EEN ARCHITECTE NAAR MIJN HART

Emmanuelle Moureaux, een architecte naar mijn hart.

Ik toon u eerst enkele beelden en dan weet u al waarom.

Geïnspireerd door de Japanse traditionele schuifpanelen, creëerde ze het concept: "Shikiri", hetgeen letterlijk wil zeggen: ruimte verdelen (creëren) met kleur.
Ze wil kleur gebruiken als driedimensionaal element om ruimtes te creëren, niet als een decoratief laagje om oppervlakken mee af te werken.

Opgegroeid in Frankrijk, kreeg ze een cultuurshock toen ze voor het eerst in Tokyo kwam: in plaats van omringd te worden door zandkleuren en natuursteen, schreeuwden allerlei heldere kleuren om aandacht. Ze vond het prachtig als een schilderij.
Ze verhuisde naar Tokyo en startte daar haar bureau.
En met haar design wil ze dat de mensen zich voelen zoals zij zich voelde toen ze de prachtige kleuren van Tokyo zag.

Ook de gelaagdheid van de stad trok haar aan, gebouwen met verschillende volumes, elektrische kabels, verkeers -en publiciteitsborden,... Alles overlapt elkaar als lagen in een ruimte.
De kleuren en de lagen vormen beide een basisconcept in al haar werk.
Dat werk omvat vanalles: architectuur, interieur, kunstinstallaties, stoelen, stof,...

Foto's via dezeen.com

Daar vind je ook meer info over de drie gebouwen hierboven voor Sugomo Shinkin Bank in Tokyo 

Het lijkt me dat ze slaagt in haar opzet: alleen al van de foto's word ik zo blij en verwonderd.
Wat een feest moet het zijn om er in rond te lopen?  Of te werken?
En omdat ik er niet genoeg van krijg, nog enkele beelden van haar website:

OOGSNOEP

LIJN

In order of appearance:
Het zuiderterras van bOb Van Reeth in Antwerpen - foto van enkele jaren geleden met nog jonge benen - o wat verlang ik naar rokjes en sandalen...
De kaai in Antwerpen
Een designwinkel in Brugge waarvan ik de naam niet meer weet

REFLECTIE

Ja, ik wil lente.
Nee, de sneeuw is niet meer leuk.

Hetzelfde gevoel als iedereen...
Waar blijven de bloesems en kleurenpracht?
Maar laten we toch ook de schoonheid van de sneeuw niet vergeten.
En u opbeuren met de schoonheid van deze kleurrijke installatie in de sneeuw:

Kunstenaar  Toshihiko Shibuya kleurt de sneeuw door gebruik te maken van reflectie.
Verborgen tinten komen te voorschijn door gebruik te maken van natuurlijke verschijnselen.
Subtiel en subliem.

Foto's via aestheticsofjoy.com

BIB

Permanent gezever, en geen klein beetje.
Dus dan mag je mooie kleertjes naaien, of in bruikleen krijgen, of (tweedehands) kopen. Je ziet ze niet.
Altijd die eeuwige slab.

Dus mooie slabben, die heb je nodig!
Maar slabben beperken ook je bewegingsvrijheid een beetje, vind ik.
Dus toen ik deze "kwijlsjaal" zag bij Zilverblauw, was ik meteen verkocht.
Haar versies in de webwinkel waren uitverkocht, maar Anki was zo vriendelijk het patroon te delen.
En ondertussen zijn we vertrokken met het naaien, dus maken we er zelf!

De eerste geef ik cadeau aan mijn petekindje - nog zo'n onverbeterlijke zeveraar.
We maken er gauw een simpel, mooi pakje van:

LIEFSTE AARON WEEK 23

Je krijgt (meer) haar.
Het is nog altijd niet duidelijk wat 't gaat worden.
Maar ik denk dat 't blond is.
Ik hoop zo dat je de weerbarstige blonde lokken krijgt van je papa.

Voor de rest ben je een hele mooie mix van ons twee.
Je gezicht lijkt enorm op papa.
Maar in profiel toch ook op mij.
En je ogen, dat zijn die van mij.
Je lange benen zijn van papa, lange smalle voeten dan weer meer zoals die van mij.
Maar die tenen, die zijn zeker van je papa!
Je kleine teen steekt wat uit en blijft altijd hangen als ik je sokken aan doe.

En als ik je sokken uit doe,
dan pak je je voetjes vast!
Weer iets nieuws.
En natuurlijk is er nu niets leuker dan dat.
Op het verzorgingskussen.
Succes met verpamperen, mama!

INGEKLEURDE TAFEL

Herinner je dat nog: vroeger als je aan het kleuren was, en je blad lag op een getextureerde ondergrond, dan kwam de textuur er (ongewild) door?
Ik had dat wel eens voor.

