En laat je mailbox even toe. Stel wat out of office poetry in.
|
donderdag 31 januari 2013
OUT OF OFFICE POETRY
Gezellige gedichtendag allemaal!
En laat je mailbox even toe. Stel wat out of office poetry in.
En laat je mailbox even toe. Stel wat out of office poetry in.
woensdag 30 januari 2013
GLAZEN BOERDERIJ
De Glazen Boerderij is het laatste gerealiseerde project van MVRDV.
Zoals bij veel projecten gaat er een heel verhaal aan vooraf.
De dorpskern van Schijndel werd in de Tweede Wereldoorlog per ongeluk gebombardeerd. In plaats van deze her op te bouwen, koos men voor de vlucht vooruit: afbreken en een ruimere kern maken. Zo ontstond een grote leegte op de markt.
Willy Maes van MVRDV stuurde in 1980 zelf een voorstel naar de gemeente om deze leegte op te vullen. Na 20 jaar kreeg hij een telefoontje om dit te doen. Verschillende voorstellen en politieke commotie volgden.
Uiteindelijk stelde de gemeente zelf vast wat er op deze plaats zou mogen gebouwd worden:
Een voldoende groot volume om een uitgebreid programma te herbergen, met een hoogte 'als de rest van Schijndel', een dakhelling 'als de rest van Schijndel' en materiaalverbruik 'als de rest van Schijndel'.
Dat zorgde voor een eureka-moment bij Willy Maes: hij zag hierin meteen een typische boerderij, maar dan wel 1,8 keer groter. Ze maakten een gebouw in de vorm van een gemiddelde boerderij in glas en lieten hierop het beeld van een boerderij printen.
De verschaling levert volgens de architect een interessante vervreemding op.
De print op het glas doet hier nog een schepje bovenop.
De Glazen Boerderij is een multifunctioneel gebouw en is een verzamelpunt voor restaurants, winkels, kantoren en een wellness-centrum. Om voldoende licht en etalageruiten te hebben, werden bepaalde delen van de print weggevaagd.
Kitsch of Kunst?
Enkel op basis van foto's kan je moeilijk een oordeel vellen natuurlijk.
Mij lijkt de detaillering van het glazen volume wel heel geslaagd. Het volume is echt heel puur, waardoor de print enorm uitkomt. Zou toch graag eens een kijkje gaan nemen daar.
Foto's via architectenweb.
Zoals bij veel projecten gaat er een heel verhaal aan vooraf.
De dorpskern van Schijndel werd in de Tweede Wereldoorlog per ongeluk gebombardeerd. In plaats van deze her op te bouwen, koos men voor de vlucht vooruit: afbreken en een ruimere kern maken. Zo ontstond een grote leegte op de markt.
Willy Maes van MVRDV stuurde in 1980 zelf een voorstel naar de gemeente om deze leegte op te vullen. Na 20 jaar kreeg hij een telefoontje om dit te doen. Verschillende voorstellen en politieke commotie volgden.
Uiteindelijk stelde de gemeente zelf vast wat er op deze plaats zou mogen gebouwd worden:
Een voldoende groot volume om een uitgebreid programma te herbergen, met een hoogte 'als de rest van Schijndel', een dakhelling 'als de rest van Schijndel' en materiaalverbruik 'als de rest van Schijndel'.
Dat zorgde voor een eureka-moment bij Willy Maes: hij zag hierin meteen een typische boerderij, maar dan wel 1,8 keer groter. Ze maakten een gebouw in de vorm van een gemiddelde boerderij in glas en lieten hierop het beeld van een boerderij printen.
De verschaling levert volgens de architect een interessante vervreemding op.
De print op het glas doet hier nog een schepje bovenop.
De Glazen Boerderij is een multifunctioneel gebouw en is een verzamelpunt voor restaurants, winkels, kantoren en een wellness-centrum. Om voldoende licht en etalageruiten te hebben, werden bepaalde delen van de print weggevaagd.
Kitsch of Kunst?
Enkel op basis van foto's kan je moeilijk een oordeel vellen natuurlijk.
Mij lijkt de detaillering van het glazen volume wel heel geslaagd. Het volume is echt heel puur, waardoor de print enorm uitkomt. Zou toch graag eens een kijkje gaan nemen daar.
