NAPPIES DOWN UNDER

Zoals ik reeds vertelde, deden Aaron en ik mee met "The Great Cloth Diaper Change".

Over het evenement schreef ik een gastblog op de blog van Flowerchild, een eco-winkeltje aan de andere kant van de wereld.  Zij deden ook mee en zo konden ze even meekijken hoe het er bij ons aan toeging.
Als jullie ook benieuwd zijn, kan je daar dus lezen en meer mooie foto's zijn te vinden bij de stadsfoto's van Leuven.

De officiële cijfers zijn nog niet bekend, maar het is wel al duidelijk dat het record verbroken is.
Hoera!

foto door Doekjes & Broekjes

LIVING ARCHITECTURE

U kent Alain De Botton allicht als filosoof, van boeken als "De troost van de filosofie" en "De architectuur van het geluk".
De titel van het laatste boek verklapt het al een beetje: deze mijnheer is ook geboeid door architectuur.
Hij is ervan overtuigd dat architectuur, ruimtes, onze omgeving mee ons geluk bepalen. Hij begrijpt niet waarom de Britten (en dat geldt toch ook in zekere mate voor de Vlamingen) blijven vasthouden aan bouwmethodes en esthetische waarden uit een vorige eeuw.
Waarom ze de hedendaagse architectuur en technieken niet omarmen om kwalitatieve huizen te bouwen.

Omdat architectuur bij het grote publiek vaak onbekend (en dus onbemind) blijft, heeft hij het project "living architecture" uit de grond gestampt.
Hij stelt gerenommeerde architecten aan om vakantiewoningen te bouwen in Engeland.  Zodat iedereen eens kan logeren en leven in een knap staaltje architectuur.

Wat een nobel doel.
En wat een boeiende projecten komen eruit voort.

De meest in het oog springende is "The balancing Barn" van MVRDV. (Die u hier al vaker bent tegengekomen, maar dat is toeval, hoor.)

Het project dat ik tot nog toe het mooiste vind is "The Shingle House" van NORD.
Mooi geïntegreerd in de omgeving.  Sober, maar het is verdorie moeilijk om iets er zo sober te doen uitzien.  It's all in the details.

Het is gelegen in Dungeness, in het zuiden van Kent. Een beetje een verlaten gebied, met vervallen strandhuisjes en loodsen, aangespoelde boten die vergaan op het strand. De schoonheid van vergane glorie. Het ontwerp verwijst naar de strandhuisjes uit de buurt.

De raamopeningen zijn zeer zorgvuldig gemaakt, getuige dit prachtige "streepje landschap".

Andere ramen kunnen dan weer volledig openschuiven, wat zeker op vakantie geweldig is: binnen-buiten leven.

Het interieur is in contrast met de buitenschoolse volledig wit geschilderd. Dit versterkt nog het strandhuisgevoel. 'Het huis charmeert in zijn eenvoud en is opnemen vriendelijke manier rauw.', zegt De Botton in dit artikel.

Moest dit huis nu in een land met een ietsje minder regenachtig klimaat liggen, ik had al lang geboekt!

Ik vind het een prachtig project, en ben benieuwd naar de woningen die nog in ontwikkeling zijn, o.a. van Peter Zumthor.

Hoedje af voor Alain de Botton.
Zoals de Vlaamse Bouwmeester ook al heeft willen zeggen met zijn 'Prijs Bouwmeester': een goed project heeft een goede ontwerper, maar vooral een goede opdrachtgever.  
Een architect alleen kan geen architectuur maken.

LIEFSTE AARON WEEK 27 *SPECIAL EDITION*

Lieve Aaron,


Vorige zondag was je 6 maanden oud.
6 maanden al!
En toeval of niet, maar na een kleine omzwerving, kwam het geboortecadeau van je meter aan uit Australië. Je moet weten liefje, dat ligt echt aan de andere kant van de wereld. Verder kan je niet, want dan kom je al terug.

We hebben samen het cadeau uitgepakt -je houdt ook van het kleurrijke knisperende papier, en toen begrepen we meteen waarom het wat langer geduurd heeft:

W A U W !!
Een echt granny's squares dekentje!!  Helemaal voor jou, met liefde en geduld gemaakt door je meter.
Wat een prachtig cadeau.


En het wordt nog mooier.  Hoe kan dat?
Wel, een tijdje geleden was het ARTEFACT-festival in STUK en wilde ik graag gaan voor "The Mending Project" van Lee Mingwei.

The Mending Project is "een interactieve conceptuele installatie waarbij iemand aan een grote tafel zit bij wie allerlei soorten gehavend textiel kan worden binnengebracht. Je kiest de kleur van de draad en ziet hoe het kledingstuk wordt hersteld. Het herstelde kledingstuk, met de gareneindes nog zichtbaar, wordt op tafel gelegd met eerder herstelde stukken. Op de laatste dag van de tentoonstelling kan iedereen zijn kledingstuk terug afhalen."