Ik weet niet of dat ook de inspiratie was van de Japanse Studio Nendo.
Zij bekleedden voor de Saint-Etienne Design Biennale een serie houten tafels met papier.
Dat papier kleurden ze in, waardoor de houtstructuur lichtjes doorkomt in het papier.

Met een prachtig zacht resultaat:

Ook de vorm van de tafels, vind ik eenvoudigweg subliem.
Met de pastelkleuren komt ze nog beter uit.

ONZE STER EN DE MAAN

We kochten onlangs een nieuw slaapzakje voor Aaron in de HEMA voor in de kribbe, en toen bleek dat er nog twee andere kindjes met dezelfde waren (en er zijn maar 14 kindjes).
Hoog tijd om nog eens te flocken dus, en ons ventje zijn slaapzak te personaliseren.
Met zijn ster en een maantje.
Kan hij toch niet anders dan goed slapen.

En nu we toch bezig zijn, lag hier nog een projectje te wachten.
Twee witte bodykes (ook van de HEMA, want hun bodykes zijn werkelijk de beste) werden versierd met een cupcake voor twee toekomstige kersjes op de taart.
Eentje daarvan kan elk moment ter wereld komen.

LIEFSTE AARON WEEK 22

Je bent heel goed bijgekomen liefje!

Toch een zekere opluchting, hoewel ik ervan overtuigd was dat je het goed deed.
En met wat tips van Barbara zou de borstvoeding ook terug in orde moeten komen.
Maar we kopen wel een doos poedermelk als reserve. Zodat ik niet hoef te stressen dat je niet genoeg eten zou hebben. Want stress en kolven gaan niet samen.
En inderdaad: maandag lukt het kolven alweer.

Ondertussen ben je ziek geworden en blijft papa voor jou zorgen.
Je drinkt maar 30 ml, dus kom ik over de middag naar huis eten. En jou eten geven.
Aan de borst drink je wel.  Je kikkert er zichtbaar van op.

Dinsdag word ik mee ziek en gezien de sneeuwstorm (ja, echt waar Aaron. Het sneeuwt weer! In maart!), blijven we allemaal thuis.

Woensdag ben je genezen.
En je voelt nog zwaarder! En een pak steviger.
En je slaapt weer goed.
We brengen je naar de creche.
Zondagavond was de poedermelk al ingepakt, maar nu is ze niet meer nodig, want door je ziek zijn, hebben we weer reserve!

Zie, alles komt goed deze week.
Je hoest nog wel een beetje. Ik ook.

De sneeuw is al bijna weer gesmolten. Nu komen de maartse buien nog en dan, dan komt de lente echt!

Dikke zoen,
Mama x

TRAMPOLINEBRUG

"Every architect carries the utopean gene" volgens de architect Rem Koolhaas.

Dat lijkt mij heel erg waar.  Als we het even naïef stellen: als architect hoop je letterlijk aan een betere wereld te bouwen.  Door de omgeving en gebouwen waarin we wonen en leven boeiender en ruimtelijker te maken, mogelijkheden scheppen voor samen-leven, be-leven, van huis tot stad, van individu tot maatschappij.

En soms mag een architect ook eens dromen.
Dat moet Atelier Zündel Cristea toch gedacht hebben toen ze "Saut de Seine" ontworpen.
Dromen van een blije, vrolijke, plezierige stad.
Het lentegevoel uitgedrukt in architectuur:  een trampoline-brug.


"Dedicated to the joyful release from gravity as one bounces above the river."

Om de stad op een andere manier te beleven.
En letterlijk vanuit allerlei andere hoeken te bekijken, hoog springend,  ondersteboven rollend,...
Lucht.
Water.
Vrijheid.
Blijheid.

THIS STOOL ROCKS

Wij hebben hier zo'n typisch zweeds krukje van de gekende zweedse keten.
Al vaak tegengekomen op het internet: de dip-dye versie.
En dan denk ik: dat moet ik eens doen.

Maar er zijn nog leukere alternatieven:
This stool rocks is een zeer eenvoudig te monteren krukje, dat duidelijk gebaseerd is op bovenstaande klassieker, maar dan een schommelversie.  Het bestaat uit 3 platte muliplex-stukken en is dus makkelijk te transporteren, te monteren en weer te demonteren.

Ze bestaat in 3 versies (steeds harder schommelend), wordt lokaal geproduceerd (in Londen wel) en de designers zijn zelfs zo vriendelijk hun design als download beschikbaar te stellen, zodat je hem zelf kan maken!

Ze komen ook in dip-dye versie of kunnen gepersonaliseerd worden:

In al zijn eenvoud is dit krukje toch een prachtig staaltje design, dat in geen enkel interieur zou misstaan.


