POEZIE OM TE KUSSEN

Ik wens jullie een gedichtendag om te kussen.

FIETSKANT

We gooien het nog eens over de ecodesign-boeg, voor jullie denken dat dit een naaiblog wordt.
Niet dat ik dat niet zou willen, maar wanneer, dames, doen jullie dat allemaal?  Naast werken en kinderen grootbrengen?

STUDIOSCHUIM recycleert oude fietsen om vrolijk gekleurde hekwerken mee te maken.
Vrolijkheid in het straatbeeld én recyclage: helemaal voor!!
Het is eens wat anders dan bekaertdraad.

Geïnteresseerden kunnen hier of hier meer lezen.
Ik toon graag gewoon nog wat mooie beeldjes:

Foto's via junkitechture.com

NOG WAT WARMTE

Om het naaien in de vingers te krijgen, zou het goed zijn om nog wat kussens te naaien, maar de zetel ligt al vol, ik heb dat eigenlijk niet van doen.

Toen las ik bij de geweldige Juffra Toertjes deze post over kersenpitkussentjes.
Of liever, warmtekussentjes, want niet gevuld met kersenpitten.
Ik vind die pitten ook behoorlijk onwelriekend en ik las in de comments dat spelt langer warm blijft en ruikt naar vers gebakken brood  (hmmm, wie wil dat nu niet?), dus bestelden we daar een pak van.

Net op tijd voor de feestdagen, want ideaal als cadeautje.
Het bleek zeer toepasselijk, want op het verlanglijstje van mijn schoonvader stond maar één ding.
U raadt het al.
Het kussentje moest dienen om de voeten warm te houden in bed, dus maakte ik een extra groot exemplaar.

Voor mijn tante Onliemie maakte ik er ook eentje, maar dat was al ingepakt voor ik er aan dacht om het te fotograferen.  Gelukkig deed zij dat.


En toen was ik op dreef, dus maakte ik nog gauw een slabbetje voor het baby'tje-in-de-buik van mijn zus.
De badstof was wat dik, het resultaat is daardoor een beetje scheef, maar toch schattig genoeg om af te geven.  Ze was er blij mee.

Er zijn nog kindjes op komst in de omgeving, dus ik zal nog wat kunnen oefenen.


Stof:  autootjes = een couponneke van Hexagoon
          fietsen = Avalon van Birch bij Studio Adjectif
          bloemen = mod basics 2 van Birch bij Studio Adjectif
          badstof = handdoek van de zeeman

WARMTE

Ik zag ze overal verschijnen ineens.
Dekentjes.
Ooooooooooh, en ik wou er ook één.

Toen zag ik deze stof op de blog van Hexagoon passeren.
Ai, niet tweedehands en ook niet eco (denk ik).
Maar het was liefde op het eerste gezicht.
En ze zou perfect passen bij een fleeceke van de fameuze zweedse keten dat hier nog rondslingerde.

Voor één keer vergat ik eens niet om het labeltje eraan te stikken.
Om het niet te vergeten, begon ik daarmee.
Wat ik wel niet meteen in de gaten had, was dat de paspel van het synthetische soort was, en toen ik bij het einde kwam, bleek dat ik die dus niet kon openmaken om dat mooi aan mekaar te maken.
Iemand tips daarvoor?
Nu zit dat niet zo heel mooie einde wel vlak bij mijn lintje.
Dat hebben we dan weer geleerd voor in het vervolg: enkel nog katoenpaspel voor mij.

PS: na het kussentje dacht ik dat dit me wel moest lukken, maar ik heb toch nog eens de tutorial van Emma en Mona doorgelezen, voor de zekerheid.  Wel handig als jullie zelf aan de slag willen.

K(N)USSEN

Dan werd het tijd voor les 3 van Sew Natural: een kussen.

Maar ik zou ik niet zijn, als ik er toch wel weer niet wat anders mee wou doen.
Ik wilde een kussen met paspel.  Ik zie die overal verschijnen en vind dat zo schoon.
Met paspel dus.  Maar geen rits (zoals Oon haar prachtige tutorial), daar durf ik me nog niet aan te wagen.
Met haar handleiding erbij voor de paspel, werd dat dus een fluitje van een cent.  Merci polkadotjes!

Stof: kleurige stof en paspel uit de Sew-be-doo collectie van Veritas
        jeans is een oude jeans van mijn ventje.

PRIK PRIK

Ik schreef hier dus iets over bij het begin beginnen.
En voegde de daad bij het woord.

Op Sew Natural vind je een prachtige online cursus.
Numero Uno: een speldenkussen.
Handig, want dat had ik nog niet!