Het herstelwerk heeft volgens de kunstenaar ook een emotionele waarde, afhankelijk van hoe persoonlijk de beschadigde kledij is, bv. je favoriete T-shirt vs. een oud, nauwelijks gebruikt tafellaken. Die emotionele herstelling wordt gekenmerkt door de keuze van de draad, die een andere, vaak contrasterende kleur heeft dan het te herstellen textiel, om zo de herstelling te gedenken. In tegenstelling tot een kleermaker, die zal proberen te verdoezelen dat het kledingstuk ooit beschadigd was, is dit herstelwerk een vorm van viering van de reparatie: ‘hier werd iets goeds gedaan, een geschenk werd gegeven, dit kledingstuk is zelfs mooier dan ervoor.’

We zijn er toen niet geraakt.
Maar moet je nu wat weten?  The Mending Project is blijkbaar ook in Sidney langsgeweest op de biënnale.  En jouw dekentje is daar wel geraakt!

Lieve schat, ik hoop dat het je trouwe bondgenoot wordt in dromeland, dat het je kan verwarmen, letterlijk en figuurlijk en dat je het zal koesteren, en wie weet ooit aan je kleinkinderen zal geven...
En ondertussen doet het ook prima dienst als zonwering.

REGENBOOG WAS & PLAS

Wasbare luiers: de voordelen zijn gekend:

Goed voor het milieu.
Goed voor de portemonnee.
Goed voor de billetjes en de zindelijkheid.

De vooroordelen zijn ook gekend natuurlijk.
Mijn mama: "ge zijt zot".
Dat bleek wel van ergens te komen: ze heeft dat moeten gebruiken, 30 jaar geleden, voor mijn billetjes, maar dan nog de ouderwetse tetradoeken.
Nee, ik ben niet zot en de hedendaagse luiers zijn echt wel anders en verschillen op zich niet zo erg veel van wegwerp.

Het blijkt zelfs beter mee te vallen dan ik had gedacht.
Het moeilijkste was eigenlijk kiezen welke.
All-in-one luiers leken me het gemakkelijkst.
En meegroeiluiers, dan hoef je ze niet in elke maat te kopen.
Op internet is er een ruime keuze. Itti Bitty, (daar zweert Kaatjes mammy bij), Totsbots, mullymuskut, bumgenius, ...
Ik zag door de bomen het bos niet en ging toch maar naar een info-avond van Doekjes en Broekjes.
Bij alle bovenstaande die ik opperde, zeiden ze: ja, er zijn grote fans, maar niet iedereen was er tevreden van, dus verkopen we ze niet meer. Tja.
De nieuwe visie van de Totsbots Easyfit waren ze wel aan het testen.

Ik ben toch blij dat ik hun advies gevolgd heb.
Het zijn bamboeluiers geworden met aparte overbroekjes.
Want zo moeilijk zijn twee broekjes nu ook weer niet. En hiermee raken we dus zonder problemen de nacht door. Ookal is ons ventje een goed plasserke.
We hebben een paar aio's, voor onderweg, maar daar hebben we al wel eens een accidentje mee, dus eigenlijk blijven die meestal in de kast liggen.
Ik moet er wel bij zeggen dat ons ventje enkel nog borstvoeding krijgt, dus ik ben wel benieuwd wat dat gaat geven als hij vast voedsel begint te eten.  Maar daarvoor hebben we dan een rol papieren inleggertjes.
Ha, ondertussen eet hij dus wel vaste voeding. En ook dat valt mee. Papieren inleggertje gewoon weggooien. En de rest wassen. Als hij enkel een plasje heeft gedaan, kan de inlegger ook mee gewassen worden (tot 10 keer). Zo blijft het afval alsnog beperkt.

Voor onderweg hebben we zo'n luierwaszakje met rits en ook daar ben ik tevreden van. Geen lekken en geen geurtjes.

Nadeel van bamboeluiers is dat ze heel traag drogen.  (Ik heb dat getest in september - nog geen verwarming op - dat duurde meer dan 24u).  Dus moet ik wel bekennen: ik doe ze in de droogkast.  Maar ter mijne verdediging: zelfs dan, heeft ecowerf berekend, blijft het milieuvoordeel nog groot en wij hebben wel geïnvesteerd in een energiezuinige warmtepompdroogkast (ttz gekregen als geboortecadeau van de schoonouders) en wij hebben een klein huis met vloerverwarming, dus ik kan ze hier niet overal over de radiatoren gaan hangen.  Maar binnenkort hopelijk buiten op de wasdraad...

En voor mij nog een groot voordeel: ze zijn zoveel kleurrijker dan wegwerppampers!!!

PS: Morgen is het "The Great Cloth Diaper Change".  Nu ben ik over het algemeen niet zo geïnsteresseerd in wereldrecords, maar omdat het eigenlijk een poging is om wasbare luiers te promoten, doen we mee!
Misschien kom ik jullie wel tegen morgen om 10u30 in Leuven.

LIEFSTE AARON WEEK 26

Met je stipjes mag je natuurlijk niet naar de crèche, dus zoeken we andere oplossingen.
Maandag zorgt mijn tante Kris voor jou.
Dinsdag komt er weer een CM-oppas.
Woensdag komt moeke.

