Gevonden bij i/object.
zondag 30 september 2012
FREIBURG THE GREEN CITY -5
Een zeer belangrijke factor in deze geslaagde ecowijk is de mobiliteit.
De fiets(kar) rules!
De fietskar wordt echt veelvuldig gebruikt, om kinderen, honden, boodschappen, enz... te vervoeren. Ook wordt ze gewoon als buggy gebruikt door wandelaars.
Een beeld van de hoofdstraat: links een breeeeeeed wandel-en fietspad, daarnaast de begroeide beek, daarnaast de begroeide trambedding (waardoor de tram niet veel lawaai maakt), daarnaast toch ook een straatje voor de auto's met bezoekersparkeerstroken en daarnaast opnieuw een breeeeeeeeeeeed wandel-en fietspad. Maar u ziet het al op de foto: ook de autoweg wordt voornamelijk bevolt door fietsers.
De zijstraatjes zijn kleine asfaltbaantjes waar je wel met de auto in mag om tijdelijk je boodschappen thuis af te zetten, maar waar verder ook voetgangers en fietsers primeren.
De auto's worden 'verbannen' naar 2 parkeergarages aan de rand van de wijk.
Langs de hoofdstraat vind je een lekkere biobakker, biosuperette, tweedehands kinderwinkel, tweedehands kledingwinkel, een boekenwinkel, een fotograaf, een ijssalon, de gezellige bar Suden en aan de kop een grotere supermarkt. Verder in de wijk vind je een fietsenwinkel (ah ja) en nog enkele creatieve bedrijfjes, een school en een kinderdagverblijf.
Alles wat je nodig hebt, is in de buurt dus. En de tram brengt je echt in no time naar de stad.
Geen wonder dat veel mensen er niet eens een auto hebben.
De fiets(kar) rules!
De fietskar wordt echt veelvuldig gebruikt, om kinderen, honden, boodschappen, enz... te vervoeren. Ook wordt ze gewoon als buggy gebruikt door wandelaars.
Een beeld van de hoofdstraat: links een breeeeeeed wandel-en fietspad, daarnaast de begroeide beek, daarnaast de begroeide trambedding (waardoor de tram niet veel lawaai maakt), daarnaast toch ook een straatje voor de auto's met bezoekersparkeerstroken en daarnaast opnieuw een breeeeeeeeeeeed wandel-en fietspad. Maar u ziet het al op de foto: ook de autoweg wordt voornamelijk bevolt door fietsers.
De zijstraatjes zijn kleine asfaltbaantjes waar je wel met de auto in mag om tijdelijk je boodschappen thuis af te zetten, maar waar verder ook voetgangers en fietsers primeren.
De auto's worden 'verbannen' naar 2 parkeergarages aan de rand van de wijk.
Langs de hoofdstraat vind je een lekkere biobakker, biosuperette, tweedehands kinderwinkel, tweedehands kledingwinkel, een boekenwinkel, een fotograaf, een ijssalon, de gezellige bar Suden en aan de kop een grotere supermarkt. Verder in de wijk vind je een fietsenwinkel (ah ja) en nog enkele creatieve bedrijfjes, een school en een kinderdagverblijf.
Alles wat je nodig hebt, is in de buurt dus. En de tram brengt je echt in no time naar de stad.
Geen wonder dat veel mensen er niet eens een auto hebben.
vrijdag 28 september 2012
FREIBURG THE GREEN CITY -4
Ik citeer even uit dit interessante boekje:
"Een eerste opvallende indruk: heel veel gezinnen met jonge kinderen die vrijuit spelen. De bijna autovrije wijk is hun domein. Het lijkt wel een perfecte omgeving. De tram doorkruist het midden van de wijk en brengt de bewoners snel, op tien minuten, naar het stadscentrum. Voetgangers, fietsers en openbaar vervoer krijgen zichtbaar prioriteit. Groen is de dominante kleur. De wijk oogt stedelijk maar het landschap blijft heel open."
Die indruk hadden wij dus ook. En ik zeg het, na een week, vonden we het er het paradijs op aarde.
En waarom werkt dat daar dan allemaal zo goed?
Ik denk in de eerste plaats omdat het initiatief ontstaan is vanuit de bewoners zelf.
"Wij creëren de wereld, zoals wij hem willen."
Gelijkgezinde geëngageerde mensen die samen het heft in handen hebben genomen én daarbij gesteund zijn door de stad. De stad Freiburg heeft de gronden van deze voormalige kazerne (vandaar de naam "Vauban") gekocht om een duurzame stadsontwikkeling mogelijk te maken. En heeft zo ook nieuwe woontypologiën en vormen van cohousing mogelieen kans gegeven. Wat een zaligheid voor de architecten. Die hebben deze droom kunnen vormgeven en hebben dat met verve gedaan.
