In de aanloop naar het bouwverlof wordt het stress-niveau hier te hoog om te bloggen.
En ook tijdens dat verlof ga ik zo min mogelijk tijd aan de computer / iPad spenderen.
Dus druk ik even op pauze hier.
Tot binnenkort!
vrijdag 28 juni 2013
PAUZE
In de aanloop naar het bouwverlof wordt het stress-niveau hier te hoog om te bloggen.
En ook tijdens dat verlof ga ik zo min mogelijk tijd aan de computer / iPad spenderen.
Dus druk ik even op pauze hier.
Tot binnenkort!
donderdag 27 juni 2013
LIEFSTE AARON WEEK 37
Dag mijn allervrolijkste jongen,
Eén van je favoriete spelletjes is verstoppertje.
Als er ook maar iets textiel in de buurt ligt (kleertjes, tetradoek, fleecedekentje,...), dan trek je dat over je hoofd.
Dan zeggen wij: "oh, waar is Aaron nu? Waar ben je naartoe?"
En dan trek je de stof weg met een triomfantelijk gezicht.
En dan wij: "Ah, daar ben je. Kiekeboe!!!"
En dan barst jij in lachen uit.
Heerlijk is dat.
Nog leuker is papa de kermisattractie. Ondersteboven hangen is het leukste wat er is!
Oh, en als we dingen naar je gooien. Dat vind je ook de max.
En de haardroger. Als ik mijn haren droog, dan word ik aangekeken met een breed lachend gezicht.
Je eet boterhammen ondertussen. En je eet ze heel graag.
Gewoon zo, zonder iets op. Het liefst grote stukken, zodat je ze stevig kan vastpakken en in twee plooien en dan het middelste eerst in je mond steken. En daarna de rest van de stukjes die dan nog in je beide handjes zitten, lekker mals maken met speeksel. En ze dan weer uit je mondje nemen en over de stoel uitsmeren. En wat dan nog overblijft, toch weer opeten.
Laatst zat je aan tafel toen papa thuiskwam. Hij parkeerde zijn fiets aan de voorgevel. Jij zag hem al door het raam en begon spontaan in je handjes te klappen.
Toen was dat nog met de vuistjes, maar ondertussen echt met je handjes.
Je doet ook "high five" en ook daar moet je hartelijk om lachen.
Je flappert ook nog steeds à volonté. Vol enthousiasme.
Dat flapperen doe je ook als je op je buikje ligt. (Liever vliegen dan kruipen?)
Maar uiteraard ga je daar niet van vooruit, en dat zorgt wel eens voor frustratie.
Nochtans gaat het steeds beter op je buikje, en doe je pogingen om je knieën onder je poep te steken.
Eergisterenavond lag je in de créche op je buikje, en was je een beetje verschoven op de vloer.
Gisteravond lag je in de crèche op je buikje, helemaal rechts tegen de muur.
Je was de breedte helemaal overgestoken, al schuivend, achteruit.
(De crèche zit in een rijhuisje net als dat van ons, dus "helemaal" is maar 4 meter, maar het is een begin hé!)
Benieuwd wat het vanavond zal zijn.
Het is ook weer groeispurtjestijd.
Vorige week was je wat vaker huilerig en mochten we weer niet uit je zicht verdwijnen, maar ondertussen ben je daar weer door.
Klaar om ons elke dag te verrassen.
Je leert heel veel bij op korte tijd en je gezichtje verandert elke dag.
Deze morgen stond er ook een wit streepje extra in je mondje. Daar komt tandje nr. 2.
Wat heb je morgen voor ons in petto?
Eén van je favoriete spelletjes is verstoppertje.
Als er ook maar iets textiel in de buurt ligt (kleertjes, tetradoek, fleecedekentje,...), dan trek je dat over je hoofd.
Dan zeggen wij: "oh, waar is Aaron nu? Waar ben je naartoe?"
En dan trek je de stof weg met een triomfantelijk gezicht.
En dan wij: "Ah, daar ben je. Kiekeboe!!!"
En dan barst jij in lachen uit.
Heerlijk is dat.
Nog leuker is papa de kermisattractie. Ondersteboven hangen is het leukste wat er is!
Oh, en als we dingen naar je gooien. Dat vind je ook de max.
En de haardroger. Als ik mijn haren droog, dan word ik aangekeken met een breed lachend gezicht.
Je eet boterhammen ondertussen. En je eet ze heel graag.
Gewoon zo, zonder iets op. Het liefst grote stukken, zodat je ze stevig kan vastpakken en in twee plooien en dan het middelste eerst in je mond steken. En daarna de rest van de stukjes die dan nog in je beide handjes zitten, lekker mals maken met speeksel. En ze dan weer uit je mondje nemen en over de stoel uitsmeren. En wat dan nog overblijft, toch weer opeten.
Laatst zat je aan tafel toen papa thuiskwam. Hij parkeerde zijn fiets aan de voorgevel. Jij zag hem al door het raam en begon spontaan in je handjes te klappen.
Toen was dat nog met de vuistjes, maar ondertussen echt met je handjes.
Je doet ook "high five" en ook daar moet je hartelijk om lachen.
Je flappert ook nog steeds à volonté. Vol enthousiasme.
Dat flapperen doe je ook als je op je buikje ligt. (Liever vliegen dan kruipen?)
Maar uiteraard ga je daar niet van vooruit, en dat zorgt wel eens voor frustratie.
Nochtans gaat het steeds beter op je buikje, en doe je pogingen om je knieën onder je poep te steken.
Eergisterenavond lag je in de créche op je buikje, en was je een beetje verschoven op de vloer.
Gisteravond lag je in de crèche op je buikje, helemaal rechts tegen de muur.
Je was de breedte helemaal overgestoken, al schuivend, achteruit.
(De crèche zit in een rijhuisje net als dat van ons, dus "helemaal" is maar 4 meter, maar het is een begin hé!)
Benieuwd wat het vanavond zal zijn.
Het is ook weer groeispurtjestijd.
Vorige week was je wat vaker huilerig en mochten we weer niet uit je zicht verdwijnen, maar ondertussen ben je daar weer door.
Klaar om ons elke dag te verrassen.
Je leert heel veel bij op korte tijd en je gezichtje verandert elke dag.
Deze morgen stond er ook een wit streepje extra in je mondje. Daar komt tandje nr. 2.
Wat heb je morgen voor ons in petto?
maandag 24 juni 2013
HIEP HIEP
HOERA !!!
Mijn metekindje werd 1 vorig weekend.
1 jaar al!
En daar hoorde een kroon bij.
Dus zocht ik in mijn doos ""pakskemaken" naar leuk papier.
Ik vond nog een restje gevelfolie dat ik bewaard had, en wat bleek: gevelfolie (voor gevels met open voeg) is ideaal kroonmateriaal! Soepel en stijf tegelijk. En de binnenkant voelt een beetje stof-achtig aan. Lekker zacht.
De buitenzijde was zwart, dus daar kleefden we een mooi inpakpapiertje over, dat hier een tijdje geleden per post toekwam. De randen werden versierd met masking tape. Nog een grote 1 tapen en nog wat paarse stickertjes en klaar was ze.
Oh ja, en zijn initialen mochten ook niet ontbreken.
