In order of appearance:
The Barbican in Londen
De eerste tulpjes een paar weken geleden
Dansvoorstelling met de schoonzus
woensdag 27 februari 2013
OOGSNOEP
In order of appearance:
The Barbican in Londen
De eerste tulpjes een paar weken geleden
Dansvoorstelling met de schoonzus
dinsdag 26 februari 2013
LIEFSTE AARON WEEK 16
Help.
Je drinkt ineens veel meer. Zowel thuis als in de creche is alle diepvriesvoorraad zo goed als op.
Ik kan niet volgen met kolven. Beetje paniek, ik zou niet willen dat je niet genoeg eten hebt...
Dus ik bel de vroedvrouw op en ze geeft me wat tips.
's Ochtends terwijl je drinkt, kolf ik de andere borst af. Daarmee komen we er net. En ondertussen word je 's nachts weer veel vaker wakker, zodat de productie weer mee op peil komt. Oef.
Sinds woensdag drink je in de creche ook in plaats van 5 keer 50 à 80 cc, maar 3 keer en meer dan 100 cc.
Je drinkt ineens veel meer. Zowel thuis als in de creche is alle diepvriesvoorraad zo goed als op.
Ik kan niet volgen met kolven. Beetje paniek, ik zou niet willen dat je niet genoeg eten hebt...
Dus ik bel de vroedvrouw op en ze geeft me wat tips.
's Ochtends terwijl je drinkt, kolf ik de andere borst af. Daarmee komen we er net. En ondertussen word je 's nachts weer veel vaker wakker, zodat de productie weer mee op peil komt. Oef.
Sinds woensdag drink je in de creche ook in plaats van 5 keer 50 à 80 cc, maar 3 keer en meer dan 100 cc.
Zomaar van de ene dag op de andere. Je wordt een grote jongen.
En jongen, daar zit ik toch al even op te wachten, hoor. Dat je 3 uur tussen de voedingen laat.
En jongen, daar zit ik toch al even op te wachten, hoor. Dat je 3 uur tussen de voedingen laat.
Maandagavond was je papa pas om 21 uur thuis. Dan moesten we nog eten en tegen 22 uur ging je al slapen. De volgende morgen was hij er als de kippen bij om je uit je bedje te halen. En hij heeft ontbeten met jou op schoot. Hij had je duidelijk gemist.
Dan te laat vertrokken, trein gemist, volgende trein afgeschaft, dus hij was te laat op de thesisverdediging van zijn studenten...
Allemaal door jou. Je moest maar zo schattig niet zijn.
Had ik je al verteld dat je een nektapijt hebt?
Heel modieus, hoor - als je 20 jaar geleden geboren was.
Mensen vragen soms hoe dat komt, of wij dat zo gekipt hebben. Nee, gij! Je bent ermee geboren.
(En ze valt maar niet uit.)
maandag 25 februari 2013
MENAGE A TROIS
Op inhabitat kwam ik deze zetel tegen van Transfodesign:
Weer een knap staaltje van recyclage-design. Frigo wordt funky sofa.
De kussens zijn ook hergebruik van PVC reclame banners.
En op de plaats van het koelkastlampje werd een led-leeslampje gezet.
Mooooooi!
Weer een knap staaltje van recyclage-design. Frigo wordt funky sofa.
De kussens zijn ook hergebruik van PVC reclame banners.
En op de plaats van het koelkastlampje werd een led-leeslampje gezet.
Mooooooi!
zaterdag 23 februari 2013
LIEFSTE AARON WEEK 15
Soms vind ik je al zo groot.
En soms ben je nog zo klein.
Je bent nog altijd een heel vrolijke baby. Altijd lachen als iemand naar je kijkt en tegen je babbelt.
En lachen naar andere kindjes!
Maar je laat ook steeds meer van je horen. Dat mag, hoor.
We moeten je nog steeds in slaap wandelen, nu zelfs dansen eigenlijk.
Je zit niet meer zo graag in je wippertje. Als wij aan tafel zitten om te eten, dan wil je bij ons op schoot zitten. Je kan nog niet echt zitten, maar je probeert wel.
Hoewel je al goed stevig bent en je hoofd heel goed recht kan houden, is het dan - op schoot- zo wat wankel. Knikkebollen. En dan lijk je dus nog zo'n klein boeleke.
Vorige zondag was je erg aan het bewegen op het verzorgingskussen, dus liet ik je in je bodyke en hebben we wat op bed gespeeld. Je vond het voor het eerst leuk om om te rollen. En ik legde je op je zij en je rolde zelf op je buik en dan meteen terug op je rug! Dat was de eerste keer (en tot nu toe ook nog steeds de enige :-)).
Je vind het ook niet meer zo'n ramp om op je buik te liggen en kan nu steeds langer je hoofdje omhoog houden. Alleen zou je al willen vooruit gaan - denk ik - en dat lukt natuurlijk niet. Dus dan word je wat gefrustreerd.
Het gaat me, tot mijn eigen verbazing, wel goed af om je mama te zijn. Het moederschap heeft me nieuw zelfvertrouwen gegeven. Het is vermoeiend, maar ook zo 'rewarding'. (Sorry, ik vind niet het juiste Nederlandse woord om dit te omschrijven.) Omdat 't voor jou is, gaat dat allemaal vanzelf.
Hoewel het een gedoe is, blijf ik afkolven op het werk om je borstvoeding te blijven geven. Omdat ik denk dat dat het beste voor je is. En omdat ik het zo wonderbaarlijk vind dat je daarvan zo goed groeit. De natuur zit ongelooflijk in mekaar.