Foto's via architectenweb.
dinsdag 29 januari 2013
LIEFSTE AARON WEEK 4
Je papa moet terug gaan werken. En dat is wel jammer.
Het was zo gezellig met ons drietjes.
Extra jammer omdat je maandag weer een moeilijke dag hebt. 's Avonds ben ik doodop. Hij ontziet mij wat, zodat ik kan slapen. Maar daardoor krijgt hij weinig slaap en hij moet wel vroeg op natuurlijk.
Dinsdag ben je weer een wolk van een baby. (Hè, toch niks tegen dinsdag).
In de voormiddag slapen we samen in het grote bed boven. Ik doe je voor het eerst alleen in bad en je geniet er met volle teugen van. Ik had er wat schrik voor, maar het gaat vlotjes.
We gaan ook weer wandelen, dan slaap je goed.
Je lijkt al een groeispurtje te maken deze week. De ene dag ben je je rustige zelve, de andere dag breng je me in de war door steeds maar aan de borst te willen. Soms om te drinken, maar meestal gewoon om te tutteren. Anders geraak je niet in slaap. En leg ik je in je bedje, dan ben je weer klaarwakker. En dan word je lastig, omdat je moe bent. Het is zo moeilijk om een onderscheid te maken tussen moe en honger. Gelukkig slaap je 's nachts wat beter, hoewel je last hebt van een verstopte neus.
Je weegt 4 kg ondertussen en bent uit de eerste maat kleertjes gegroeid. Het is een cliché als een huis - mensen zeggen het de hele tijd tegen mij: "ze worden zo rap groot." En dat is zoooo waar.
Je groeit zo snel.
Je geniet steeds meer van aanrakingen.
Je trekt geen vies gezicht meer als ik je een kusje geef op je wang.
Je kijkt ons aan met grote ogen en volgt onze stem.
Je lacht graag naar mij, naar je papa en naar de rode happy lights boven de zetel.
Je lacht steeds vaker en vrijdag zelfs luidop!
Want ook dat doe je sinds deze week: geluidjes maken. Jaja, je hebt zeker en vast een groeispurtje gemaakt.
Het was zo gezellig met ons drietjes.
Extra jammer omdat je maandag weer een moeilijke dag hebt. 's Avonds ben ik doodop. Hij ontziet mij wat, zodat ik kan slapen. Maar daardoor krijgt hij weinig slaap en hij moet wel vroeg op natuurlijk.
Dinsdag ben je weer een wolk van een baby. (Hè, toch niks tegen dinsdag).
In de voormiddag slapen we samen in het grote bed boven. Ik doe je voor het eerst alleen in bad en je geniet er met volle teugen van. Ik had er wat schrik voor, maar het gaat vlotjes.
We gaan ook weer wandelen, dan slaap je goed.
Je lijkt al een groeispurtje te maken deze week. De ene dag ben je je rustige zelve, de andere dag breng je me in de war door steeds maar aan de borst te willen. Soms om te drinken, maar meestal gewoon om te tutteren. Anders geraak je niet in slaap. En leg ik je in je bedje, dan ben je weer klaarwakker. En dan word je lastig, omdat je moe bent. Het is zo moeilijk om een onderscheid te maken tussen moe en honger. Gelukkig slaap je 's nachts wat beter, hoewel je last hebt van een verstopte neus.
Je weegt 4 kg ondertussen en bent uit de eerste maat kleertjes gegroeid. Het is een cliché als een huis - mensen zeggen het de hele tijd tegen mij: "ze worden zo rap groot." En dat is zoooo waar.
Je groeit zo snel.
Je geniet steeds meer van aanrakingen.
Je trekt geen vies gezicht meer als ik je een kusje geef op je wang.
Je kijkt ons aan met grote ogen en volgt onze stem.
Je lacht graag naar mij, naar je papa en naar de rode happy lights boven de zetel.
Je lacht steeds vaker en vrijdag zelfs luidop!
Want ook dat doe je sinds deze week: geluidjes maken. Jaja, je hebt zeker en vast een groeispurtje gemaakt.
vrijdag 25 januari 2013
OOGSNOEP
Noot: de eerlijkheid gebiedt mij te vermelden dat dit foto's zijn van twee jaar geleden. Werken + baby, die in het weekend dan ook nog ziek was, maakt dat ik nog niet met de camera op pad ben geweest. Maar hé, als alles over 2 jaar hier nog eens zo'n winterlandschap wordt omgetoverd, dan wordt 't ongetwijfeld dolle (foto)pret.