En dan kwam ik nog een leuke interactieve kruk tegen voor kinderen.
Asterisk van Christina Sicoli is ook gemaakt uit verschillende stukken multiplex die eenvoudig te monteren zijn en is tevens opgevat als puzzel voor kinderen.  Elke verschillende vorm correspondeert met een kleur en zo wordt het kinderspel om deze stoel te construeren. Fun & functioneel!

LIEFSTE AARON WEEK 21

Dit weekend was je weer extra vrolijk.

Je kan ook al wat op jezelf spelen nu.
(Wat een wereld van verschil voor ons.)

Zondagavond blijf je vrolijk en maar vertellen.
Terwijl je eigenlijk al zou moeten slapen.
Maar wat kunnen we beginnen tegen een breedlachende zoon.
Die ook nog eens ba ba ba zegt de hele tijd.
Je papa denkt dat je 'papa' zegt.
Hij zegt dan voor 'pa pa'.
En jij fluistert dan bijna "ba ba".
Hij was helemaal ontroerd.
Grappig.  't Is nog veel te vroeg om bewust te praten, maar je geluidjes zijn zooo schattig.
En we horen natuurlijk wat we willen horen.

Je bent weer enorm vooruit gegaan.  Speeltjes pakken, met twee handen, rollen, beentjes optillen, brabbelen,...

En er is geen twijfel mogelijk dat je bent bijgekomen deze week.  In de creche zijn ze er ook van overtuigd.  Ik voel het als ik je oppak.  Maar ondertussen gaat het kolven zeer moeilijk, loopt daardoor de productie wat terug, is de diepvriesvoorraad weer bijna op en blijf je om de twee uur wakker worden, elke nacht...
Ik vrees dat we geen andere keuze gaan hebben dan je poedermelk bij te geven volgende week.
En daar heb ik toch al een traan om gelaten.
We zullen hulp vragen als we je gaan wegen.

En ondertussen is de lente in het land.  Nemen we je even buiten op de arm in je T-shirt.  Voel je het zonnetje op je huid?  Snuif je de lucht?
Heerlijk, liefje.
Ik kan niet wachten om met jou buiten te kunnen spelen.
We gaan een fijne tijd tegemoet!

LIEFSTE AARON WEEK 20

Nu hebben we, denk ik, hoop ik, echt het hoogtepunt van je groeispurtje gehad vorig weekend.
Ofwel was je toch al aan het broeden op tandjes.  Dat zou ook kunnen, want je wangetjes zagen rood, je hoofdje was wat warm en je had voor het eerst uitslag op je billetjes.

En je doet het alweer: ineens veel meer drinken in de crèche.   Ik ben weer op achtervolgen aangewezen om te kolven.  Maar dat komt wel weer goed.

Hoewel.  We hadden een afspraak bij Kind & Gezin en daar blijkt dat je gewicht voor de tweede keer op rij maar weinig is gestegen.
Je lengte daarintegen gaat stijl omhoog!  
Je bent een lange smalle.  (rara, van wie heb je dat ---papa).
Ook de groei van je hoofdomtrek gaat goed, dus geen reden tot paniek.  Maar de verpleegster stelt toch voorzichtig voor om met groentenpap te beginnen.
De dokter vind ook dat er best wordt ingegrepen.
Ok, maar moet dat met groentepap?
Ik had me zo voorgenomen om 6 maanden exclusief borstvoeding te geven, maar dan denk je, ja, we zullen dat maar proberen.  Maar 's avonds lees ik dit en denk, nee, verdorie.  Eerst maar eens een lactactiedeskundige raadplegen.
Dus ik bel Barbara weer.  Die geduldig luistert en dan voorstelt om je zo veel mogelijk aan te leggen als je bij mij bent.  Om te proberen na elke voeding nog te kolven.  Alle kleine beetjes die verzameld zijn, dan 's avonds met de fles bijgeven.  Zodat je maximaal alle melk drinkt die ik heb.  En zodat de productie ook weer gestimuleerd wordt.  En in de creche vragen we om je zeker 3 keer een flesje te geven.  Want meestal drink je er goed, maar soms sla je een fles over.
Borstvoeding en werken.  Het is me toch een gevecht.  Maar we geven nog niet op.
Binnen 10 dagen hebben we een afspraak bij haar om je opnieuw te wegen.  En dan zien we weer verder.

Ondertussen ben je ineens echt geïnteresseerd in je speelgoed.  Je "atomium" (dixit omi) is een topper.  En je draakje met belletjes en spiegeltje en knisper-uitsteeksel aan.

Ze liggen gewoon naast je en als we even niet kijken, hoppekee, heb je ze ineens vast.
En je mept ermee.  Zo hard dat we schrik hebben dat je je gaat pijn doen.
Maar dat gebeurt niet; enkel dolle pret!

LIEFSTE AARON WEEK 19

Je schaterlacht!
Zo schattig.
En je hebt kietels nu. 
Hi, daar maak ik gretig misbruik van om je nog meer te doen lachen op het verzorgingskussen.
Want die kietels werken alleen in je blootje.