Na een werkdag en een dag in de creche voor jou, doet het zo'n deugd om ons in de zetel te installeren voor een voeding. En wat geknuffel. Zo komen we allebei tot rust.
Ik heb vaak vervloekt (nu ja, da's wat overdreven) dat ik aan de zetel gekluisterd was omdat je zo vaak aan de borst wou. Maar nu koester ik het.
RECYKLEREN
Wie zijn best doet, zal het leren.
Ik ging dus naar het Crea-naaiatelier van de Bolle Buik.
Gepakt en gezakt, met mijn bompa zijn oude naaimachine, een ouderwetse stofschaar van mijn mémé -opnieuw geslepen en dus vlijmscherp - en een oud T-shirt van mij.
Om mij aan mijn eerste naaiproject te wagen ( een naamslinger en een stel tijdelijke, zeer scheef gestikte verduisteringsgordijnen buiten beschouwing gelaten.)
Ik dacht: "ik recykleer", omdat dat eco is natuurlijk ( - logisch en - nomisch), maar ook omdat dat wat makkelijker is: als ik de onderdelen goed positioneerde, kon ik wat zomen recupereren. Dan waren die alvast netjes gestikt.
Ik gebruikte een patroontje van de droomfabriek om een longsleeve voor Aaron te maken.
Nu ja, longsleeve, 't zijn driekwart mouwen geworden, want het T-shirt was te klein voor lange mouwen.
Maar ideaal voor de aankomende lente.
(Hoewel je dat buiten dus niet zou zeggen, brrrrrrrrrrr).
Dit zat al lang in mijn hoofd en met de hulp van Barbara is het deze voormiddag dan gelukt!
Dus Barbara, ik moet je alweer bedanken. Na de geweldige begeleiding van mijn zwangerschap, bevalling en de borstvoeding, nu ook de geduldige hulp bij de eerste naaicreatie. Merci! En 't was supergezellig gisterenvoormiddag met de mama's en Bollebuikbaby's.
Ik ging dus naar het Crea-naaiatelier van de Bolle Buik.
Gepakt en gezakt, met mijn bompa zijn oude naaimachine, een ouderwetse stofschaar van mijn mémé -opnieuw geslepen en dus vlijmscherp - en een oud T-shirt van mij.
Om mij aan mijn eerste naaiproject te wagen ( een naamslinger en een stel tijdelijke, zeer scheef gestikte verduisteringsgordijnen buiten beschouwing gelaten.)
Ik dacht: "ik recykleer", omdat dat eco is natuurlijk ( - logisch en - nomisch), maar ook omdat dat wat makkelijker is: als ik de onderdelen goed positioneerde, kon ik wat zomen recupereren. Dan waren die alvast netjes gestikt.
Ik gebruikte een patroontje van de droomfabriek om een longsleeve voor Aaron te maken.
Nu ja, longsleeve, 't zijn driekwart mouwen geworden, want het T-shirt was te klein voor lange mouwen.
Maar ideaal voor de aankomende lente.
(Hoewel je dat buiten dus niet zou zeggen, brrrrrrrrrrr).
Dit zat al lang in mijn hoofd en met de hulp van Barbara is het deze voormiddag dan gelukt!
Dus Barbara, ik moet je alweer bedanken. Na de geweldige begeleiding van mijn zwangerschap, bevalling en de borstvoeding, nu ook de geduldige hulp bij de eerste naaicreatie. Merci! En 't was supergezellig gisterenvoormiddag met de mama's en Bollebuikbaby's.
donderdag 21 februari 2013
LIEFSTE AARON WEEK 14
Zondagavond ineens weer een straal.
Dus maandagmorgen gaan we toch maar naar de dokter.
We zijn niet de enigen, we moeten een hele poos wachten, maar je bent echt heel braaf.
Ook bij de dokter heel flink. Alles wordt gecheckt en eigenlijk gaat het heel goed met je (stevige hartslag en ademhaling), alleen hoort ze veel gewoel in je darmen. Een virale infectie. Die moet je gewoon zelf overwinnen, jongen.
En de volgende dag mag je alweer naar de crèche, dan kan ik terug gaan werken.
De volgende dag valt de sneeuw wel met bakken uit de lucht, dus we wachten tot na de ochtendspits om erdoor te rijden. En de dag daarna zet ik de auto aan de kant, omdat de weg spiegelglad is en breng je te voet. Daarna neem ik de bus, dus ben ik pas om 11 uur op het werk.
Je stoelgang is terug ok, en je hebt weer goed geslapen, dus je bent weer helemaal genezen.
Maar donderdagmorgen heb je ineens koorts, voor het eerst. Wat nu weer?
Je papa is ook ziek - een bronchitis en een oorontsteking, dus je kleine lijfje wordt nogal gebombardeerd met microben.
Ik bel de dokter, maar zolang je geen andere symptomen vertoont, kan ze ook weinig zeggen, dus wachten we af. En blijf ik weer thuis bij jou.
Ik regel wel een cm-oppas voor vrijdag, zodat jij rustig thuis kunt uitzieken.
Je bent beter en dat vertaalt zich in groooooote honger. De hele diepvriesvoorraad moedermelk gaat eraan.
Héhé, wat een soep.
Maar we zijn de week doorgeploeterd en in het weekend ben je weer beter, en zijn wij erg opgelucht.
Dus maandagmorgen gaan we toch maar naar de dokter.
We zijn niet de enigen, we moeten een hele poos wachten, maar je bent echt heel braaf.
Ook bij de dokter heel flink. Alles wordt gecheckt en eigenlijk gaat het heel goed met je (stevige hartslag en ademhaling), alleen hoort ze veel gewoel in je darmen. Een virale infectie. Die moet je gewoon zelf overwinnen, jongen.