Noot2: de onderte foto werd ook hier al eens gepubliceerd. Zo jammer dat deze site gestopt is, het was mijn dagelijkse portie OOGSNOEP.
donderdag 24 januari 2013
woensdag 23 januari 2013
BRUG OF TUNNEL?
Nee, het gaat niet over de Oosterweelverbinding, daar had ik u even liggen.
Maar ik vraag mij af of deze fantastische brug van RO&AD Architecten nog wel een brug te noemen valt.
De West Brabantse Waterlinie is een verdedigingslinie van een reeks forten en steden met een inundatiegebied in het zuidwesten van Nederland. De linie stamt uit de 17de eeuw, maar is in de 19de eeuw aan zijn lot overgelaten. Bij het herstellen van de linie was er voor de toegankelijkheid een brug nodig over de gracht van één van de forten, Fort de Roovere. Dit fort krijgt een recreatieve functie met wandel -en fietsroutes.
De ontwerpers vonden het oneigenlijk om een brug te maken over een gracht van een verdedigingsbouwwerk, zeker als die brug ook nog eens komt te liggen aan de kant waar de vijand werd verwacht. "Daarom hebben we een houten brug gemaakt die je niet ziet. De brug ligt als een sleuf in in de gracht en in het fort en vormt zich zo naar de contouren van het landschap. Van een afstandje zie je zo de brug niet liggen omdat de grond en het water tot aan de rand staan. Kom je dichterbij dan opent het fort zich aan je door een smalle sleuf. Je loopt als Moses door het water het fort op."
Maar ik vraag mij af of deze fantastische brug van RO&AD Architecten nog wel een brug te noemen valt.
De West Brabantse Waterlinie is een verdedigingslinie van een reeks forten en steden met een inundatiegebied in het zuidwesten van Nederland. De linie stamt uit de 17de eeuw, maar is in de 19de eeuw aan zijn lot overgelaten. Bij het herstellen van de linie was er voor de toegankelijkheid een brug nodig over de gracht van één van de forten, Fort de Roovere. Dit fort krijgt een recreatieve functie met wandel -en fietsroutes.
De ontwerpers vonden het oneigenlijk om een brug te maken over een gracht van een verdedigingsbouwwerk, zeker als die brug ook nog eens komt te liggen aan de kant waar de vijand werd verwacht. "Daarom hebben we een houten brug gemaakt die je niet ziet. De brug ligt als een sleuf in in de gracht en in het fort en vormt zich zo naar de contouren van het landschap. Van een afstandje zie je zo de brug niet liggen omdat de grond en het water tot aan de rand staan. Kom je dichterbij dan opent het fort zich aan je door een smalle sleuf. Je loopt als Moses door het water het fort op."
Zeer subtiel en bijzonder geslaagd ontwerp, als je het mij vraagt.
IS HET EEN VLIEGTUIG?
Nog wat flock-amusement: een T-shirtje met vliegtuig.
Ik tekende ook een walvis, zoals op dit schilderij, maar bij die witte flockfolie zie je zo moeilijk wat voor en achter is. Of ligt het aan mij(n slaapgebrek)?
Ahum, de walvis staat op de zakdoek i.p.v. op het T-shirt!!!
Maar ik doe het één dezer opnieuw. Als onze schat toch eens een uurtje in zijn bed zou slapen...
Ik tekende ook een walvis, zoals op dit schilderij, maar bij die witte flockfolie zie je zo moeilijk wat voor en achter is. Of ligt het aan mij(n slaapgebrek)?
Ahum, de walvis staat op de zakdoek i.p.v. op het T-shirt!!!
Maar ik doe het één dezer opnieuw. Als onze schat toch eens een uurtje in zijn bed zou slapen...
dinsdag 22 januari 2013
LIEFSTE AARON WEEK 3
Het was weer een week met ups en downs, mijn lieve schat.
Opnieuw op dinsdag (wat heb je toch met dinsdag???) was je onrustig en zelfs in je slaap woel je erg veel en maak je de hele tijd geluidjes.