Van harte een dikke proficiat en een nog dikkere knuffel!!!
Mijn metekindje werd 1 vorig weekend.
1 jaar al!
En daar hoorde een kroon bij.
Dus zocht ik in mijn doos ""pakskemaken" naar leuk papier.
Ik vond nog een restje gevelfolie dat ik bewaard had, en wat bleek: gevelfolie (voor gevels met open voeg) is ideaal kroonmateriaal! Soepel en stijf tegelijk. En de binnenkant voelt een beetje stof-achtig aan. Lekker zacht.
De buitenzijde was zwart, dus daar kleefden we een mooi inpakpapiertje over, dat hier een tijdje geleden per post toekwam. De randen werden versierd met masking tape. Nog een grote 1 tapen en nog wat paarse stickertjes en klaar was ze.
Oh ja, en zijn initialen mochten ook niet ontbreken.
Van harte een dikke proficiat en een nog dikkere knuffel!!!
vrijdag 21 juni 2013
ZERO PASTIC WEEK: ROUND UP
Ik dacht: dat moet toch te doen zijn voor één week.
Zeker aangezien ik niet vaak winkel en niet veel nodig had deze week, buiten natuurlijk wel boodschappen voor het eten.
Melk, boter, afwasmiddel, koeken,... om maar enkele dingen te noemen die moeilijk zijn zonder plastiek, dat alles was nog op voorraad, dus hoefde ik niet te kopen.
Zelfs dan nog is het tricky.
Op dinsdag ging mijn man even naar de buurtwinkel voor sla en tomaten.
Enkel dat. Sla en tomaten.
En de krop sla (ja een krop, geen zakje voorgewassen), zat toch wel niet in een plastiekske van 'flandria'.
Dus alleen daarvoor al, kwam er een stuk plastiek ons huis binnen.
Op woensdag ging hij er een kool halen en voor hij er erg in had, deden ze die in een plastiek zakje.
"Daar mag ik niet mee thuiskomen van mijn vrouw", zei hij.
"Oei, is ze zo streng?"
"Nee, maar het is week zonder plastiek."
"Ah, ok".
En ze haalden de kool terug uit het zakje.
Dus kwam hij thuis zonder plastiek zakje, maar wel met een plastiek potje Griekse yoghurt.
Waar hij een heel lekkere dressing mee maakte, dat moet gezegd.
Op donderdagavond hadden we een paar overrijpe bananen, waar dringend milk-shake van moest gemaakt worden. Maar het vanille-ijs was op. En voor mijn man gaat dat niet zonder.
Dus reed hij naar de croccantino voor ijs. En kwam terug met een plastieken doos.
(Nu ga ik die volgende keer wel uitwassen en vragen of ze ze opnieuw willen vullen. Ik denk dat ze dat daar wel zouden doen.)
Op vrijdag ging ik boodschappen doen en had ik ondanks de goede voorbereiding toch nog 2 stukjes plastiek mee.
Conclusie: technisch gezien heb ikzelf niet zoveel plastiek gekocht, maar er is toch wel wat plastiek ons huis binnengekomen, ondanks goede bedoelingen.
Maar zonder er op te letten, was het het driedubbele geweest, denk ik.
Of nee, ik ben daar zeker van.
Dus we kunnen wel degelijk iets doen.
En ook voor het deel dat moeilijk te vermijden valt, kunnen we actie ondernemen.
Stuur het afval op naar de producent, samen met een begeleidende brief -te vinden op zeroplasticweek.org.
Of ze alstublieft toch eens kunnen nadenken over een alternatieve verpakking.
Als we dat met z'n allen doen, kunnen ze ons niet negeren.
Ik stuur er alvast één naar LU (prince ministar koekjes zijn zo lekker), ALPRO SOJA (sojamelk, boter, puddingskes,...) en OXFAM wereldwinkel (waarom ze in godsnaam hun lekkere citroenthee in plastiekjes doen tegenwoordig, i.p.v. papiertjes).
Conclusie 2: We zijn bijna een week later met het publiceren van deze blogpost.
Het was een drukke week. Zo druk dat ik nergens ben geraakt om überhaupt iets te kopen. En dus ook geen plastiek.
Zero plastic week was beter deze week geweest! :-)
Zeker aangezien ik niet vaak winkel en niet veel nodig had deze week, buiten natuurlijk wel boodschappen voor het eten.
Melk, boter, afwasmiddel, koeken,... om maar enkele dingen te noemen die moeilijk zijn zonder plastiek, dat alles was nog op voorraad, dus hoefde ik niet te kopen.
Zelfs dan nog is het tricky.
Op dinsdag ging mijn man even naar de buurtwinkel voor sla en tomaten.
Enkel dat. Sla en tomaten.
En de krop sla (ja een krop, geen zakje voorgewassen), zat toch wel niet in een plastiekske van 'flandria'.
Dus alleen daarvoor al, kwam er een stuk plastiek ons huis binnen.
Op woensdag ging hij er een kool halen en voor hij er erg in had, deden ze die in een plastiek zakje.
"Daar mag ik niet mee thuiskomen van mijn vrouw", zei hij.
"Oei, is ze zo streng?"
"Nee, maar het is week zonder plastiek."
"Ah, ok".
En ze haalden de kool terug uit het zakje.
Dus kwam hij thuis zonder plastiek zakje, maar wel met een plastiek potje Griekse yoghurt.
Waar hij een heel lekkere dressing mee maakte, dat moet gezegd.
Op donderdagavond hadden we een paar overrijpe bananen, waar dringend milk-shake van moest gemaakt worden. Maar het vanille-ijs was op. En voor mijn man gaat dat niet zonder.
Dus reed hij naar de croccantino voor ijs. En kwam terug met een plastieken doos.
(Nu ga ik die volgende keer wel uitwassen en vragen of ze ze opnieuw willen vullen. Ik denk dat ze dat daar wel zouden doen.)
Op vrijdag ging ik boodschappen doen en had ik ondanks de goede voorbereiding toch nog 2 stukjes plastiek mee.
Conclusie: technisch gezien heb ikzelf niet zoveel plastiek gekocht, maar er is toch wel wat plastiek ons huis binnengekomen, ondanks goede bedoelingen.
Maar zonder er op te letten, was het het driedubbele geweest, denk ik.
Of nee, ik ben daar zeker van.
Dus we kunnen wel degelijk iets doen.
 |
| Foto genomen in Kunsthal Rotterdam - OMA |
En ook voor het deel dat moeilijk te vermijden valt, kunnen we actie ondernemen.
Stuur het afval op naar de producent, samen met een begeleidende brief -te vinden op zeroplasticweek.org.
Of ze alstublieft toch eens kunnen nadenken over een alternatieve verpakking.
Als we dat met z'n allen doen, kunnen ze ons niet negeren.
Ik stuur er alvast één naar LU (prince ministar koekjes zijn zo lekker), ALPRO SOJA (sojamelk, boter, puddingskes,...) en OXFAM wereldwinkel (waarom ze in godsnaam hun lekkere citroenthee in plastiekjes doen tegenwoordig, i.p.v. papiertjes).
Conclusie 2: We zijn bijna een week later met het publiceren van deze blogpost.