En de volgende dag mag je alweer naar de crèche, dan kan ik terug gaan werken.
De volgende dag valt de sneeuw wel met bakken uit de lucht, dus we wachten tot na de ochtendspits om erdoor te rijden. En de dag daarna zet ik de auto aan de kant, omdat de weg spiegelglad is en breng je te voet. Daarna neem ik de bus, dus ben ik pas om 11 uur op het werk.
Je stoelgang is terug ok, en je hebt weer goed geslapen, dus je bent weer helemaal genezen.
Maar donderdagmorgen heb je ineens koorts, voor het eerst. Wat nu weer?
Je papa is ook ziek - een bronchitis en een oorontsteking, dus je kleine lijfje wordt nogal gebombardeerd met microben.
Ik bel de dokter, maar zolang je geen andere symptomen vertoont, kan ze ook weinig zeggen, dus wachten we af. En blijf ik weer thuis bij jou.
Ik regel wel een cm-oppas voor vrijdag, zodat jij rustig thuis kunt uitzieken.
Je bent beter en dat vertaalt zich in groooooote honger. De hele diepvriesvoorraad moedermelk gaat eraan.
Héhé, wat een soep.
Maar we zijn de week doorgeploeterd en in het weekend ben je weer beter, en zijn wij erg opgelucht.
maandag 18 februari 2013
FF1
Ha, hoe zit het met de nieuwe oogst op deinvasie.be?
Deze vilten zetel FF1 van ontwerpersduo Fox & Freeze lijkt me wel wat.
Het is een indoor lounge zetel gemaakt uit 1 vierkant vel van synthetisch Polyester-vilt.
Er is geen verlies van materiaal (met uitzondering van de geboorde gaten), het is niet ondersteund met hout of metaal of andere.Uitgaande van een vierkant vlak, wordt de vilt gedraaid en opnieuw gedraaid, net als een sjaal, en eindigt dit in een symmetrisch én asymmetrisch object, dit is letterlijk vorm volgt functie.
Om te bewijzen dat hun zetel sterk genoeg is hebben ze een sterketest-filmpje geplaatst op youtube.
Nu nog een gekleurde versie graag?
Deze vilten zetel FF1 van ontwerpersduo Fox & Freeze lijkt me wel wat.
Het is een indoor lounge zetel gemaakt uit 1 vierkant vel van synthetisch Polyester-vilt.
Er is geen verlies van materiaal (met uitzondering van de geboorde gaten), het is niet ondersteund met hout of metaal of andere.Uitgaande van een vierkant vlak, wordt de vilt gedraaid en opnieuw gedraaid, net als een sjaal, en eindigt dit in een symmetrisch én asymmetrisch object, dit is letterlijk vorm volgt functie.
Om te bewijzen dat hun zetel sterk genoeg is hebben ze een sterketest-filmpje geplaatst op youtube.
Nu nog een gekleurde versie graag?
LIEFSTE AARON WEEK 13
We zijn week 13 en het is een week met een grote stap: je gaat naar de creche.
En ik terug werken.
Slik.
Zondagavond kreeg ik al tranen als ik eraan dacht, maar nu het zover is, zijn er geen tranen.
Ze hebben ons heel goed opgevangen in de crèche 's ochtends, waardoor ik je met vertrouwen kon achterlaten. En omdat je nog zo klein bent, gingen ze je 'extra in de watten leggen'.
In de namiddag word ik wel wat zenuwachtig. We zijn nog nooit zo lang gescheiden geweest en ik mis je. Normaal rijd ik nooit te snel, maar nu kan ik niet rap genoeg terug in de crèche zijn.
In de voormiddag was je wat lastig daar, ook weer boos op het flesje, maar daarna was het voorbij. En ben je de hele week je vrolijke zelve, net zoals thuis. In je heen en weer schriftje kunnen we lezen:
"Aaron was superschattig. Hij heeft vrolijk naar alle kindjes rondom hem zitten lachen. "
We zijn zo blij dat je het naar je zin hebt daar.
's Avonds ben je doodmoe, zodat je de eerste nacht zelfs doorslaapt!
Dat kon ik wel gebruiken.
De volgende dagen word je enkel wakker om half 4. Super, het lukt goed zo, gaan werken.
Tot je donderdagavond in je bedje overgeeft.
Een straal tot op de vloer.
Je hebt geen koorts en je slaapt weer verder.
De volgende ochtend lach je alweer, dus ik breng je naar de crèche.
Daar vrezen ze toch voor buikgriep, er zijn nog kindjes die ziek zijn.
Ze houden je in de gaten en zullen me bellen.
's Middags laten ze weten dat je niks wil drinken en de hele tijd slaapt.
Dat klinkt niet goed, dus ik ga je halen.
Van de borst wil je wel drinken, maar het komt er gewoon weer terug uit.
En toch weer blijven lachen!
's Avonds, na weer een goede fontein, krijgen we een big smile van opluchting en daarna drink je stevig door. Je slaapt in de draagdoek en deze keer blijft het binnen.
In het weekend is alles weer ok en lijk je genezen.
Héhé, wat een cliché, één week in de crèche en 't is al bingo.
Ondanks de borstvoeding.
Want ik kolf af op het werk, dus je krijgt nog niks anders.
Maar misschien net dankzij de borstvoeding dat het niet zo erg is. En dat je blijft lachen.
Héhé, wat een cliché, één week in de crèche en 't is al bingo.
Ondanks de borstvoeding.
Want ik kolf af op het werk, dus je krijgt nog niks anders.