Vrijdag geraak je maar niet in slaap. Je wil aan de borst, valt al gauw in slaap, maar als ik je in je bedje wil leggen ben je weer klaarwakker.
Ik denk vaak dat je veel te veel wakker bent. Een baby van jouw leeftijd zou ongeveer 15 uur slapen, lezen we. Daar kom je bijlange niet aan.
Maar soms ben je ook heel vrolijk als je wakker bent. Dus het zij zo.
We moeten toch ook al wat zorgen om je te entertainen. Voorlopig is onze stem je favoriete speelgoed. Je reageert er sterk op, dat is leuk om te zien.
En na de moeilijke vrijdag, ben je zaterdag veel beter. Je lacht veel duidelijker nu.
We gaan winkelen en dat verloopt vlotjes. In de wandelwagen slaap je als een roosje.
In de winkels dan weer niet, maar iedereen vind je zo schattig en is behulpzaam en ik geef je borstvoeding terwijl je papa broeken past.
Daarna krijgen we weer bezoek. Van tante Lara, moeke, en mijn ome Jan en tante Kris. Zij heeft geweldig haar best gedaan en een pinnemuts, slabbetje en lekker warme slaapzak voor jou genaaid. Je zal er veel geniet van hebben, want je bent graag warm ingeduffeld!
Opnieuw op dinsdag (wat heb je toch met dinsdag???) was je onrustig en zelfs in je slaap woel je erg veel en maak je de hele tijd geluidjes.
Vrijdag geraak je maar niet in slaap. Je wil aan de borst, valt al gauw in slaap, maar als ik je in je bedje wil leggen ben je weer klaarwakker.
Ik denk vaak dat je veel te veel wakker bent. Een baby van jouw leeftijd zou ongeveer 15 uur slapen, lezen we. Daar kom je bijlange niet aan.
Maar soms ben je ook heel vrolijk als je wakker bent. Dus het zij zo.
We moeten toch ook al wat zorgen om je te entertainen. Voorlopig is onze stem je favoriete speelgoed. Je reageert er sterk op, dat is leuk om te zien.
En na de moeilijke vrijdag, ben je zaterdag veel beter. Je lacht veel duidelijker nu.
We gaan winkelen en dat verloopt vlotjes. In de wandelwagen slaap je als een roosje.
In de winkels dan weer niet, maar iedereen vind je zo schattig en is behulpzaam en ik geef je borstvoeding terwijl je papa broeken past.
Daarna krijgen we weer bezoek. Van tante Lara, moeke, en mijn ome Jan en tante Kris. Zij heeft geweldig haar best gedaan en een pinnemuts, slabbetje en lekker warme slaapzak voor jou genaaid. Je zal er veel geniet van hebben, want je bent graag warm ingeduffeld!
maandag 21 januari 2013
WE ARE ALL MADE OF STARS
In de kerstvakantie ben ik eindelijk eens aan het flocken geraakt.
Allemaal sterren voor onze Aaron.
Kleine sterretjes om zijn body'kes te labelen.
Een grote ster voor zijn kerst-tenue.
En ster-ellebooglappen.
Allemaal sterren voor onze Aaron.
Kleine sterretjes om zijn body'kes te labelen.
Een grote ster voor zijn kerst-tenue.
En ster-ellebooglappen.
zondag 20 januari 2013
LIEFSTE AARON WEEK 2
Een aantal dagen hou je je clusterritme aan en ben je een brave baby.
Maar dinsdag word je weer erg onrustig en we weten weer niet waarom.
We dachten dat we onze draai gevonden hadden, en nu verander je de spelregels.
Dat geeft niet, we hebben zo'n vermoeden dat dat nog vaker zo zal zijn.
Je wil niet graag gaan slapen, dus voed ik je liggend 's nachts en laat je bij mij in bed slapen.
Dan word ik wakker met een lamme arm, omdat die rond jou ligt en ik me niet durf te bewegen.
We gaan ook voor het eerst wandelen. Niet ver, want het is slecht weer. Gewoon tot aan de postbus en terug. Zo versturen we eindelijk je geboortekaartjes.
Op woensdag nemen je voor het eerst mee in de auto. Naar de huisarts voor onderzoek.
Je krijgt alweer 10 op 10 en bent wel heel voorbeeldig in de maxi cosi en bij de dokter.