Alleen… gehoorzaamde ik weer niet.  Geen katoen, maar tricot.
Ah ja, voor mijn beginnersprobeersels wilde ik recykleren en gebruikte een T-shirt, of beter gezegd 2.
En omdat twee vierkantjes tegen mekaar stikken mij toch wel héél simpel was, maakte ik van één kant een vierkant uit 2 driehoeken.  Een beetje geometrie op z'n tijd staat wel.
Langs de andere kant maakte ik met de boord van het T-shirt een bandje om het kussentje rond mijn arm te doen.

Ik gehoorzaamde een tweede keer niet: de bedoeling was om nog eens door te stikken na het vullen, maar dat vond ik zo zonde, dus maakte ik de naad 'onzichtbaar' dicht volgens deze handleiding, die ik vond bij emma en mona.

Zie nu.  Ik ben er echt kei-blij mee!
Met een simpel speldenkussen.
Tja?  Wie het kleine niet eert…

En ik ben dubbel blij: het kussentje raakte niet geblogd tijdens de recykleer-14-daagse van boomie, maar ik zette de foto last-minute wel nog in de flickrpool.  En toen verscheen het in Boomies overzicht!  Een hele eer vond ik dat, en weer een opstekertje om door te gaan.  Merci daarvoor!

KNITWEAR

Deze blogpost schreef ik zeker twee maanden geleden, maar het lukte me maar niet om de bijhorende foto's te nemen.  Geen tijd, donker, te grijs, geen goede achtergrond,...
Nu dan toch eindelijk wat tijd, licht en een opgeruimde zolder, rok pas gewassen, veegt Aaron er zijn snotpieten aan...  Om maar te zeggen dat ik nog steeds niet tevreden ben van de foto's, maar kom, hier gaan we.


Knitwear dus of tricot, of stretch of jersey...

U noemt het zoals u wil, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat ik er een voorliefde voor heb.
Eigenlijk hangt en ligt er in mijn kast bijna niks anders.
En nee, ik ga niet in joggingbroek werken.
Tricot kan heel mooi en chic zijn, en toch lekker zacht en comfortabel.
Ik projecteer dat duidelijk op Aaron, want hij heeft maar 1 rode tweedehands jeans.  Al de rest zijn kleertjes in tricot of nicky velours.  Kan hij lekker bewegen.

De enige naaisels die ik al maakte, waren in tricot.
Ik was niet geweldig tevreden over hoe ze gestikt zijn en ik dacht dat het aan mij lag.  Dat ik nog veel moest leren.  Dat is ook zo natuurlijk.

Maar ik had even de inleiding van Madame Zsazsa's Allemaal Rokjes verdrongen:
'Beginnende naaisters laten het best rekkende stoffen voor wat ze zijn.'

Toen ik las dat zelfs zij moeite had met tricot, kreeg ik moed.
En het idee dat ik misschien toch maar eens bij het begin moest beginnen.
Eens iets simpels naaien.   In katoen.  Een kussen bijvoorbeeld.

Of eens een cursus volgen, maar daar zijn lange wachtlijsten voor.
In Leuven bij Studio Adjectif bijvoorbeeld: allemaal volzet.
Studio Adjectif is een nieuw naaiwinkeltje met eco-stoffen, in de Mechelsestraat.  Het leek me zo'n leuk winkeltje dat ik er bewust weg bleef.  Want ik probeer zo weinig mogelijk te kopen en ik heb zelden tijd om te naaien, dus ik wil vermijden om een hele stoffenvoorraad te kopen en er niks mee te doen.

Maar nu had ik toch eens stofkrijt nodig en passeerde er, dus sprong ik eens binnen.  Het is écht een leuk winkeltje!! Met een leuke madam!!  Ik begon erover dat haar cursussen allemaal vol waren en toen zei ze: "Er is nog plaats om op zondag een stretchrok te maken."

Moh!

Ik schreef mij meteen in en mocht al een stofje kiezen.
Net een kind in een snoepwinkel.  Mijn ventje stond buiten met de buggy te wachten en kwam even kijken waarom dat zo lang duurde,  een beetje stofkrijt kopen.

De workshop was erg leuk en ook wel intensief zeg!  Mij letterlijk in het zweet gewerkt.
Maar 's avonds had ik wel mijn eerste rok.  Niet bepaald perfect, moet ik zeggen.
Er zit ergens een neepje in dat er niet had moeten zijn.  Maar eigenlijk vind ik dat nu net wel tof.  Dat plooitje.  En ik moet bekennen: de rok is niet helemaal mijn stijl, en toch doe ik hem heel vaak aan!  Te simpel, was eerst het oordeel van mijn ventje, maar ook hij heeft zijn mening herzien.

Conclusie 1: ik ben er nog meer van overtuigd dat ik eens bij het begin moet beginnen.  Met een kussen.  En een berg kersenpitkussens.