Het was een drukke week. Zo druk dat ik nergens ben geraakt om überhaupt iets te kopen. En dus ook geen plastiek.
Zero plastic week was beter deze week geweest! :-)
ZERO PLASTIC WEEK: BABY-UITZET
Laat ik even de denkoefening maken: welk plastiek heeft Aaron in zijn korte tijd op deze wereld al op zijn geweten?
Ik ben geneigd om te denken dat dat meevalt, omdat ik geprobeerd heb om ten eerste zo weinig mogelijk te kopen en ten tweede zoveel mogelijk tweedehands te kopen.
Kinderwagen, bedje, badje, speeltapijt, tripp trapp, kleertjes,... allemaal tweedehands.
De maxi-cosi, een verzorgingskussen en een luieremmer waren eigenlijk de enige dingen die we nieuw kochten, maar dat is ineens wel een hele hoop plastiek. Ah ja, en wasbare luiers in bamboe, maar de overbroekjes zijn natuurlijk wel kunststof... Maar goed, dat zie ik als investering om veel ander wegwerpplastiek uit te sparen.
Dat hij borstvoeding krijgt, nog steeds, zorgt voor minder plastiekafval (waterflessen, dozen met in elke doos scheplepeltjes). Maar daarvoor heb ik wel geïnvesteerd in een goede kolf (die je blijkbaar beter niet tweedehands koopt) en de bijhorende koeltas en flesjes. Allemaal plastiek. Oeps.
Ondertussen drinkt hij ook water en daarvoor kocht ik dan moooooooie glazen flesjes (allé, het mooie is eigenlijk het silicone omhulsel. Valt silicone onder plastiek?) en deze coole RVS-drinkfles, die nog niet op de markt was toen hij geboren werd. Dat glazen flesje past trouwens ook in de koeltas bij de kolf, dus in feite hadden glazen flessen toch gekund. Alleen staan er geen hoeveelheidsstreepjes op. Maar anderzijds... hoeveel cc hij exact binnen heeft, is ook niet zo belangrijk. Aan de borst weet ik dat ook niet.
Eetlepels kocht ik in bamboo, maar ze zijn wat aan de grote kant, dus kocht ik ook twee in roestvrij staal, bekleed met kunststof. Dus toch wat plastiek. En daarbij samen kocht ik na lang twijfelen, twee plastiek potjes met een deksel voor de fruitpap. Omdat ik gewoon geen deftige tupperware potjes heb, en omdat je toch al eens fruitpap wil meenemen voor onderweg.
Daarop heb ik nogal wat commentaar gekregen van mijn echtgenoot dat ik een onnodig stuk plastiek had gekocht! Ik mag het ook enkel gebruiken voor onderweg, thuis moet de fruitpap in een porseleinen kommetje. Zodat hij geen onnodig plastiek zou binnenkrijgen bij het eten. Waar wil hij daarmee naartoe: dat hij pasticarian wordt???
Ergens heeft hij gelijk natuurlijk.
Maar waar vind ik porseleinen kommetjes met deksel?
Zonder deksel is toch moeilijk voor transport per luierrugzak. Een potje pudding (voor mij) nam ik deze week mee in een luncskin en dat ging, maar pudding is wel stijver dan fruitpap.
Anderzijds kocht ik een natuurrubberen fopspeen, maar dat betrouwde hij dan weer niet, dat moest van de apotheker zijn. Dus zijn zijn tuutjes wel plastiek (BPA-vrij, dat natuurlijk wel).
Nog plastiek van de apotheek: alle flesjes fysiologisch serum (en daar hebben we al véél van nodig gehad), een voorhoofdthermometer en een bijtring voor in de koelkast.
Dat brengt ons bij wat je zou denken de grootste plastiek boosdoener: speelgoed.
Ik heb nog maar twee dingen speelgoed nieuw gekocht: een houten "atomium"(skwish) en een badboekje. Dat laatste dus plastiek. Verder kreeg hij wat speelgoed, maar dat bleef binnen de perken.
Daar deden we het maanden mee. Ik vind dat kinderen niet moeten overladen worden met speelgoed. Maar een maand geleden panikeerde ik even: heeft dat ventje nu niet wat te weinig speelgoed?
Wordt hij wel genoeg gestimuleerd?
Een lege plastiek fles vulde ik met kleurige bobijntjes naaigaren en dat was leuk.
Voor even, want zoveel kan je daar nu ook weer niet mee doen.
En kartonnen dozen zijn ook leuk speelgoed, maar hij zabbert ze zo onder dat de inkt losweekt.
Dat is het ook niet.
Ik vond online iemand in de buurt die hopen speelgoed wegdeed. Beetje plastiek redden van de afvalberg dus :-). Ik kocht een ganse doos boeken en puzzels (hier is weinig plastiek aan), dat kan je niet genoeg hebben, lijkt mij. Daar is ie wel nog te klein voor.
Ik kocht ook nog wat baby-lego. Dat kende ik niet, maar is wel geweldig leuk! De stapelgiraf is zijn favoriet van het moment. En zo'n oude telefoon op wieltjes en nog wat dingen, nu kunnen we weer een jaar verder.
Dus dat speelgoed valt best mee.
Al bij al: Als je alles bijeen zou leggen, verschiet je wat een berg dat toch weer wordt.
Maar het had veel erger gekund.
En het overgrote deel ervan kan gelukkig weer doorverkocht en hergebruikt worden.
Ik ben geneigd om te denken dat dat meevalt, omdat ik geprobeerd heb om ten eerste zo weinig mogelijk te kopen en ten tweede zoveel mogelijk tweedehands te kopen.
Kinderwagen, bedje, badje, speeltapijt, tripp trapp, kleertjes,... allemaal tweedehands.
De maxi-cosi, een verzorgingskussen en een luieremmer waren eigenlijk de enige dingen die we nieuw kochten, maar dat is ineens wel een hele hoop plastiek. Ah ja, en wasbare luiers in bamboe, maar de overbroekjes zijn natuurlijk wel kunststof... Maar goed, dat zie ik als investering om veel ander wegwerpplastiek uit te sparen.
Dat hij borstvoeding krijgt, nog steeds, zorgt voor minder plastiekafval (waterflessen, dozen met in elke doos scheplepeltjes). Maar daarvoor heb ik wel geïnvesteerd in een goede kolf (die je blijkbaar beter niet tweedehands koopt) en de bijhorende koeltas en flesjes. Allemaal plastiek. Oeps.
Ondertussen drinkt hij ook water en daarvoor kocht ik dan moooooooie glazen flesjes (allé, het mooie is eigenlijk het silicone omhulsel. Valt silicone onder plastiek?) en deze coole RVS-drinkfles, die nog niet op de markt was toen hij geboren werd. Dat glazen flesje past trouwens ook in de koeltas bij de kolf, dus in feite hadden glazen flessen toch gekund. Alleen staan er geen hoeveelheidsstreepjes op. Maar anderzijds... hoeveel cc hij exact binnen heeft, is ook niet zo belangrijk. Aan de borst weet ik dat ook niet.