Overal zijn er buitengaanderijen en buitentrappen, die het sociale contact bevorderen. Er zijn open tuinen en privé tuintjes, er is gedacht aan het gemeenschapsleven met veel speelruimte voor de kinderen, maar er is ook oog voor privacy, bvb. bij de schikking van balkons.
Oversteken en zonwering bepalen het ritme van de architectuur, strakke vormgeving contrasteert mooi met de ecologische materialen en woekerende begroeiing. De woonblokken zijn zeer divers en kleurrijk, met veel open ruimte ertussen.
Ook de latere projecten, zoals het gebouw waar wij logeerden, zijn volgens deze principes gebouwd, hoewel ze niet meer ontstaan zijn vanuit cohousing. Maar door deze architectuur en de omgeving werkt het. Mensen spreken ons aan op de gaanderij, iedereen heeft er zijn schoenen en speelgoed zomaar buiten staan, fietsen in de stallingen zijn zelden op slot... Je ziet geen vandalisme, de sfeer is goed en nodigt enkel uit tot vrolijk samen-wonen.
"Een eerste opvallende indruk: heel veel gezinnen met jonge kinderen die vrijuit spelen. De bijna autovrije wijk is hun domein. Het lijkt wel een perfecte omgeving. De tram doorkruist het midden van de wijk en brengt de bewoners snel, op tien minuten, naar het stadscentrum. Voetgangers, fietsers en openbaar vervoer krijgen zichtbaar prioriteit. Groen is de dominante kleur. De wijk oogt stedelijk maar het landschap blijft heel open."
Die indruk hadden wij dus ook. En ik zeg het, na een week, vonden we het er het paradijs op aarde.
En waarom werkt dat daar dan allemaal zo goed?
Ik denk in de eerste plaats omdat het initiatief ontstaan is vanuit de bewoners zelf.
"Wij creëren de wereld, zoals wij hem willen."
Gelijkgezinde geëngageerde mensen die samen het heft in handen hebben genomen én daarbij gesteund zijn door de stad. De stad Freiburg heeft de gronden van deze voormalige kazerne (vandaar de naam "Vauban") gekocht om een duurzame stadsontwikkeling mogelijk te maken. En heeft zo ook nieuwe woontypologiën en vormen van cohousing mogelieen kans gegeven. Wat een zaligheid voor de architecten. Die hebben deze droom kunnen vormgeven en hebben dat met verve gedaan.
Overal zijn er buitengaanderijen en buitentrappen, die het sociale contact bevorderen. Er zijn open tuinen en privé tuintjes, er is gedacht aan het gemeenschapsleven met veel speelruimte voor de kinderen, maar er is ook oog voor privacy, bvb. bij de schikking van balkons.
Oversteken en zonwering bepalen het ritme van de architectuur, strakke vormgeving contrasteert mooi met de ecologische materialen en woekerende begroeiing. De woonblokken zijn zeer divers en kleurrijk, met veel open ruimte ertussen.
Ook de latere projecten, zoals het gebouw waar wij logeerden, zijn volgens deze principes gebouwd, hoewel ze niet meer ontstaan zijn vanuit cohousing. Maar door deze architectuur en de omgeving werkt het. Mensen spreken ons aan op de gaanderij, iedereen heeft er zijn schoenen en speelgoed zomaar buiten staan, fietsen in de stallingen zijn zelden op slot... Je ziet geen vandalisme, de sfeer is goed en nodigt enkel uit tot vrolijk samen-wonen.
VOOR TANTE MIEKE
Lieve tante Mieke,
Herman De Coninck is mijn favoriete dichter en ik bedenk nu dat ik hem ken door jou.
Je versierde ooit de kerstcadeautjes met handgeschreven gedichten op kalkpapier.
Ik voelde me altijd verwend in jouw aanwezigheid, door je warmte, zorgzaamheid en generositeit.
Als we met kerst bleven slapen, was het ontbijt een tweede feest.
Je hebt zeer veel liefde gegeven en van het leven genoten.
Daar zijn we dankbaar voor.
Maar ik blijf het absurd vinden dat wij, en vooral Marc, je kinderen en lieve kleinkindjes, nu al afscheid van je moeten nemen.
We zullen je missen.
Liefs van je nichtje,
Liesbeth
zondag 9 september 2012
FREIBURG THE GREEN CITY -3
Uiteraard is de wijk Vauban ook "groen" op vlak van energie.
Om te beginnen zijn de gebouwen volgens het Passivhaus-principe gebouwd, of de oudere op zijn minst lage-energie. Overal liggen zonnepanelen op de daken, zowel fotovoltaïsche als zonnecollectoren voor warm water. En er is een WKK-installatie gebouwd die de wijk van energie en warmte voorziet. WKK dat staat voor warmte-kracht-koppeling en voor de geïnteresseerden, vind je hier meer info.
Ze zijn daar dus zo ongeveer zelfvoorzienend.
