LIEFSTE ANNABEL WEEK 7-8-9-10-11-12

Liefste Annabel,

De weken 6 t.e.m. 9 gaan we maar gauw terug vergeten.  Ze waren verwarrend en moeilijk.

Op 6 weken is er een groeispurt en ontwikkelingsprongetje, maar dat leek maar niet over te gaan.

De makkelijke slaper en goeie drinker was weg...

Ik moest je helemaal opnieuw leren kennen en dat duurde even.

Na de kerstvakantie gaat het beter.  Ietsje minder huilen en je valt weer makkelijker in slaap.

Zo slaap je nu soms in de auto, wat daarvoor nooit het geval was en autoritten dus vaak zeer lastig waren.   

Zo viel je eens in slaap in je wippertje, terwijl Aaron en ik aan het puzzelen waren.

En als je wakker bent, ben je ook veel vrolijker.  En je voert echte conversaties.  Als ik iets tegen je zeg, dan lach je heel mooi en zegt 'heu' en dan zeg ik weer iets en dan antwoord je weer 'heu'

Heerlijke weken volgen, waarbij we in de voormiddag nog fijn samen in het grote bed liggen.

In de namiddag doe je een lange dut in de draagdoek terwijl ik boodschappen doe / wat huishouden / blog / fotoalbums en kalenders maak /....

We gaan dan Aaron weer in de kribbe halen en wandelen daar in de buurt of op zijn vraag aan de vaart om 'bootjes kijken'.

's Avonds zit je in de wipper mee aan tafel, of je slaapt al terug in de draagdoek.

En nadat Aaron in bed ligt, installeren we ons samen in de zetel voor een lange sessie drinken-snoezen-babbelen-drinken enz... Tot je finaal in slaap valt en we naar boven verhuizen.

's Nachts wordt je 2 a 3 keer wakker, denk ik, ik weet het niet juist.  Lang leve de cosleeper! (Meestal lig je gewoon mee in bed, maar het lukt steeds vaker om je ook echt in de cosleeper te leggen, dan heb ik toch wat meer bewegingsvrijheid).

Je broertje heeft wel wat moeite met die cosleeper.  Logisch ook.  Dat jij bij mama mag slapen en hij niet...  Maar dan proberen we uit te leggen dat hij ook bij mama sliep toen hij zo klein was.  Echt begrijpen doet hij dat nog niet.

Jij kijkt vaak naar je broer.  Voorlopig kijkt hij nog niet vaak terug... Dat komt wel, hoor.

Na kerst kreeg je ook ineens wimpers.  Oef. Ik vond het zo raar dat je die niet had.  Maar nu zijn ze er, mooie lange, zoals je broer en je mama.

Volgens omi heb je ook helemaal mijn handen.

En je hebt een mooi stemmetje, vind ik.

Als je wakker wordt, rek je je eerst helemaal uit.  Een paar keer.  Zo schattig, je vuistjes in de lucht en een tootje trekken.  Zalig is dat.

Je hebt maar één onhebbelijkheid: je doet bij voorkeur kaka in een verse pamper en liefst nog nadat je proper gewassen bent.  In de douche.  Het badje gebruiken we niet meer, wij gaan samen in de douche.  Je broer heeft nog altijd schrik van de douche, dus bij jou beginnen we er meteen aan.  Jij vind dat best leuk, denk ik.

Bon, we hadden het over je onhebbelijkheid.  Die kaka, dat is vaak dan ook in één keer alles.  Helemaal tot op je rug.  En dan ook alles vuil: bodyke, kleertjes, tetradoek die in de wipper ligt om te voorkomen dat die vuil wordt, maar die verschuift door je gefriemel (geen zittend gat, net zoals je broer) en bijgevolg niet helpt, dus de wipperhoes ook... Hèhè.

Maar goed, als het dat maar is.  Mama zal wel wassen.