Eetlepels kocht ik in bamboo, maar ze zijn wat aan de grote kant, dus kocht ik ook twee in roestvrij staal, bekleed met kunststof. Dus toch wat plastiek. En daarbij samen kocht ik na lang twijfelen, twee plastiek potjes met een deksel voor de fruitpap. Omdat ik gewoon geen deftige tupperware potjes heb, en omdat je toch al eens fruitpap wil meenemen voor onderweg.
Daarop heb ik nogal wat commentaar gekregen van mijn echtgenoot dat ik een onnodig stuk plastiek had gekocht! Ik mag het ook enkel gebruiken voor onderweg, thuis moet de fruitpap in een porseleinen kommetje. Zodat hij geen onnodig plastiek zou binnenkrijgen bij het eten. Waar wil hij daarmee naartoe: dat hij pasticarian wordt???
Ergens heeft hij gelijk natuurlijk.
Maar waar vind ik porseleinen kommetjes met deksel?
Zonder deksel is toch moeilijk voor transport per luierrugzak. Een potje pudding (voor mij) nam ik deze week mee in een luncskin en dat ging, maar pudding is wel stijver dan fruitpap.
Anderzijds kocht ik een natuurrubberen fopspeen, maar dat betrouwde hij dan weer niet, dat moest van de apotheker zijn. Dus zijn zijn tuutjes wel plastiek (BPA-vrij, dat natuurlijk wel).
Nog plastiek van de apotheek: alle flesjes fysiologisch serum (en daar hebben we al véél van nodig gehad), een voorhoofdthermometer en een bijtring voor in de koelkast.
Dat brengt ons bij wat je zou denken de grootste plastiek boosdoener: speelgoed.
Ik heb nog maar twee dingen speelgoed nieuw gekocht: een houten "atomium"(skwish) en een badboekje. Dat laatste dus plastiek. Verder kreeg hij wat speelgoed, maar dat bleef binnen de perken.
Daar deden we het maanden mee. Ik vind dat kinderen niet moeten overladen worden met speelgoed. Maar een maand geleden panikeerde ik even: heeft dat ventje nu niet wat te weinig speelgoed?
Wordt hij wel genoeg gestimuleerd?
Een lege plastiek fles vulde ik met kleurige bobijntjes naaigaren en dat was leuk.
Voor even, want zoveel kan je daar nu ook weer niet mee doen.
En kartonnen dozen zijn ook leuk speelgoed, maar hij zabbert ze zo onder dat de inkt losweekt.
Dat is het ook niet.
Ik vond online iemand in de buurt die hopen speelgoed wegdeed. Beetje plastiek redden van de afvalberg dus :-). Ik kocht een ganse doos boeken en puzzels (hier is weinig plastiek aan), dat kan je niet genoeg hebben, lijkt mij. Daar is ie wel nog te klein voor.
Ik kocht ook nog wat baby-lego. Dat kende ik niet, maar is wel geweldig leuk! De stapelgiraf is zijn favoriet van het moment. En zo'n oude telefoon op wieltjes en nog wat dingen, nu kunnen we weer een jaar verder.
Dus dat speelgoed valt best mee.
Al bij al: Als je alles bijeen zou leggen, verschiet je wat een berg dat toch weer wordt.
Maar het had veel erger gekund.
En het overgrote deel ervan kan gelukkig weer doorverkocht en hergebruikt worden.
dinsdag 18 juni 2013
ZERO PLASTIC WEEK IN DE BADKAMER
Dat is wel een heel ander paar mouwen dan de keuken.
Shampoo, douchegel, tandenborstel, tandpasta, lippenbalsem...
Ik mag dan wel eco-douchegel ed. kopen, die komt wel in plastiek flessen.
Mooie plastiek flessen, dat wel.
Iedere keer als er één leeg is, twijfel ik om ze weg te gooien. Of ik er toch niet iets mee kan doen.
Maar je kan ook niet alles bijhouden, dus dan gaat ze toch maar weer de vuilbak in.
Mijn tandenborstel is van gerecykleerd plastiek, maar hé, dat blijft nog steeds plastiek en nadat ik hem gebruikt heb, gaat hij wel de gewone vuilbak in. Preserve zegt dan wel dat ie opnieuw gerecykleerd kan worden, maar hoe dan wel? In de pmd mag ie toch niet.
Nu ik er opnieuw naar zoek, vind ik alternatieven: een houten tandenborstel of een biologisch afbreekbare tandenborstel, waarvan je dan ook nog eens de hoofdjes kan vervangen, dus enkel die hoeft weg te gooien. Zodra mijn voorraad tandenborstels op is, schakelen we over op deze.
En ook voor tandpasta blijken er alternatieven te zijn.
Een ionische tandenborstel waarbij het gebruik van tandpasta overbodig wordt, door een titanium staafje. Oh ja? Ja, blijkbaar komen er in contact met licht en water ionen vrij die tandplak bestrijden.
Dat intrigeert mij wel, dat zou ik wel eens willen testen. Maar deze week kan ik hem toch niet kopen, wegens gemaakt uit ... jawel, plastiek. Jammer.
Een ander alternatief zijn Toothy Tabs, tabletjes in een kartonnen dozeke, waar je even op moet kouwen en dan gaat het schuimen en poets je je tanden verder zoals je gewoon bent.
Die ga ik zeker eens proberen!
En bij Lush vind je eigenlijk ook een oplossing voor alle andere badkamerbenodigdheden: in plaats van vloeibaar, verkopen ze alles vast. En bijgevolg te verpakken in karton of tinnen dozekes.
Dat ik ze nog niet eerder ontdekt heb!
Nochtans kreeg ik enkele jaren geleden voor kerst al eens zo'n massageolie-zeepachtig ding in een prachtig dozeke van mijn tante. Mijn 'frank' was toen nog niet gevallen.
't Is nog even wachten om over te schakelen hierop. Ik had mij namelijk voorgenomen om eerst alles wat er nog in de kast ligt, inclusief staaltjes ed. op te gebruiken, alvorens nog iets te kopen voor de badkamer. Ik heb zo'n gevoel dat we nog even voortkunnen...
En er is natuurlijk nog een mogelijkheid voor zij die tijd hebben, met name de Transitië-methode: zelf maken!
Shampoo, douchegel, tandenborstel, tandpasta, lippenbalsem...
Ik mag dan wel eco-douchegel ed. kopen, die komt wel in plastiek flessen.
Mooie plastiek flessen, dat wel.
Iedere keer als er één leeg is, twijfel ik om ze weg te gooien. Of ik er toch niet iets mee kan doen.
Maar je kan ook niet alles bijhouden, dus dan gaat ze toch maar weer de vuilbak in.
Mijn tandenborstel is van gerecykleerd plastiek, maar hé, dat blijft nog steeds plastiek en nadat ik hem gebruikt heb, gaat hij wel de gewone vuilbak in. Preserve zegt dan wel dat ie opnieuw gerecykleerd kan worden, maar hoe dan wel? In de pmd mag ie toch niet.
Nu ik er opnieuw naar zoek, vind ik alternatieven: een houten tandenborstel of een biologisch afbreekbare tandenborstel, waarvan je dan ook nog eens de hoofdjes kan vervangen, dus enkel die hoeft weg te gooien. Zodra mijn voorraad tandenborstels op is, schakelen we over op deze.