We maken nog een wandeling, deze keer met jou in de draagdoek en we gaan ook een eerste keer naar het centrum, naar Doekjes en Broekjes, waar we verschillende geschenken van je geboortelijst mogen ophalen.
Dat zijn veel dingen voor het eerst. Spannend, alles is nieuw, voor jou en voor ons.
Het eerste bezoek komt ook langs. Heel plezant, maar ook erg vermoeiend.
Op vrijdag komen je omi en je overgrootmoeder ons helpen en in de namiddag komen moeke en Lara terug uit Australië, van een bezoek aan je nichtje Kaat. Vake gaat hen afhalen op de luchthaven en dan komen ze recht naar hier. Wat zijn ze blij jou in het echt te zien en in hun armen te houden.
En iedereen is het erover eens: je bent een zeer mooi ventje!
De eerste zaterdag dacht ik plots: kijk nu, je hoofd is gegroeid!
Deze week denk ik dat elke dag.
Je hoofdje 'ontplooit', zoals de kraamhulp zegt en ook je handjes en billetjes worden ronder.
Ongelooflijk hoe snel dat gaat.
Maar dinsdag word je weer erg onrustig en we weten weer niet waarom.
We dachten dat we onze draai gevonden hadden, en nu verander je de spelregels.
Dat geeft niet, we hebben zo'n vermoeden dat dat nog vaker zo zal zijn.
Je wil niet graag gaan slapen, dus voed ik je liggend 's nachts en laat je bij mij in bed slapen.
Dan word ik wakker met een lamme arm, omdat die rond jou ligt en ik me niet durf te bewegen.
We gaan ook voor het eerst wandelen. Niet ver, want het is slecht weer. Gewoon tot aan de postbus en terug. Zo versturen we eindelijk je geboortekaartjes.
Op woensdag nemen je voor het eerst mee in de auto. Naar de huisarts voor onderzoek.
Je krijgt alweer 10 op 10 en bent wel heel voorbeeldig in de maxi cosi en bij de dokter.
We maken nog een wandeling, deze keer met jou in de draagdoek en we gaan ook een eerste keer naar het centrum, naar Doekjes en Broekjes, waar we verschillende geschenken van je geboortelijst mogen ophalen.
Dat zijn veel dingen voor het eerst. Spannend, alles is nieuw, voor jou en voor ons.
Het eerste bezoek komt ook langs. Heel plezant, maar ook erg vermoeiend.
Op vrijdag komen je omi en je overgrootmoeder ons helpen en in de namiddag komen moeke en Lara terug uit Australië, van een bezoek aan je nichtje Kaat. Vake gaat hen afhalen op de luchthaven en dan komen ze recht naar hier. Wat zijn ze blij jou in het echt te zien en in hun armen te houden.
En iedereen is het erover eens: je bent een zeer mooi ventje!
De eerste zaterdag dacht ik plots: kijk nu, je hoofd is gegroeid!
Deze week denk ik dat elke dag.
Je hoofdje 'ontplooit', zoals de kraamhulp zegt en ook je handjes en billetjes worden ronder.
Ongelooflijk hoe snel dat gaat.
dinsdag 15 januari 2013
LIEFSTE AARON WEEK 1
Lieve Aaron,
De eerste dagen na je geboorte waren een emotionele wervelwind. Een rollercoaster.
Je papa vergeleek het met verliefd zijn. Vlinders in de buik, maar ook angst en verwarring.
De borstvoeding startte wat moeilijk. Je hapte niet goed aan en ik had (daardoor) pijn aan mijn tepels. Jeetje. Na 2 dagen al kloofjes. Dat doet pijn, hoor. Dat bevallen was niks, dit was veel moeilijker.
Ook was je wat suf van de bevalling, dus je sliep lang de eerste dagen. We moesten je wakker maken om te drinken, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan.
Daardoor verloor je bijna 10% van je gewicht. En zag je een beetje geel.
Maandagavond kwam de vroedvrouw nog even langs. Ze hielp me nog eens met aanleggen en voorspelde dat het wel eens een zware nacht zou kunnen worden. En gelijk had ze. Je dronk de hele nacht door! Het tij was gekeerd, de volgende ochtend was je 20 g bijgekomen.
Dinsdagavond huilde je ontroostbaar en we hadden geen idee waarom.