Maar misschien net dankzij de borstvoeding dat het niet zo erg is. En dat je blijft lachen.
vrijdag 15 februari 2013
LIEFSTE AARON WEEK 12
Je lacht met je hele gezichtje,
je hebt zo mooie pretoogjes, soms trek je één wekbrauw op
en je bekijkt aandachtig je handjes en wil speeltjes pakken,
dan kijk je heel geconcentreerd en tuit je je lippen, zo'n serieus tootje trek je dan.
Ik ga een beetje achteruitleunend tegen de zetel of een kussen zitten met de knieën omhoog. Jij past er dan juist in als in een stoeltje. Zo kan ik heel goed observeren wat je allemaal al doet.
Je probeert recht te komen, als om te zitten.
En je bestudeert je voetjes. Ik denk dat je ze ook zou willen pakken, maar zo ver kom je niet.
Nog niet. Je hebt ook lange benen hé, liefje, maar je komt er wel hoor. Niet wanhopen.
Met nieuwjaar waren we weer bij omi en opi en 's avonds kreeg je het moeilijk. Geen idee wat er scheelde, krampjes misschien? Het is de eerste keer dat je niet kon getroost worden door mijn borst, of door met je te wandelen. Je huilde bijna een uur heel hard en toen viel je uitgeput in slaap. Toen ik je neerlegde in bed, pling, die oogjes weer open. Maar toen dronk je nog eens goed en kon je wel gaan slapen.
Opi was heel lief en bleef samen met mij wakker om met je rond te lopen.
Dikke zoen, mijn kleine kapoen.
Je lacht soms zo deugenietachtig, dus ik zeg dan: "mijn kleine deugeniet",
terwijl je zo braaf bent als wat.
je hebt zo mooie pretoogjes, soms trek je één wekbrauw op
en je bekijkt aandachtig je handjes en wil speeltjes pakken,
dan kijk je heel geconcentreerd en tuit je je lippen, zo'n serieus tootje trek je dan.
Gisteravond had je ineens de spijl vast van je bedje.
En vandaag pak je alles vast, dat we je aanreiken.
Slabbetje, je lapje met etiketjes, je rendier, het leuke speeltje dat je van je meter hebt gekregen.
En alles dat je kan pakken, breng je ook meteen naar je mond.
Ik ga een beetje achteruitleunend tegen de zetel of een kussen zitten met de knieën omhoog. Jij past er dan juist in als in een stoeltje. Zo kan ik heel goed observeren wat je allemaal al doet.
Je probeert recht te komen, als om te zitten.
En je bestudeert je voetjes. Ik denk dat je ze ook zou willen pakken, maar zo ver kom je niet.
Nog niet. Je hebt ook lange benen hé, liefje, maar je komt er wel hoor. Niet wanhopen.
Met nieuwjaar waren we weer bij omi en opi en 's avonds kreeg je het moeilijk. Geen idee wat er scheelde, krampjes misschien? Het is de eerste keer dat je niet kon getroost worden door mijn borst, of door met je te wandelen. Je huilde bijna een uur heel hard en toen viel je uitgeput in slaap. Toen ik je neerlegde in bed, pling, die oogjes weer open. Maar toen dronk je nog eens goed en kon je wel gaan slapen.
Opi was heel lief en bleef samen met mij wakker om met je rond te lopen.
Dikke zoen, mijn kleine kapoen.
Je lacht soms zo deugenietachtig, dus ik zeg dan: "mijn kleine deugeniet",
terwijl je zo braaf bent als wat.
donderdag 14 februari 2013
OOGSNOEP -VALENTIJNSEDITIE
In order of appearance:
Een ballon boven ballonstad Sint-Niklaas, waar ik geboren ben
Een verborgen plekje op de architectuurbiennale van Venetië
woensdag 13 februari 2013
SPEELGOEDAUTOOTJES
Een leuk idee voor kinderen én mama's en papa's:
100 houten design speelgoedautootjes...
100% TobeUs is ontstaan toen designer Matteo Ragni vader werd en het niet kon aanzien dat zijn kinderen maar een paar uur geïnteresseerd waren in hun nieuw speelgoed en er dan niet meer naar om keken.
De oplossing volgens hem: kinderen de mogelijkheid geven om van een object te houden.
En daar komt 'design' in het verhaal: het juiste materiaal kiezen, met een herkenbare geur, robuust, en met een tijdloze boeiende vorm.
100 designers worden gevraagd om uit een blok cederhout van dezelfde grootte en te produceren in 2 sneden, hun autootje vorm te geven. Dat geeft een duidelijke limiet aan het ontwerp, maar niettemin een brede waaier aan uitkomsten. Wat heel duidelijk wordt weergegeven in het openingsfilmpje op de website.
© 100%tobeus Jet Lag - Alessandro Stabile
Het resultaat zijn 100 autootjes om te koesteren en die de verbeelding de vrije loop laten.
Onmogelijk om te kiezen, maar hier alvast een paar leuke:
100 houten design speelgoedautootjes...
100% TobeUs is ontstaan toen designer Matteo Ragni vader werd en het niet kon aanzien dat zijn kinderen maar een paar uur geïnteresseerd waren in hun nieuw speelgoed en er dan niet meer naar om keken.
De oplossing volgens hem: kinderen de mogelijkheid geven om van een object te houden.
En daar komt 'design' in het verhaal: het juiste materiaal kiezen, met een herkenbare geur, robuust, en met een tijdloze boeiende vorm.