En de vele spandoeken zijn ook zeer duidelijk: atomkraft - nein danke!
Ondertussen heb ik gelezen dat het groene bewustzijn in Freiburg al heel vroeg werd aangewakkerd, naar aanleiding van de geplande bouw van een kerncentrale in de jaren '80. Dankzij het protest van de bevolking kwam die er dus niet. En werd de basis gelegd voor het duurzame karakter van deze stad.
Om te beginnen zijn de gebouwen volgens het Passivhaus-principe gebouwd, of de oudere op zijn minst lage-energie. Overal liggen zonnepanelen op de daken, zowel fotovoltaïsche als zonnecollectoren voor warm water. En er is een WKK-installatie gebouwd die de wijk van energie en warmte voorziet. WKK dat staat voor warmte-kracht-koppeling en voor de geïnteresseerden, vind je hier meer info.
Ze zijn daar dus zo ongeveer zelfvoorzienend.
En de vele spandoeken zijn ook zeer duidelijk: atomkraft - nein danke!
Ondertussen heb ik gelezen dat het groene bewustzijn in Freiburg al heel vroeg werd aangewakkerd, naar aanleiding van de geplande bouw van een kerncentrale in de jaren '80. Dankzij het protest van de bevolking kwam die er dus niet. En werd de basis gelegd voor het duurzame karakter van deze stad.
vrijdag 7 september 2012
FREIBURG THE GREEN CITY -2
Over de Ecowijk Vauban dus. Deze is groen, letterlijk:
U zou denken bij de linkse foto dat we ergens in het zwarte woud zijn gaan wandelen. Maar nee, we zijn nog steeds in de stad Freiburg, aan de rand van de wijk. De natuur is hier mogen blijven.
Overal in de wijk krijgt de natuur een kans. De groenaanleg is niet beperkt tot het strakke grasveld met twee obligate boompjes. Er groeien diverse planten en bomen, de gebouwen en fietsenstallingen zijn bedekt met groendaken, ... erg organisch, wat het dus zeer natuurlijk maakt. Ondanks het feit dat dit best een dichtbebouwde wijk is met hoge densiteit, maakt deze groene weelde dat dit niet zo aanvoelt.
In de hoofdstraat loopt een brede begroeide beek voor de natuurlijke infiltratie van water en een trambedding in gras (hetgeen ook het geluid zeer goed dempt).
Ook de beestjes krijgen een plaatsje. Insecten kunnen uiteraard hun hartje ophalen, maar er lopen ook kippen rond de WKK-installatie en wat verder zitten er konijnen waar de kinderen mee spelen.
In de rest van Freiburg kom je dit ook wel tegen. Op de tram de eerste avond viel me al op dat er ineens tussen de kantoorgebouwen een helling met wijnranken verscheen. Langs de stad loopt de rivier "Dreisam" en de oevers zijn een dicht begroeid park. Zelfs waar we zijn gaan zwemmen, in Lorettobad -het oudste zwembad van Duitsland, doorkruiste een riviertje de ligweiden.
En overal heb je zicht op het rondom gelegen zwarte woud.
Daar kunnen ze in Leuven nog wat van leren, me dunkt.
U zou denken bij de linkse foto dat we ergens in het zwarte woud zijn gaan wandelen. Maar nee, we zijn nog steeds in de stad Freiburg, aan de rand van de wijk. De natuur is hier mogen blijven.
Overal in de wijk krijgt de natuur een kans. De groenaanleg is niet beperkt tot het strakke grasveld met twee obligate boompjes. Er groeien diverse planten en bomen, de gebouwen en fietsenstallingen zijn bedekt met groendaken, ... erg organisch, wat het dus zeer natuurlijk maakt. Ondanks het feit dat dit best een dichtbebouwde wijk is met hoge densiteit, maakt deze groene weelde dat dit niet zo aanvoelt.
In de hoofdstraat loopt een brede begroeide beek voor de natuurlijke infiltratie van water en een trambedding in gras (hetgeen ook het geluid zeer goed dempt).
Ook de beestjes krijgen een plaatsje. Insecten kunnen uiteraard hun hartje ophalen, maar er lopen ook kippen rond de WKK-installatie en wat verder zitten er konijnen waar de kinderen mee spelen.
In de rest van Freiburg kom je dit ook wel tegen. Op de tram de eerste avond viel me al op dat er ineens tussen de kantoorgebouwen een helling met wijnranken verscheen. Langs de stad loopt de rivier "Dreisam" en de oevers zijn een dicht begroeid park. Zelfs waar we zijn gaan zwemmen, in Lorettobad -het oudste zwembad van Duitsland, doorkruiste een riviertje de ligweiden.
En overal heb je zicht op het rondom gelegen zwarte woud.
Daar kunnen ze in Leuven nog wat van leren, me dunkt.
Abonneren op:
Posts (Atom)