoeg uitleg, tijd voor outfit-foto's:

De sandalen kocht ik vorige zomer, toen mijn trouwe witte het na 5 jaar hadden begeven.  Ik vond dat zo'n fijne dat ik nog tweedehands naar dezelfde zocht, maar helaas.
In de eco-online winkels vond ik mijn goesting niet, dus stapte ik, met weinig hoop (smalle voeten), een schoenwinkel binnen en vond meteen dit zalig zittende paar.
Ze zijn van Arche, handgemaakt in Frankrijk.  Met natuurrubberen zolen en ze gebruiken ook natuurlatex voor het comfort.  Dat kan ik bevestigen, dat zijn net kussentjes aan uw voeten.
Maar verder wel nubuck, dus allicht niet 'eco'.

Conclusie van de dag: kon erger, maar kan beter!

LIEFSTE AARON MAAND 20

Aiaiai, lieve schat,

Mama heeft je brieven weer verwaarloosd.

Ik was thans al begonnen met schrijven een paar maand geleden, over je eerste woordjes.

Maar ondertussen is dat al wat achterhaald, want met momenten ben je een echte spraakwaterval en je maakt zelfs korte zinnetjes.

Je echte eerste woordje kunnen we ons eigenlijk niet meer herinneren.

Ik vermoed dat het ja was.  Of dada. Of papa.  Daarna kwam mama.

Of nee, we moeten eerlijk zijn:  voor mama en papa was er al 'bumba'.

Pijnlijk, hoor, we hebben niet eens tv.

Maar wel de iPad natuurlijk, en bij momenten kijk je wel héél graag.

Dat zei je dan ook al snel 'bumba kijken'.

Maar o wee, als je dan bumba opzet.  Dan is het meestal niet goed.

Dan is het Ki (uki) of Kaatje of  bij (maya de bij).

Bum-baa-taa (boempatat) zei je ook al snel, maar dat lijkt dus op bumba.

En eteuh (eten), of eerder "EEEEEETEEEUH!!"

En oei.
Dat zeg je best wel vaak. (Misschien heb je dat wel van mij geleerd.  Oeps.)

Bijvoorbeeld: we spelen op het grote bed, oooh, dat vind je echt het einde.  Rondhossen en springen en je laten vallen op het grote bed.  Maar dan zie je ineens dat mama haar kastdeur weer niet helemaal heeft dichtgedaan. 'Oei'. Dan klim je uit bed, gaat ze dicht doen en dan klim je er weer in en speelt weer verder.

Ja, de dingen moeten wel netjes op hun plaats en opgeruimd zijn voor jou.

Opeuh (open), als je naar buiten wil (en dat gebeurt vaak) en we dus de deur open moeten doen, of doosjes die open moeten, of het laken dat omhoog moet (als je naast mijn bed staat en wil dat mama opstaat),...

Ook en nog kwamen ook algauw.  Eigenlijk alle woordjes waarmee je gedaan kon krijgen wat je wou :-).

Je begon ook ineens "kaka" te zeggen als je effectief kaka of pipi moest doen.  Dat was in de periode dat een vriendinnetje in de kribbe op het potje leerde gaan.  Nu is dat wel weer voorbij.

Dan was daar paajd (paard), bajl (bal), poe (poes), titti (tuut en/of je knuffeldoekje), aapje (je knuffelaapje).

Ondertussen ook ju ju paajdje, boom, auto, tein (trein), koe, tietan (tristan), kaki (???), beja (???), pakke (pakken), af (je kan niet zelf af je hobbelpaard, zeer vreemd, want klimmen is echt een van je specialiteiten, de trap en glijbanen hebben geen geheimen meer voor jou).

Sinds kort zeg je ook kake kinke, wat wil zeggen: water drinken en ook wel: met water spelen.
Geef je een kom en wat bekertjes en water en je bent uren zoet.  Of de gieter, wat vind je die leuk.  Onze planten varen er wel bij, want mama durft die al eens te vergeten.

Helaas zijn er ook best veel zinnen die je zegt, die ik echt niet versta.  Daar voel ik me soms echt slecht door en je kan er ook wel eens boos van worden.  Mama doet haar best, hoor, en papa ook.  Blijven proberen, lieverd.

Je ziet ook heel graag bloemen, maar daar heb je -gek genoeg- nog geen woord voor.

Alleen 'oooh'.

Vorig weekend ging je logeren bij omi en opi.  We spraken eerst af bij je overgrootmoeder en van daaruit zouden zij je meenemen.  Toen het bijna bedtijd was en dus tijd om te vertrekken, wilde ik je al wat voorbereiden.  "Ga je seffes mee met omi en opi en daar slapen?", vroeg ik.  Je klom uit de zetel, wandelde naar opi en stak je armpjes uit om je te pakken.
Welja, wat fijn is dat voor ons dat je je daar ook zo thuis voelt (ookal zie je ze niet zo vaak) en je er gewoon graag gaat logeren.

Fijn ook dat mama en papa wat konden rusten.
Mama is veel moe de laatste tijd en ook misselijk.  En je voelt het aan, dat er dingen veranderen, want je hangt veel meer aan mij dan anders.
Er gaan ook dingen veranderen liefje, want je krijgt een broertje of zusje.
Dus onze aandacht zal gedeeld moeten worden.
Maar onze liefde niet, hoor.  Vergeet dat maar nooit.
De liefde thuis zal alleen maar groter worden.
Nog een kindje om van te houden.
Ook voor jou.


Een dikke zoen, kleine kapoen
van je mama.