100 designers worden gevraagd om uit een blok cederhout van dezelfde grootte en te produceren in 2 sneden, hun autootje vorm te geven. Dat geeft een duidelijke limiet aan het ontwerp, maar niettemin een brede waaier aan uitkomsten. Wat heel duidelijk wordt weergegeven in het openingsfilmpje op de website.
© 100%tobeus Jet Lag - Alessandro Stabile
Het resultaat zijn 100 autootjes om te koesteren en die de verbeelding de vrije loop laten.
Onmogelijk om te kiezen, maar hier alvast een paar leuke:
© 100%tobeus Fernando & Humberto Campana
dinsdag 12 februari 2013
LIEFSTE AARON WEEK 11
Wat ben je er deze week weer geweldig vooruit gegaan!
Je staart al langer naar je handjes en doet ze open en toe. Als ik er dan je slab in steek, en knijp je die stevig vast. Of je pakt het kussen, of mama haar T-shirt, altijd heb je wel iets beet.
Voor kerst logeerden we bij omi en opi. Op het speeltapijt daar reikte je naar een ringetje en sloeg er tegen. De eerste poging om bewust iets te pakken.
Wat je ook deed voor het eerst, is je voeten afdrukken op het verzorgingskussen en dan je billen opheffen.
Onderweg naar moeke en vake was je nog goed wakker in de auto, dus had ik het speelgoeddraakje voor de maxi cosi opgehangen. En je pakte ernaar, en je had ook beet! Vooral het spiegeltje kon op je interesse rekenen. Daarna was je moe en heb je toch weer fijn geslapen in de auto.
Dat lukt ook steeds beter: Slapen. Zij het maar drie kwartier, maar wel in je wandelwieg, en dan eten en spelen en dan ben je weer moe en ga je weer slapen.
Bij moeke en vake was kerst vieren ook supergezellig. En je wilde op schoot zitten. Niet liggen, nee, zitten. Je doet moeite om overeind te blijven. Ongelooflijk, zoveel in één week.
Je hebt hartelijk gelachen naar moeke en vake. En veel verteld. Je kan nu luid babbelen en meerdere geluidjes en zelfs boos babbelen als je honger hebt, of iets anders wil doen.
Geweldig hoe je als klein baby'tje toch al wil en kan communiceren.
Moeke heeft ook op jou gepast, terwijl wij op ziekenbezoek gingen. Dat was de eerste keer dat we je bij iemand anders lieten. En zowaar, toen ik er nog was, wilde je de fles niet, maar toen we weg waren, heb je wel goed van de fles gedronken. Een hele geruststelling, voor als we je binnen een week naar de crèche moeten doen.
O jee, is het echt al bijna zover?
We zijn bij de crèche langsgeweest om kennis te maken. Ze vonden je een "knappe vent".
En je viel er zowaar in slaap op het verzorgingskussen, terwijl wij babbelden. Je was jezelf aan het promoten, hoor!
Ik hou zoveel van je, elke dag een beetje meer. En je papa voelt volgens mij net zo.
Dikke zoen!
Je staart al langer naar je handjes en doet ze open en toe. Als ik er dan je slab in steek, en knijp je die stevig vast. Of je pakt het kussen, of mama haar T-shirt, altijd heb je wel iets beet.
Voor kerst logeerden we bij omi en opi. Op het speeltapijt daar reikte je naar een ringetje en sloeg er tegen. De eerste poging om bewust iets te pakken.
Wat je ook deed voor het eerst, is je voeten afdrukken op het verzorgingskussen en dan je billen opheffen.
Onderweg naar moeke en vake was je nog goed wakker in de auto, dus had ik het speelgoeddraakje voor de maxi cosi opgehangen. En je pakte ernaar, en je had ook beet! Vooral het spiegeltje kon op je interesse rekenen. Daarna was je moe en heb je toch weer fijn geslapen in de auto.
Dat lukt ook steeds beter: Slapen. Zij het maar drie kwartier, maar wel in je wandelwieg, en dan eten en spelen en dan ben je weer moe en ga je weer slapen.
Bij moeke en vake was kerst vieren ook supergezellig. En je wilde op schoot zitten. Niet liggen, nee, zitten. Je doet moeite om overeind te blijven. Ongelooflijk, zoveel in één week.
Je hebt hartelijk gelachen naar moeke en vake. En veel verteld. Je kan nu luid babbelen en meerdere geluidjes en zelfs boos babbelen als je honger hebt, of iets anders wil doen.
Geweldig hoe je als klein baby'tje toch al wil en kan communiceren.
Moeke heeft ook op jou gepast, terwijl wij op ziekenbezoek gingen. Dat was de eerste keer dat we je bij iemand anders lieten. En zowaar, toen ik er nog was, wilde je de fles niet, maar toen we weg waren, heb je wel goed van de fles gedronken. Een hele geruststelling, voor als we je binnen een week naar de crèche moeten doen.
O jee, is het echt al bijna zover?
We zijn bij de crèche langsgeweest om kennis te maken. Ze vonden je een "knappe vent".
En je viel er zowaar in slaap op het verzorgingskussen, terwijl wij babbelden. Je was jezelf aan het promoten, hoor!
Ik hou zoveel van je, elke dag een beetje meer. En je papa voelt volgens mij net zo.
Dikke zoen!
maandag 11 februari 2013
zondag 10 februari 2013
LIEFSTE AARON WEEK 10
Je charmeert iedereen wel, lieve jongen.
Je begroet iedereen met een lach. En dan zeggen ze dat je zo rondkijkt en alert en helder bent.
Dat is ook je naam, hé, Aaron: de heldere, verlichte.
Dat is ook je naam, hé, Aaron: de heldere, verlichte.
