LIEFSTE ANNABEL MAAND 4

Liefste Annabel,


De heerlijke weken duren voort.  (Met uitzondering van de griep dan voor je broer en mij).

Van de 12 weken groeispurt merk ik niets.
Misschien omdat ik je sowieso veel bij mij draag.
Misschien omdat je gewoon een brave baby bent.

Je bent enorm gefascineerd door je linkerhand.  Kijkt ook graag naar die van mij en grijpt ze vast.

Je kijkt ook graag rond, we namen de bus naar kind en gezin en ik dacht dat je zou slapen in de draagdoek, maar nee, hoor.  Je gaf je ogen de kost.

Daardoor was je moe bij de dokter en al aan het huilen nog voor je prikjes.  O, jee.  Slechte timing.

Aan het begin van de maand begon je voorzichtig te grijpen en nu pak je alles vast wat in je buurt komt.

Je wil graag zitten.  Buigt steeds voorover, probeert jezelf recht te trekken als je bij mij in de armen ligt of in de wipper. Je kan intussen hevig wippen daarin en je heft ook je poep op als je op het verzorgingskussen ligt.  

En je rolt van buik naar zij naar rug.

Je bent een sterke meid, hoor.  Klein, maar dapper!

We babbelen nog veel en je lacht ook luidop ondertussen.

Je kan me soms ook zo lief en vragend aankijken: "mag ik een beetje drinken, mama?"

Eerst dacht ik dat ik me dat inbeeldde, maar je vraagt dat echt.  Als ik wacht dan, dan ga je wenen.

Volgende maand breekt een hele nieuwe periode aan.  Mama gaat terug werken en jij naar de kribbe.

Loslaten, stap 1.  Van vele...

Je gaat dat goed doen.

Je drinkt nog niet van de fles, en dat baart me lichtjes zorgen.  Maar ook dat zal wel goed komen, zeker?

Ik heb spijt dat deze heerlijke tijd voorbij is.  

Maar ik ben ook dankbaar.

Dat ik deze extra maand heb kunnen nemen.

Dat jij zo content bent, meid, goed in je vel, en dat het daarom zo'n fijne tijd was.