Soms vind ik je al zo groot.
En soms ben je nog zo klein.
Je bent nog altijd een heel vrolijke baby. Altijd lachen als iemand naar je kijkt en tegen je babbelt.
En lachen naar andere kindjes!
Maar je laat ook steeds meer van je horen. Dat mag, hoor.
We moeten je nog steeds in slaap wandelen, nu zelfs dansen eigenlijk.
Je zit niet meer zo graag in je wippertje. Als wij aan tafel zitten om te eten, dan wil je bij ons op schoot zitten. Je kan nog niet echt zitten, maar je probeert wel.
Hoewel je al goed stevig bent en je hoofd heel goed recht kan houden, is het dan - op schoot- zo wat wankel. Knikkebollen. En dan lijk je dus nog zo'n klein boeleke.
Vorige zondag was je erg aan het bewegen op het verzorgingskussen, dus liet ik je in je bodyke en hebben we wat op bed gespeeld. Je vond het voor het eerst leuk om om te rollen. En ik legde je op je zij en je rolde zelf op je buik en dan meteen terug op je rug! Dat was de eerste keer (en tot nu toe ook nog steeds de enige :-)).
Je vind het ook niet meer zo'n ramp om op je buik te liggen en kan nu steeds langer je hoofdje omhoog houden. Alleen zou je al willen vooruit gaan - denk ik - en dat lukt natuurlijk niet. Dus dan word je wat gefrustreerd.
Het gaat me, tot mijn eigen verbazing, wel goed af om je mama te zijn. Het moederschap heeft me nieuw zelfvertrouwen gegeven. Het is vermoeiend, maar ook zo 'rewarding'. (Sorry, ik vind niet het juiste Nederlandse woord om dit te omschrijven.) Omdat 't voor jou is, gaat dat allemaal vanzelf.
Hoewel het een gedoe is, blijf ik afkolven op het werk om je borstvoeding te blijven geven. Omdat ik denk dat dat het beste voor je is. En omdat ik het zo wonderbaarlijk vind dat je daarvan zo goed groeit. De natuur zit ongelooflijk in mekaar.
Na een werkdag en een dag in de creche voor jou, doet het zo'n deugd om ons in de zetel te installeren voor een voeding. En wat geknuffel. Zo komen we allebei tot rust.
Ik heb vaak vervloekt (nu ja, da's wat overdreven) dat ik aan de zetel gekluisterd was omdat je zo vaak aan de borst wou. Maar nu koester ik het.
Wat een sprong is dat dan he, die eerste rol. Heb je er ook uitbundig naast staan jubelen ;) ?
BeantwoordenVerwijderenGrappig hoe herkenbaar jouw verhaaltjes zijn, de ontwikkelingen en vooral het gevoel wat je hebt. Heerlijk om daarbij eventjes terug in de tijd te gaan en de babytijd van onze ventjes te herbeleven.
Mooi dat je zoveel doorzettingsvermogen hebt qua kolven. Het lijkt me een enorm gedoe (kolven was sowiezo niet mijn favoriete bezigheid) dus fijn dat je dat nog kan volhouden.
;) Geniet nog van een hele dag samen zetelen!
Warme groetjes
Dank je wel. En ja, het is een heel gedoe, hoor, dat kolven. Ik snap best dat er veel vrouwen dat niet zien zitten. Leuk vind ik het ook niet en het wil niet altijd even vlot gaan. Maar ik heb me voorgenomen om 6 maand exclusief borstvoeding te geven, en ik wil niet opgeven. Zo zit ik in mekaar. Daarna zien we wel.
VerwijderenLiefs,
Liesbeth
amai proficiat, afkolven en veder borstvoeding geven als je werkt, je zoon zal er blij mee zijn, al die voordelen!!
BeantwoordenVerwijderenHij is inderdaad altijd blij :-). Denk dat dat zijn karakter is, maar allicht zitten borstvoeding en gedragen worden daar ook voor iets tussen.
Verwijderen