Deze morgen, nadat je goed geslapen had, was je weer zeer vrolijk en volop aan het vertellen.
En deze voormiddag bij kind en gezin ook. Je ziet graag vertellende monden, dus als de verpleegster en de dokter een hele uitleg doen en je krijgt ze in de gaten, dan lach je naar hen. En raken zij even hun draad kwijt, en moeten ook lachen, jij kleine charmeur! Net je papa.
Op het verzorgingskussen en in je badje is het ook steeds dolle pret. Lachen en kreetjes. Je ligt graag in je blootje, geloof ik.
Op het verzorgingskussen en in je badje is het ook steeds dolle pret. Lachen en kreetjes. Je ligt graag in je blootje, geloof ik.
Liefje, ik hou zo veel van jou, en ik ga enorm genieten van deze week, de laatste onder ons tweetjes.
PS: Van de fles drinken doe je nog steeds niet.
zaterdag 9 februari 2013
POSTCUP
Schrijf eens een koffietas in plaats van een postkaart!
Wat een leuk idee van Baileydoesn'tbark: kaartje & kado in één.
Wat een leuk idee van Baileydoesn'tbark: kaartje & kado in één.
vrijdag 8 februari 2013
OOGSNOEP
Verlangen naar de zon...
In order of appearance:
Park Abdij van de Keizersberg te Leuven
Kerkje in Venetië
Ergens afgelegen in Bretagne
LIEFSTE AARON WEEK 9
Allerliefste zoontje,
Je hebt 7 uur geslapen aan een stuk!!
Ik werd wel even wakker om 4 uur en om 6 uur ben ik toch maar opgestaan om te kolven. Maar toch hoera! Slaap, wat een cadeau.
Het was eenmalig.
We oefenen weer meer om je op je buikje te leggen. Je kan al wel met je hoofdje van links naar rechts draaien, maar niet echt opheffen.
Toen we thuiskwamen van kind & gezin, was je moeke hier voor een verrassingsbezoek.
Ik vertel haar dat je dat nog niet kan. Ze legt je op je buikje en je doet het wel!
Kort. Maar toch.
Je papa legt je sindsdien op een kussen, wat omhoog, om het wat te vergemakkelijken en dat lukt beter.
Na een paar dagen kan je het gewoon. Hoog. En lang.
De leercurve van een baby is niet-te-doen snel!
Verder is het weer een lastigere week. Moeilijk slapen en dan slecht drinken. Daar is onze vicieuze cirkel alweer... Je hebt ook last van je spijsvertering. Je geeft veel terug, of er komt wat naar boven, en ik zie je slikken en zoveel protjes.
Om je te kalmeren doen we terug vaker wat skin to skin... Amai, als ik over je rugje wrijf: je velletje is het allerfluweelzachtste dat ik ooit heb gevoeld.
Op 6 weken hadden we je voor het eerst een flesje gegeven met afgekolfde melk en dat lukte vanzelf.
Zo kon ik terug naar de dansles. Maar we hebben te vroeg victorie gekraaid. Deze week wilde je de fles helemaal niet. Ik was met vriendinnen gaan eten. Toen ik thuiskwam was je papa in alle staten.
Je had honger en werd zo boos op het flesje dat papa je dan maar met de lepel eten heeft gegeven.
Mama gaat voorlopig nergens meer heen. Maar dat geeft niet liefje. Dat komt wel weer.
En we hebben het toch zo gezellig in onze zetel.
Je hebt 7 uur geslapen aan een stuk!!
Ik werd wel even wakker om 4 uur en om 6 uur ben ik toch maar opgestaan om te kolven. Maar toch hoera! Slaap, wat een cadeau.
Het was eenmalig.
We oefenen weer meer om je op je buikje te leggen. Je kan al wel met je hoofdje van links naar rechts draaien, maar niet echt opheffen.
Toen we thuiskwamen van kind & gezin, was je moeke hier voor een verrassingsbezoek.
Ik vertel haar dat je dat nog niet kan. Ze legt je op je buikje en je doet het wel!
Kort. Maar toch.
Je papa legt je sindsdien op een kussen, wat omhoog, om het wat te vergemakkelijken en dat lukt beter.
Na een paar dagen kan je het gewoon. Hoog. En lang.
De leercurve van een baby is niet-te-doen snel!
Gisteren nam ik je op en het leek of je in een nacht veel zwaarder was geworden.
Je bent alleszins veel steviger geworden. Dat is ook te merken als ik je optil uit je bedje of relax. Je hoofd blijft mooi rechtop.
Je bent alleszins veel steviger geworden. Dat is ook te merken als ik je optil uit je bedje of relax. Je hoofd blijft mooi rechtop.
Verder is het weer een lastigere week. Moeilijk slapen en dan slecht drinken. Daar is onze vicieuze cirkel alweer... Je hebt ook last van je spijsvertering. Je geeft veel terug, of er komt wat naar boven, en ik zie je slikken en zoveel protjes.
Om je te kalmeren doen we terug vaker wat skin to skin... Amai, als ik over je rugje wrijf: je velletje is het allerfluweelzachtste dat ik ooit heb gevoeld.
Op 6 weken hadden we je voor het eerst een flesje gegeven met afgekolfde melk en dat lukte vanzelf.
Zo kon ik terug naar de dansles. Maar we hebben te vroeg victorie gekraaid. Deze week wilde je de fles helemaal niet. Ik was met vriendinnen gaan eten. Toen ik thuiskwam was je papa in alle staten.
Je had honger en werd zo boos op het flesje dat papa je dan maar met de lepel eten heeft gegeven.
Mama gaat voorlopig nergens meer heen. Maar dat geeft niet liefje. Dat komt wel weer.