Iedereen begroet jij met een grote glimlach.
Dat is zo fijn.
En iedereeen heeft zo goed voor jou gezorgd.


Je eet heel goed ondertussen.  Best al veel groentepap en vooral veel fruitpap.  Of gewoon stukjes banaan.  En je drinkt ook nog goed veel moedermelk.  Je bent weer merkbaar zwaarder en duidelijk aan het aansterken om te genezen.

Man, man, ik kijk uit naar het einde van de week: eindelijk ZON & jij eindelijk weer genezen. Dan gaan wij wandelen. Wandelen. En buiten spelen!

We hebben buiten gespeeld,
met je vingers het gras gestreeld
Lange wandelingen gemaakt,
Van de lente geproefd en het heeft gesmaakt!

WALVIS

Gisteren eindelijk even tussendoor de tijd gevonden om een tweede poging te wagen om de walvis op een T-shirt voor Aaron te krijgen.
Ondertussen een T-shirt in een maatje groter, gekocht in de kringwinkel.
En deze keer is het wel gelukt:

En de cupcakes werden eindelijk van herbruik-cadeaupapier voorzien. Eén snoezeke is al ter wereld gekomen, op het andere is het nog eventjes wachten.

LIEFSTE AARON WEEK 25

Je bent geïnteresseerd in ons eten liefje.
Je wil mijn glas nemen, als ik ervan drink.
En mijn boterham, en mijn vork,...

Dus mag je van ons eens proberen.
We beginnen met brocollipuree.  Maar dat vind je maar niks.
We proberen de volgende dag opnieuw.  Geen succes.

We gooien het over een andere boeg en proberen de Rapleymethode.
Wij eten rijst en nadat we gedaan hebben, leggen we een schepje op tafel.
Je pakt het direct vast en zit er gefascineerd mee te spelen.
Zeker een kwartier, en ik denk: "Je steekt alles in je mond, en dit niet??!!".
Nu ja, dan is het alvast goed voor je fijne motoriek.
Je probeert ook steeds vaker de zwaartekracht uit en dat doe je ook met de rijst.
Die - hoe eigenaardig - niet valt, maar blijft plakken aan je handjes.
Dan toch maar eens in de mond steken.
Je sabbelt, trekt eens geen vies gezicht.  En wil nog.  Veel krijg je niet binnen, maar je eet het toch en je eet het zelf.  Alles plakt, maar dat vinden we niet erg.We zijn zo fier als een gieter.
De volgende dag geven we je worteltjes en patatjes, en dan banaan.

Verder blijft het een moeilijke week, zeker 's nachts.
Donderdag komt de aap uit de mouw: je krijgt vlekjes... met blaasjes...
WINDPOKKEN.  Maar liefje toch.
Eigenlijk is het een opluchting dat we nu weten wat er scheelt.
Met de uitbraak van de vlekjes, lijkt het ergste zelfs voorbij.
En geen last van jeuk, voorlopig.
Laten we hopen dat dat zo blijft.
En dat je gauw weer genezen bent.

LIEFSTE AARON WEEK 24

Jij kleine hartedief!

Dit briefje lag op tafel toen ik thuikwam van het werk.
Je papa hat het geschreven, nadat de CM-thuisoppas was vertrokken.
Ik was ontroerd.

Verder gaan we deze week zo snel mogelijk vergeten.
Je was ziek en tegelijk heel hard aan het werken op tandjes en ook is groeispurtman daar alweer.
Huilen - lachen - huilen - lachen - huilen - niet willen/kunnen slapen - meer huilen -...
Het gaat wel weer over, lieverd.
Na regen komt zonneschijn!
(Onthou deze uitdrukking maar goed, je bent nu eenmaal in België geboren.)

HET EI VAN COLUMBUS

Ik ben verliefd op deze lamp van Valentina Caretta.

De vorm van de lampcollectie met de naam "het ei van Columbus" is geïnspireerd door de plooitjes van lampen uit lang vervlogen dagen.  
Het materiaal van de lamp daarentegen is redelijk ruw: ze is gemaakt van geperst kartonvezel, die meestal in de verpakkingsindustrie wordt gebruikt.  Het materiaal wordt zo uit zijn context gehaald en verrijkt met esthetische en decoratieve waarde.  Zo wordt het object licht, robuust en duurzaam in alle betekenissen van het woord.

Ik vraag me af of ze genoeg licht zou geven voor boven onze eettafel.  Daarvoor zijn we nog op zoek naar een lamp.  Misschien is het een optie om meerdere te hangen...  Ze zijn namelijk ook uiterst betaalbaar.

De naam refereert trouwens naar het verhaal van de ontdekkingsreiziger Columbus, die degene die hem uitlachten, uitdaagde om een ei op zijn tip te laten staan.  Toen ze het opgaven, deed hij het ei staan door het op de tafel te kloppen om zijn tip af te platten.  Zo demonstreerde hij dat een briljant idee heel eenvoudig kan lijken - achteraf.

OOGSNOEP

ARCHITECTUUR & NATUUR

Beide foto's genomen op de architectuurbiennale van Venetië.