En ook voor tandpasta blijken er alternatieven te zijn.
Een ionische tandenborstel waarbij het gebruik van tandpasta overbodig wordt, door een titanium staafje. Oh ja? Ja, blijkbaar komen er in contact met licht en water ionen vrij die tandplak bestrijden.
Dat intrigeert mij wel, dat zou ik wel eens willen testen. Maar deze week kan ik hem toch niet kopen, wegens gemaakt uit ... jawel, plastiek. Jammer.
Een ander alternatief zijn Toothy Tabs, tabletjes in een kartonnen dozeke, waar je even op moet kouwen en dan gaat het schuimen en poets je je tanden verder zoals je gewoon bent.
Die ga ik zeker eens proberen!
En bij Lush vind je eigenlijk ook een oplossing voor alle andere badkamerbenodigdheden: in plaats van vloeibaar, verkopen ze alles vast. En bijgevolg te verpakken in karton of tinnen dozekes.
Dat ik ze nog niet eerder ontdekt heb!
Nochtans kreeg ik enkele jaren geleden voor kerst al eens zo'n massageolie-zeepachtig ding in een prachtig dozeke van mijn tante. Mijn 'frank' was toen nog niet gevallen.
't Is nog even wachten om over te schakelen hierop. Ik had mij namelijk voorgenomen om eerst alles wat er nog in de kast ligt, inclusief staaltjes ed. op te gebruiken, alvorens nog iets te kopen voor de badkamer. Ik heb zo'n gevoel dat we nog even voortkunnen...
En er is natuurlijk nog een mogelijkheid voor zij die tijd hebben, met name de Transitië-methode: zelf maken!
vrijdag 14 juni 2013
ZERO PLASTIC WEEK: BOODSCHAPPEN
Ik ga boodschappen doen en ik neem mee:
- boodschappentasjes en mijn groentenzakjes
- twee oude broodzakken
- plastieken dozekes met deksel
- een lunchskin
- een plastiek zakje dat nog in mijn bezit is, je weet maar nooit waar het goed voor is.
Zo gewapend, hoop ik thuis te komen zonder nieuw plastiek. Maar wel met al hetgeen ik nodig heb.
En vandaag heb ik tijd om naar biowinkel te gaan (i.p.v. 's avonds na het werk nog naar de c*lr**t), dus ik hoop dat dat ook wat gaat helpen. Alleszins zit de brocolli er niet in een plastiekje.
Wat me nog niet eerder opgevallen was: de aarbeien zitten er ook niet in plastieken, maar kartonnen bakjes en de kerstomaatjes liggen er gewoon los.
Tussen de grote keuze pajottenlander fruitsap vond ik pompelmoessap! Nu nog tonic in een glazen fles vinden. Mijn favoriete bio-yoghurtjes hebben ze ook in grote glazen bokalen. En ik heb kleine glazen PURnatur yoghurtjes om mee te nemen naar het werk.
Bij de toog bestelde ik twee broden en gaf mijn broodzakken af. Dat zorgde niet voor een vreemde, maar wel voor een heel enthousiaste reactie van het meisje achter de toog. Dus kon ik zonder schroom ook mijn lunchskin afgeven om enkele vers gebakken koekjes in te doen. (Aha!! Ik dacht ik koeken ging mogen vergeten bij een plastiekloos bestaan, dus dit was een reuze meevaller. En lekker dat ze zijn!).
En mijn potjes voor wat mousaka en pompoencurry voor op de boterham.
Kwam ik dan thuis zonder plastiek?
Niet helemaal. Er zat een stickertje op de mango.
En ik bestelde ook nog sneden jonge kaas, maar helaas ben ik niet in het bezit van een plastiek potje dat groot genoeg is hiervoor. Ik ben al op tweedehands sites aan het zoeken naar zo'n belegtoren.
En had ik alles bij?
Ook niet helemaal. De mozarella liet ik liggen, wegens in een plastiekje.
Jammer. Maar weet je wat? Het had veel erger kunnen zijn.
Als ik er niet op had gelet, had ik ongetwijfeld het driedubbele aan plastiek mee.
En zo cliché als het is: alle kleine beetjes helpen.
- boodschappentasjes en mijn groentenzakjes
- twee oude broodzakken
- plastieken dozekes met deksel
- een lunchskin
- een plastiek zakje dat nog in mijn bezit is, je weet maar nooit waar het goed voor is.
Zo gewapend, hoop ik thuis te komen zonder nieuw plastiek. Maar wel met al hetgeen ik nodig heb.
En vandaag heb ik tijd om naar biowinkel te gaan (i.p.v. 's avonds na het werk nog naar de c*lr**t), dus ik hoop dat dat ook wat gaat helpen. Alleszins zit de brocolli er niet in een plastiekje.
Tussen de grote keuze pajottenlander fruitsap vond ik pompelmoessap! Nu nog tonic in een glazen fles vinden. Mijn favoriete bio-yoghurtjes hebben ze ook in grote glazen bokalen. En ik heb kleine glazen PURnatur yoghurtjes om mee te nemen naar het werk.
Bij de toog bestelde ik twee broden en gaf mijn broodzakken af. Dat zorgde niet voor een vreemde, maar wel voor een heel enthousiaste reactie van het meisje achter de toog. Dus kon ik zonder schroom ook mijn lunchskin afgeven om enkele vers gebakken koekjes in te doen. (Aha!! Ik dacht ik koeken ging mogen vergeten bij een plastiekloos bestaan, dus dit was een reuze meevaller. En lekker dat ze zijn!).
En mijn potjes voor wat mousaka en pompoencurry voor op de boterham.
Kwam ik dan thuis zonder plastiek?
Niet helemaal. Er zat een stickertje op de mango.
En ik bestelde ook nog sneden jonge kaas, maar helaas ben ik niet in het bezit van een plastiek potje dat groot genoeg is hiervoor. Ik ben al op tweedehands sites aan het zoeken naar zo'n belegtoren.
En had ik alles bij?
Ook niet helemaal. De mozarella liet ik liggen, wegens in een plastiekje.
Jammer. Maar weet je wat? Het had veel erger kunnen zijn.
Als ik er niet op had gelet, had ik ongetwijfeld het driedubbele aan plastiek mee.
En zo cliché als het is: alle kleine beetjes helpen.
donderdag 13 juni 2013
ZERO PLASTIC WEEK IN DE KEUKEN
Via de facebookpagina van Zero Plastic Week vond ik deze 10 tips om plastiek uit de keuken te bannen.
1. Bewaar je eten in glazen of metalen potten
Hmmm, hier scoor ik al niet zo goed. Maar ik ben eraan aan het werken:
Ik ben de lege honingpotten van Oxfam aan het bijhouden om deze om te toveren in voorraardpotten.
Glas én hergebruik. Ha!
Verder heb ik heel veel plastieken potjes. Maar ze zijn ook niet gekocht. We krijgen ze bij de afhaalchinees. In plaats van ze weg te gooien, zijn het mijn standaard diepvriespotjes geworden. Handig stapelbaar en zo. Toch beter ze te herbruiken, dan weg te gooien, niet?
Nog beter zou zijn, om ze mee te nemen naar de chinees de volgende keer. Zodat we er niet wéér bij krijgen. Zou ik dat durven?
