KNITWEAR

Deze blogpost schreef ik zeker twee maanden geleden, maar het lukte me maar niet om de bijhorende foto's te nemen.  Geen tijd, donker, te grijs, geen goede achtergrond,...
Nu dan toch eindelijk wat tijd, licht en een opgeruimde zolder, rok pas gewassen, veegt Aaron er zijn snotpieten aan...  Om maar te zeggen dat ik nog steeds niet tevreden ben van de foto's, maar kom, hier gaan we.


Knitwear dus of tricot, of stretch of jersey...

U noemt het zoals u wil, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat ik er een voorliefde voor heb.
Eigenlijk hangt en ligt er in mijn kast bijna niks anders.
En nee, ik ga niet in joggingbroek werken.
Tricot kan heel mooi en chic zijn, en toch lekker zacht en comfortabel.
Ik projecteer dat duidelijk op Aaron, want hij heeft maar 1 rode tweedehands jeans.  Al de rest zijn kleertjes in tricot of nicky velours.  Kan hij lekker bewegen.

De enige naaisels die ik al maakte, waren in tricot.
Ik was niet geweldig tevreden over hoe ze gestikt zijn en ik dacht dat het aan mij lag.  Dat ik nog veel moest leren.  Dat is ook zo natuurlijk.

Maar ik had even de inleiding van Madame Zsazsa's Allemaal Rokjes verdrongen:
'Beginnende naaisters laten het best rekkende stoffen voor wat ze zijn.'

Toen ik las dat zelfs zij moeite had met tricot, kreeg ik moed.
En het idee dat ik misschien toch maar eens bij het begin moest beginnen.
Eens iets simpels naaien.   In katoen.  Een kussen bijvoorbeeld.

Of eens een cursus volgen, maar daar zijn lange wachtlijsten voor.
In Leuven bij Studio Adjectif bijvoorbeeld: allemaal volzet.
Studio Adjectif is een nieuw naaiwinkeltje met eco-stoffen, in de Mechelsestraat.  Het leek me zo'n leuk winkeltje dat ik er bewust weg bleef.  Want ik probeer zo weinig mogelijk te kopen en ik heb zelden tijd om te naaien, dus ik wil vermijden om een hele stoffenvoorraad te kopen en er niks mee te doen.

Maar nu had ik toch eens stofkrijt nodig en passeerde er, dus sprong ik eens binnen.  Het is écht een leuk winkeltje!! Met een leuke madam!!  Ik begon erover dat haar cursussen allemaal vol waren en toen zei ze: "Er is nog plaats om op zondag een stretchrok te maken."

Moh!

Ik schreef mij meteen in en mocht al een stofje kiezen.
Net een kind in een snoepwinkel.  Mijn ventje stond buiten met de buggy te wachten en kwam even kijken waarom dat zo lang duurde,  een beetje stofkrijt kopen.

De workshop was erg leuk en ook wel intensief zeg!  Mij letterlijk in het zweet gewerkt.
Maar 's avonds had ik wel mijn eerste rok.  Niet bepaald perfect, moet ik zeggen.
Er zit ergens een neepje in dat er niet had moeten zijn.  Maar eigenlijk vind ik dat nu net wel tof.  Dat plooitje.  En ik moet bekennen: de rok is niet helemaal mijn stijl, en toch doe ik hem heel vaak aan!  Te simpel, was eerst het oordeel van mijn ventje, maar ook hij heeft zijn mening herzien.

Conclusie 1: ik ben er nog meer van overtuigd dat ik eens bij het begin moet beginnen.  Met een kussen.  En een berg kersenpitkussens.

Conclusie 2:  het belangrijkste dat ik er eigenlijk geleerd heb: driegen & een lichte zigzag gebruiken.
Driegen??!!  Ja, driegen.  Zo ouderwets?   Ah, maar wel mijn redding.
Ten eerste: bij tricot helpt het om uw stof mooi samen te houden.
Ten tweede gaat dat hier enorm helpen om überhaupt te kunnen naaien.
Want dat wil zeggen dat ik het meeste voorbereidende werk (tekenen, knippen, aan één driegen) in de salon kan doen.  Op de vloer a.k.a. mijn favoriete werkplek.
Er is immers enkel wat tijd 's avonds tussen 21 en 22u.  En dan ga ik dus niet mijn naaimachine en de hele reutemeteut uitpakken.  (Voorlopig kan ze nog nergens vast staan).
Bovendien palmt mijn ventje elke avond de ganse tafel in met laptop en cursussen.   (Ja, echt, elke avond.  Ook in het weekend.  Zeggen ze nog maar eens dat er in het onderwijs weinig gewerkt wordt.)

Conclusie 3: als ons huis af is en we beginnen aan het maken van de meubels, dan maken we allereerst een langere tafel.

Stof : DOTTIES van Lillestoff bij studio Adjectif
Kousen: FACE JONES PETROL van Black & Blanche bij Kousen & Karton (merci zusje voor dit mooie kerstcadeau)