Je was eigenlijk heel rustig geweest tot nu, en je papa schrok dat je met traantjes weende. Hij kreeg er zelf tranen van in de ogen!
We wisten niet meer wat gedaan en belden uiteindelijk wanhopig naar de vroedvrouw.
Huid op huid contact kreeg je weer gekalmeerd.
Ondertussen kwam de babyblues opzetten. Je voeden vond ik echt pijnlijk en vermoeiend. Wat wil je: je drinkt om de twee uur en doet er een uur over!
Ik kan nog steeds moeilijk geloven dat je echt ons kindje bent en ik krijg het een beetje benauwd als ik bedenk dat je er nu altijd bent en nooit meer weggaat. Allé, dat hooooop ik dan weer.
Je gaat alleszins nooit meer weg uit mijn lijf.
Op woensdagavond schijnt de nazomerzon in onze living, lig je vredig te slapen en komen je papa en ik even tot rust. Zielsgelukkig zijn we dan.
Met jou, een wondermooie baby. Een wonder.
Je begint je voedingen te clusteren 's avonds, met als gevolg dat je daarna zo moe bent en 4 uur aan stuk slaapt. Dat doet me zo'n deugd, dat ik zaterdagochtend helemaal euforisch ben. Er is mooie muziek op de radio en we dansen ons eerste slowke. Zaaaaalig.
En we denken dat we onze draai gevonden hebben.
Zal ik je nog eens iets vertellen. Je lacht al in de eerste week!
Als je wakker bent, ben je best wel alert. Je reageert op onze stem. De vroedvrouw en stagiaire, die elke dag langskomen om ons op te volgen, zijn onder de indruk. En ineens zegt de stagiaire: "oh, hij lacht!"
Ik vertel dat je dat nog al 'ns gedaan hebt, maar "dat is toch niet echt lachen, want pasgeborenen doen dat toch niet?"
Pasgeborenen die lachen zijn op een hand te tellen, krijg ik als antwoord, maar als hij je aankijkt en dan lacht, dan is dat toch echt lachen. Dus je lacht! Héél af en toe. En wat zijn wij daar blij mee, lieve schat!
De eerste dagen na je geboorte waren een emotionele wervelwind. Een rollercoaster.
Je papa vergeleek het met verliefd zijn. Vlinders in de buik, maar ook angst en verwarring.
De borstvoeding startte wat moeilijk. Je hapte niet goed aan en ik had (daardoor) pijn aan mijn tepels. Jeetje. Na 2 dagen al kloofjes. Dat doet pijn, hoor. Dat bevallen was niks, dit was veel moeilijker.
Ook was je wat suf van de bevalling, dus je sliep lang de eerste dagen. We moesten je wakker maken om te drinken, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan.
Daardoor verloor je bijna 10% van je gewicht. En zag je een beetje geel.
Maandagavond kwam de vroedvrouw nog even langs. Ze hielp me nog eens met aanleggen en voorspelde dat het wel eens een zware nacht zou kunnen worden. En gelijk had ze. Je dronk de hele nacht door! Het tij was gekeerd, de volgende ochtend was je 20 g bijgekomen.
Dinsdagavond huilde je ontroostbaar en we hadden geen idee waarom.
Je was eigenlijk heel rustig geweest tot nu, en je papa schrok dat je met traantjes weende. Hij kreeg er zelf tranen van in de ogen!
We wisten niet meer wat gedaan en belden uiteindelijk wanhopig naar de vroedvrouw.
Huid op huid contact kreeg je weer gekalmeerd.
Ondertussen kwam de babyblues opzetten. Je voeden vond ik echt pijnlijk en vermoeiend. Wat wil je: je drinkt om de twee uur en doet er een uur over!
Ik kan nog steeds moeilijk geloven dat je echt ons kindje bent en ik krijg het een beetje benauwd als ik bedenk dat je er nu altijd bent en nooit meer weggaat. Allé, dat hooooop ik dan weer.
Je gaat alleszins nooit meer weg uit mijn lijf.
Op woensdagavond schijnt de nazomerzon in onze living, lig je vredig te slapen en komen je papa en ik even tot rust. Zielsgelukkig zijn we dan.
Met jou, een wondermooie baby. Een wonder.
