LIEFSTE AARON WEEK 13

We zijn week 13 en het is een week met een grote stap: je gaat naar de creche.

En ik terug werken.

Slik.

Zondagavond kreeg ik al tranen als ik eraan dacht, maar nu het zover is, zijn er geen tranen. 

Ze hebben ons heel goed opgevangen in de crèche 's ochtends, waardoor ik je met vertrouwen kon achterlaten.   En omdat je nog zo klein bent, gingen ze je 'extra in de watten leggen'.

In de namiddag word ik wel wat zenuwachtig.  We zijn nog nooit zo lang gescheiden geweest en ik mis je.  Normaal rijd ik nooit te snel, maar nu kan ik niet rap genoeg terug in de crèche zijn.

In de voormiddag was je wat lastig daar, ook weer boos op het flesje, maar daarna was het voorbij.  En ben je de hele week je vrolijke zelve, net zoals thuis.  In je heen en weer schriftje kunnen we lezen:

"Aaron was superschattig.  Hij heeft vrolijk naar alle kindjes rondom hem zitten lachen. "

We zijn zo blij dat je het naar je zin hebt daar.

's Avonds ben je doodmoe, zodat je de eerste nacht zelfs doorslaapt! 

Dat kon ik wel gebruiken.

De volgende dagen word je enkel wakker om half 4.  Super, het lukt goed zo, gaan werken.

Tot je donderdagavond in je bedje overgeeft.

Een straal tot op de vloer.

Je hebt geen koorts en je slaapt weer verder.

De volgende ochtend lach je alweer, dus ik breng je naar de crèche.

Daar vrezen ze toch voor buikgriep, er zijn nog kindjes die ziek zijn.

Ze houden je in de gaten en zullen me bellen.

's Middags laten ze weten dat je niks wil drinken en de hele tijd slaapt.

Dat klinkt niet goed, dus ik ga je halen.

Van de borst wil je wel drinken, maar het komt er gewoon weer terug uit.

En toch weer blijven lachen!

's Avonds, na weer een goede fontein, krijgen we een big smile van opluchting en daarna drink je stevig door.  Je slaapt in de draagdoek en deze keer blijft het binnen. 

In het weekend is alles weer ok en lijk je genezen.

Héhé, wat een cliché, één week in de crèche en 't is al bingo.  
Ondanks de borstvoeding.   
Want ik kolf af op het werk, dus je krijgt nog niks anders.
Maar misschien net dankzij de borstvoeding dat het niet zo erg is.  En dat je blijft lachen.