Je houdt van handen.  
Je eigen handjes zijn je favoriete speelgoed.  
Mijn vingers grijp je ook graag vast, en zoals alles, steek je ze dan in je mond. 
Laatst deed je papa een heel vingerballet en je zat gefascineerd te kijken.

Elke week vervroeg je je slaapuur een beetje, nu is dat 21 u en dat is prima.  Kan ik nog even tot rust komen (of ja, eerlijker: opruimen en je flessen en kolf steriliseren en je luiers wassen en ....) en dan op tijd in bed.

De nachten zijn nog steeds wisselend.
Nog altijd groeispurtje?  Kan je niet slapen?  Of zouden het al tandjes zijn???

OUDNOW!

OUD NOW! is een meubellijn van zelfproducerend ontwerper Theo Herfkens.
Hij combineert oude meubels met nieuw gemaakte elementen tot een verrassend nieuw, fris en kleurrijk geheel.
Elk meubel is zo een uniek stuk.

Je kan op zijn website een meubel bestellen, maar ook één aanvragen met een kast uit zijn atelier, of een zelf aangebrachte kast.

Oude meubels krijgen zo een nieuw leven en ook de vervaardiging van de nieuwe stukken gebeurt op milieuvriendelijke manier.
Ik ben fan!

via Superuse.org

LIEFSTE AARON WEEK 18

De tuut is alweer vergeten.
Het groeispurtje nog niet helemaal.
De ene nacht slaap je goed (dat wil zeggen: drinken om 1u en 4u), de andere word je om de twee uur wakker.

Zaterdag had je weer een infectietje vast.  Héél erg overgegeven 's ochtends.  En dan maar liggen wroeten.  Je wist jezelf geen houding te geven.  Je weende ook heel anders, je had duidelijk pijn.
Dan heb je véééééééééél geslapen.  En daarna was het alweer over.

We gingen op bezoek bij vrienden die een baby'tje verwachten, samen met een ander koppel met een dochtertje van een jaar.  Zij maar rondhossen.  En jij maar lachen naar haar.  Je wenkbrauwen omhoog.
Je keek ook gefascineerd naar de vlammen van de houtkachel.  En je genoot duidelijk van de warmte.

Zondag gaan we dan weer op bezoek bij een ander toekomstig speelkameraadje.
Voorlopig is het nog moeilijk om de andere kindjes wijs te maken dat ze je zachtjes moeten aaien.
Maar jij blijft lachen.

LIEFSTE AARON WEEK 17

Tot nu toe ging je tuutloos door het leven, zoon.  
Maar je begint op je duim te zuigen af en toe.

Regelmatig gaat je ganse vuistje in je mond om te sabbelen, dat vinden we allemaal prima.

Maar duimzuigen, dat lijkt ons geen goed plan.  
Dat is nog veel moeilijker om ooit af te leren dan een tuut.  Dus hebben we er nu toch één.  En als je aan het zuigen bent, lukt het om hem als vervanger te geven.  Dan tutter je erop los.

Maar daarbuiten niet.  Dan spuw je hem direct weer uit.

Vind ik goed, hoor.  Je hoeft niet ganse dagen met een tuut in je mond te zitten.  
Ik moet sowieso nog wennen aan het zicht.

Verder heeft je papa een nieuwe bijnaam voor je: Groeispurtman.
Jaja, het is weer zover.  Vermoeiend.  Maar we weten ondertussen dat dat ook weer over gaat.

Je bent letterlijk weer gegroeid.  Zo ineens.  Enorm in de lengte.  Je pyjamaatjes zijn te kort allemaal.  

Je bent ook veel actiever geworden.  Je moest je eens zien gaan in de wipper!
En zelfs de maxicosi doe je schommelen. Dan duw je met je beide hieltjes, zoals je een paard aanspoort om te rijden. Ju! En sneller en harder! En terwijl maar lachen met wijd open mond.
Wat een plezier. 

HI

Leuke post krijgen is toch een feest.
Ik won een give-away bij Hutsepot Illustraties.
En vandaag ben ik het pakje gaan ophalen bij de kruidenier.
In een grote enveloppe zat een geweldig pakje in supermooi papier:

En daarin zat:

opnieuw een mooi ingepakt pakje!
Met een prachtig kaartje en een origineel visitekaartje:

Sofie heeft een héél goed logo: simpel, herkenbaar en geel.  Er zat een raamsticker bij met een variante van haar logo.  Ik moest hem gewoon meteen op de voordeur plakken!

En dan kwam uiteindelijk de illustratie, die ik had gewonnen, te voorschijn.
In afwachting van een kader, zette ik ze op het schap in de keuken.

Merci Sofie!
Van zoveel schoonheid word ik oprecht blij.