En we hebben het toch zo gezellig in onze zetel.
donderdag 7 februari 2013
REGENBOOG
Een potlodenset-en gom ineen, in de vorm van een wolk met een regenboog. Hoe leuk.
De wolk is de gom, dus bijkomend voordeel: door gebruik verdwijnen de potloden en houder gewoon tot niks. Over goed afvalbeheer gesproken.
Hoewel je wel véél moet gommen om die op te krijgen...
via swiss miss
woensdag 6 februari 2013
VERBERGBLOEMEN
Ik heb ook eens wat geflockt voor mijzelf.
Ik had namelijk een prachtig borstvoedingsshirt gekocht, maar na een weekje groeispurt waren er plekken van Lansinoh op, die er niet meer uit te krijgen waren. Die plekken ter plaatse van mijn tepels... niet bepaald subtiel.
Na verschillende waspogingen, besloot ik dan maar om de vlekken te verbergen met bloemen in flockfolie. Wat leuk is voor de kinders, is ook leuk voor mij.
Ik had namelijk een prachtig borstvoedingsshirt gekocht, maar na een weekje groeispurt waren er plekken van Lansinoh op, die er niet meer uit te krijgen waren. Die plekken ter plaatse van mijn tepels... niet bepaald subtiel.
Na verschillende waspogingen, besloot ik dan maar om de vlekken te verbergen met bloemen in flockfolie. Wat leuk is voor de kinders, is ook leuk voor mij.
dinsdag 5 februari 2013
LIEFSTE AARON WEEK 8
Je bent door je groeispurtje heen (jaja, het was er toch weer één) en terug je vrolijke zelve, maar dan nog een trapje leuker.
Als ik je warme lijfje tegen mij houdt voor een boertje, dan word ik zelf helemaal warm van binnen.
Je kijkt nu echt graag naar je mobiel.
Je maakt opnieuw je genoeg-gezichtje na het voeden en als je daarna in slaap valt, verschijnt er vaak een contente grijns op je gezicht. Dat is zo dankbaar.
Voor je wakker wordt, rek je je uitgebreid uit. Dat is keischattig om naar te kijken.
En regelmatig gaat je Superman arm de lucht in met een vuistje.
Maar je opent ook je handjes en legt er dan soms één heel teder op mijn borst terwijl je drinkt.
Of je oefent het spreiden van je vingers.
Of je doet je handjes in kung fu houding.
Lieve schat, je bent om op te eten.
Dikke zoen van je mama.
maandag 4 februari 2013
LIEFSTE AARON WEEK 7
O jee. Je hebt de volumeknop gevonden.
Zonder waarschuwing (hongersignalen zoals je handje in je mond steken of smakken), begin je ineens te huilen en we hebben er het raden naar wat er scheelt. Soms honger, soms moe, soms???
Het lijkt wel of alle dagen regeldagen zijn. Misschien heb je wel weer regeldagen of een groeispurtje. Misschien ook niet.
Het lijkt me dat het komt omdat je zo slecht in slaap kan vallen overdag en daardoor raken we in een vicieuze cirkel van korte drankjes aan de borst en hazenslaapjes.
Wel verwarrend. Er zijn volgens mij 2 kampen: Het borstvoedingskamp die zeggen dat dit natuurlijk en normaal is en dan het rust-en regelmaatkamp die zegt dat de baby oververmoeid geraakt en moet slapen. In beide zit iets in en ik weet niet meer goed wat doen. De vermoeidheid neemt een beetje over en ik krijg het moeilijk.
Maar opgeven met de borstvoeding: geen haar op mijn hoofd...
Wel probeer ik je te doen slapen. De enige manier is in de draagdoek en wandelen. Dus wandel ik met je rond.
Als je dan geslapen hebt, ben je extra vrolijk, zeker in je wippertje. O, je wippertje, daar zit je graag in. Je lacht uitbundiger dan ooit.
Je kan ineens ook dingen volgen met je ogen. Je probeerde dat al een beetje, maar steeds maar heel even. Ik wilde een filmpje van je maken voor je meter en ik toonde het speeltje dat je van haar hebt gekregen en je volgde dat helemaal!
Daarna probeerde ik met mijn bewegende vingers en ja, hoor!
Weer een stapje verder.
xxx
Zonder waarschuwing (hongersignalen zoals je handje in je mond steken of smakken), begin je ineens te huilen en we hebben er het raden naar wat er scheelt. Soms honger, soms moe, soms???
Het lijkt wel of alle dagen regeldagen zijn. Misschien heb je wel weer regeldagen of een groeispurtje. Misschien ook niet.
Het lijkt me dat het komt omdat je zo slecht in slaap kan vallen overdag en daardoor raken we in een vicieuze cirkel van korte drankjes aan de borst en hazenslaapjes.
Wel verwarrend. Er zijn volgens mij 2 kampen: Het borstvoedingskamp die zeggen dat dit natuurlijk en normaal is en dan het rust-en regelmaatkamp die zegt dat de baby oververmoeid geraakt en moet slapen. In beide zit iets in en ik weet niet meer goed wat doen. De vermoeidheid neemt een beetje over en ik krijg het moeilijk.
Maar opgeven met de borstvoeding: geen haar op mijn hoofd...
Wel probeer ik je te doen slapen. De enige manier is in de draagdoek en wandelen. Dus wandel ik met je rond.
Als je dan geslapen hebt, ben je extra vrolijk, zeker in je wippertje. O, je wippertje, daar zit je graag in. Je lacht uitbundiger dan ooit.
