Eigenlijk nog niet lang.
Ik verklapte het al in deze titel: in oktober word ik 35.
35?
When did that happen?
Toen er bij ons op bureau twee jaar geleden een nieuwe stagiair begon, die ook aan de KUL had gestudeerd, viel het me ineens op.
Hoe dicht hij nog bij zijn studententijd stond.
En hoe ver weg die van mij al was.
Ineens besef je dat je ouder wordt.
Dat lijf mag dan heel door twee zwangerschappen zijn gekomen, toch deed ik de helft van mijn kleren weg.
Omdat niet alles me meer staat. Omdat je er gewoon niet meer me weg komt om kleuren en vormen te dragen die niet flatterend zijn.
Er verschijnen al een klein beetje rimpeltjes en grijze haren.
Ik kan niet meer ongestraft frieten eten, ik krijg er altijd spijt van achteraf. (ofwel is dat omdat we intussen zo gewoon zijn om gezond te eten, maar toch, als tiener en twintiger kan je gelijk wat binnen spelen, toch?)
Een oudere vriendin van me zei dat een paar jaar geleden, dat ze voelde dat ze ouder werd.
En ik vond het zo'n onzin. Ze zag (ziet) er nog supermooi uit!
Maar nu begrijp ik wat ze bedoelde.
Jammer dat we er fysiek een klein beetje voor moeten inboeten, maar in de plaats komt wel meer dankbaarheid, meer aanvaarding en meer zelfkennis.
Betere keuzes en prioriteiten.
Meer wijsheid, kom, ik zal het maar noemen zoals het cliché.
En dat zou ik voor geen geld meer verruilen.
(voor een dagje zorgeloosheid zoals vroeger, daarvoor dan misschien wel.)
Als je tegen mijn 15-jarige zelf zou gezegd hebben dat ik op mijn 35 architect zou zijn en getrouwd en mama van 2 kindjes, welja, ze zou misschien verschieten, want dan lijkt alles waar ze van droomde in orde.
Dat is het niet altijd natuurlijk, dat architect zijn is een dagelijkse strijd, de combinatie ervan met het moederschap eigenlijk ook en het huwelijk gaat ook niet altijd gemakkelijk.
Maar in sé, ben ik meestal gelukkig, denk ik, en mag ik best trots zijn op waar ik sta.
Dus ik vind het niet erg om ouder te worden.
Integendeel: 40 lijkt me heerlijk: huis af (dat hoop ik toch echt tegen dan), kindjes wat groter, nog wat meer van het leven genieten...
Alleen moeten die kindjes nu ook weer niet té snel groot worden hé!
En jij, hoe denk jij over ouder worden?
Amaai Liesbethje, 35 dit jaar! Dat wil zeggen dat ons oudste alweer 31 wordt. Oeioei en maar niet nadenken over hoe oud ik zelf ga worden. Dus ik denk even niet "over ouder worden". ;-) Maar och, we mogen blij zijn dat we oud worden tegenwoordig. Dus een wijze-enopentopcliché-les :het enige wat je moet doen is gewoon genieten van elke dag, dan heb je die alvast gehad.
BeantwoordenVerwijderenLiefs
Op zaterdag werk ik samen met studenten van +-20 jaar, als ik het dan over mijn studententijd heb lijkt dat gisteren (voor mij). Voor hen is het de Middeleeuwen ofzo ;)Een 20 jaar geleden dus... Op zo een momenten voel ik me oud ;)
BeantwoordenVerwijderen