2. Geen zakjes meer!
Ik heb deze schoonheid altijd in mijn "sjakosj" zitten en een prachtige opvouwbare roos in mijn werktas, en deze ietwat mannelijkere versie kocht ik ooit voor mijn echtgenoot.
Ze zijn natuurlijk ook van plastiek gemaakt (polyester, dat valt onder plastiek, lijkt mij?).
In de toekomst kunnen we ze best zelf naaien.
We gebruiken ook heel vak de zak van de Bolle Buik die we kregen voor de thuisbevalling. Zo'n goeie ouderwetse, stevige linnen met houten handvat.
En toch laat ik mij soms nog vangen in de winkel -dat ze 't al in een zakje hebben gestoken, nog voor ik mijn mond kon opendoen.
3. Kies voor herbruikbaar.
Deze vind ik een gemakkelijke. Hier geen aluminiumfolie of huishoudfolie en ook geen plastieken vorkskes enzo. De bokes gaan altijd in een lunchskin of boc 'n roll en als er bestek nodig is, neem ik gewoon mijn normale bestek mee. Dat gaat toch ook en dat snijdt tenminste echt.
(en nee, ik word niet gesponsord door kudzu, het is gewoon mijn favoriete eco-supermarkt, zeg maar)
4. Geen plastieken keukengerei.
Voor het overgrote deel ook geen enkel probleem.
Ik ben een fan van hout, voor alles: architectuur, meubilair, en dus ook in de keuken.
Bamboo spatels, een houten snijplank,...
Maar één ding mankeer ik nog in mijn keuken en dat zijn deftige scheplepels. Gewoon simpele scheplepels, in inox, liefst mat, zoals de rest van mijn bestek. Dat lijkt zo evident, maar geloof mij, dat is het niet.
Van pure miserie kocht ik enkele jaren geleden toch een plastieken in de hema. Maar wel maar één, ik weiger om er meer te kopen. Als er iemand weet waar ik dat kan vinden...
5. Geen klaargemaakt eten, want dat betekent sowieso plastiek verpakkingen.
Ik ben geen fan van klaargemaakt eten, gewoon al omwille van de smaak.
Maar het gebeurt toch af en toe, hoor. (Bij wie niet?)
En toen ik na de komst van Aaron weer ging werken, gebeurde het wel vaker. (Dat is een understatement.)
Sinds een paar weken maak ik terug een weekmenu en lukt het weer om lekker zelf te koken.
Mits af en toe de chinees of een maaltijd via het geweldige initiatief "Thuisafgehaald".
En daarbij is het normaal om je eigen potjes mee te nemen om te laten vullen. Zie dat het kan!
6. Vergeet flessenwater.
Ja, duh-uh. Deze vind ik ook een makkelijke.
Dat doen we al lang, hoor. (Veel mensen, denk ik). Thuis en op het werk.
Niet alleen een besparing op plastiek, maar ook op transport.
Ik stel me al die camions met kilo's flessen water voor, in de file, brandstof verbruiken en vuiligheid uitstoten, terwijl dat gewoon uit de kraan komt.
Maar voor andere dranken (die weliswaar niet vaak gedronken worden hier, maar toch) beken ik schuld.
Net omdat we dat meestal maar voor één glaasje doen of als er bezoek komt, koop ik kleine flesjes agrum of tonic en pompelmoessap (voor pomtonic). Daar moet ik toch maar eens een alternatief voor zoeken.
En dan is er Aaron. Voor babies raden ze flessenwater aan, 't is zelfs nog niet gelijk het welke. Gelukkig krijgt hij nog meestal borstvoeding, maar het gebeurt al eens dat hij wat poedermelk krijgt, of gewoon water.
En daarvoor hebben we dus flessen. Zou dat nu echt zo belangrijk zijn?
7. Neem je eigen zakjes mee naar de groetenwinkel. Check.
8. Koop afwasmachinetabletjes in een kartonnen doos. Check.
Maar die tabletjes zelf zitten wel in een plastiekje.
Ecover lijkt zich daarvan bewust dat dat niet ideaal is, want bij verpakkingsinfo melden ze: "Doos uit 95% gerecycleerd karton. Plastic verpakkingen uit polypropyleen en recycleerbaar mits de nodige voorzieningen. (De verpakking beschermt het tablet tegen beschadiging door vocht.)".
9. Maak je eigen afwasmiddel.
Dat zou ik graag eens proberen. Echt waar.
Maar eerlijk: ik denk dat het pinnen wordt op het pinterestbord en dat de uitvoering nog lang op zich zal laten wachten. Tot ik fulltime huismoeder wordt (nooit //zeg nooit nooit) of op pensioen ga (op mijn -tegen dan- 75ste).
10. Weg met de anti-aanbaklaag.
Ik heb Greenpan-pannen. Mag dat wel? Ze noemen het zelf toch gezonde en ecologische antikleeftechnologie.
Sowieso heb ik er genoeg en kunnen ze hopelijk nog een hele tijd mee.
Tot zover de keuken zelf. Dat viel nog mee. Maar nu moet ik een boodschappenlijstje maken...
1. Bewaar je eten in glazen of metalen potten
Hmmm, hier scoor ik al niet zo goed. Maar ik ben eraan aan het werken:
Ik ben de lege honingpotten van Oxfam aan het bijhouden om deze om te toveren in voorraardpotten.
Glas én hergebruik. Ha!
Verder heb ik heel veel plastieken potjes. Maar ze zijn ook niet gekocht. We krijgen ze bij de afhaalchinees. In plaats van ze weg te gooien, zijn het mijn standaard diepvriespotjes geworden. Handig stapelbaar en zo. Toch beter ze te herbruiken, dan weg te gooien, niet?
Nog beter zou zijn, om ze mee te nemen naar de chinees de volgende keer. Zodat we er niet wéér bij krijgen. Zou ik dat durven?
2. Geen zakjes meer!
Ik heb deze schoonheid altijd in mijn "sjakosj" zitten en een prachtige opvouwbare roos in mijn werktas, en deze ietwat mannelijkere versie kocht ik ooit voor mijn echtgenoot.
Ze zijn natuurlijk ook van plastiek gemaakt (polyester, dat valt onder plastiek, lijkt mij?).
In de toekomst kunnen we ze best zelf naaien.
We gebruiken ook heel vak de zak van de Bolle Buik die we kregen voor de thuisbevalling. Zo'n goeie ouderwetse, stevige linnen met houten handvat.
En toch laat ik mij soms nog vangen in de winkel -dat ze 't al in een zakje hebben gestoken, nog voor ik mijn mond kon opendoen.
3. Kies voor herbruikbaar.
Deze vind ik een gemakkelijke. Hier geen aluminiumfolie of huishoudfolie en ook geen plastieken vorkskes enzo. De bokes gaan altijd in een lunchskin of boc 'n roll en als er bestek nodig is, neem ik gewoon mijn normale bestek mee. Dat gaat toch ook en dat snijdt tenminste echt.
(en nee, ik word niet gesponsord door kudzu, het is gewoon mijn favoriete eco-supermarkt, zeg maar)
4. Geen plastieken keukengerei.
Voor het overgrote deel ook geen enkel probleem.