Je kan ineens ook dingen volgen met je ogen. Je probeerde dat al een beetje, maar steeds maar heel even. Ik wilde een filmpje van je maken voor je meter en ik toonde het speeltje dat je van haar hebt gekregen en je volgde dat helemaal!
Daarna probeerde ik met mijn bewegende vingers en ja, hoor!
Weer een stapje verder.
xxx
zondag 3 februari 2013
LIEFSTE AARON WEEK 6
Liefje,
De dagen blijven afwisselend héél goed en wat moeilijker.
Maar ik vraag me af of dat aan jou ligt of aan mij.
Vaak sta ik op met een heleboel plannen in mijn hoofd. Dan wil ik de keuken opruimen, lekker koken, de was doen, wat knutselen, naar de bakker,...
En dan wil je niet slapen en lig je zo vaak aan mijn borst.
Andere dagen sta ik op met het idee dat ik alleen maar voor jou kan en wil zorgen. En dan hebben we een fijne dag samen. En als je dan toch eens een uur in je bedje slaapt, dan weet ik niet wat eerst gedaan.
De zee van mogelijkheden...
Je bent een les in mindfullness.
Ik mag niet te veel willen. Vergeet die to-do-lijstjes in het hoofd. Gewoon nemen zoals het komt.
Zoals Nowelja dat zo mooi zegt: "het leven zoals het komt".
Dat leer jij mij. Straf van je, mijn zoon.
De dagen blijven afwisselend héél goed en wat moeilijker.
Maar ik vraag me af of dat aan jou ligt of aan mij.
Vaak sta ik op met een heleboel plannen in mijn hoofd. Dan wil ik de keuken opruimen, lekker koken, de was doen, wat knutselen, naar de bakker,...
En dan wil je niet slapen en lig je zo vaak aan mijn borst.
Andere dagen sta ik op met het idee dat ik alleen maar voor jou kan en wil zorgen. En dan hebben we een fijne dag samen. En als je dan toch eens een uur in je bedje slaapt, dan weet ik niet wat eerst gedaan.
De zee van mogelijkheden...
Je bent een les in mindfullness.
Ik mag niet te veel willen. Vergeet die to-do-lijstjes in het hoofd. Gewoon nemen zoals het komt.
Zoals Nowelja dat zo mooi zegt: "het leven zoals het komt".
Dat leer jij mij. Straf van je, mijn zoon.
zaterdag 2 februari 2013
LIEFSTE AARON WEEK 5
Lieve schat,
De week is alweer voorbij gevlogen!
Je bent nog steeds een moeilijk slapertje - overdag dan toch.
En nog steeds wil je zeer vaak aan de borst.
Dus brengen wij veel tijd door samen op de zetel.
Mama heeft zichzelf dan maar een iPad cadeau gedaan. Als je in slaap valt op mijn schoot, mag je dan rustig blijven liggen, terwijl ik wat blogs lees.
Je clustert nog steeds 's avonds. "Comazuipen" noemen wij het. Want daarna slaap je wel 3 à 4 uur aan één stuk, een enkele keer zelfs 5 uur.
's Nachts slaap je beter. In mijn borstvoedingsboek "Borstvoeding, natuurlijk eenvoudig" staat als tip om de nacht zo saai mogelijk te maken. Dit om een dag-nacht ritme aan te leren.
Dus op aandringen van je papa, doen we je in je womby bag en de lichten uit en dat werkt.
Je wil uiteraard nog een paar keer per nacht drinken, maar je oogjes blijven toe. Tot 's morgens half zeven. Dan gaan ze open en begin je vrolijk aan de dag: lachen en vertellen. Plezant dat dat is!
Wanneer je gedaan hebt met drinken en je laat mijn tepel los, dan maak je zo'n typisch snoetje. Net een molletje. Superschattig. Het is me nog niet gelukt om dat te fotograferen. Maar dat geeft niet, het beeld zit voor altijd in mijn hoofd.
De week is alweer voorbij gevlogen!
Je bent nog steeds een moeilijk slapertje - overdag dan toch.
En nog steeds wil je zeer vaak aan de borst.
Dus brengen wij veel tijd door samen op de zetel.
Mama heeft zichzelf dan maar een iPad cadeau gedaan. Als je in slaap valt op mijn schoot, mag je dan rustig blijven liggen, terwijl ik wat blogs lees.
Je clustert nog steeds 's avonds. "Comazuipen" noemen wij het. Want daarna slaap je wel 3 à 4 uur aan één stuk, een enkele keer zelfs 5 uur.
's Nachts slaap je beter. In mijn borstvoedingsboek "Borstvoeding, natuurlijk eenvoudig" staat als tip om de nacht zo saai mogelijk te maken. Dit om een dag-nacht ritme aan te leren.
Dus op aandringen van je papa, doen we je in je womby bag en de lichten uit en dat werkt.
Je wil uiteraard nog een paar keer per nacht drinken, maar je oogjes blijven toe. Tot 's morgens half zeven. Dan gaan ze open en begin je vrolijk aan de dag: lachen en vertellen. Plezant dat dat is!
Wanneer je gedaan hebt met drinken en je laat mijn tepel los, dan maak je zo'n typisch snoetje. Net een molletje. Superschattig. Het is me nog niet gelukt om dat te fotograferen. Maar dat geeft niet, het beeld zit voor altijd in mijn hoofd.
vrijdag 1 februari 2013
OOGSNOEP
In order of appearance:
De schoonzus in een dansvoorstelling van de school
Leuven in Scene
Drumopstelling tijdens dezelfde dansvoorstelling
Architectuurbiennale van Venetië
Abonneren op:
Posts (Atom)