Je begint je voedingen te clusteren 's avonds, met als gevolg dat je daarna zo moe bent en 4 uur aan stuk slaapt. Dat doet me zo'n deugd, dat ik zaterdagochtend helemaal euforisch ben. Er is mooie muziek op de radio en we dansen ons eerste slowke. Zaaaaalig.
En we denken dat we onze draai gevonden hebben.
Zal ik je nog eens iets vertellen. Je lacht al in de eerste week!
Als je wakker bent, ben je best wel alert. Je reageert op onze stem. De vroedvrouw en stagiaire, die elke dag langskomen om ons op te volgen, zijn onder de indruk. En ineens zegt de stagiaire: "oh, hij lacht!"
Ik vertel dat je dat nog al 'ns gedaan hebt, maar "dat is toch niet echt lachen, want pasgeborenen doen dat toch niet?"
Pasgeborenen die lachen zijn op een hand te tellen, krijg ik als antwoord, maar als hij je aankijkt en dan lacht, dan is dat toch echt lachen. Dus je lacht! Héél af en toe. En wat zijn wij daar blij mee, lieve schat!
maandag 14 januari 2013
vrijdag 11 januari 2013
TEKSTBALLON
O, de veelzijdigheid van masking tape. Wat hou ik ervan.
Voor kerst kreeg ik weer nog wat rolletjes. Joepie, speelgoed voor de mammie.
Het is de bedoeling dat de muur in de gang een prik -en plakbord wordt.
Maar omdat er nog niks geschilderd is in de living en ik toch graag al wat inricht, hangt er hier en daar een foto op met tape.
En hangt er een fotokalender naast de keuken.
De man hing er al eens een to do lijstje naast. En dan nog een. En dan nog een spreuk die hij verzonnen had. En dan een artikel dat hij had uitgescheurd, om te gebruiken in zijn les.
Dat werd me wat te veel een zootje ongeregeld.
Dus ik haalde de tape boven. En op 1, 2, 3 zag dat er veel beter uit.
De voor-foto ben ik vergeten, u zal mij moeten geloven op mijn woord.
Voor kerst kreeg ik weer nog wat rolletjes. Joepie, speelgoed voor de mammie.
Het is de bedoeling dat de muur in de gang een prik -en plakbord wordt.
Maar omdat er nog niks geschilderd is in de living en ik toch graag al wat inricht, hangt er hier en daar een foto op met tape.
En hangt er een fotokalender naast de keuken.
De man hing er al eens een to do lijstje naast. En dan nog een. En dan nog een spreuk die hij verzonnen had. En dan een artikel dat hij had uitgescheurd, om te gebruiken in zijn les.
Dat werd me wat te veel een zootje ongeregeld.
Dus ik haalde de tape boven. En op 1, 2, 3 zag dat er veel beter uit.
De voor-foto ben ik vergeten, u zal mij moeten geloven op mijn woord.
donderdag 10 januari 2013
WAKE
Op inhabitat.com kwam ik weer een mooie sculptuur van natuur in combinatie met kleur van Michael McGillis. Daar zou ik wel graag eens tussen wandelen.
woensdag 9 januari 2013
dinsdag 8 januari 2013
maandag 7 januari 2013
VOYAGE
VOYAGE is een kunstwerk in een dok van Canary Wharf in London.
Het wil de kijkers aanzetten om in alle vrijheid te reizen en zeilen naar alle mogelijke plaatsen in hun verbeelding.
Hoe toepasselijk voor het nieuwe jaar.
En voor mijn eerste dag terug aan het werk en onze Aaron in de creche.
Bon VOYAGE!
Het wil de kijkers aanzetten om in alle vrijheid te reizen en zeilen naar alle mogelijke plaatsen in hun verbeelding.
Hoe toepasselijk voor het nieuwe jaar.
En voor mijn eerste dag terug aan het werk en onze Aaron in de creche.
Bon VOYAGE!
woensdag 2 januari 2013
TRANS-PLANT
Waw, ga eens kijken op de site van Susanna Bauer! Ze maakt heel mooie kunst met bladeren.
Zo verfijnd.
Zoals deze 'trans-plant'
En deze 'turn'
Zo verfijnd.
Zoals deze 'trans-plant'
En deze 'turn'
Abonneren op:
Posts (Atom)