Conclusie 2:  het belangrijkste dat ik er eigenlijk geleerd heb: driegen & een lichte zigzag gebruiken.
Driegen??!!  Ja, driegen.  Zo ouderwets?   Ah, maar wel mijn redding.
Ten eerste: bij tricot helpt het om uw stof mooi samen te houden.
Ten tweede gaat dat hier enorm helpen om überhaupt te kunnen naaien.
Want dat wil zeggen dat ik het meeste voorbereidende werk (tekenen, knippen, aan één driegen) in de salon kan doen.  Op de vloer a.k.a. mijn favoriete werkplek.
Er is immers enkel wat tijd 's avonds tussen 21 en 22u.  En dan ga ik dus niet mijn naaimachine en de hele reutemeteut uitpakken.  (Voorlopig kan ze nog nergens vast staan).
Bovendien palmt mijn ventje elke avond de ganse tafel in met laptop en cursussen.   (Ja, echt, elke avond.  Ook in het weekend.  Zeggen ze nog maar eens dat er in het onderwijs weinig gewerkt wordt.)

Conclusie 3: als ons huis af is en we beginnen aan het maken van de meubels, dan maken we allereerst een langere tafel.

Stof : DOTTIES van Lillestoff bij studio Adjectif
Kousen: FACE JONES PETROL van Black & Blanche bij Kousen & Karton (merci zusje voor dit mooie kerstcadeau)

LIEFSTE AARON - MAAND 15

Gelukkig nieuwjaar, lieverd!


Het zegt je niks waarschijnlijk, maar dat hoeft ook niet.

Vorig jaar wenste ik dat elke dag mocht beginnen met een lach van jou en je papa.
Ik denk dat mijn wens is uitgekomen.
En ook volgend jaar is dat al wat mijn hartje verlangt.

Je lacht altijd lieve schat. Of toch bijna altijd.
Je bent de vrolijkheid en schattigheid hemzelve verpakt in een schoon klein lijveke dat steed langer en steviger en nu dan toch ook ietsje ronder wordt.

Hoe je staat (volgens omi een cowboy: benen wijd en steeds ietsje door je knietjes gebogen) ,
hoe je stapt, hoe je speelt,
hoe je eet (heel goed en enthousiast tegenwoordig!),
hoe je water uit een beker drinkt (zo fier als een gieter, eerst gaat het perfect en dan word je ietsje te enthousiast en wordt het een smosboel, maar hé, het is maar water)
hoe je nu zelf verstoppertje speelt,
hoe je de trap opkruipt ( ja, hoor, helemaal alleen -geleerd op vakantie, je nichtje achterna), 
hoe je brabbelt in gekke stripfiguurtekstballonnen (grrblllllmmmm ghap ghap),
hoe je papaaaaaaaaa roept (niet zegt, nee, ROEPT),
hoe je vrrrrrrrrrrrrr doet als je met autootjes rijdt (waar heb je dat geleerd?),
hoe je rondjes begint te draaien als ik "klappen in de handjes" zing (en dit?),
...
In alles heb je plezier.

Je hebt een eigen willetje ineens -als in ik wil de trap op en af en wel NU.
En ik wil geen banaan, ik wil mandarijntjes.  Oh, mandarijntjes, wat eet je ze graag.
Als je je zin niet krijgt, heeft dat soms grote huilbuien met dikke tranen tot gevolg.
Maar nee is nee. En gelukkig ben je ook wel af te leiden met andere spelletjes.


Een nieuw jaar komt meestal met goede voornemens.
We doen er niet aan mee gewoonlijk.
Toch heb ik er nu twee:

Mijn brieven aan jou terug oppikken, want ze zijn wat verwaterd de laatste tijd.
Sinds je één bent geworden, vond ik wekelijks wat veel.
Ik zou gewoon schrijven als ik daar zin in had.  Maar dat werkt niet.
Het leven gaat snel voorbij en ik vergeet heel veel, daarom net dat ik je brieven schrijf.
Je verandert nog steeds zienderogen.  Het gaat misschien minder snel, of nee, subtieler, moeilijker om op te schrijven. En toch. Laten we afspreken dat ik het nu maandelijks doe.
Van je meter kregen we alvast een prachtig hulpmiddel voor nieuwjaar:
Een heerlijk boekje met 'a sentence a day'.

Tweede voornemen: meer vrienden bezoeken.
We blijven (te) vaak thuis. En dat is nergens voor nodig, want je bent zo'n braaf kind.
Dat helemaal opleeft bij andere kindjes en in nieuwe omgevingen om te ontdekken.
En vrienden en familie zijn belangrijk.
Daar draait het leven om, lieverd, het delen met de mensen rondom jou.

Ik wens je veel plezier in het nieuwe jaar, samen met iedereen die je nu al zo graag ziet.
En ik kijk uit naar een nieuw jaar met jou.

Dikke zoen van je mama.

OOGSNOEP

Familiemidweek in park Bostalsee, in order of appearance:


het meer Bostalsee
een eenzame roeier (visser?) op het meer
nichtje miss K kan hoog schommelen (met hulp van papa)