Ik ben een fan van hout, voor alles: architectuur, meubilair, en dus ook in de keuken.
Bamboo spatels, een houten snijplank,...
Maar één ding mankeer ik nog in mijn keuken en dat zijn deftige scheplepels. Gewoon simpele scheplepels, in inox, liefst mat, zoals de rest van mijn bestek. Dat lijkt zo evident, maar geloof mij, dat is het niet.
Van pure miserie kocht ik enkele jaren geleden toch een plastieken in de hema. Maar wel maar één, ik weiger om er meer te kopen. Als er iemand weet waar ik dat kan vinden...
5. Geen klaargemaakt eten, want dat betekent sowieso plastiek verpakkingen.
Ik ben geen fan van klaargemaakt eten, gewoon al omwille van de smaak.
Maar het gebeurt toch af en toe, hoor. (Bij wie niet?)
En toen ik na de komst van Aaron weer ging werken, gebeurde het wel vaker. (Dat is een understatement.)
Sinds een paar weken maak ik terug een weekmenu en lukt het weer om lekker zelf te koken.
Mits af en toe de chinees of een maaltijd via het geweldige initiatief "Thuisafgehaald".
En daarbij is het normaal om je eigen potjes mee te nemen om te laten vullen. Zie dat het kan!
6. Vergeet flessenwater.
Ja, duh-uh. Deze vind ik ook een makkelijke.
Dat doen we al lang, hoor. (Veel mensen, denk ik). Thuis en op het werk.
Niet alleen een besparing op plastiek, maar ook op transport.
Ik stel me al die camions met kilo's flessen water voor, in de file, brandstof verbruiken en vuiligheid uitstoten, terwijl dat gewoon uit de kraan komt.
Maar voor andere dranken (die weliswaar niet vaak gedronken worden hier, maar toch) beken ik schuld.
Net omdat we dat meestal maar voor één glaasje doen of als er bezoek komt, koop ik kleine flesjes agrum of tonic en pompelmoessap (voor pomtonic). Daar moet ik toch maar eens een alternatief voor zoeken.
En dan is er Aaron. Voor babies raden ze flessenwater aan, 't is zelfs nog niet gelijk het welke. Gelukkig krijgt hij nog meestal borstvoeding, maar het gebeurt al eens dat hij wat poedermelk krijgt, of gewoon water.
En daarvoor hebben we dus flessen. Zou dat nu echt zo belangrijk zijn?
7. Neem je eigen zakjes mee naar de groetenwinkel. Check.
8. Koop afwasmachinetabletjes in een kartonnen doos. Check.
Maar die tabletjes zelf zitten wel in een plastiekje.
Ecover lijkt zich daarvan bewust dat dat niet ideaal is, want bij verpakkingsinfo melden ze: "Doos uit 95% gerecycleerd karton. Plastic verpakkingen uit polypropyleen en recycleerbaar mits de nodige voorzieningen. (De verpakking beschermt het tablet tegen beschadiging door vocht.)".
9. Maak je eigen afwasmiddel.
Dat zou ik graag eens proberen. Echt waar.
Maar eerlijk: ik denk dat het pinnen wordt op het pinterestbord en dat de uitvoering nog lang op zich zal laten wachten. Tot ik fulltime huismoeder wordt (nooit //zeg nooit nooit) of op pensioen ga (op mijn -tegen dan- 75ste).
10. Weg met de anti-aanbaklaag.
Ik heb Greenpan-pannen. Mag dat wel? Ze noemen het zelf toch gezonde en ecologische antikleeftechnologie.
Sowieso heb ik er genoeg en kunnen ze hopelijk nog een hele tijd mee.
Tot zover de keuken zelf. Dat viel nog mee. Maar nu moet ik een boodschappenlijstje maken...
woensdag 12 juni 2013
dinsdag 11 juni 2013
ZERO PLASTIC WEEK
Dat is wat je noemt: een uitdaging!
Want hoe vreselijk ik het ook vind: als je boodschappen gaat doen in de supermarkt, dan is het onmogelijk om niet met een berg plastiek thuis te komen.
In de c*lr**t bijvoorbeeld, mogen ze dan wel geen zakken hebben bij de kassa, voor de rest heb je overal producten als koekjesdozen en pastadozen (op zich in karton) die per 2 of per 3 of per 4 samen in een pastiekje worden gehuld, omwille van hoeveelheidskorting. Gek word ik daarvan.
Als ik thuiskom gaat al die plastiek meteen de vuilbak in.
Waarvoor is dat nu nodig?
Ze kunnen daar toch gewoon een papieren lint rond doen?
Of, nog beter, elektronisch verwerken? Drie keer diezelfde barcode is korting? Als dat met een extra-kortingkaart gaat, dan daarvoor toch ook?
Ze zouden nogal wat besparen daarmee!
Ik heb ook al een hele tijd deze tasjes om mijn groenten en fruit in te doen.
Dan bekijken ze je of je een alien bent.
En is er één betweter aan de kassa, die steeds het fruit eruit begint te halen. En dan zeg ik: dat hoeft niet, je kan dat zo wegen in dat zakje. En dan zegt hij: "Ja, maar dat weegt meer, en dan betaal je meer."
Diepe zucht.
Je denkt: dan gaan we naar de markt. Maar daar smijten ze ook nog met plastic zakskes zeg!! Niet te doen. Je moet op voorhand je herbruikbare tas afgeven, of je hebt er één aan je been.
Plus, hoe graag ik ook nooit meer in de supermarkt zou hoeven te komen, als full-time werkende mama is dat voorlopig niet haalbaar.
Er is dus nog een lange weg af te leggen en ons huis is verre van plastic vrij.
Maar we zullen eens beginnen met die ene week.
Want het is dan symbolisch, zo'n week laat sowieso sporen na.
En lap, ik heb van het mooie weer genoten dit weekend, dus geen tijd gehad om vals te spelen en alvast wat dingen in huis te halen om de week door te komen...
Ik hou je eerlijk op de hoogte van hoe het lukt.
Tips zijn altijd welkom!
PS: Oh, ja, en waarom doe ik mee?
Hmmm, heerlijk... plastic soup!
Ik dacht het niet, nee.
In de c*lr**t bijvoorbeeld, mogen ze dan wel geen zakken hebben bij de kassa, voor de rest heb je overal producten als koekjesdozen en pastadozen (op zich in karton) die per 2 of per 3 of per 4 samen in een pastiekje worden gehuld, omwille van hoeveelheidskorting. Gek word ik daarvan.
Als ik thuiskom gaat al die plastiek meteen de vuilbak in.
Waarvoor is dat nu nodig?
Ze kunnen daar toch gewoon een papieren lint rond doen?
Of, nog beter, elektronisch verwerken? Drie keer diezelfde barcode is korting? Als dat met een extra-kortingkaart gaat, dan daarvoor toch ook?
Ze zouden nogal wat besparen daarmee!
Ik heb ook al een hele tijd deze tasjes om mijn groenten en fruit in te doen.
Dan bekijken ze je of je een alien bent.
En is er één betweter aan de kassa, die steeds het fruit eruit begint te halen. En dan zeg ik: dat hoeft niet, je kan dat zo wegen in dat zakje. En dan zegt hij: "Ja, maar dat weegt meer, en dan betaal je meer."
