Je kan ook al wat op jezelf spelen nu.
(Wat een wereld van verschil voor ons.)
Zondagavond blijf je vrolijk en maar vertellen.
Terwijl je eigenlijk al zou moeten slapen.
Maar wat kunnen we beginnen tegen een breedlachende zoon.
Die ook nog eens ba ba ba zegt de hele tijd.
Je papa denkt dat je 'papa' zegt.
Hij zegt dan voor 'pa pa'.
En jij fluistert dan bijna "ba ba".
Hij was helemaal ontroerd.
Grappig. 't Is nog veel te vroeg om bewust te praten, maar je geluidjes zijn zooo schattig.
En we horen natuurlijk wat we willen horen.
Je bent weer enorm vooruit gegaan. Speeltjes pakken, met twee handen, rollen, beentjes optillen, brabbelen,...
En er is geen twijfel mogelijk dat je bent bijgekomen deze week. In de creche zijn ze er ook van overtuigd. Ik voel het als ik je oppak. Maar ondertussen gaat het kolven zeer moeilijk, loopt daardoor de productie wat terug, is de diepvriesvoorraad weer bijna op en blijf je om de twee uur wakker worden, elke nacht...
Ik vrees dat we geen andere keuze gaan hebben dan je poedermelk bij te geven volgende week.
En daar heb ik toch al een traan om gelaten.
We zullen hulp vragen als we je gaan wegen.
En ondertussen is de lente in het land. Nemen we je even buiten op de arm in je T-shirt. Voel je het zonnetje op je huid? Snuif je de lucht?
Heerlijk, liefje.
Ik kan niet wachten om met jou buiten te kunnen spelen.
We gaan een fijne tijd tegemoet!
Heerlijke woorden en prachtige voetjes! :D
BeantwoordenVerwijderenWat de poedermelk betreft... ik kan me wel voorstellen dat je het moeilijk vindt om die keuze te maken (al kan je het gecombineerd ook nog eens proberen).. maar nachtrust is toch ook wel een heleboel waard.
En.... wat betreft 'pa pa' .. manlief hier is ook overtuigd dat dat de eerste woordjes waren van onze ventjes!
Oh, die voetjes!
BeantwoordenVerwijderenMijn dochtertje zegt mama en papa. Maar als ik vraag om mama te zeggen, zegt ze altijd papa :-)
@Ellen: zo schattig!
BeantwoordenVerwijderen@Mim: die papa's toch hè, ook schattig :-)
En de nachtrust is beter ondertussen, maar das dus voor de volgende brief.
Oh hij at om de twee uur, hier is dat ook zo snachts op 22 weken, en ik vraag me af of ik er iets aan kan doen, hij logt nu nog langs mij.
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet of je er iets aan kan doen. Ik werd op bepaalde momenten een beetje wanhopig (zoals hier blijkbaar, als ik dat lees), maar dan ging het net weer over en weer beter. Uiteindelijk heb ik hem nooit poedermelk moeten geven. Tot op vakantie begin augustus, want toen kreeg hij nog tandjes en had hij géééééén geduld om te wachten op de toeschietreflex en beet hij. Maar 's nachts dronk hij dan wel goed, dus kwam hij 's nachts ook weer vaker. Maar eens de tandjes erdoor was dat weer over. Dus het betert altijd wel weer, hoor!
Verwijderen