Diepe zucht.
Je denkt: dan gaan we naar de markt. Maar daar smijten ze ook nog met plastic zakskes zeg!! Niet te doen. Je moet op voorhand je herbruikbare tas afgeven, of je hebt er één aan je been.
Plus, hoe graag ik ook nooit meer in de supermarkt zou hoeven te komen, als full-time werkende mama is dat voorlopig niet haalbaar.
Er is dus nog een lange weg af te leggen en ons huis is verre van plastic vrij.
Maar we zullen eens beginnen met die ene week.
Want het is dan symbolisch, zo'n week laat sowieso sporen na.
En lap, ik heb van het mooie weer genoten dit weekend, dus geen tijd gehad om vals te spelen en alvast wat dingen in huis te halen om de week door te komen...
Ik hou je eerlijk op de hoogte van hoe het lukt.
Tips zijn altijd welkom!
PS: Oh, ja, en waarom doe ik mee?
 |
| Foto Gwen |
Ik dacht het niet, nee.
maandag 10 juni 2013
EN DE WINNAAR IS...
Hebben jullie ook zo genoten van het weekend?
Ondertussen is het voorbij, maar kunnen we op deze maandag toch iemand blij maken...
4 deelnemers, dat is ideaal te verdelen over Aaron zijn blokjes.
Ik plakte de nummertjes op de onderkant van een stervormig, een rond (nu ja, ovaal), een vierkant en een driehoekig babylegoblokje.
Ik legde de blokjes op een rij.
Welk blokje pakte hij het eerst?
Het werd het vierkante blokje, nummer 3.
Dus beste Lieve van Onar Originals, graag je gegevens mailen naar ontroerendgoed.liesbeth@gmail.com en dan komt het pakje gauw jouw richting uit!
vrijdag 7 juni 2013
RECYKLEED
Bij het zomerklaar maken van mijn kleerkast (drie maanden geleden en dus drie maanden te vroeg), kwam ik een kleedje tegen dat ik eigenlijk nooit aandoe, wegens te kort en te ingewikkeld.
Maar dat ik ook niet kan wegdoen, wegens zo'n mooi stofje.
Ik kocht het ooit op een stockverkoop van Ann Demeulemeester. We zijn jaren geleden zo eens naar een paar van die ontwerpers-stockverkopen geweest en dat was eigenlijk nogal een teleurstelling: vooral maatjes voor bonenstaken en ook nog behoorlijk duur.
Maar kijk, bij Ann Demeulemeester was er een kleedje dat paste en het kostte 15 euro.
Een koopje dus, maar bij nader inzien een miskoop.
Ik ben ondertussen de gebruiksaanwijzing kwijt (dit is geen grapje), en weet zelfs niet meer hoe ik het aan moet doen.
's Nachts - zoals dat gaat bij mij - kreeg ik ineens een idee om er een borstvoedingskleed van te maken. Samen met wat roze boordstof die ik nog had liggen.
Een beetje ambitieus voor mijn beperkte naaiervaring, maar ik zag het al helemaal voor mij, dus ik moest het proberen. Het duurde even voor ik de tijd vond, maar het is gelukt! Net op tijd voor het mooie weer.
Ik keek wat dingen af van een zwangerschapsrokje en een leuk topje om de stof te knippen.
En ik kocht prachtig roos naaigaren bij Georgette.
Laat dat prachtig zomerweekend maar komen!
PS: Je kan nog steeds meedoen met mijn give-away.
Maar dat ik ook niet kan wegdoen, wegens zo'n mooi stofje.
Ik kocht het ooit op een stockverkoop van Ann Demeulemeester. We zijn jaren geleden zo eens naar een paar van die ontwerpers-stockverkopen geweest en dat was eigenlijk nogal een teleurstelling: vooral maatjes voor bonenstaken en ook nog behoorlijk duur.
Maar kijk, bij Ann Demeulemeester was er een kleedje dat paste en het kostte 15 euro.
Een koopje dus, maar bij nader inzien een miskoop.
Ik ben ondertussen de gebruiksaanwijzing kwijt (dit is geen grapje), en weet zelfs niet meer hoe ik het aan moet doen.
's Nachts - zoals dat gaat bij mij - kreeg ik ineens een idee om er een borstvoedingskleed van te maken. Samen met wat roze boordstof die ik nog had liggen.
Een beetje ambitieus voor mijn beperkte naaiervaring, maar ik zag het al helemaal voor mij, dus ik moest het proberen. Het duurde even voor ik de tijd vond, maar het is gelukt! Net op tijd voor het mooie weer.
Ik keek wat dingen af van een zwangerschapsrokje en een leuk topje om de stof te knippen.
En ik kocht prachtig roos naaigaren bij Georgette.
Laat dat prachtig zomerweekend maar komen!
PS: Je kan nog steeds meedoen met mijn give-away.
woensdag 5 juni 2013
SPRING BREEZE
Ooooooh, zie en ontdek de mooie, kleurrijke, lichte, luchtige, papieren (!!!) kunstinstallaties van Yuko Tadaka Keller, met zooooo toepasselijke namen als "spring breeze" en "between the air".
Yuko knipt kleine driehoekige stukjes calqueerpapier, die voor haar een molecule van water of lucht symboliseren. Ze vindt inspiratie in het pointillisme wanneer ze haar papieren installaties creëert.
Tijdens haar studies specialiseerde ze zich in weven van tapijten, maar later begon ze papier te gebruiken voor haar werk. Eerst het traditionele Japanse washi papier, maar dat was niet transparant genoeg. Na wat zoekwerk kwam ze uit bij calqueerpapier.
Dit papier kan zowel transparant als opaak zijn.
Ze vergelijkt het met de huid, een membraan tussen droom en realiteit.
En na een tijdje wilde ze met het papier installaties maken in de ruimte, in plaats van een vlak om aan de muur te hangen.
Verbluffend.
Noot: Ik moet constateren dat er steeds vaker Japanse artiesten verschijnen op deze blog. Ik zal Emmanuelle Moureaux moeten gaan geloven dat de Japanners volop gaan voor KLEUR!
Yuko knipt kleine driehoekige stukjes calqueerpapier, die voor haar een molecule van water of lucht symboliseren. Ze vindt inspiratie in het pointillisme wanneer ze haar papieren installaties creëert.
Tijdens haar studies specialiseerde ze zich in weven van tapijten, maar later begon ze papier te gebruiken voor haar werk. Eerst het traditionele Japanse washi papier, maar dat was niet transparant genoeg. Na wat zoekwerk kwam ze uit bij calqueerpapier.
Dit papier kan zowel transparant als opaak zijn.
Ze vergelijkt het met de huid, een membraan tussen droom en realiteit.
En na een tijdje wilde ze met het papier installaties maken in de ruimte, in plaats van een vlak om aan de muur te hangen.
 |
Foto's via Upon A Fold
Verbluffend.
Noot: Ik moet constateren dat er steeds vaker Japanse artiesten verschijnen op deze blog. Ik zal Emmanuelle Moureaux moeten gaan geloven dat de Japanners volop gaan voor KLEUR!
maandag 3 juni 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)